Record
23
c>wn een aantal oude steden van Neder-
land vindt men zogenaamde zakken-
dragershuisjes. Hun uiterlijk doet al
dadelijk vermoeden, dat die huisjes
niet van de laatste 150 jaar dateren. En in
derdaad werd het jongste gebouwd enige tijd
voor het uitbreken van de Franse Revolutie
in 1789. De intocht van de Fransen hier
maakte een eind aan hun reden van be
staan, want vrijwel onmiddellijk werden
toen de gilden afgeschaft. De zakkendra-
kershuisjes vormden n.l. het vergader- en
^estcentrum van het gilde der zakkendra
gers, en ook tot op zekere hoogte het maga
zijn er van. Dat deze mensen zich tot een
afzonderlijk gilde hadden kunnen vereni
gen, wijst er op, dat ze in het handels- en
vervoersleven van die dagen een belang
rijke plaats innamen.
Het vak „zakkendrager" zegt de meesten
van ons niet meer zo veel, maar wie b.v. wel
eens goed heeft rondgekeken in grote zee
havens, zal met alle respect terugdenken
aan de prestaties van mannen, die met zwa
re jutezakken sterke staaltjes uithalen en
die toch dikwijls helemaal geen abnormaal
krachtig voorkomen vertonen. Wie er met
hen over spreekt begrijpt al gauw, dat het
geheim schuilt in het met één handige be
weging op de goede plaats van het lichaam
brengen van de gevulde zak, die vaak 100
kg. inhoud bevat. Deze zak wordt dan op
nek en schouders over een korte afstand
vervoerd en daarna van het lichaam afge
worpen. Al met al een karweitje, dat bui
tenstaanders nu niet dadelijk een peule
schilletje lijkt, vooral wanneer het geruime
tijd moet worden volgehouden.
Maar er is altijd baas boven baas. In ver
schillende kranten stonden in de afgelo
pen decembermaand opzienbarende dingen
te lezen over het transport van jutezakken
met een inhoud van 100 kg. over een afstand
van niet minder dan 2 kilometer Deze
krachttoer werd geleverd door een paar uit
de kluiten gewassen Zuid-Limburgers uit
Eijs, die er een wedloop van maakten door
hun dalende en rijzende landschap. Wie er
ten slotte als winnaar uit het strijdperk is
getreden, weten we helaas niet te vertellen,
want een week na de eerste lange afstands
loop werd er al een tweede over een nog gro
ter traject afgelegd. Daar kwamen weer een
paar andere namen aan te pas en ook het
gewicht van de inhoud was iets opgevoerd.
In elk geval nemen we ons petje af voor alle
volbrengers van deze tochten.
Als bijzonderheid stond nog vermeld in de
pers, dat halverwege de afstand de winnaar
op één knie neerhurkte om even op verhaal
te komen. Er kwam toen juist een jonge,
en naar de berichten luidden, blozende
schoonheid langs. Onze kampioen kon zich
niet weerhouden haar een plaatsje aan te
bieden op de volle jutezak met kunstmest.
Hetgeen ze bedeesd afsloeg en daar zal
onze kampioen later misschien wel blij om
geweest zijn ook.
Zo zien we weer eens, welke ongedachte mo
gelijkheden er in jutezakken schuilen.
