Albanië zoekt bondgenoten
in Oost- en West Duitsland
DE GOUDEN TIJD VAN RIJSSEN
DE VOORSPELLING VAN DE
OLDE GEETEKLOMP
Uit bedrijfje van Deense timmerman
groeide liet Lego-concern
Wereldkampioenschappen ploegen
voor eerste maal in Nederland
Verwarring stichten
RKSV-Enter 1-1
Vrijdag 5 oktober 1962
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 5
Post uit Oostenrijk wordt
geopend
Politieke brandstof
Onrustige Zenuwen?
RIJ .SS UN buiten de wallen
HET VERWEKTE enige verwarring bij
vele communisten in de Sovjet-zone, in West-
Berlijn en in West-Duitsland toen zij tussen
hun privé en dienstpost uit Oostenrijk afkom
stige dikke enveloppe, vonden, waarin
drukwerk zat. Toen zij deze enveloppen
openmaakten, hadden zij de contra-revolutie
in huis. De stalinisten in Albanië, 'n land
waarvan de deviezenpositie toch uiterst zwak
is, hebben echter kennelijk gedacht, dat het
zin heeft vele Oostenrijkse schillingen uit te
geven voor het verzenden van twaalf kleine
brochures, die alle redevoeringen en stukken
bevatten, die, behalve in Albanië, in 't Oost
blok op de index staan.
Niet alleen Duitse communisten ontvingen
deze verzameling materiaal, ook degenen,
die vroeger van de in Oost-Berlijn geves
tigde ambassade van Albanië persbulletins
e.d. betrokken, waaronder uiteraard ook wel
een aantal anti-communisten was, vonden
dit drukwerk in hun brievenbus.
In Oost-Berlijn werd het een provocatie ge
noemd, dat de communisten in Tirana onder
neutraal couvert hun stukken versturen.
Immers, de Albanese communisten beogen
hiermede iets. waarvoor de Oost-duitse com
munisten enorme angst hebben: de Albane
zen willen een discussie over de vraag of de
weg van Albanië (en dus van communistisch
China) dan wel die der overige landen van
het Oostblok onder leiding van Moskou de
juiste is. De tot dusver slechts zeer gebrek
kig over de ideologische tegenstellingen in
gelichte Duitse communisten krijgen nu voor
het eerst de kans zich nader te informeren.
Dat Tirana in deze periode van politieke
hoogspanning en economische misère de Duit
se communisten nu ook nog in wereldbeschou
welijke onrust stort, wordt in Oost-Berlijn
nogal kwalijk genomen. Geen wonder dus,
dat de Russen en de S.E.D.-functionarissen
het direct eens werden over een radicale
censuur op alle post uit Oostenrijk. Iedere
postzending uit dit land moet worden geo
pend en de inhoud ervan onderzocht wor
den. De met de methoden der politieke sa
menzwering echter wei-vertrouwde Albane
zen schijnen daarop voorbereid te zijn ge
weest. Want vlak daarna kregen mensen de
zelfde stukken uit Denemarken, uit Zwitser
land, uit Finland. Het lijkt er dus op, dat
Tirana een verzend-organisatie in het bui
tenland heeft om daar heersende opvattingen
ondanks censuur en te verwachten contro
les onder de aandacht der Duitse politieke
vrienden te brengen.
Voorts werd direct bevel gegeven, dat der
gelijke postzendingen ongelezen moeten wor
den ingeleverd. Uiteraard betreft dit alleen
de ontvangers in Oost-Duitsland. Interes
sant is ook, dat uit de K.P.D. geroyeerde
leden deze stukken ook ontvingen. De Alba
nese communisten schijnen ook over adres
senlijsten van West-duitse communisten te
beschikken en ook voor het overige vrij goed
op de hoogte te zijn van de verhouding in
de Westduitse communistische kringen, om
dat zij zelfs stukken aan de dek-adressen
van illegaal werkende Westduitse communis
ten stuurden!
Daar klopt toch iets niet, scheen de Sov
jet-ambassade in Oost-Berlijn te denken -
De met veel spanning tegemoet geziene
derby is na een sportieve wedstrijd, die
door een groot aantal toeschouwers is bij
gewoond in een gelijk spel geëindigd.
De Oranjewiten kregen deze middag ech
ter wel iets meer dan haar toekwam, want
na rust hadden de gasten een voortdurend
overwicht. Dat zij er niet in slaagde tot doel
punten te komen, moet voor een groot deel
worden toegeschreven aan 't deze middag
onverwacht goede spel van doelman Pfeif
fer.
Voor rust gaven beide ploegen elkaar
geen duimbreed toe. Over het geheel na
men de spelers een ietwat afwachtende hou
ding aan. De verdedigingen konden dan ook
vrij gemakkelijk zich staande houden. Spo
radisch deden zich doelpuntrijke kansen
voor. Onachtzaamheid in de Rijssense ver
dediging was oorzaak, dat de gasten met
een 1-0 voorsprong de rust ingingen.
Een voorzet van de razendsnelle Enter-
rechtsbuiten Bennie Rutenfrans, waartegen
1-back Alferink slecht was opgewassen be
reikte midvoor Henk Otten, die in duidelijke
buitenspel positie miste. Linksbuiten Hennie
ter Morsche slaagde er tenslotte nog met
de nodige moeite in de bal in het door
doelman Pfeiffer verlaten doel te werken.
0-1. Een kwartier na rust scoorde midvoor
Bennie Markslag, die overigens nog weinig
had laten zien een fraai doelpunt.
Eerst passeerde hij een drietal Enterver
dedigers, waarna hij invaller keeper Sauer
geen schijn van kans gaf. 1-1. Geleidelijk
aan kwamen de gasten in de meerderheid
en de Rijssense achterhoede kreeg 't zwaar
te verduren. Dit gng hen echter goed af, al
namen enkele spelers nog wel eens te veel
risico. Vooral 1. half Ebbing was niet snel
genoeg met het wegwerken der bal. Doel
man Pfeiffer kreeg handen vol werk en dit
ging hem deze middag uitstekend af.
Een keer trof een keihard schot van r.
buiten Rutenfrans buiten zijn bereik de paal.
Dit schot had ongetwijfeld beter lot ver
diend.
De voorhoede der thuisclub bracht er niet
veel van terecht. Vooral de binnenspelers
lieten het er bij zitten. Zij zorgden niet voor
de nodige vaart in de aanvallen. Links bui
ten Gerard Klein Rouweler werd nu meer
dan voor de rust in het spel betrokken,
maar hij werd voortdurend fel de op huid
gezeten. Rechts buiten Alfons Tusveld
bracht er ook deze middag weinig van te
recht, al bleef hij nu beter op zijn plaats.
Duidelijk bleek, dat deze speler conditie
mist.
Zo bleef de stand ongewijzigd. Voor zon
dag staat de uitwedstrijd tegen T.V.C. op het
programma. Gezien ook het feit, dat Klein
Rouweler en Markslag verstek moeten la
ten gaan staan de Oranjewitten voor een
moeilijke ongave.
Er wordt per extra bus vertrokken (1.30 u)
want zij laat onderzoeken of de Albanese
actie niet door stalinistische kringen in de
Oostduitseeen heidspartij ondersteund wordt.
Het was inderdaad verrassend hoe „gericht"
de drukwerkzendingen uit Oostenrijk waren.
Bovendien werd deze gebeurtenis niet be
kend door de Oostduitse censuur, maar door
functionarissen die de brochures inleverden
om aldus de aandacht op zichzelf te vesti
gen.
De Albanese actie heeft niet alleen ideolo
gische, maar ook politieke explosieve kan
ten. De crisis in de Sovjet-zone wordt er door
verscherpt. Het argwaan van de Russen
wordt gewekt.
Het is immers mogelijk, dat de stalinis
ten in de S.E.D. de Albanese vrienden
stilzwijgend hebben geholpen. Indien men
dit aanneemt, dan wordt ook het bevel van
de Sovjetambassade begrijpelijk dat ogen
blikkelijk moet worden nagegaan wat dat
allemaal voor mensen waren, die contact
onderhielden met de sedert geruime tijd
gesloten ambassade van Albanië in Oost-Ber
lijn of met leden daarvan bevriend waren.
Dat Ulbricht bijvoorbeeld een zwak had voor
Enzer Hodzha weet iedere Oostduitse func
tionaris.
Brochures met titels als „Steeds dieper in
het slijk van het anti-marxisme" of „Wie die
nen de opvattingen en handelingen van N.
Kroetsjev" wekken begrijpelijkerwijze de
woede van de Russer op. Albanië verstuurt
alle redevoeringen van Enver Hodzha, die
deze sedert de breuk met het Kremlin heeft
gehouden, alsmede fundamentele ideologische
geschriften, waarin met verwensingen je
gens de Russische binnen- en buitenlandse
politiek alsmede de anti-stalinistische koers
niet worden gespaard. In 'n andere brochure
wordt overdadig lof aan Stalin toegezwaaid.
Het valt op, dat daarin de politiek van het
Kremlin jegens Duitsland onjuist wordt ge
noemd.
Ulbricht wordt quasi als slachtoffer van het
Kremlin afgeschilderd. De Albanezen wekken
de indruk alsof Ulbricht de Albanese opvat
tingen deelde, maar hij aan het in praktijk
brengen daarvan door derden werd gehin
derd. Klaarblijkelijk zijn de communistische
leiders in Tirana er op uit onrust te zaaien
en latente tegenstellingen tussen Kroetsjev
en Ulbricht tot een uitbarsting te brengen.
Deze Koers kan Ulbricht echter onmogelijk
inslaan, omdat zijn positie uitsluitend en al
leen gebaseerd is op de Russiche bajonetten.
Dat weet men natuurlijk ook in Tirana. In
dien men echter desondanks op deze wijze
Duitse vraagstukken behandelt, dan wordt de
bedoeling duidelijk: de door de S.E.D. ge
huichelde eenheid in de partij te ontmaske
ren en te doorbreken en anti-Russische stro
mingen te mobiliseren. De Albanezen heb
ben hier ook heel handig twee zwakke pun
ten van de S.E.D. getroffen, waarin nog
steeds vele functionarissen en leden naar een
derde weg zoeken en waarin het anti-Russi
sche complex nog lang niet is uitgeroeid.
Geen wonder, dat de Sovjet-vertegenwoor
diging zowel als de leiding van de S.E.D.
met alle middelen de Albanese actie pro
beren te doorkruisen.
Timmerman Ole Kirk Christiansen uit Jut
land was in het begin van de dertiger ja
ren ten einde raad. De arme heidestreek
rondom z'n woonplaats Billund was zwaar
getroffen door de crisis. Allerwegen was wer
keloosheid en armoede. Niemand had geld
om 'n huis te bouwen en zelfs voor zeer
noodzakelijke reparaties waren er geen mid
delen. De timmerman was er de man niet
naar om stil te zitten. Om zich toch in
komsten te verschaffen, begon hij maar speel
goed van hout te maken. Wanneer de tij
den beter worden vat ik m'n normale werk
weer op, dacht hij.
Op een goede dag kwam een groothande
laar in de timmermanswerkplaats, bekeek
de houten eendjes, karretjes en autootjes, werd
etnhouasiast over de kwaliteit en deed een
flinke bestelling. Timmerman Christiansen
ging fluitend aan de slag. Zonder geluk vaart
niemand wel, bepeinsde hij tevreden.
Hij zaagde, poetste en polijste en becij
ferde ondertussen hoeveel geld hij zou ver
dienen. Juist op het moment, dat de bestel
ling gereed was kwam het bericht, dat de
groothandelaar failliet was gegaan
De timmerman van Billund, zat niet lang
in zak en as en ging zelf op pad om het
speelgoed aan de man te brengen. Hij trok
door een wijd gebied rondom Billund, maar
vond weinig kopers. „Uw speelgoed is prach
tig, maar we hebben geen geld", zeiden
de mensen.
Om toch de magen van zijn vrouw en
vier opgroeiende zoons en zichzelf te kunnen
vullen, ruilde de timmerman het speelgoed
voor levensmiddelen zoals rozijnen, meel en
sago. Langzamerhand vond hij ook kopers,
die met geld konden betalen. Zo maakte hij
duizende jojo's, die goed van de hand gingen.
De crisis was echter nog niet voorbij en
Ole Christiansen had, ondanks kleine suc-
cersen, de grootste moeite om de eindjes aan
elkaar te knopen. Hij zou zeker failliet zijn
gegaan, wanneer de crediteuren niet zoveel
vertrouwen in z'n vakmanschap hadden en
hem uitstel van betaling toestonden.
De Deense timmerman was een doorzet
ter. Langzamerhand breidde het bedrijf zich
uit, werden machines aangeschaft en kon
den steeds meer werkloze handwerkslieden
in het bedrijf worden opgenomen. In 1942
werd de Deen voor de tweede maal aan de
rand van het faillissement gebracht, door
een brand, waarvan de schade maar ten
dele door de verzekering werd gedekt. De
diepgelovige Christiansen, wiens levens
spreuk was: „Ora et labora" - „Bid en werk"
bouwde een nieuwe fabriek.
Wanneer Godtfred Kirk Christiansen, di
recteur van het internationale Lego-concern
per vliegtuig terugkeert op het eigen vlieg
veld in Billund en vanuit de lucht de fabriek
ziet, waar miljarden plastic bouwsteentjes
worden gemaakt voor IJslandse. Deense 1
Portugese en miljoenen andere Europese i
kinderen, ziet hij in z'n herinnering wel eens I
Zij waren uitgekomen de voorspellingen
van Dieks. Die oppasser was op de Wijerd.
Dat was zo gekomen. In de oorlog met
Spanje was er door vreemde soldaten, van
welke partij, dat kon men niet zeggen, want
beide legers bestonden uit schuim en Jan
Hagel, vreselijk veel op de Wijerd gestolen.
Zodat de Goldvinke op een morgen ging kla
gen. Dat zijn vrouw hem verteld had, dat
zij en haar gezin geen hemd meer aan het
gat hadden.
Toen het zover was, namen de burgemees
ters schepenen en de raad maatregelen. Er
moest een bewaker komen. De grote vraag
was nu, wie of dat wezen moest. De pas
benoemde stadsbode Duiven Jan, werd naar
de Oosterhof gestuurd om raad.
De vrouwe van de Oosterhof overlegde
met haar opperhuishoudster ook al omdat
haren man zijn beste krachten wijdde om
de Spanjaarden uit het land te slaan. Nu
vond men te Rijssen de Spaanse koningen
nog niet zo kwaad. Zij woonden te ver weg
om lastig te zijn. Dan had men vroeger
met de bisschoppen wel andere soesa mee
gemaakt. Hiervan had de oude Bolle, die
negenentachtig jaar geworden was, meer
malen verteld. De Bolle had het ook zelf
niet meegemaakt, maar die had het weer
vanzijn grootvader Bollen Arend gehoord.
Maar de heer van de Oosterhof had de
partij gekozen van Willem van Oranje. En
naderhand bleek dat hij op het goede paard
gewed nad. Maar Willem van Oranje was
door een verrader doodgeschoten. En nu deel
de Maurits de lakens en de klappen uit.
Maar het ergste was dat de oorlog zoveel
geld verslond. En daarbij dat Overijssel niet
erg scheutig was met geld. En daarbij, Over
ijssel was het land waar de oorlog voor een
groot deel werd uitgevochten. En waar veel
gemoord geroofd en gebrand werd Maar
prins Maurits had de kleine steden van Twen
te beloofd, dat wanneer de zege eenmaal was
bevochten. En de kleine steden van Twente
er wel bij zouden varen. Dat daar niets
van gekomen is, is niet de schuld van Prins
Maurits, maar van Holland, met aan de
kop Amsterdam. De laatste stad leende geld
veel geld aan de prins, maar ook aan de
Spanjaarden. Alleen om het vuur maar bran
dende te houden. Want in Amsterdam leefde
d<-~tiids een groot aantal zwarte pieten.
Maar om na deze uitweiding weer naar
ons goede Rijssen terug te keren. De vrou
we van de Oosterhof en hare opperhuishoud
ster zetten zich aan tafel Straat voor straat
werd Rijssen naeegaan wie de post van nacht
waker op de Wijerd het best te pas kwam.
Dat kon toen nog. Want het was in de
tijd toen de vrouwe van de Oosterhof en ha
re huishoudster iedereen te Rijssen nersoon-
liik kenden. Eindeliik na een halve das zoe
ken en pluizen, kwam de Olde Geeteklomp
vader Ole Kirk met het éénvoudige wagen
tje met speelgoed door de straten gaan.
Godtfred die in 'n smaakvolle bungalow vlak
bij defabriekwo ont,b etreurt 't bijzonder,
dat zijn in 1958 overleden vader de groei
van het bedrijf maar ten dele heeft kunnen
meemaken.
„Ik kwam als twaalf-jarige jongen vanaf
de dorpsschool in het bedrijf bij vader en
mij werd vanaf de allereerste dag inge
prent dat al de geleverde produkten van de
allerbeste kwaliteit moesten zijn", vertelde
hij.
G. K. C. zoals hij op de fabriek in Bil
lund wordt aangeduid weet zich verder te
herinneren, dat hij eens een ernstige schrob
bering van z'n vader kreeg, omdat hij meen
de, dat een bepaalde partij speelgoed voor
een nieuwe klant, best éénmaal, inplaats
van tweemaal kon worden gelakt. Het speel
goed was als op de wagen geladen om naar
het station te worden gebracht, toen vader
Ole Kirk Christiansen langs kwam, een
autootje in dehand nam en zei:
„Alles terug. Het moet nog een keer ge
lakt worden. We leveren alleen het aller
beste".
A1 in 1947 kreeg Lego de eerste plactic-
machine, maar het zou nog enkele jaren
duren, voor Godtfred het fameuze bouwsys
teem ontwierp. „Het idee is toevallig ont
staan. Ik was op reis en had met iemand
een gesprek over speelgoed. Mijn gespreks
partner zei: „Speelgoed is eigenlijk een
vreemde branche. Er zit geen systeem in en
daarom moet je elke dag met wat anders
komen"
G. K. C. had na dat gesprek rust noch
duur. Hij vertelde: „Hoe zou ik een systeem
kunnen bedenken, dat zou blijven bestaan.
Ik overwoog, dat mijn speelgoed onbreek
baar zou moeten zijn en dat de kinderen er
hun fantasie in zouden moeten kunnen uit
leven. Na twee jaar proberen vonden we de
Lego-bouwsteentjes met de vele knoppen.
Later kwamen daar de cylinders bij, die de
steentje de sterkte en elasticiteit geven".
Lego werd vanaf het eerste moment een
geweldig succes en stormenderhand verover
de het Denemarken en daarna half Europa
Ook de jonge Amerikanen en Canadezen, die
in 1961 met de steentjes kennis maakten,
raakten in vuur en vlam. Terwijl Engeland
en Amerika eigen fabrieken hebben, verzorgt
't bedrijg in Billund de verdere markt. In
het kleine Jutlandse dorp met z'n twaalfhon
derd inwoners, dat het inwonertal met de
groei van Lego zag verzesvoudigen, is het bij
na dagelijks een komen en gaan van zaken
relaties uit vele verre landen.
Godtfred Christiansen, die na de Billundse
dorpsschool geen bijzonder onderwijs meer
volgde, is nu omringd door knappe archi
tecten, ingenieurs, modellen-bouwers en des
kundigen op nog vele andere gebieden. Hij
uit de bus. Het was een man van midden
vijftig jaar, zeer Oranjegezind, dit laatste
was een der motieven waarom de hoge
vrouwe hem wilde. In de tweede plaats om
dat de Geeteklomp nooit tegensprak. In de
derde plaats omdat hij zeer ijverig en vlij
tig. was.
Dag en nacht was hij sinds zijn trouwen
met Siene in de weer geweest. Want er wa
ren zeventien jonge Geeteklompen te Rijs
sen bij gekomen. De Geeteklomp was groot
en fors en zijn opgroeiende zonen niet min
der. De oudste was al soldaat in het leger
van de prins. Hij had al van zich doen ho
ren. In de slag om Gorinchem had hij een
Spaanse hopman door de strot gebeten.
En nu was hij bevorderd tot sergeant. Toen
dat bericht in Rijssen doorkwam stond Rijs
sen onderste boven. De Geeteklomp dan,
werd door de vrouwe voorgedragen als be
waker van de Wijerd. En de burgemeesters
vonden het goed. Alleen de Goldvinke vond
dertig gulden per jaar als salaris wel ruim
veel. Want zo redeneerde hij, de Geeteklomp
deed er niets voor, aleen maar kijken. Ma-
rietje Bokking was razend. Daar was haren
Mannes Bessem gepasseerd. Dat was nog
al wiedes, vond de vrouwe van de Oos
terhof. De wikster kon terug komen, en die
was zeer bekoorlijk.
Het was maar het beste dat Mannes met
tertijd een andere baan kreeg en die
kreeg hij onverwacht. Jonker Steven van Ei
sen op het huis te Eisen had een kwaad
wijf. Jonker Steven was te Elzen ingetrouwd
met de enige dochter. Eerst was zij poeslief
geweest. Zij had Steven een jonker van de
Rijsselkant eerst van alles wijs gemaakt.
Toen hij een half jaar getrouwd was bleek
het opzitten en pcotgeven te zijn. En nu zocht
hij een fikse knecht die mevrouw aandurfde.
Te Rijssen in het bierhuis van de Bokking
huurde hij Mannes Bessum. Als huisknecht.
Had hij dat maar niet gedaan.
Want Mannes liet zich door de vrouwen ver-
likken. Dit was met de wikster het geval
geweest en met Marietje Bokking en met de
vrouwe van Eisen ging het dezelfde weg
op. Dat merkte jonker Steven van Eisen na
een maand al. Het was Mannes voor, en
Mannes na. Berendina van Eisen kreeg zin
in de Bessem. Op een middag ging jonker
Steven naar de Bokking en vertelde aan Ma-
rit''e wat er gaande was. Weer een dag la
ter stond Marietje op de stoep van het huis
te Eisen. En wie deed haar open? Mannes
haren vrijer.
Zij kwam binnen en uit de deur in de
gang ter rechterzijde stapte de vrouwe van
Eisen een geboren freule Ossenkamp de
gang op. Nu waren vroeger de Ridders Os
senkamp, die in de twaalfde eeuw ook nog
een tijdje te Rijssen woonden, zeer krijgs
haftige heren en dames. Freule Ida Ossen-
kamp sloeg zich op de schild te Rijssen
met Jacob Plaggen, borg rentmeester van
de bisschopsst te Rijssen. De rentmeester
hield er heel zijn leven lang een scheve
nek van over. De freule had hem met de
blaaspijp in de nek geslagen. Dat wist na
tuurlijk de Bessem niet. Maar de oude Bolle,
die had het op zomeravonden wel verteld
onder de stadslinde. En nu riep plotseling
met verheffing van stem de freule, of de
vrouwe van Eisen, Vrouwmens wat moet je.
U moet ik hebben! schreeuwde Marietje.
Marietje haalde een knuppel tussen haar
kleren vandaan en sloeg op de Vrouwe van
Eisen in. Mannes! gilde mevrouw help!
Maar daar kreeg Mannes de kans niet
voor.
Want Marietje dekte haren vrijer in een
De wereldkampioenschappen ploegen zul
len dit jaar voor de eerste maal in het 10-
jarig bestaan van de kampioenschappen in
Nederland worden gehouden. Zij zullen plaats
vinden op 4 en 5 oktober a.s. in de nieuwe
polder Oostelijk Flevoland op een aantal ka
vels tussen Dronten en Roggebotsluis.
Aan deze wedstrijden nemen 36 landbou-
werd deel uit 19 landen, n.l. uit West-Duits
land, Oostenrijk USA Canada, Finland, Noor
wegen, Zweden, Denemarken, Engeland, Ier
land, Republiek Ierland, Nederland, België
Frankrijk, Italië, Joegoslavië, Hongarije,
Australië en Nieuw-Zeeland.
De deelnemers zijn de winnaars en de
bezetters van de tweede plaats van de na
tionale kampioenschappen, welke in elk deel
nemend land het afgelopen jaar zijn gehou
den. De beide Nederlandse deelnemers zijn
de heren Abraham van Dijke uit Wolphaarts-
dijk (zeeland) en Jacob Burgers uit Zeven-
bergschenhoek (N-Brabant).
De wedstrijden vinden plaats onder aus
piciën van de World Ploughing Organization
welke stichting in 1962 in Engeland is opge
richt, met het doel door wedstrijdploegen 't
onderling contact tussen de deelnemende lan
den te bevorderen. De organisatie van deze
Mijnhardt's Zenuwtabletten
zegt zelf heel bescheiden: „Ik heb het geluk
gehad goede medewerkers te vinden, menden
die knapper zijn dan ik". De uitvinder beperkt
zich nu tot dat terrein waar z'n grote kracht
ligt, de verdere uitbouw van het systeem.
Het laatste woord over Lego is namelijk
nog lang niet gesproken.
Godtfred Christiansen is ondanks z'n zakelij
ke successen heel eenvoudig gebleven.
Hij wordt door al zijn mede
werkers - van hoog tot laag - ge
tutoyeerd. Het gezegde in Jutland
luidt immers, dat een man werkelijk heel
slecht moet zijn. wanneer men hem niet
met jij en jou kan aanspreken.
paar meppen zo af, dat deze er van door
ging en zonder omkijken in een stuk door
ope en draf naar Rijssen liep. Toen raakte
zij in gevecht met mevrouw. Die greep haar
bij de haren en Marie, haar bij haar fikse
neus. Jonker Steven van Eisen zat met zijn
jachthond onder de kersenboom. Hij hoorde
wel geschreeuw en gekrijs, maar daar was
hij zo aan gewoon geraakt dat hij er geen
aandacht aan schonk.
Moe geslagen en gehavend wist de vrouwe
van Eisen de deur van de kamer binnen te
komen en gooide de deur in het slot. Mariet
je Bokking rende in wanhoop weg. Zij wilde
een einde aan haar leven maken dat stond
voor haar vast. De gasterd van een vrijer
die Mannes heette, had haar schandelijk be
drogen.
Intussen zond de vrouwe van Eisen 'n ren
bode naar de drost, er was een aanslag op
haar gepleegd in haar eigen huis. De vol
gende dag kwam de drost. De fiscaal vroeg
of het een manslag was. Nee krijste me
vrouw het was geen manslag, een sloerie
uit Rijssen had haar afgetuigd.
De drost zegde een streng onderzoek toe.
Weer een dag later daar stond Mannes
Bessem op de stoep van het kasteel bij de
drost. Hij bad en smeekte de huisknecht
om bij heer droste toegelaten te worden de
kop van Mannes was met linnen omzwag-
teld. De drost vroeg wie hem onder handen
had gehad. Dat kon Mannes niet zeggen.
Want de Vrouwe van Eisen en zijn meisje
Marie hadden elkaar geslagen. Waarom wil
de de droste weten. Zij houden allebeide van
mij riep Mannes. Maar ik kreeg de eerste
klappen. Hoe staat het met de wikster?
wilde de drost weten. Mannes wist er
niets van. Maar of heer droste hem alste-
blieft weer wille aannemen, want in Rijs
sen was geen plaats meer voor hem.
Siene de vrouw en negen jonge Geete
klompen brachten de vader de eerste avond
naar de Wijerd. Twee dagen te voren had
hij zich een flinke waakhond gekocht van
Foeter-Tone in Goor. Die was in waakhon
den ruim gesorteerd. Tone was altijd goed
voor zijn dieren. De Geeteklomp bond de
hond die Zwiet heette, aan een paal. De
eerste uren gebeurde er niets. Maar tegen
half één in de nacht hoorde Arend Geete
klomp plotseling Zwiet! Roepen. De Geete
klomp zag en hoorde de hond rukken en trek
en dacht niet anders of hij wilde aan
vallen,daarom liet hij de hond vrij en die liep
vrolijk jankend naar een gedaante die ver
dacht over de Wijerd sloop. De Geeteklomp
riep zijnen hond, maar dat werkte niets uit.
Kordaat liep hij de Wijerd over en daar
hield een man zich verdacht op. Hij hitste
Zwiet tegen zijn eigen meester op. Maar
de bewaker was van oude Rijssener stam.
Eerst gaf hij Zwiet een slag met zijn
wakeknuppel en daarna wilde hij de rover
te lijf. Die zocht een goed heen komen in
de vlucht. Marietje Bokking was na lang
overdenken tot de slotsom gekomen dat het
toch maar beter was uit dit aardse leven te
scheiden. Eerst had zij zich willen ophan
gen, maar naderhand besloot zij in de Wijerd
te springen en zich te verdrinken. Zij was
meende zij door Mannes Bessem schande
lijk bedrogen. Maar daar kwam niet van.
Toen zij op de Wijerd was aangekomen
viel juist de Spaanse hopman Hegeman Rijs
sen binnen. Maar dat viel hem tegen. De
Olde Geeteklomp had al dagen voorspeld,
dat het er niet pluis zou worden te Rijssen.
En nu waakte men aan de poorten en in
de toren.
En juist toen Marietje de Wijerd bereikte,
zij was dun gekleed, want zij vond bet jam
mer om in de beste kleren in het water te
springen, want zij was zuinig van aard.
Met een sprong kwam de Geeteklomp over
eind hij had even op een omgekeerde mand
gezeten, de nachtwaker op de toren blies
alarm.
En meteen hoorde hij een plons. Hij snel
de toe en haalde Marietje uit het water. De
hoorn blies aanhoudenden dringend.
Tot de volgende week.
VAN COEVERDEN.
tiende kampioenschappen is opgedragen aan
de Stichting Wereld Ploeg Wedstrijden 1962,
die in Den Haag is gevestigd.
Op 4 oktober zullen de deelnemers een
perceel stoppelland, op 5 oktober een perceel
grasland ploegen. De door de internationale
jury aan te wijzen wereldkampioen ploegen
zal op 5 oktober in de „Buitensociëteit" te
Zwolle de wisselprijs, de Gouden Ploeg, in
ontvangst nemen uit handen van de Minis
ter van Landbouw en Visserij, Z. E. mr.
V. G. M. Marijnen.
Op het wedstrijdterrein zullen voor de be
zoekers demonstraties plaatsvinden van
grondtoewerkingswerktuigen, terwijl tevens
een landbouwtentoonstelling is ingericht. In
ééa der schuren op het wedstrijdterrein
wordt door de Directie Wieringermeerwer-
ken een expositie georganiseerd, die een
overzicht geeft van de landaanwinningswer-
ken, het droogmaken en in cultuur bren
gen van polders. Voorts zullen hier oude
ploegen, afkomstig uit 't landbouwmuseum
te Wageningen, aanwezig zijn.
Op donderdag 4 oktober zal het Neder
lands Openlucht Museum te Arnhem op het
wedstrijdterrein een costuumshow organise
ren, terwijl op 5 oktober een volksdans
groep, de Schermer Dansers, zal optreden.
Veel steun wordt van de zijde van het
bedrijfsleven verkregen. Voor de hulp aan
de deelnemers worden b.v. in ruime mate
ploegen en trekkers ter beschikking gesteld
en staat er personeel klaar om behulpzaam
te zijn tijdens de dagen van hun training.
Weer anderen, zoals Esso Nederland N.V.,
die als gastheer voor deelnemers en team
leiders tijdens hun verblijf optreedt, 'n Good
year (Nederland) N.V. die na afloop een
diner op de Pier te Scheveningen aanbiedt,
maken de daadwerkelijke uitvoering van
zo'n onderneming mogelijk.
Na afloop van de wedstrijden zal het in
ternationale gezelschap landbouwers nog en
kele dagen in ons land vertoeven om de
toeristische bezienswaardigheden te bezoe
ken en om nader kennis te maken met de
Nederland-» ïandVmtiwcultuur en hun col
lega's, de Nederlandse landbouwers.
