w
HP
1 lm
IBIS
I 1
m w
c.
■lit
Ifiilfi
WÊm
i
KI
wSBk
M 8
bBI
lltó
lii
- I
SSh i
6
""v.-
lil®
iVö.ïVVS'
^■1
van is duur het mènsdom 'emaakt tot iets,
woer ze vuur honderd joar absoluute zeune
in ham' ezeene. Wat zeunt doar vrooger
nen hoop leu plezeer an hebn 'ehad, mooi
blaank water. Vis was 'ter natuurlijk zat
te veenn en te vangn. En non 'k 't oawer
vangn hebbe sküt miej 't oole Maskop te
binn. Op dee oole foto zee'k um zitt'n, de
garre in 't water en op 'n wal volop vis.
Vögne met dezelfde leefebrieje atte leawn.
En dan, an det water de oole pelmölle.
Euldere leu weet oew te vetell'n hoe ze
doar vrooger hen gung met 't kenken um
öllie te haaln. Non nog haank 't er, eij um
de mölle henwaandelt, ne stemming den
'toew verlangn dut eens ne keer de mölle te
zeen dreijn, volk an de gaank, de veinsters
lös, wichtere an 't spöln, rook oet 'n
skosteen.
An de achterkaante zeej een dichtgegreuijt
sleutje noar de Ao loopn. Zol doar vroo
ger ne boot duur wean egoane um zoad
te brengn Smangs dan bekröp oew 't ge-
veul det op nen goon dag waagns zeunt
komn, met hooit, zaand, potlaander en
woarkleu. Vanoet de groote keet zal dan
nen anval worn edaone op wat de tied
duur weer en weend kapot hef emaakt.
De Pelmölle zal zik in oole gloorie wier
teegn de loch afstakn as een bewies vumr
later dewwe in Riessen alns neet teegn i^B
groond loat gooin. Doar in den hook van
Riessen köwwe miskien een mooi stukn
oold bewoarn. Alhoewal, de nuchtere taal
van geeld en zakelekhaid de remme der
op gooit. Meer wee weet kömp der nen
dag det de kaansen groot zeent.
Viej harn 't net oawer 't water wat lup
woer a't leege is. Vrooger, zag ik op ne
oole kaate, is 't roond umme Riessen nogal
venneachteg ewas. De leu braggen, zowör
miej verteeld, ne breu eane nor et venne,
met eiere. Doar leut'n ze de zaak op zin
beloop. As de jongn oetkwamn gaffen ze
de kuukns een maorkteekn en leutn ze ze
groot worn. En iedereene kreeg zo zinne
eegne eann wier in haane. Der sneuweln
der wals eene, duur waterrotn enz., mèr
de buurleu hulpn der oew neet of. Zo as
J. W. R. zeg, gemoedeluk was 't wal. En
dan het vènne zelf, vanalns was 't er te be-
leawn, natuur volop.
Tö'rve stekn, mornn, lange daage wörn
der emaakt, met volop zwatte koffie, zo
van 't skarnveur. Geleuwt eens det er
smangs mooie dinge zeent ofespeult. Mis
kien kan der oons eene wat van dee v^^
haaln verteln in 'n volgend Anker. Dl^
tot zoveer dan ikke.
HERMANS VAN 'T KEAMPKE.