IPecambetovetpelnzincjen
2
December, leren wij op school, is de win
termaand, maar tegenwoordig zouden
wij gelijktijdig kunnen zeggen „ca-
deau-maand", want deze laatste maand van
het jaar staat in het teken van het geven.
We worden hiertoe door de winkeliers uitge
nodigd, die ons met hun prachtige helver
lichte etalages lokken en er een romantisch
tintje aan geven, zo romantisch, dat we
voor niets ter wereld onze decembermaand
zouden willen missen, ook al is deze ander
zijds de meest donkere en sombere maand
van het jaar. Er is toch altijd een bepaalde
elk jaar weer opnieuw
Het begint al in novem
ber, wanneer ongeveer
op de helft van de
maand St. Nicolaas ar
riveert. De waardige
oude grijze heer, komt
met z'n schip aan bij
de Prins Hendrikkade
voor het Centraal Stati
on te Amsterdam en
evenals bij de aan
komst van vorsten en
vorstinnen, wordt ook
St. Nicolaas met veel
eerbetoon ontvangen. Dikwijls is ook onze
Koningin met Haar kinderen aanwezig om
de Sint te begroeten. De route langs het
Damrak, de Dam en de Leidsestraat naar
de plaats van bestemming is één zegetocht.
700 kinderen van verschillende tehuizen
wachten hier al met een enorme spanning
op de goede Sint met z'n gevolg van wel 40
Pieten en het is roerend wanneer al deze
stemmetjes „Zie ginds komt de stoomboot"
beginnen te zingen.
Het tram- en autoverkeer wordt omgelegd
en heel Amsterdam is werkelijk op de been
en gelukkig vraagt zich niemand af van
welke richting de Bisschop is. Sinterklaas
is Sinterklaas, waar we nu eenmaal een gro
te eerbied voor hebben, die voor de kinderen
het waarheid geworden sprookje is en waar
van wij later nog zeker weten, dat hij de
enige man in ons leven is geweest, voor wie
we zonder meer een diep respect hebben ge
had (en dan behoeven we verder nog geen
enkele man tekort te doen
En zelfs wanneer we bekende zwarte schoe
nen onder St. Nicolaas z'n mantel zagen uit
komen, was dit nog geen feit van herken
ning, want het waren ondanks dat toch St.
Nicolaas z'n schoenen en daarmee uit.
Het was en is allemaal even heerlijk. Altijd
weer zijn het dezelfde soort kindersnoetjes,
die verlangend uitzien naar de tijd van 5 de
cember. Natuurlijk spelen de cadeautjes ook
een grote rol bij dit alles. St. Nicolaas, die
geeft en geeft en met gulle hand ons be
deelt, zonder te vragen„Wat ontvang ik er
voor Hij is al blij, wanneer ieder kind
zijn beurt wat hooi en een wortel in z^^P
schoen doet voor zijn paard. Hieruit blijkt,
dat St. Nicolaas ook het dier niet vergeet.
Het is hier geen kwestie van „Voor wat
hoort wat", maar alleen van geven en om
dat alle kinderen hun schoen vullen met
voer voor het paard, kan het even oud wor
den als zijn baas, wat zo gemakkelijk is met
het oog op de routine, die de oude schim
mel bij het berijden der daken gekregen
heeft.
Het Kerstfeest staat in
een geheel ander licht en
waar het St. Nicolaasfeest -g.
door een ieder op vrijwel -S v A-
gelijke wijze wordt ge
vierd, is dit met het Kerst
feest een gans andere
zaak.
We zijn wat dat aangaat
al enige jaren aan het ver
anderen in Nederland. In
vloeden uit andere landen
spelen een rol en we pas
sen ons aan naarmate we
geaard zijn. Er zijn men
sen die nu de kinderen
groter worden niet
meer aan St. Nicolaas „doen". „Wij vieren
het altijd met Kerstmis" en dan wordt be
doeld„Wij geven elkaar cadeautjes met
Kerstmis". Daarbij komt dan een intiem
dinertje bij kaarslicht, waar altijd een bij
zondere sfeer door ontstaat, tenminste als
iemand gevoelig is voor het zachte licht
der kaarsen.
Er zijn mensen die hiervoor geen greintje
gevoeligheid aan de dag leggen en die na
zich vijf minuten goed te hebben gehouden
bezwerend een haze- of konijnepoot ophef-
sfeer waar wij ons
op verheugen.
