Een jonge Turk in het zuiden van het land wordt
door drie jongens gemolesteerd. Hij kan niets
beginnen, zij slaan hem letterlijk de hersens in.
Een operatie mag niet meer baten. Dood!
Vredé op aarde!
Uitgerekend in de kerstnacht van vorig jaar wordt
een 60-jarige man door drie jongens vermoord
om 240,Vrede op aarde!
Een oude man van 71 wordt neergeslagen. Buit:
een nikkelen horloge en 40,Vrede op
aarde!
Wij behoeven niet verder te gaan, wij lezen alle
maal de kranten en wij vragen ons af, hoe is het
mogelijk in deze tijd, waar ieder mens volop werk
kan krijgen en goed verdienen en voor echte ar
moede door alle goede sociale instellingen geen
plaats meer is, dat men voor een paar grijpstui-
vers elkaar dood slaat of berooft.
Vroeger werd er wel eens uit armoede een brood
bij een bakker weggegrist, thans heeft men in
plaats van brood, televisie nodig, een auto, en tal
van andere zaken die in het luxe vlak liggen en
dan is diefstal en beroving de enige manier om
kaan al deze wensen te voldoen.
Wat helpt het Kerstverhaal en wat helpt het
„vrede op aarde" te zingen, wanneer het wezen
lijke hiervan na tweede Kerstdag ophoudt?
Zijn er niet ontzettend veel dingen in het leven,
die wij met al het geld van de wereld nog niet
kunnen kopen en die vaak zo maar in ons bezit
zijn of binnen ons bereik? Moeten wij niet ziels
gelukkig zijn wanneer wij gezond zijn om te wer
ken en alles te kunnen doen wat wij maar willen?
Is dat alleen al geen tevredenheid waard? En
waar tevredenheid heerst daar is ook vrede. In
ons zelf, maar tegelijkertijd ook in onze omge
ving.
Wat kan het ons schelen of de buurvrouw nieuwe
gordijnen of een gashaard heeft. Wat deert het
ons dat de buurman een auto heeft en daar graag
aan sleutelt. Zijn er nog niet heel veel waarden
die ons tot gelukkige, tevreden mensen kunnen
maken. B.v. de natuur intrekken te voet of op de
fiets, en daarvan genieten, muziek horen of ma
ken, een schilderij beleven, opgaan in een hobby,
gaat u maar door.
Vergeet u dan niet 't contact met uw medemens
en deze te helpen waar nodig is. Vergeet u niet,
dat daar waar 't hart ophoudt te spreken, de een
zaamheid binnentreedt.
Dit lijkt een sombere bespiegeling, die gelukkig
ook andere kanten heeft. Wanneer er ergens een
ramp plaatsvindt en men een aanslag op uw beurs
doet, dan gaat deze wijd open en wordt het be
nodigde bedrag meerdere malen overschreden.
Zo zijn we ook weer, maar dan worden we wak
ker geschud. Misschien moeten wij ons wat wak
ker houden om de gewone dingen vlak rondom
ons heen te „blijven" zien.
Nog een paar dagen en het is Kerstmis. Voor de
Christenen zal dat betekenen de geboorte van
Christus en daarmede de bevrijding van de mens.
Christus, het Licht der wereld. Andersdenkenden
zullen vieren, dat omstreeks Kerstmis het licht de
duisternis zal overwinnen, de zonnewende. Er
gaat weer een vernieuwing komen. De duisternis
moet wijken voor het licht en omstreeks Drie
koningen op 6 januari kunnen wij dit zelfs al
waarnemen.
Ondanks deze volkomen verschillende levensover
tuigingen raken zij elkaar toch, misschien omdat
wij als mensen uiteindelijk niet zonder elkaar
kunnen en niet zonder elkaar mogen zijn.
Moge Kerstmis voor alle mensen op één of andere
wijze vernieuwing brengen. Moge er naast kerk
gang, kaarsen, dennegeur en lekker eten, ook
vrede in uw hart en tevredenheid in 1966 uw
deel zijn.
En moppert nu niet, dat wij dit jaar slechts twee
Kerstdagen hebben en er met Oud- en Nieuwjaar
ook niet beter van worden!!
Volgend jaar zijn het er weer drie!!
3
