Ne revue oawer de revue 19 Aj dit stuk'n oonder de oogne kriengt, dan is de revue miskien a wa of- e'lop, en hebt de meesen van oew 'ezeene watter duur oons wodt e'brach met: „Kiekt miej 's an". Ik zegge 'ezeene, meer iej hebt lange neet als 'ezeene, want aj det harn, dan haj miskien nog harder 'elachet as non. Non, waj doar ook neet vuur in de gelèègenhaid, want dan haj ees èwn achter 't toneel mun'n kiek'n, aw an 't spöln warn. Doar hebt zik smangs •dinge of-'espölt, woer aj 'n boek biej vaste mon'n hooln van 't lachen. Zo ook dee ene keer toen den grimeur ene van de spoilers ne mooie grote hangsnorre harre'maakt, wat um doanig good steun, alleene toen atte in de pauze 'n glèsken beer wol drink'n, toen kwamme der met te zit'n. Want iedere keer atte 't glas an 'n moond zat, dan kwam'n um dee pünt'n van de snorre in 't glas. Op 't lessen mos ter de sociale verzorgster an te passe kom'n, dee um de pünt'n op heul, en toen konnen met fatsoen drinkn. Op ne aandere keer har der ene de oarighaid um oons te trak- teern op bonbons mèr achterof bleek, dèt ter dèt wat warn woert zeepe in zat, en doern 't mer èwn of allemoale harn ze 'n moond vol broes stoan. Den um dèt e'lapt har, har de grötste wille, mèr 'n zetje later kneepe um toch wa, umdèt ze zein'n dèt den zanger non neet zing'n kon, umdèt um 'n heeln moond an mekoar was 'etrökn van de zeepe. Ook is ter is ene van de spoilers oawer- köm'n, den at geine wos mog, dètte 'n stuk'n wos oet de bokse mos haaln en doar stiekum oonder 't spöln of mos biet'n. 'n Paor keer was 't a good egoane, mèr op ne goo aownd harn ze der um ne halve vleegersliene in 'edoane, en toenne der of beet, konne dee ein'n neet van me- kaor kriegn, en reefeln det hele töw oet. Ik gleuwe dèt in de zale het gin ene in de gaat'n har mèr viej achter 't toneel hebt oons krom 'elachet. Viej hebt ook ees met e'maakt, detter ene den atter nog wier op mos, zik te vroo leut ofsmink'n. Der deed'n toen 'n stuk of wat negers met en gelukkig was toen het toneel froaj duuster. Gin ene had 't in de gaat'n detter nen aandern op wör 'edrok, den at mèr begun te skreewn net of 't zo mos. Negers kon'n der jums toch gin ene vestoan. Ne keer mos ter een stuk'n wor'n e'spölt, woert 'n stuk of wat kèèls wörn bekogeld met vleeg'nde skiewn. Mèr ongelukkeg genog, doar was nog gin teks biej. „Gin nood, verüt der op mèr", zeg'n regisseur, „Ie skreewt mèr wat". Viej an 't skreewn: „Wat zèèr, wat zèèr, auw neet doon", en mèr van dèt moois en het völ zo in de smaak, dew der nooit wat aans vuur hebt eleerd. Toen aw de eeste revue han'n, waj ne- tuurlijk allemaole zenuwachtig, dèj oew'n tèks neet good op zoln zègn, en dèj der in zoln bliewn stèkn. Weet wès, dèt weet ik neet mèèr, mèr den zeg: „Iej mun'n zeuthoalt in 'n moond doon, dan hej noans gin las van", 'n Heeln oawnd kaw'n ieder- ene op zeuthoalt tot zelfs den vertegen woordiger van de sportverenige too. Oawer zenewachtig 'ekuierd, doar hew non wal 'n aander middel vuur, mèr toch hej der wat, vuural asse vuur de eeste keer met doot, dee zint zo jachterig dèt ze zo beewt, dèt ze geen't stille köut stoan. En at ze zik 'n poar moal gaaw aans an mun'n trekn, dan zeent ze helemoale op de löppe. Zo haj der non met disse revue ene, den gung op 't toneel met twee veskillende skoone an. En nen aander'n den at as boer mos opkom'n, den wol der de broene skoone bie an holn. Ook ene van de vrouwleu, den wol zinnen zwatte dasse ummehoaln, toen atte op mos kom'n vuur den daans met dee witte zien'ne klèère an. Net op tied zag 'ter ene, aans haj 'n mooi spil e'had. Zo wès ter iedere keer wat aans, woer aw doanig een wille an harn, en woer 't pe- bliek niks van in de gaatn hef 'ehad. O jè, dèt mu'k oew nog eew'n vetel'n. Ik glöwe det met de veerde revue was, en doar mos in 'esköt worn achter 't gedien. Den vertegenwoordiger van de sport zol zich doar met belassen, met geweir woer as ze eegnsgemaakte petroon'n opdeen'n. N'eesen oawnd gung 't good, meern tweed'n oawnd toen vewesseln ze um 't geweir. zo- dette neet pleir'n kon. Hee netuurlijk helg in 'n kop woer det non toch kon. Ew'n der nao prebeern hee ne wier in de kleedka mer, mèèr ondertusken had'n ze de ge- weir'n wier ummeruild. Hee trök of en doar kwam miej nen knappert van woer ziej miej. Hee skeut dwas duur 't pief on hen en 'n kalk vleug oons um de oorne. Geleuwt mèèr de'w nen skrik kreegn en hee zelf neet minder. Eenpoarig wörnd'

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1958 | | pagina 19