•flfockeid 17 Rijssense huisvrouwen zijn blijkbaar in het algemeen niet erg bevreesd voor diefstal en inbraak. Je kon nog wel eens rustig door de openstaande deur naar binnen wande len en niemand aantreffen. Zo kwamen we ergens in een wijk, waarvan men ons ver teld had, dat de bewoners nogal op „hun eigen" waren, 't Was op een zonnige voor middag en op het nummer, waar wij moes ten zijn, stonden alle deuren open. We wan delden binnen, namen de situatie voor het invullen van onze formulieren al eens op, maar er kwam niemand. Dan maar eerst naar de buurvrouw. Ook daar vrij entree en niemand thuis. Een buurvrouw aan de overzijde riep ons toe, dat we maar eens om de hoek moesten gaan zien bij nummer zo veel. 't Was in die dagen, dat in de Kamer gedebatteerd werd of de vrouw gelijke rech ten van de man zou verkrijgen. Nu dan, wij naar het opgegeven nummer; aankloppen «na de deur geopend te hebben, vonden j in de huiskamer een heel stel vrouwen bijeen achter de koffie met gebak, want er bleek een jarige te zijn. We werden met een „hoeraatje" ontvangen en moesten al direkt, ter ere van de jarige, gebak mee eten en kof fie drinken, die morgen ons vijfde kopje. On der gezellige kout van de gehele familie haalden wij onze formulieren maar eens weer voor de dag, want, nietwaar, wij waren nu eenmaaal in dienst van de gemeente en dan loop je er, ten koste van de gemeen schap, de kantjes niet af. De vrouwen keken met een schuin oog naar de cijfers en tekens en maakten er grapjes over of „namen" de teller. Vraag zoveel: „Wat doet Uw man?" Antwoord: „wever". Invullen „wever jute- fabriek". Volgende vraag: „Hoofd van het gezin", waarop wij zelf het antwoord gaven en invulden: „De Man". En dan vlug door gaand: „De vrouw"?, waarop wij meteen ook weer zelf het antwoord gaven„geen be roep" er meteen aan toevoegend, „die woont er bij in". Nu even het potlood op papier houden en niet opzien. Je voelt, dat alle ogen op je gericht zijn of dit nu ernst of luim is. Dan langzaam en met een mede lijdend glimlachje de kring rondzien en meteen barst het vuur van alle kanten los. Ziezo, die slag was dan voor ons. Routine had je bij de telling ook nodig. Vaak kwamen we tegen koffie- of theetijd in een niet gesloten verlaten woning. Als het een dubbele woning was en je hoorde in de ver te vaag stemmen, werkte een vuistslag od de muur sneller dan de telefoon. Het vol gende ogenblik stond „moeder op het matje" en meermalen gingen wij dan gezamenlijk na even de situatie opgenomen te hebben, terug naar de buurvrouw om daar ook kof fie te drinken en tegelijkertijd twee formu lieren in te vullen. Dit is zo in grote trekken een beeld, hoe het ons met de woningtelling is vergaan. Veel koffie, thee en koek, soms teveel van het goede. Vriendelijke ontvangst en prettige conversatie. Wij zijn blij te hebben geteld. Wij hebben Rijssen van een andere zijde ge zien en prettige ervaringen opgedaan. Huismoeders, en natuurlijk, ook wel va ders, hartelijk bedankt voor Uw medewer king. H. V. Juni was voor een tiental leden van ons personeel een bijzondere dag. Zij zagen op deze dag hun taak in onze werkgemeen schap voltooid en legden hun werkzaamhe den wegens het bereiken van de pensioen gerechtigden leeftijd neer.. W. H. Pas, hoofdbaas in de Krasserij, te kende 50 jaar geleden zijn arbeidscontract met Ter Horst Co. en, is sedertdien onaf gebroken in ons bedrijf werkzaam geweest, 's Morgens werd hij op het Kantoor door de Directie ontvangen. Het was niet alleen dat hij hier kwam om met enkel een handdruk afscheid te nemen. Neen, hem werd op tref fende wijze dank gezegd voor de wijze waar op hij zijn moeilijke werk als baas heeft ver richt. De Heer Ter Horst dankte hem na mens de Directie voor het vele werk, dat hij in dienst van Ter Horst Co. N.V. heeft gedaan. De problemen, die het werk als chef meebrengt, wist hij altijd op een juiste manier op te lossen. Ook was hij altijd be-

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1956 | | pagina 17