Ze zeggen dat
Deze drie woorden komen nog wel eens voor in 't
leven, „ze zeggen dat".
Met „ze" wordt dan „men" bedoeld en „men"
is een grote reus, die al heel wat kwaad heeft ge
sticht met iets te zeggen wat, deels, half, of hele
maal niet waar was, maar wat voor „vaste waor"
de ronde deed.
Hier, in onze naaste omgeving, komt dat ook nog
wel eens voor. Zo nemen wij b.v. onze sociale voor
zieningen, die vaak aan de mensen voorbijgaan
zolang zij er niet mee te maken hebben, maar
komt het een of ander een keer aan de orde, dan
zijn er de collega's waarmee men dan over de om
standigheden spreekt en die dan naar beste weten
hun inlichtingen verschaffen; vaak goed, maar
ook dikwijls verkeerd en dat is jammer, want zon
der het te willen dupeert men iemand. Maar wan
neer deze iemand toch liever het juiste wil weten,
komt hij naar kantoor en horen wij „ze zeggen
dat"
En dan blijkt, dat de inlichtingen nog wel eens
verkeerd gegeven zijn. Laten wij b.v. onze gezins
verzorging maar eens bij de kop nemen. Hiervoor
hebben wij onze hoofdlijnen die wij aanhouden,
maar elk geval op zich zelf wordt bekeken en dan
nog hangt alles af van de omstandigheden op dat
tijdstip. Zijn er veel ziektegevallen onder de mevM
sen zodat wij niet weten of wij vóór of achte™
leven; zijn er zieke gezinsverzorgsters of kunnen
wij zo maar met een breed gebaar direct een ge
zinsverzorgster voor hele dagen toewijzen; hebben
we te maken met langdurige ziektegevallen of kun
nen we prettig rouleren. Dit alles speelt een steeds
wisselende rol.
Bij de gezinsverzorging is er geen knop, waar
men op drukt en waar dan een gezinsverzorgster
uit een doosje springt kant en klaar. Zo komt het,
dat onze ervaring is dat de voorlichting die men
aan een collega geeft er vaak minder gunstig
uitziet voor de betrokkene, dan dat men regelrecht
naar de bron gaat waar men de juiste inlichtingen
verschaft en waar u te allen tijde met raad en daad
wordt bijgestaan om op de een of andere manier
