Wij ópt&Len met
14
Er heerste enige spanning in de Kantine
op een zaterdagochtend in juni, toen
we daar een praatje hielden met een
groepje spinsters uit de afdeling „Boom
kamp". Die spanning was te lezen op som
mige gezichten en te horen aan het ge
lach, dat nu en dan opsteeg zonder
voor ons aanwijsbare oorzaak. Er waren
misschien meisjes, die dachten„Wat
voor vragen zullen er komen Wat moet
ik voor antwoord geven Degenen, die
zich aan de „vuurproef" onderworpen heb
ben, is het natuurlijk meegevallen. Maar
als we goed hebben geteld, begonnen we
met veertien meisjes en eindigden we met
tien Vier stuks zijn er wel op de groeps
foto's geknipt, maar daarna haastig onder
gedoken Wat we van het dappere tien
tal te weten zijn gekomen, is de moeite
van het vertellen waard. We kregen, als
vorige keren, een goed beeld van het ge
middelde meisje uit onze fabriek in haar
vrije tijd.
Het is niet altijd even gemakkelijk om in
de paar minuten, die ons gegeven zijn tij
dens de Kantine-pauze van de spinsters,
van ieder meisje de belangrijkste punten
te ontdekken. Daar is ons praatje vaak te
vluchtig voor. Maar soms hebben we di
rect „beet" en dat was ook het geval toen
we spraken met JO KOSTERBOK uit de
Kerkstraat te Rijssen. Waar kenden we
haar toch van Och ja, natuurlijk van de
revue. Jo doet namelijk mee aan de batf|
lètjes en wel met, ere. Ook kwam ze di^^
jaar voor in het klasje, dat zo ijverig
Spaans zat te leren onder leiding van
„Meester" Schintz. Jo werkt nu al vijf
jaar in de spinnerij. Ze gaat op naailes in
haar vrije tijd en maakt dikwijls zelf kle
ren met hulp van juffrouw Voortman ten
aanzien van het knippen. We hopen Jo
Kosterbok nog vaak als Revue-ster te mo
gen zien optreden.
Wie zijn scheden richt naar de Esstraat