Er is weer Jute.
Spori
H. J. Nieuwenhuis herdacht op 12 Mrt. zijn
50 jarig jubileum. Hij werkte eerst in de Spoelerij
-en ging in 1904 naar de Spinnerij om klossen te
sjouwen. 3 jaar later verhuisde hij naar de Naaierij
en is daar tot op heden als zakkenkeurder werk
zaam. Door zijn medearbeiders(sters) werd hem
een ruststoel aangeboden, als blijk van waardering
voor zijn prettige samenwerking.
Op 13 Mrt. vierde B. Ligtenberg zijn
50 jarig jubileum. Hij begon zijn loopbaan in de
Spoelerij en werd twee jaar later overgeplaatst
naar de Spinnerij, waar hij werd belast met het
smeren der machines. Door zijn gedegen kannis
van de machines en de tact om met mensen om
te gaan werd hij op ongeveer twintigjarigen
leeftijd tot onderbaas bevorderd. Toen in 1913
innerij werd uitgebreid volgde zijn benoeming
t^^ioofdbaas. De vele en prachtige geschenken,
die hij van het Spinnerijpersoneel en de gezamen
lijke bazen mocht ontvangen, zijn een ondubbel
zinnig blijk van de achting die „Beernd" geniet
en van de prima verstandhouding tussen baas en
arbeiders(sters-) -
De jubilarissen werden door de Directie
ontvangen, die hen dank bracht voor hun trouwe
werk, dat zij voor ter Horst Co. hebben ver
richt. Als aandenken aan deze dag werd hen een
gouden horloge aangeboden.
Bovenstaande jubilarissen, alsmede A. J Seppen-
woolde en G. W. v. d. Maat, die reeds eerder hun
50-jarig jubileum vierden, werden door H.M. de
Koningin begiftigd met de Eremedaille van Oran
je Nassau.
B. J. Ligtenberg en A. J. Seppenwoolde ont
vingen deze medaille in zilver en G. W. v. d.
Maat, G. J. Ehrenhard en H. J. Nlauwenhuis
in brons. Door de Directie werden zij met deze
onderscheiding gefeliciteerd. Ook wij bladen hen
van af deze plaats onze gelukwensen aan en
hopen dat zij nog vele jaren dit ereteken mogen
dragen.
Daar heb ik werkelijk met genoegen naar
gekeken, toen ik in de afgelopen weken weer die
volle wagons met grondstof zag arriveren. Weer
jute, een pak van m'n hart. Na alle misère van
vlas en wat dies meer zij had ik de laatste weken
al een nachtmerrie over nog erger, papier, zoals
in de oorlogsjaren. En al is het dan misschien
nog wel geen rozengeur en maneschijn, we kun
nen in ieder geval weer even voort en we hebben
in eerste instantie weer jute, de ons zo vertrouwde
grondstof. We hebben werk en we zullen kunnen
blijven doorgaan met leveringen aan de klanten.
Maar, waarde collega's, als ik eerlijk moet
zijn vrees ik, dat er onder ons nog steeds zijn,
die met minder belangstelling dan de meerderheid
de aankomst van de nieuwe toevoer heeft gade
geslagen en die het ook minder interesseert, welk
product wij tenslotte fabriceren, papier, vlas of
jute. Zij breken zich het hoofd niet met de vraag
wat de klant vraagt en welke eisen de klant
stelt. Zij geloven het welals ze in hun loonzakje
geen misère merken vinden zij het wel goed. Maar
zij begrijpen niet, dat ook hun loonzakje op de
duur alleen aantrekkelijk kan zijn, wanneer in ons
bedrijf vele nijvere handen werk vinden en zij
begrijpen ook niet, dat straks, wanneer het weer
een vechten wordt tegen de concurrentie, hetgeen
reeds gaande is, een kwaliteitsproduct het uitein
delijk zal winnen. Daarom is het niet alleen een
firmabelang maar ook een belang van de eerste
orde voor ons, werknemers, wanneer wij zien,
dat de toevoer van grondstof tenminste hervat is
en daarom is het ook ons aller belang te zorgen,
dat wij een kwaliteitsproduct blijven produceren,
gedekt door de naam Ter Horst Co.
Werknemer.
Het zijn zo soms van die kleinigheden die
je onwillekeurig doen terugdenken aan de tijd
van vroeger en hoe het toen was. Die gedachte
kwam onwillekeurig ook even bij ons op, toen
wij in een van de laatste weken toefden in onze
sportzaal bij de oefeningen van onze herenafde-
