Vrede op aarde
„Ere zij God, in de mensen een welbehagen". Dit
aloude overbekende lied zal de komende Kerst
dagen weer over alle Christelijke landen golven
en wij zingen overtuigend direct daarnaast
„Vrede op aarde", misschien met een sprankje"
hoop, dat het eens mogelijk zal zijn dat er vrede
op aarde zal heersen.
Ieder mens ondergaat het Kerstfeest op zijn wijze,-
er wordt sfeer gemaakt in huis, de kerkklokken
beieren en maken bekend dat het weer Kerstmis
is, het blijde feest van gezelligheid en lekker eten
en drinken, al dan niet bij kaarslicht; als het even
kan sneeuw, de kerkgang, het Kerstverhaal en
vooral „Vrede op aarde".
Soms vraag je je af, wanneer de roes van de
Kerstdagen voorbij is, of het geen droom was,
even dat gevoel te hebben, dat het toch mogelijk
moet zijn eens vrede op aarde te hebben. We
worden echter vanzelfsprekend weer hardhandig
met onze neus bovenop de tegenovergestelde
feiten gedrukt. Dagelijks kunnen wij lezen dat
Vietnam en de Vietcong verliezen lijden. Een be
richt in de krant, het nieuws over de radio, steeds
kunnen wij het horen of lezen, maar het kan ook
langs ons heen gaan, 't is immers ver van huis!
Meestal verliest de Vietcong meer mensen dari(
Vietnam, jawel, maar dat doet niets af of toe aan
al het verdriet dat veroorzaakt wordt door het
sneuvelen van elke sodaat.
Gelukkig staat op dit moment de Vietnamese
oorlog alleen, maar ieder ogenblik kan er waar
ook ter wereld, weer een kleine lont in het kruit
vat worden gegooid, met alle gevolgen van dien.
We herinneren ons nog maar al te goed de af
schuwelijke gebeurtenissen in Kongo.
Maar eigenlijk hoeven wij nog niet zo ver van
huis te gaan, want zijn wij hier in ons eigen goede
Nederland als mens tegenover mens nog wel vei
lig? Moord en doodslag, al dan niet om geld, of
zomaar, zijn aan de orde van de dag.
