Columbus bracht de
tabak naar Europa
De waarde van Nederland
voor Zuid-Afrika
m
NIEUWE ATOOMSTAD
AAN DE NECKAR
BODENMEER WORDT DOOR
VERONTREINIGING BEDREIGD
Mijn dagelijkse fout
I
Licht- en geluidseffecten maken van
inhalen vaak onrustig gedoe
NOTTER
PJGO HIELD DROPPING
Vrijdag 6 april 1962
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 7
Het oudste huis ter wereld
VERAlVUtKtN VAIM 1
RICHTING BCIJFT
EEN SPEL MET DE DOOD
Sigaren en sigaretten
mx kmrnmrn*':
al
Pleidooi uitbreiding
culturele betrekkingen
Zuid-Afrika's nationale
inkomen stijgt sterk
T DIT doet u imiet...
l.WAAROM DIT DAM WEL?
DOE HET DUS ZO
Mj, Veilig Wrltesr
Kosten: 270 miljoen mark
Grote belangstelling
Vreemdelingenverkeer
alleen niet voldoende
Wij hebben het aan Columbus te danken,
dat wij de tabak kennen. Toen hij met zijn
vloot bij Quanahani - de huidige Bahama-ei-
landen - voor anker ging, stuurde hij man
schappen vooruit, die hem over de zeden en
gewoonten van de bewoners moesten inlich
ten. Op het strand troffen zij Indianen aan,
die in trechtervormig gedraaide maisbladen
die ze „tabagos" noemden, tabak rookten.
Zo ontstond het woord „tabak". Bij zijn te
rugkeer in Spanje sprak Columbus daar
over de gewoonten van het „tabak drinken"
der Indianen.
Uit de intussen gedane onderzoekingen is
gebleken, dat het roken vóór 1492 al honderd
jaren bekend was. De oorspronkelijke bewo
ners van Amerika vereerden daarmede de
zon en de „grote geest" en op grote bijeen
komsten werd door de stamhoofden gewoon
lijk de vredespijp gerookt. Pas veel later,
omstreeks 1560, bracht Hermandez de Toledo
het tabakszaad mee naar Portugal.
In het begin kweekte men de tabak als
sierplant en als geneeskrachtige plant. Spoe
dig daarna sierde de tabaksplant met zijn ro
zerode bloemen de koninklijke tuin in Lissa
bon. De Franse gezant aan het Portugese
Hof, Jean Nicot, leerde daar toen de tabak
kennen. Hij stuurde de plant naar Catharina
de Medici in Parijs. De koninginmoeder gaf
hem de naam „Herba Catarinae" en beweer
de dat hij een onfeilbaar middel tegen aller
lei ziekten was.
Later gaven geleerden deze plant echter
de naam „Herba Nicotina" ter ere van Nicot
die de tabak naar Frankrijk had gebracht.
De speciale zich in deze plant bevindende
stof werd eveneens naar hem nicotine ge
noemd.
In Portugal ontstond ook de nieuwe manier
om tabak te gebruiken, namelijk het snui
ven. Het was wederom Nicot, die deze nieuwe
mode aan het Franse hof invoerde. Catha
rina de Medici gebruikte het poeder en schreef
het ook aan haar zoon Frans II tegen hoofd
pijn voor. Lodewijk XIV en Frederik II van
Pruisen gebruikten veel snuiftabak en von
den hierin al spoedig navolging. Via de En
gelse en de Hollandse handel kwam de ta
bak in Rusland en de Orient terecht.
Tegenwoordig komen de edelste tabaksoor
ten uit de Oriënt en men kan zich nauwelijks
voorstellen, dat het roken in de streken, waar
de teelt van en de handel in tabak de be
langrijkste bron van inkomsten is, daar toen
verboden was. Ih Turkije, Rusland en Enge
land werden zelfs drastische maatregelen ge
nomen om het roken tegen te gaan. In Prui
sen stond er straf op 'het genot van tabak.
Frederik Willem I was echter toleranter.
Hij stichtte het beroemde Tabakscollege.
Gebleven is de korte shagpijp van bruyère-
Dichtbij Kalombo Falls in Noord Rhodesia
werden door de directeur van het Rhodes
Livingstone Museum de resten van een „huis"
gevonden, dat naar men aanneemt meer dan
57.000 jaar geleden werd gebouwd. Een an
der huis dat voor de titel „oudste huis ter
wereld" in aanmerking zou kunnen komen,
is het ongeveer 20.000 jaar geleden gebouw
de huis bij de stad Voronej in de Sovjet-Unie.
Dit is inmiddels voor bezoekers opengesteld.
Verdeling van de ongevallen veroorzaakt
door nchtingverandering
(naar manoeuvre)
J~) <Xj
hout, die in het midden van de vorige eeuw
in Engeland gemaakt werd. De snuiftabak
daarentegen is helemaal verdwenen en daar
mede de snuifdoos, de prachtige tabaksdoos
van zilver, emaille, goud of beukenhout
In de achttiende eeuw kwam uit Cuba de
sigaar naar Europa en daardoor ontstond er
een meer verfijnde cultuur -an het tabaks
genot. Terwijl de pijptabak bijna uitsluitend
uit Virginia kwam, ontstonden ei- J en door de
sigarenrokers nieuwe cultures. Behalve de
Virginia-tabak was he' vooral de tabak van
Java, Havana en Brazilië die het meest ge
vraagd werd. Volgens de missionarissen rook
ten in de zestiende eeuw Spanjaar n en Cre
olen in Zuid-Amerika de zogenaamde „pape-
litos" en ook in Mexico moeten al heel vroeg
sigaretten gemaakt zijn. Krim-oorlog
.■fmn*****
Sïïtflt
bracht evenwel het roken van de moderne
sigaretten erin. Engelse en Franse soldaten
leerden het gebruik kennen van de Oosterse
en Russische sigaretten die ht' voordeel had
den, dat men ze zelf kon draaien en dus
goedkoper waren.
De naar hun vaderland terugkerende solda
ten brachten dit gebruik ook daar in zwang.
Een van de grootste Zuidafrikaanse dag
bladen heeft een artikel gewijd aan de be
trekkingen tussen Nederland en Zuid-Afrika.
De schrijver van dit artikel gaf als zijn oor
deel te kennen, dat de huidige culturele be
trekkingen tussen beide landen niet alleen be
stendigd dienen te blijven, doch bepleitte bo
vendien een verdere verdieping en uitbrei
ding van deze banden.
Het opmerkelijke echter van dit pleidooi is
gelegen in het feit, dat het betrokken arti
kel niet verscheen in een van de Zuidafri-
kaanstalige dagbladen - hetgeen voor de hand
zou hebben gelegen doch in een Engelstalige
courant, de invloedrijke „The Star" te Jo
hannesburg.
Nederland heeft twee grote waarden voor
Zuid-Afrika, aldus het artikel. Het is een
venster op Europa en 't is een bron van
traditie. Het was echter niet alleen een Hol
landse traditie, die door Van Riebeeck in
1652 naar de Kaap werd gebracht, het was
ook een Europese traditie. Daarom is het
veel meer het Afrikaans dan het Engels, dat
Zuid-Afrika met Europa verbindt. Ongetwij
feld, zo gaat het artikel verder, is Engels
een wereldtaal en Engeland een belangrijk
venster op de wereld, maar door Zuid-Afri
ka, waarvan het overgrote deel van de blan
ken afkomstig is uit West-Europa, mag het
Nederlandse venster op Europa niet verwaar
loosd worden, want dit venster is voor Zuid-
Afrika van zo mogelijk nog grotere waarde
dan het Engelse venster. Afrikaans - als
een loot van de Nederlandse taal - is daarom
niet alleen van betekenis voor de Afrikaans-
sprekende, maar evenzeer voor de Engels-
spreuende Zuid-Afrikaner.
De Engelssprekende Zuidafrikaner die geen
Afrikaans verstaat, ziet de wereld alleen
door het Engelse venster. Gelukkig neemt
het aantal tweetalige Zuid-Afrikaners ook
onder de Zuid-Afrikaners van Engelse af
stamming - hand over hand toe en het is
deze groep, die door de kennis van het Afri
kaans in staat is in ieder geval Nederlands te
lezen en daardoor geconfronteerd kan wor
den met een geheel nieuwe cultuur de Ne
derlandse en de Vlaamse cultuur.
De Zuidafrikaanse schrijver N. P. van Wijk
Louw heeft eens opgemerkt, dat de gemid
delde Brit cultureel geïsoleerd leeft, omdat
een mens die slechts één cultuur kent - hoe
rijk deze ook mag zijn - toch iets mist. Ver-
De afdeling Notter-Zuna-Rijssen van de
P.J.G.O. organiseerde vor haar leden een
dropping. Doordat het de gehele avond re
gende was de deelname deze keer niet zo
groot als de vorige droppings. De deelne
mers werden gedropt tussen Hulzen en Ee-
len op de Schuilenberg. Terwijl het eindpunt
was In Hellendoom in 't café „De Tonne".
Winnaars werden de heren G. Baan en W.
Bremmer met 34 strafpunten, terwijl de he
ren J. Scholten en G. Mensink de tweede
prijs in de wacht sleepten met 41 strafpun
ten.
sterking van de culturele banden tussen Ne
derland en Zuid-Afrika is daarom niet al
leen van betekenis voor de Afrikaansspre-
kende Zuid-Afrikaner, maar opent ook voor
de tweetalige Zuid-Afrikaner van Engelse
afkomst een nieuw venster op Europa, een
nieuwe culturele wereld
De bekende Zuidafrikaanse econoom en
directeur van de Industriële Ontwikkelings
Raad, dr. H. J. van Eek, heeft tijdens een
bijeenkomst van ondernemers en leidende
figuren uit de zakenwereld die toetrokken
zijn bij de grensnijverheden te Oost Londen
medegedeeld, dat Zuid-Afrika op het ogenblik
de snelst groeiende economie ter wereld
heeft. Wanneer deze groei gehandhaafd kan
blijven en wanneer de bevolkingsaanwas me
de in aanmerking genomen wordt, dan zal
binnen afzienbare tijd de levensstandaard
verdubbeld kunnen worden.
Op het ogenblik bedraagt het gemiddel
de nationale inkomen duizend gulden per
jaar voor ieder van de 16 miljoen inwoners.
Over het afgelopen jaar kon een stijging
van vijf percent worden geconstateerd, ver
geleken met een stijging van drie percent
in de Verenigde Staten.
'AA,
In de Westduitse Bondsrepubliek zijn thans
acht kernreactoren in bedrijf (resp. in voor
bereiding), een er van in West-Berlijn. Het
Duitse kernprogramma werd weliswaar lou
ter voor onderzoek en ontwikkeling ontwor
pen, maar het ziet er naar uit, dat zich
binnen niet al te lange tijd de overgang van
het laboratorium- en technische onderzoek
naar de industriële planning en productie zal
voltrekken.
Van de vervaardiging van kernwapens zal
geen sprake zijn. De Bondsregering heeft
daarvan principieel voor Duitsland afstand
gedaan. Overheid, wetenschap en industrie
hebben alleen belangstelling voor vreedzame
toepassing der kernenergie.
Zo is het de bedoeling omstreeks 1970 elek
trische stroom ook uit kernenergie op te wek
ken. Gerekend wordt voordien op de bouw
van drie grotere krachtcentrales, die een elek
trisch vermogen ieder van 150.000 tot 300.000
KWU zullen hebben.
Een van deze nieuwe kern-centrales zal in
Obrigheim aan de Neckar worden gebouwd.
Een plaatsnaam, die tot dusver ook in Duits
land vrijwel onbekend was. Ongeveer 50 ki
lometer ten oosten van Heidelberg aan de
verkeers-arme kant van de Neckar gelegen,
een klein boerendorpje, dat niet eens op de
landkaarten te vinden is. In 1871 had Obrig
heim slechts 1192 inwoners en in 1939 waren
het er slechts vijf meer: 1197. Na de oor
log kwamen vluchtelingen en het aantal in
woners steeg tot 2019. Pas sedert 1955 door
de uitbreiding van de industrie kwam bij
het dorp een wijk met arbeiderswoningen.
Toen kwam ook voor het eerst de, gedachte
op een centrale voor kernenergie voor Obrig
heim te bouwen. De burgemeester had snel
uitgerekend, dat een dergelijke centrale ruim
een miljoen mark aan bedrijfsbelasting zou
opbrengen. En zo nam het plan langzamer
hand vastere vormen aan.
Vandaag is bijna zeker, dat 't kleine Obrig
heim een nieuwe atoomstad in Baden-Wur-
temberg wordt. De plaats is gunstig gelegen,
de centrale zal aan de rivier komen te lig
gen, het benodigde koelwater zou er dus zijn.
Geologisch en metereologisch onderzoek in
opdracht van de „Femkraftwerk Baden-Wur-
temberg Planungs G.m.b.H.". vielen ten guns
te van Obrigheim uit. Ook de gemeenteraad
is in zijn geheel vóór de bouw van de cen
trale
Deze kerncentrale zou bij een geprojec
teerde grootte van 150.000 KWU ruim 60 hec
tare aan water gelegen grond nodig hebben,
waarvan echter slechts 12 tot 15 hectare be
bouwd zouden worden. Het overblijvende ter
rein kan na de voltooiing van de bouw weer
aan de boeren worden verpacht. De kosten
van de nieuwe centrale worden op 270 mil
joen D.M. geraamd, de bondsregering zou
hieraan met 100 miljoen D.M. deelnemen. De
projectie van het nucleare deel van de cen
trale alsmede de levenranties van het kern
materiaal zal door een Amerikaanse firma
worden verzorgd.
Daarenboven verwacht Obrigheim een ster
ke toename van industriële vestiging, ver
betering van de verkeerswegen en toerisme.
Het hele gebied zou van deze kerncentrale
profiteren. In mei a.s. zullen de plannen vol
tooid zijn. De grote toekomst van Obrigheim
is reeds begonnen.
Het Bode nmeer, het op één na grootste
meer in het gebied van de Alpen is niet alleen
een bekend vakantieoord, maar het aagt
ook grote zorgen, hoewel het aan de andere
kant toch veel goeds oplevert.
Dit meer onderhoudt zonder dat er kosten
mee gemoeid zijn een warmwatervoorziening,
doordat er in de herfst en in de winter 180
biljoen warmte-eenheden in de omgeving vrij
komen. Dat komt overeen met een hoeveel
heid warmte van ca. 17.5, miljoen toen kolen.
Misschien nog belangrijker is het drink
water, dat sedert de eeuwwisseling door tal
rijke gmeenten uit het Bodenmeer wordt be
trokken. Per seconde worden ca. 3000 liter
drinkwater aan 't meer onttrokken en via
een waterleidingsysteem met een lengte van
170 km. worden alleen al 2160 liter water
per seconde tot in 't gebied rond Stuttgart
getransporteerd.
De zorgen, die dit meer baart, gelden de
steeds toenemende vervuiling van het meer
door afvoerwater van de huizen en de indus
trie. Evenals voor veel andere stilstaande
en stromende wateren in Europa betekent de
ze verontreiniging van het Bodenmeer, voor
al door fosfaten, een bedreiging van de bio
logische situatie. De wetenschap verheft al
jaren een waarschuwende stem.
Loop op een buitenweg ALTIJD links, óók
bij avond. Dan heeft U geen gevaar m de
rug en U ziet ook het gevaar vóór Ui!'
Aan deze waarschuwing door de wetenschap
heeft men gehoor gegeven. Met grote moei
te trachten de industrie en de omliggende
gemeenten om het afvoerwater te reinigen,
voordat het in het meer terecht komt. Sedert
kort is men in onderhandeling over een groots
project, nl. de aanleg^ van een ringleiding
rond 't hele Bodenmeer, welke leiding alle
afvoerwater moet opvangen en moet voorko
men, dat het meer nog verder verontreinigd
wordt.
Van Duitse zijde bestaat er voor dit plan
grote belangstelling. Er moet nog onderzocht
worden, of Zwitserland en Oostenrijk erme
de akkoord gaan. Ongetwijfeld hebben de le
vendige discussies voer de vreselijke gevol
gen van een nog grotere verontreiniging van
het Bodenmeer een iedee op het tweede plan
geschoven, dat al op weg was verwezenlijkt
te worden nl. de uitbreiding van de hoge Rijn
vanaf Bazel tot aan het Bodenmeer tot scheep
vaartweg.
Vooral de natuurvrienden hebben veel aan
hangers gevonden, die eveneens opkomen voor
de belangen van het meer. De algemene ten
dens blijkt een zekere reserve te zijn. Op het
ogenblik staat alleen maar vast, dat pas aan
een scheepvaartweg van Bazel tot het Boden
meer in zijn biologische substantie behouden
kan blijven en het gevaar voor een nog gro
tere verontreiniging is opgeheven. „Eerst de
garantie voor een gezond, zuiver Bodenmeer
en daarna de scheepvaart", zo luidt het
devies.
Er is geen mens die erover denkt het
Bodenmeer alleen tot vakantiecentrum te ma
ken, want dit gebied kan van het vreemde
lingenverkeer alleen niet leven en zou, indien
heta lleen maar zou steunen op deze bron
van inkomsten, beslist heel spoedig een eco
nomisch achtergeraakt gebied worden. Volgens
de kort geleden bekend geworden cijfers is de
omzet van de industrieën rondom het Boden
meer ca. twintig maal zo groot als de inkom
sten uit het vreemdelingenverkeer.
De regering van de Westduitse deelstaat
Baden-Wurttemberg is er op het ogenblik
mee bezig om plannen uit te werken, waar
bij er rekening mee wordt gehouden om gé-
schikte gebieden voor de vestiging van indus
trieën aan te wijzen, andere daarentegen
als vakantiecentra te laten bestaan.
„MIJN DAGELIJKSE WEG", zei on
langs onze vriend Joachim tegen ons,
„leg ik tegenwoordig te voet af. Dat
is een goede lichaamsbeweging die ik
hard nodig heb. Van huis naar Kantoor
is het maar een kwartier. Ik wandel
dus per dag ongeveer een uur. Ik be
vind me er wel bij".
Dat is nu echt Joachim. In zijn ge
sprekken komt altijd de een of andere
zin voor die zó uit een boek gehaald
kon zijn. „Ik bevind me er wel bij".
Dat is verklaarbaar want tot voor kort
nam hij zelfs voor kleine afstanden de
auto; hij swerd heus te dik,
„En",ging hij verder „wil je wei
geloven dat ik, nu ik alles en alien
om mij heen rustig bezien kan, alle
verkeersfouten scherper opmerk? Ik
bekijk, om het zo eens te zeggen, alles
nu uit een andere hoek. Als automobi
list krijg je de indrukken min of meer
in vogelvlucht. Ben je dat niet met
me eens?" „Ongeveer", antwoordden
we, „als je met „vogelvlucht" maar
niet „vluchtig" bedoelt".
„Natuurlijk niet, rijd ik al niet der
tig jaar auto zonder één bekeuring en
zonder één aanrijding van betekenis?"
„Dat is waar, maar daarom hoef je
nog niet zo triomfantelijk te kijken,
Eén seconde van onbedachtzaamheid
je weet het wel".
Hij negeerde deze opmerking en ver-
Volgde onverstoorbaar: „En wat Ik
nu zo opmerkelijk vind, je ziet iedere
dag weer dezelfde fouten. Ik loop al
tijd op het voetpad. Dat is plicht, het
is door de wet voorgeschreven. Ik be
grijp niet, dat de politie niet sterker
optreedt tegen ieder die zonder nood
zaak van de rijbaan gebruik maakt
en zodoende eigenlijk parasiteert op de
ruimte voor anderen. Maar laat ik
eens met mijn bromfiets op bet voet
pad gaan rijden? (Joachim is verme-
chaniseerd, hij heeft 'n auto, 'n brom
fiets en 'n fiets)Dan heb ik direct een
bekeuring. Eigenlijk is dat meten met
twee maten".
Hij kwam nu eigenlijk pas goed op
gang. We wilden wel wat zeggen, maar
direct ging hij door: „Fietsers zie je
voor de gezelligheid steevast met zijn
drieën of vieren naast elkaar rijden.
Ze schijnen te gemakzuchtig om be
hoorlijk richting aan te geven. Brom
fietsers rijden in de bochten veel te
snel en hoe langer hoe meer passeren
ze het andere verkeer rechts in plaats
van links.
We dachten hem te vangen en zeiden
„Dat zijn dan, om het zo eens te
zeggen, standaardfouten, maar heb je
er wel eens één ge2ien, die niet tot 't
geijkte model behoort?"
Maar onze vriend is niet voor één
gat te vangen en antwoordde vlot:
„Dat heb ik. Ik zag laatst een auto
rijden met aan iedere kant een uitge
stoken pijl. Twee kleine vleugeltjes aan
een heel groot lichaam. Ik denk, dat
er één klem zat".
„Dat is wel een witte raaf geweest.
Maar wat ik zo typisch vind, Joachim,
je schijnt niets opgemerkt te hebben
van je eigen categorie, van de auto
mobilisten, Want in hoofdzaak zijn zij
toch je eigenlijke collega's."
„Ik was ook nog niet uitgesproken",
antwoordde hij. „In het algemeen
vind ik, dat. ze te veel haast hebben.
Te snel rijden is schering en inslag,
het is soms net of ze op het laatste
nippertje van huis zijn gegaan. Maar
in dieerge zvwlkaae cmfwypcmfwyp
in ieder géval zwalken ze niet zo over
de weg als voetgangers, fietsers en
bromfietsers en je moet toegeven dat
ze In het algemeen behoorlijk rich-
ing aangeven".
„En wat leren die fouten jou nu al
lemaal, Joachim?" „Jij irriteert me
soms door die docerende toon van jou.
Maar goed, ik zal er antwoord op ge
ven. Als voetganger heb ik geleerd, dat
ik nog voorzichtiger rijden moet dan ik
tot nu toe gedaan heb".
Hij woont vlak bij ons en zo kwam
het dat we hem kort daarna, toen hij
Wanneer automobilisten elkaar gaan
inhalen, voeren ze daarbij vaak een
heel toneelstuk op. Eerst steken ze hun
linker richtingaanwijzer uit. Dan gaan
ze naar links, verwittigen de ingehaal
de door een lichtschot uit hun koplam
pen er van dat ze er aan komen en
steken na ingehaald te hebben - op
enige afstand, ten gerieve van de zo
juist ingehaalde, nog eens hun rechter-
wijzer uit. Vervolgens beginnen ze de
hele geschiedenis opnieuw bij de vol
gende inhaalmanoeuvre
Laten we even eerlijk zeggen, dat dit
hele gedoe overbodig en dós fout is. Er
zijn al zoveel tekens, lichten en aanwij
zingen op de weg die we beslist niet
kunnen missen, dat al die nutteloze
waarschuwingen alleen maar verwar
ring stichten.
gehaast van zijn kantoor kwam, de
weg zagen oversteken, vlak voor een
hevig remmende auto.
„Je zou nog voorzichtiger rijden, Jo
achim", zeiden we, „maar als voetgan
ger
„De groeten" gaf hij terug en ver
dween in zijn huis.
C. M. L.
Wanneer er geen aanleiding voor is.
dus géén richtingsaanwijzers uitsteken
en géén inhaalsignaien geven met de
koplampen. Dit soort waarschuwings
signalen beware men uitsluitend voor
dié gevallen, waarin 'n waarschuwings
signaal werkelijk noodzakelijk is.
En dan weet het andere verkeer ook,
dat er werkelijk eVen dubbel opgepast
moet worden.
Als uw voorganger naar links komt
op het moment dat u hem wilt gaan
inhalen, kunt u hem een „shot" geven
met uw koplampen; wanneer men door
omstandigheden zó dicht achter elkaar
is komen rijden, dat de man achter
u móet weten dat u naar links gaat,
steekt u een ogenblik uw richtingaan
wijzer uit. Er kunnen dus inderdaad
gevallen uitzonderingsgevaUen
zijn waarin een signaal zinvol is.
De pijl naar rechts na het inhalen is
altijd overbodig: u MOET eenvoudig
naar rechts wanneer u iemand hebt in
gehaald en de situatie dat toelaat.
Fietsers die met hun belletje klaar
staan als ze iemand gaan inhalen, zijn
ook al fout. In de bebouwde kom is dat
zelfs uitdrukkelijk verboden
Al dat gebel werkt ook ai weer ver
warrend. Zo goed als de automobilist
:,r: Volgens 't Duitse jaarboek „Buch
und Buchhandel in Zahlen 1961" beho
ren de Noordeuropese landen in ven
houding tot hun aantal inwoners tot de
grootste boekenproducenten ter wereld.
Noorwegen heeft de grootste produktie,
terwijl Zweden staat gerangschikt als
vierde, Denemarken als vijfde en Fin
land als achtste.
-l- De verkoop van sigaretten in
Zweden steeg gedurende het vorige
jaar met 7,3 procent tot totaal 7200 mil
joen stuks. Aldus blijkt uit de gegevens,
die kort geleden werden gepubliceerd
door de Zweedse Tabaks-maatschappij.
De verkoop van sigaren daalde met 10
procent tot 18,2 miljoen stuks, terwijl
de verkoop van cigariUos met 4 procent
steeg tot 163 miljoen stuks.
zijn claxonsignaal bewaart om 'n an
der attent te maken op een gevaarlij
ke, zich plotseling voordoende situatie,
dient de fietser z'n gebel voor uitzon
deringsgevallen te reserveren.
Al dat getoeter, gebel, richtingaan-
wijzen links en rechts bij inhalen, licht-
shots van koplampen etc. maken het
verkeer op onze wegen onrustig.
Wie in een „normale" situatie wil in
halen, voere deze handeling ook „nor
maal" uit: even achter en voor zich
kijken of het kan. Is alles in orde, dan
zo vlug mogelijk er voorbij. Wie dat
doet is een échte ridder van de wegl
