Gok de kleinste wond IVaat kindeten genieten lïWfyeMtomë 0OK BIJ DE KLEINSTE WOND! 6 Als men enigszins een ernstige wond op loopt, och, dan gaat men zonder aanspo ring wel naar de verbandkamer of naar een E.H.B.O.-man. Maar die kleine wondjes, een snee, een schram, een ontvelling en derge lijke, die zijn in zoverre eigenlijk gevaarlij ker, dat velen ze niet de moeite waard ach ten, er de aandacht en de zorg aan te be steden, die ze nu eenmaal verdienen. Men likt er eens aan, zuigt er een beetje op, houdt ze misschien onder de kraan van de waterleiding of stopt ze in een bak met wa ter die toevallig hier of daar staat. De tijd dat men er een stuk spinneweb op legde om de bloeding te stelpen, is wel ongeveer voor bij. Maar een vuile zakdoek komt er nog heel gemakkelijk aan te pas De gevolgen blijven vaak niet uit Na vrij korte tijd wordt de wond warm, de huid rondom wordt rood, de omgeving zet op. Als men dan nog maar met de meeste spoed naar de dokter gaat, loopt het gewoonlijk wel los, maar velen zijn dan nog geneigd, geen acht op de waarschuwende kenteke nen te slaan. Men ziet het nog eens een nachtje aan en de volgende dag is het dan maar al te vaak zo ver gekomen, dat het slachtoffer met een flinke infectie rond loopt, koortsig en ellendig. Ja, in erge gevallen loopt het zo, dat alleen amputatie van het getroffen lichaamsdeel een bijna zeker in de dood eindigend ziekteverloop kan stuiten. Voorkom dit alles, door elk wondje deskun dig te laten verzorgen Toevallig gaat het over die twee van ons en over die anderen, al worden ze nu niet direct genoemd. Ze zijn echt op die leeftijd, dat ze denken dat je tijd genoeg voor hun hebt. Ja zelfs, dat je alles weet en toch niet kunt gaan zitten lézen als zij in de weer zijn. Je moet ook eens met hen op stap, niet te ver, niet te lang, maar met een bran dend verlangen vaner uit Gezamen lijk ga je dan alle mogelijke jasjes, truitjes, schoentjes en wat dies meer zij, om die „pop jes" heen wurmen. Een weloverwegende moeder stelt hen vlak voor 't vertrek de W.C -vraag. Maar steevast heeft, dan het en thousiasme de overhand en redt het één van de twee. Als dan vader toch maar zijn a'^fc dere dasje omdoet en vliegensvlug de schoe^ nen aan, dan is 't zover. Een plan van waar heen bestaat niet op zo'n dag. Met blijde gal men wijzen ze ons hun gedachten aan. Naar de wip-wap en de schommel. Speelkameraad jes krijgen uitdagend te horen, dat ze toch lekker niet mee mogen. Zonder gehang aan spijlen en andere afrasteringen arriveer je dan in de Tovatuin. De leien daken van het gebouw doen je aan kastelen denken, maar

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1956 | | pagina 6