w HP 1 lm IBIS I 1 m w c. ■lit Ifiilfi WÊm i KI wSBk M 8 bBI lltó lii - I SSh i 6 ""v.- lil® iVö.ïVVS' ^■1 van is duur het mènsdom 'emaakt tot iets, woer ze vuur honderd joar absoluute zeune in ham' ezeene. Wat zeunt doar vrooger nen hoop leu plezeer an hebn 'ehad, mooi blaank water. Vis was 'ter natuurlijk zat te veenn en te vangn. En non 'k 't oawer vangn hebbe sküt miej 't oole Maskop te binn. Op dee oole foto zee'k um zitt'n, de garre in 't water en op 'n wal volop vis. Vögne met dezelfde leefebrieje atte leawn. En dan, an det water de oole pelmölle. Euldere leu weet oew te vetell'n hoe ze doar vrooger hen gung met 't kenken um öllie te haaln. Non nog haank 't er, eij um de mölle henwaandelt, ne stemming den 'toew verlangn dut eens ne keer de mölle te zeen dreijn, volk an de gaank, de veinsters lös, wichtere an 't spöln, rook oet 'n skosteen. An de achterkaante zeej een dichtgegreuijt sleutje noar de Ao loopn. Zol doar vroo ger ne boot duur wean egoane um zoad te brengn Smangs dan bekröp oew 't ge- veul det op nen goon dag waagns zeunt komn, met hooit, zaand, potlaander en woarkleu. Vanoet de groote keet zal dan nen anval worn edaone op wat de tied duur weer en weend kapot hef emaakt. De Pelmölle zal zik in oole gloorie wier teegn de loch afstakn as een bewies vumr later dewwe in Riessen alns neet teegn i^B groond loat gooin. Doar in den hook van Riessen köwwe miskien een mooi stukn oold bewoarn. Alhoewal, de nuchtere taal van geeld en zakelekhaid de remme der op gooit. Meer wee weet kömp der nen dag det de kaansen groot zeent. Viej harn 't net oawer 't water wat lup woer a't leege is. Vrooger, zag ik op ne oole kaate, is 't roond umme Riessen nogal venneachteg ewas. De leu braggen, zowör miej verteeld, ne breu eane nor et venne, met eiere. Doar leut'n ze de zaak op zin beloop. As de jongn oetkwamn gaffen ze de kuukns een maorkteekn en leutn ze ze groot worn. En iedereene kreeg zo zinne eegne eann wier in haane. Der sneuweln der wals eene, duur waterrotn enz., mèr de buurleu hulpn der oew neet of. Zo as J. W. R. zeg, gemoedeluk was 't wal. En dan het vènne zelf, vanalns was 't er te be- leawn, natuur volop. Tö'rve stekn, mornn, lange daage wörn der emaakt, met volop zwatte koffie, zo van 't skarnveur. Geleuwt eens det er smangs mooie dinge zeent ofespeult. Mis kien kan der oons eene wat van dee v^^ haaln verteln in 'n volgend Anker. Dl^ tot zoveer dan ikke. HERMANS VAN 'T KEAMPKE.

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1957 | | pagina 8