25
kamraan wot 'estükn en kielstean wot 'efreesd
(kielstean det is nog 'n ooln naam vuur spie-
baann).
Ik deanke, at ze de groote en de kleane skaaf-
baanke an 't woark zaggen, det ze neet 'edach
haddn det iesder nog zo week was. En doar hej
de lintzage den 't gaawer duur nen iesdernen
rikkepoal snit as de moo in 't hoes duur nen
deamterkookn. Wat weet ze van droadsnieme-
sienn, sliepbaankn, lasapparaatn, stekbaankn en
al dee dinge? De meessen komt neet veerder as 'n
smidsveur en nen veurhamer. Meer iej venemmt
wa, det dr heel wat niejmoodske dinge an te passe
komt en det mut ook wal. Want aj noa goat det
ze met alle maankemeantn dee 't ze binn in 'n
stoom an netzelfde wonne mesiene hebt, op de
smid zint an'ewezen en det er ne mennigte oon-
derdeeln in vuurroad munn wodd'n 'emaakt, dan
begriep iej wa dej de zake delekoat vuur mekoar
munn hebbn um allns zo vlot meuglik of te
woarken en op gaank te hooldn.
Woer 'j ook oawer de smid mochen deankn, iej
kunt dr vaste van opan, dette in het grote jutte-
spil van Ter Horst Co. dr net zo good biej heurt
as de aepe biej 'n dierntuin, doargeloatn oj de
smidskeals biej aepe kunt vergeliekn.
Aj der meer van weetn wilt, kom iej meer nen
oawnd kuijern; krie'j koffie too.
Ik heb dr al ne dikke dattig joar hoeseerd en toen
'k dr kum, was 't heel aans as rechtevoort. Ten
eers'en haj toen nog dree woarkpleaskes in plaa'se
van eene. Ik kan miej nog zo vuurstelln dew' in
det oole smitteriejken in 'n niejn stoom woer 't
Heudjen baas was, met copsbakke an 't maakn
wadd'n. En dan kum doar't Maskop, 'n baas oet
de stoarkerieje. Aj ne zo zaggen met dee roewe
bakkebeure, dan zeaj wat nen veu'vretter van
nen keal. En 't was ook min of meer 'n netuur-
meanske. Zinne grötste leefebrieje was jaagn en
visken. Meer wa'j um zo neet anzaggen det wusse
viej: Hee was fiengeveulig, vuural op't punt van
de vaderlaandsleewde. En mangs atte dr dan
good en wal was, dan zeare viej jongs teegn
mekoar: "Zuwwe 't Maskop eens loatn guln?"
Dan begun dr eers' eene zo heanig te lolln en zo
gangs vulln dr 'n poar biej en dan zunge viej zo
plechtig awwe met oonze ondeugnde gezich'en
konn, tweestemmig "O dierbaar plekje grond"
en dan doern 't meer eawn of dan kuuln um dikke
troan'n in de roewighead van de kennebakkn.
At 't of was 'elop kum 'e biej oe en dan zeare:
"Jongs det was mooi,mooi ze'k oe", met zon-
ne meanige dej dr zelf stille van weud'n en atte
vot was dan lachen viej tot dew allemoal troann
in d'oogn haddn.
Dr is vrooger ook wal nen hoop ondeugnde oet'-
evoerd, méér as ik hier op 't pepier kan zettn.
't Gooske smidjen ha'n poar witte meeuwkes
e'koch en dee harre achter op de fietse in ne pa-
pierne deuze zittn. De duufkes weudn dr oet
'ehaald en met 'n betjen dreuge voarve weur dr
eene rood en eene blauw 'eskilderd, zodette zinne
eegne duurfkes neet wier keann en meann det ze
z'um um'eruild haddn.
Det zelfde smidjen weur vake as vuurbeeld
'esteeld at 't op netheajd en zindelijkheajd an-
kum. Zeunig op de kleer en op zik zelf. En toen
mosse ne keer ne leawndige eane metnemmn noar
Goor en hee vreug an de baas woer 't 'e den 't
beste kon hooldn. 'Tej doot um" zei 't Heudjen,
"Nen noasekdook lus um de hoed en dan kuj um
zo oonder 'n oarm metnemmn. Hier meer op an,
ik zal um wal vaste hoooldn, dan knup iej dr 'n
dook umhen".
En zo mos 't gebuurn, meer 't Heudjen was nen
skalk en hee drokn de eane de strotte dichte tot
'e van benauwdigheajd wat dee en met zon ge-
weeld, det smidjen, den 't in de veurlinie steun,
van oonder 'n haals tot an 'n boksenboo'd nen
kalkstreep ha goan. Smidjen hef 't Heudjen in gin
veerteen dage too 'sprukn.
Eène ha dr 'n nus met jonge muze 'veunn en een
zon kaal muusken deedn ze Sprakelswilm in de
piepe oonder 'n betjen tebak. De piepe wol neet
trekkn en Wilm porken um lös. Toen kum 't oon-
gemak vuur 'n droad en Sprakel zea heel ge
woon: "Ah, muusken, war iej doar". Hee maakn
'n dop leug, stopn dr doew wier tebak in en
steuk de piepe an. Alleman keek stomve'woon-
derd too.
Ik heb 't aaltied ne plezerige ofdelige 'eveunn.
As dr wat op töw mos woddn 'ezat dan mos 't gek
goan of in de smid kreegn ze 't vuur mekoar. En
doarbiej, dr was nen goon gees'. Het woark brach
met, dej vake op mekoar waddn an'ewezen, iej
monn mekaander helpen of waddn an 't zelfde
karwei bezig en det gaf een geveul van "viej
smidskeals oonder mekoar".
Iej haddn eens gezamelijk 'n feesjen of iej maakn
eens een oetstapjen met mekoar en zodoonde kum
dr nen baand en den is dr nog en noar 'k hoppe
blif den dr ook. Ik weete det dr meer zukke of-
deligen zint, meer ook aandern, woer 't det neet
zo sprèk. Wat zol 't mooi wean as dr vuur alle
oarbeajders van Ter Horst Co. zonnen baand
besteun. Zol ne perseneelsverenige doar wat an
good kunn maakn? De smidskeals zult neet de
less'en wean dee't dr an met wint doon.
GERRAT VAN DREES
