Wij ópt&Len met 14 Er heerste enige spanning in de Kantine op een zaterdagochtend in juni, toen we daar een praatje hielden met een groepje spinsters uit de afdeling „Boom kamp". Die spanning was te lezen op som mige gezichten en te horen aan het ge lach, dat nu en dan opsteeg zonder voor ons aanwijsbare oorzaak. Er waren misschien meisjes, die dachten„Wat voor vragen zullen er komen Wat moet ik voor antwoord geven Degenen, die zich aan de „vuurproef" onderworpen heb ben, is het natuurlijk meegevallen. Maar als we goed hebben geteld, begonnen we met veertien meisjes en eindigden we met tien Vier stuks zijn er wel op de groeps foto's geknipt, maar daarna haastig onder gedoken Wat we van het dappere tien tal te weten zijn gekomen, is de moeite van het vertellen waard. We kregen, als vorige keren, een goed beeld van het ge middelde meisje uit onze fabriek in haar vrije tijd. Het is niet altijd even gemakkelijk om in de paar minuten, die ons gegeven zijn tij dens de Kantine-pauze van de spinsters, van ieder meisje de belangrijkste punten te ontdekken. Daar is ons praatje vaak te vluchtig voor. Maar soms hebben we di rect „beet" en dat was ook het geval toen we spraken met JO KOSTERBOK uit de Kerkstraat te Rijssen. Waar kenden we haar toch van Och ja, natuurlijk van de revue. Jo doet namelijk mee aan de batf| lètjes en wel met, ere. Ook kwam ze di^^ jaar voor in het klasje, dat zo ijverig Spaans zat te leren onder leiding van „Meester" Schintz. Jo werkt nu al vijf jaar in de spinnerij. Ze gaat op naailes in haar vrije tijd en maakt dikwijls zelf kle ren met hulp van juffrouw Voortman ten aanzien van het knippen. We hopen Jo Kosterbok nog vaak als Revue-ster te mo gen zien optreden. Wie zijn scheden richt naar de Esstraat

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1957 | | pagina 14