stonden gewichten, merken, aantal en af
zenders der balen enz.
Het eerste werk was dat er des Maandags
naar Den Haag werd gegaan om de papie
ren te laten overschrijven van de N.O.T.
naar Ter Horst Co. Om bij de N.O.T.
vlot en zakelijk geholpen te kunnen wor
den was er natuurlijk de bekende, overi
gens kostbare sleutel nodig.
Het resultaat was dan dat mijn vader, zon
der ai te veel vertraging, tegen beurstijd
weer in Amsterdam was en op de Beurs de
overgeschreven papieren aan de heer Holz-
apfel van de General Steam overhandigde.
Pas vanaf dat ogenblik was de General
Ifeteam gerechtigd de jute aan ons af te
geven. Maar de wagons reden dan al
In het begin voer de Captain op eigen
houtje. Radio bestond wel, doch daar
voelde de Captain niet voor. Zelf had hij
er geen verstand van. En dus was hij met
schip en bemanning aan de betrouwbaar
heid van de marconist overgeleverd. En
daar voelde hij niets voor. Er was n.l. een
vuurtorenwachter aan de Engelse kust ge
grepen die een onwaarschijnlijk vlot stij
gende bankrekening had. Deze gaf n.l. te-
Aten beloning aan de voor de havens op de
™loer liggende Duitse onderzeeboten inlich
tingen over wat er zoal de haven in- en
uitvoer.
En daarom speelde de Captain zijn eigen
spel. Hij voer Londen uit en de Thames af.
Daarna draaide hij dicht onder de kust
naar het noorden. „Ergens" stak hij dan
met gedoofde lichten over tot hij onder de
bescherming van onze territoriale wateren
kwam en stoomde dan verder naar IJmui-
den op. Verder zorgde hij ervoor dat hij zó
was geladen, dat hij van achteren wat die
per lag. De kop lag dan wat hoger. Iets wat
de snelheid bevorderde en in een noodgeval
nodig kon zijn. De Captain wist wel wat hij
doen zou in geval het een keuze zou wor
den zijn schip of de onderzeeboot.
Op een zeekaart in zijn hut hield hij nauw
keurig' aantekening van de plaatsen waar
alle getorpedeerde schepen lagen. Later
kwam het bevel van de Engelse regering
dat alle schepen in convooi moesten varen.
Ook de Captain met zijn „Lapwing" moest
dat doen. Hij voorspelde dat dit dan wel
spoedig het einde voor de „Lapwing" zou
worden. Inderdaad. Op 11 november 1917
werd het Engelse s.s. „Lapwing", in con
vooi van Rotterdam naar Londen vertrok
ken, getorpedeerd en zonk.
De Captain werd gered, evenals waar
schijnlijk de bemanning. Ik heb hem even
wel niet meer teruggezien. Doch ik her
inner mij levendig ons bezoek aan zijn
schip en zijn toelichtingen over de wijze
van „oversteken" aan de hand van de zee
kaarten. „But the mines (Maar de
mijnen
„Oh, every morning the sea is swept
(Oh, elke morgen is de zee schoongeveegd.)
