Wat leeft
en
bloeit
na
werktijd
Wij hebben onze baas uit de Batchingkamer
Boomkamp de heer G. J. van Putten eens op
gezocht en een praatje met hem gehouden over
zijn hobby, die hij reeds sedert zijn prille jeugd
jaren uitoefent. Als je met hem spreekt over zijn
vogels en zijn vogelfotografie dan raakt hij in
vuur en dan wordt je meegesleept door zijn ver
halen en manier van voordracht over de beleve
nissen in de natuur op de vroege ochtenden.
Afkeurend kan hij praten over vroeger, toen de
kanaries in kooitjes aan de muur hingen, gelijk
schilderijen en rijen eierdoppen aan touwtjes ge
regen de wanden sierden. Met afgrijzen denkt
hij aan zijn kinderjaren, toen de jeugd geen
vogelnestje ongemoeid kon laten. „Wat misten
deze kinderen de leiding van huis en school. Dan
is het nu gelukkig heel anders. Op dit terrein
verricht de Jeugdnatuurwacht veel baanbrekend
werk", is zijn reactie.
Hij ziet voorts in het verzorgen van tropische
vogels in een volière een prachtige gelegenheid
om nader tot de natuur te komen. De nestbouw
en het grootbrengen van de jongen is telkenjare
voor hem weer een van de grote wonderen uit
de natuur. Als echte liefhebber verzorgt hij zijn
vogels zoals het moet. Wetenschappelijk be
nadert hij de leefwijze van de verschillende tro
pische vogels, waarbij hij boeken van Jan P. Strij-
bos en Rinke Tolman als leiddraad heeft.
Samen met zijn zoon verzorgt hij door heel
Twente lezingen over vogels en met een door
henzelf gemaakte serie dia's van over de 400
stuks dwingt hij aller bewondering af. Zijn zoon
verzorgt het technische gedeelte, terwijl de heer
G. J. van Putten het gesproken woord verzorgt
en meeslepend in dichterlijke bewoordingen over
zijn „putter" kan mijmeren, de „sperwer" kan
bezingen en de zaal in de ban kan houden.
Wij hebben versteld gestaan van zijn serie tele
lenzen en verdere technische apparatuur, nodig
om foto's te kunnen maken van broedende vogels,
nodig om vogels op grote afstand te kunnen be
studeren vanuit een zelfgebouwde schuilhut,
ergens in het veen in Rijssens omgeving.
Vriend Van Putten besluit ons onderhoud met
een boeiend verhaal over een bezoek aan een
aalscholverskolonie in Wanneperveen. Wij zou
den het u graag willen laten lezen, doch plaats
gebrek noopt ons dit na te laten. Misschien dat
vriend Van Putten in de toekomst zelf nog eens
in de pen wil klimmen en ons op een stukje
proza zal vergasten!
12
