Dr. ALBERT SCHWEITZER
15
14 januari 1875 werd Albert- Schweitzer als
domineeszoon in de Elzas geboren. Mis
schien zegt de naam U iets, misschien niets.
Voor het laatste geval willen wij U in ken
nis brengen met deze dokter, dominee, musi
cus, schrijver, orgelbouwer, architect en tim
merman. Wij zullen in enkele afleveringen
van ons „Anker" vertellen over deze man,
wiens werk, uit pure naastenliefde ver
richt, over de gehele wereld bekend is ge
worden.
Dr. Schweitzer id een man, die op 82-jarige
leeftijd alle grenzen van het menselijk kun
nen overschrijdt, beroemd is en toch zo
^praag onopvallend wil zijn. Als kind is hij
^^en jongen met een zeer gevoelig hart voor
alles wat leeft. Op school een leerling, die
wat lui en dromerig is. Zijn vader zet hem
al heel jong aan de pianostudie en op 9-ja-
rige leeftijd bespeelt hij het orgel van de
dorpskerk, wat hij op 74-jarige leeftijd
gedurende zijn vorig verblijf in Europa
iedere zondag weer doet.
Hij bezoekt het gymnasium en woont dan
bij een kinderloze oom en tante, die hem
een goede en strenge leiding geven. Zoals
Dr. Schweitzer zelf zegt„Tot de derde klas
se van het gymnasium was ik lui en drome
rig". Voor de mensen die Dr. Schweitzer1 nu
kennen past het woord lui net zo min bij
hem, als de duisternis bij het licht. Door al
lerlei omstandigheden haalt de jonge
Schweitzer zijn eindexamen met de hakken
over de sloot. Soberheid heeft Dr. Schweit
zer zo goed gekend, dat hij nog steeds een
sober mens is gebleven. Zomer 1948 is
hij in Afrika in een kano op weg naar
de districtscommandant. Vlak bij het huis
haalt de dokter een zwart dasje uit
zijn broekzak. „Hoe oud denk je dat
«it is Geen idee van. „Het is m'n
nige dasje en 15 jaar oud". Even voor
de woning van de districts-commandant
doet hij het dasje voor en het verdwijnt
weer in zijn zak, nadat het bezoek is afge
legd. Eveneens in 1948 maakt hij een reis
van Lambarene zijn standplaats in Afri
ka naar Europa en draagt aan boord van
het Franse passagiersschip „Foucauld" een
hoed die hem ook in 1927 reeds trouw was.
Wanneer een van zijn oudste medewerksters
hem erop attent maakt, dat hij wel eens
een nieuwe hoed mag hebben, geeft hij ten
antwoord met een ernstig gezicht: „Ja, ik
heb ook al eens gedacht, er moet maar een
nieuw lintje om Dit zijn echter zo enkele
flitsen en we wijken van ons verhaal af.
Schweitzer gaat in Straatsburg studeren
filosofie en theologie, en moet ondertussen
in militaire dienst. Z'n liefde voor de mu
ziek echter blijft, en zo neemt hij les bij een
zeer bekende Parijse organist, die hem later
vraagt een uiteenzetting te geven over de
grote componist Bach. Schweitzer maakt er
een zeer grondige studie van en het wordt
een lijvig boekdeel, zo goed, dat het in mu-
ziekkringen heden ten dage nog altijd als
het beste boek, dat over Bach werd geschre
ven wordt beschouwd. In Duitsland wil men
een vertaling van dit boek, want Bach is
toch een Duitser Schweitzer schrijft dan
een heel nieuw boek, want, zegt hij„Bij
vertalen gaat, de ziel van de taal verloren".
Zijn studie gaat geheel volgens plan. Hij
promoveert tot doctor in de filosofie en
wordt dominee in Straatsburg.
Als musicus heeft hij ook' al naam en wordt
naar Barcelona geroepen om de eerste uit
voering van de Matthaus Passion te leiden.
Z'n eigenlijke studie is echter theologie en
hierin wordt hij op 27-jarige leeftijd pro
fessor te Straatsburg. Dan komt de grote
