ten we daarheen juichten ze opgetogen „Ja hoor, dat is de goede weg Natuurlijk konden we niet vermoeden dat hier snood verraad in het spel was en in goed ver trouwen sloegen we rechtsaf de meisjes achterna. We misten hierdoor een controle en kregen de nodige strafpunten. Het pleit nog wel in hun voordeel dat zij ons onderweg toen wij gezamenlijk sinaas appelen verorberden, hun euvele daad op biechtten, maar het onheil was niet meer te herstellen en wij, slachtoffers, konden alleen maar het hoofd schudden bij zoveel raffinement. Intussen was onze oogst aan foto's nog maar magertjes gebleven; twee plaatjes hadden we gevonden van de tien, hetgeen Aniet erg bemoedigend was. ^Psia onze rustpauze ging het weer verder, richting melkfles, Dit was een nieuw grapje van de organisatoren, de fles was niet moeilijk te ontdekken, maar de meningen waren verdeeld. Was het nu een melkfles, of een fles melk of misschien zelfs een yoghurtfles Hier zijn verscheidene deel nemers gestruikeld en heel wat strafpun ten gevallen, waarvan wij ook ons deel kregen. Het bleek dat we met dit flessengeval de voornaamste voetangels en klemmen wel gehad hadden en hoewel het ons lang zamerhand een beetje duizelde van het le weg links, 3de weg rechts, viersprong, drie sprong, huisno.'s zus, brug no. zo, kwamen we tenlotte in het Opbroek terecht. We hadden het rustig aangedaan en het werd ons duidelijk dat we tenslotte hele maal achteraan reden. Een ogenblik nog hadden we contact gehad met een grotere groep, maar weldra zakten we weer af. En zo reden we met z'n viertjes, n.l. met twee spruiten, zonder ons te haasten, langs prachtige landwegen, omzoomd met ontel bare bramenstruiken (zonder bramen Een enkele koe keek ons dromerig na, maar we lieten ons niet afleiden en slaag den er zowaar in nog 3 foto's te vinden. In totaal hadden we er nu toch nog 7 kunnen thuisbrengen. Toen wij tenslotte de goede finish bereik- ,,De gelukkige prijswinnaars" 23

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1962 | | pagina 23