Het dier als muvriend.
#WIE VAN ONZE MEISJES?
te brengen? Want het is toch zo, dat nu reeds
weer plannen worden opgezet en langzamer
hand worden uitgewerkt voor een volgende.
Moeten wij ook nog beklemtonen, dat alle spe
lers en speelsters die na maanden voorbereiding
zoveel succes mochten oogsten, hierin mede hun
voldoening vinden? Maar al is het dan zo, dat
allen zich natuurlijk in het succes hebben ver
heugd en hierdoor hun beste spel hebben ge
geven, achter de coulissen hebben wij telkens
kunnen beluisteren, dat men de meeste voldoe
ning heeft gehad ons personeel weer een prettige
avond te kunnen bezorgen in het jaargetijde, dat
een gulle lach de mens sterkt en verkwikt.
NIET KIBBELEN JONGENS.
Daar wij ons iedere avond opnieuw als toe
schouwer onder de bezoekers in de zaal hebben
bevonden en daar de stemming en mening kon
den peilen, willen wij besluiten ook van deze
zijde onze indrukken weer te geven. Dit kan niet
anders zijn dan een dank aan het revue-gezel
schap voor hetgeen het aan de collega's brengt.
Men waardeert dit in hoge mate en het is bij
velen een hoogtepunt voor een gezellige winter
avond. V.
Zoals U wellicht allen bekend is, heeft Mevr.
Kranenborg uit Nijverdal gedurende enige
maanden onderricht gegeven in rhythmische
gymnastiek aan een groep meisjes uit fabriek
en kantoren. De lessen waren in dit geval ge
baseerd op onze revue, doch wanneer een vol
doende aantal meisjes hiervoor interesse heeft,
zal met deze voor het lichaam zo zeer nuttige
oefeningen, geheel los staand van de revue, wor
den doorgegaan.
Deze oefeningen kunnen dan worden gehouden
op een weekavond, eventueel op Zaterdagmiddag,
zoals dit het beste zou schikken na overleg.
De wijze van leiding geven en het contact met
Mevrouw Kranenborg zijn zo buitengewoon
prettig geweest, dat vrijwel alle meisjes, die
reeds onder haar geoefend hebben, zich bereids
opgaven om deel te nemen. Wij stellen de deel
name echter gaarne open voor ieder, die hier
voor iets voelt, zowel jongeren als ouderen. Men
kan zich tot 15 April hiervoor opgeven aan de
leidsters der diverse afdelingen of ook bij Joh.
Poortman, M. Kreijkes of H. Vlogtman. De
kosten bedragen 25 ct. per maand, waarvoor U
dan het lidmaatschap der vereniging ontvangt.
Ook de meisjes van de Kamgarenfabriek kun
nen zich voor deelname opgeven bij de sport-
leidsters van deze fabriek of bij Jan Smalbrugge.
V.
Velen van U zullen bij het lezen van dit op
schrift zeggen: „Joa, det 's woar", maar wan
neer wij ons indenken wat sommige dieren van
ons mensen zouden zeggen, dan kon dat wel eens
niet mooi meer zijn. Want zijn wij altijd vrienden
van het dier?
Het is niet voor niets, dat wij overal in het
land afdelingen hebben van de dierenbescher
ming. Daarnaast is het ook verheugend, dat er
zoveel afdelingen gaan komen, want hieruit
blijkt, dat meer en meer mensen eraan mee wil
len werken voor het dier te zorgen. Ook de ker
ken gaan steeds meer daadwerkelijke medewer
king verlenen en we hebben in 1950 zelfs een
Wereldcongres in het Kurhaus te Scheveningen
gehad. Er bestaat een Nationale Dierendag en
ook een Werelddierendag.
Wij, mensen, laten ons er graag op voorstaan, dat wij
de hee'rschappij hebben over het dier. Goed,
maar dan ook rechtvaardig. We mogen niet zeg
gen: ,,'t Is maar een dier" of „O, die moet toch
worden geslacht". Juist omdat het een dier is
en juist omdat wij nu eenmaal onze slachtdieren
hebben, dienen wij er vriendelijk voor te zijn in
die tijd dat zij te leven hebben. Wij hebben een
hekel aan ratten en muizen en geen dierenbe
scherming zal U vragen een aardig ratje als
schoothondje te nemen, maar wanneer U ze ver
delgt, neem dan een pijnloos middel, want ook
ratten en muizen hebben gevoel.
En zo kunnen we met onze dierenbescherming
heus reëel blijven en niet pietluttig worden, maar
het ergert je, wanneer een paard dat voor een
kar gespannen staat even opzij trappelt, maar
meteen een schop tegen de benen krijgt van de
„baas". Geef mij zo'n baas, maar als dit paard
naar hem hapt, is 't een vals dier. Gek hé! Na
tuurlijk vindt 't paard op zijn beurt z'n baas
een vals dier, maar helaas kan hij niets zeggen
en nog minder iets doen.
Ook houd je je mond niet, wanneer je ziet dat
een paar dagen oud „bólke" buiten de deur van
een opslagplaats gezellig wat probeert te loeien
in de schaarse voorjaarszonnestralen, plotseling
door iemand bij de achterpoten naar binnen
wordt getrokken en neergegooid. „Vooruit maar,
toch voor de slager."
Om dit alles en nog meer is het verheugend,
dat het in enkele maanden mogelijk is geworden
een eigen afdeling in Rijssen op te gaan richten.
Er waren 100 opgaven voor nodig en 't leden
aantal telt reeds 111. Het lidmaatschap kost
slechts f3.per jaar, waarvoor U tevens iedere
maand een tijdschrift ontvangt.
Binnenkort zal er voor de leden en introdu-
cé's een aardige propaganda-avond worden ge
houden en we zullen hopen, dat er hier een ver-
7
