5 hoog en wanneer het twee uur in de nacht is, staat de zon weer hoog aan de hemel, terwijl de temperatuur 72° is. Toch wisselt deze zeer snel in het hoge noorden, want om zeven uur in de ochtend lopen we te bibberen van de kou en trekken alle warme kledingstukken over elkaar aan. In Kirkenes, een plaatsje ten zuidoosten van de Noordkaap, hebben we 't gevoel van de aardbol af te rollen. We zitten vlak bij de Russische grens en je kunt je niet voorstel len, dat we zo ver van honk zijn. Tot Ham- merfest houden we het gevoel van op het uiterste puntje te zitten, maar dan wennen we er blijkbaar aan, dat we er toch niet af vallen. We leven een raar leven. Aan de stipte tijd van do maaltijden weten we of het dag of nacht is. Soms slapen we overdag en lopen 's nachts ergens in een dorpje, waar we juist aangekomen zijn. Het is dan altijd feestelijk, want de boot brengt nieuws en mensen mee. 't Is voor ons zo vanzelfspre kend, dat je twee keer per dag de postbode aan de deur krijgt. Maar daar moeten ze een week wachten en wat zul je dan in bed 's nachts, nee, dan loopt het dorp uit. Op onze terugreis varen we langs verschei dene rotsen, die namen dragen. Zo komen we langs de „Gaatjesberg", een rots waar goeder natuur wat mee gespeeld heeft, Bant er zit door de hele berg heen een gat, nat er op één of andere mysterieuze wijze in is gekomen, maar niet kunstmatig. Dan zijn er „de Zeven Zusters", zeven stuks achter elkaar die een grote familieband vor men. En niet vergeten „de Vogelberg", waar het werkelijk wemelt van allerlei water vogels. En dan nog „de Puddingberg", die inderdaad de indruk wekt alsof hij een reu- zenpudding is. We nemen in gewicht toe, want de Noren hebben heerlijke „flöte", dat is room. De maaltijden aan boord en in de hotels zijn wat vreemd, vooral de avondmaaltijd. Men gaat eerst aan tafel. Langs een wand in de eetzaal staan de heerlijkste dingen klaar en de stewards er bij om af te snijden, waar je trek in hebt. Er is veel visvangst in Noor wegen en ook veel wild, kreeft en zalm is er dus altijd en reebok eveneens. Wanneer men dus zijn keus gemaakt heeft, wandelt men met z'n bord in de hand naar de tafel met eterij en gaat met het volle bord weer naar z'n plaats terug. We noemen het de rentafel, omdat er altijd mensen zijn die denken, dat ze persé de eerste moeten zijn, bang om niet aan hun trekken te komen. De hele kust van Noorwegen heeft een speci aal luchtje, want overal wordt vis gedroogd, maar alles went, hoewel we er eerst een zwaar hoofd in hadden of we ooit aan die nare, niet na te vertellen lucht gewoon zou den geraken. Elektriciteit is heel goedkoop in Noorwegen, want watervallen zijn hier geen zeldzaam heid en zo wordt er dus zeer goedkoop elek triciteit opgewekt. Iedereen kookt dan ook elektrisch. Maar met dat al zakken wij al aardig af en het eindpunt Bergen ligt in het nabije verschiet. Wanneer we daar 's avonds aan komen is 't een fantastisch gezicht, want de stad ligt beneden aan de fiord en de buitenwijken ziin alle tegen de berg aange bouwd. Het is een ongelooflijk mooi gezicht het verlichte trammetje tegen de berg te zien opkruipen. Bergen is de plaats waar van men zegt, dat het van de 365 dagen er meer dan 300 regent, nu wel niet aan één stuk door, maar we maakten wel mee, dat het 's morgens straalde van de zon en 's middags stroomde van de regen. Uitgaan zonder regenjas is meer dan roekeloos en dat, doet dan ook bijna niemand. Het is inderdaad zo. dat het enorm onbereken baar weer is daar. Laten we hier dan maar niet mopperen, want ons regenlandje laat zich de laatste jaren wel van z'n goede kant zien. En zo hadden we dan het belangrijkste deel van de reis weer achter de rug en gold °ok hier, dat aan alles een einde komt. Van Bergen naar Rotterdam was nu een wipje: we waren blij weer terug te zijn in Holland, maar wat we ook ooit nog zullen zien, het aanschouwen van die prachtige midder- nachtszon blijft een evenement, dat je maar éénmaal in het leven meemaakt en dat je nooit vergeet, omdat het een sprookje ge leek maar toch waar was.

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1956 | | pagina 5