FILM -nieuws
RIJ SS EN de traliën
Moe#!
OUDHEIDKAMER KWAM IN BEZIT
VAN FRAAIE GRAVURE
RIJSSENSE OUDHEDEN
Oude toren van de schild-
kerk stortte in 1823 in
Vriidag en zaterdag de film
Gitarren klingen leise
durcht die nacht
ps
Jaarvergadering Excelsior
Hengelwedstrijd
„Ons Vermaak"
Fraaie overwinning voor
Poloclub „De Mors"
Excelsior velde Lua
in zes minuten
Woensdag de film
Een onvergetelijke melodie
*BABYDERMSfif"zOT
Vrijdag lij juni 1961
WEEKBLAD VOOR RIJSSEN
Pagina 3
•v/;
IÊ0Ê$lÈmM
K:. i
jP
p»-.
Voor hel lere
Baby-huidje
De oudheidkamer Riessen kwam dezer
dagen in het bezit van een hoogst zeld
zame gravure van de Ned. Herv. Kerk
op het Schild. Deze gravure dateert uit
1796 en geeft de toestand van de kerk in
die dagen op duidelijke wijze weer. Het
bestuur van de Oudheidkamer beschouwt
deze gravure als een zeer bijzondere aan
winst in haar collectie van Rijssense bij
zonderheden.
Het is naar aanleiding daarvan, dat wij
hierbij een foto plaatsen van de Schildkerk
welke foto is gemaakt van een tekening, die
dateert uit 1800.
De oude toren, die wij op deze foto zien
is ingestort in 1923. Ook deze foto toont
duidelijk, welk een fraai geheel de oude
toren die dateert uit de 12e eeuw, met
de kerk vormde. De instorting van de
toren heeft de gemeente voor een groot pro
bleem geplaatst. De stadstoren, gemeen
telijk bezit dus, hetgeen ook heden ten dage
nog het geval is, moest door de plaatselijke
overheid worden herbouwd.
Aan Baron van Heerdt van de Evers-
berg, Kamerheer van Koning Willem I
is het te danken, dat de gemeente Rijssen
subsidie van het rijk voor de herbouw
van de toren bekwam.
De baron van de Eversberg, heeft hier
met succes voor gepleit. De herbouw van
de toren werd opgedragen aan een aanne
mer uit Vriezenveen. Eigenlijk wekt het
verwondering dat men in Rijssen een hou
ten toren heeft doen bouwen. Temidden
van een hoeveelheid van steenfabrieken, zou
het toch logischer zijn geweest, dat men
een fraaie stenen toren had doen optrek
ken. Maar het is mogelijk, dat men daar
voor bepaalde (financiële) redenen gehad
heeft.
Toen na de oorlog 1940-1945 door de
familie J. J. ter Horst een klok voor de
stadstoren werd geschonken (de Duitsers
hadden de klok in 1943 weggeroofd) kwam
aan het licht, dat de houten toren tekenen
van verval begon te vertonen. Een restau
ratie was noodzakelijk, waarvoor de fa.
B. J. Nijhuis en Zn de opdracht kreeg.
Het is uit die tijd, dat een belangrijk
gemeenteraadsbesluit dateert. De vooruit
ziende blik van de raadsleden, dat aan
vernieuwing i.e. verbetering van de toren
niet kon worden ontkomen, deed het be
sluiten jaarlijks een belangrijk bedrag uit
te trekken, voor noodzakelijke voorzieningen
aan de stadstoren. Dat is nu al weer
jaren geleden, en als het besluit is uit
gevoerd, beschikt de gemeente over een
enorme reserve voor bovengenoemd doel.
Alleenwij hebben in ieder geval de
laatste jaren - het door bovengenoemd
besluit vrijgekomen bedrag op de begroting
gemist
De toren van de Schildkerk zoals deze
na de instorting werd herbouwd
Fred Wiskott, die ons in deze film met
tal van vrolijke, gezellige liedjes verrast, is
van plan te trouwen met een van de meis
jes, die meedoen aan zijn show, die hij geeft
in het grote theater van Wenen. Het ziet
er dan ook naar uit, dat niets de grote
liefde tussen hem en Ninon zal kunnen ver
storen. Ninon is echter niet de enige die
van hem houdt. Ook enkele anderen, waar
onder Lucie, spannen zich bijzonder in om
naar de gunsten van Fred Wiskott te din
gen. Fred gaat hier echter niet op in. Wan
neer de knappe Lucie een poging doet zelf
moord te plegen, en op de spiegel met haar
lippenstift heeft geschreven, dat zij zonder
hem echt niet kan leven, wordt Fred's aan
staande vrouw wantrouwig, wat een hevige
ruzie tot gevolg heeft.
Nadat de laatste voorstelling in Wenen
is gegeven, vertrekt Fred in zijn sportwa
gen naar het zuiden van Italië, om bij zijn
vriend te gaan logeren. Hij ontmoet het
aardige Italiaanse meisje Marina, die ver
liefd op hem wordt en hem zelfs na zijn
vertrek tot in de coulissen van het Weense
theater volgt. Marina voelt zich in het kille
Wenen echter matig thuis en het begint haar
langzamerhand duidelijk te worden, dat Ni-
.c,v w 5 V
i
'S/f'/t,. W/SS;.
De Schildkerk naar een oude tekening
Zaterdagmiddag hield de voetbalvereni
ging Excelsior te Rijssen in café Struik haar
jaarvergadering.
Voorzitter J. Harmsen deelde in zijn ope
ningswoord o.m. mede, dat het ledenaan
tal nog steeds stijgende is en momenteel
ongeveer 350 bedraagt.
Secretaris P. Wieringa memoreerde o.m.
in zijn jaarverslag, dat het elftal in het
afgelopen jaar was gedegradeerd, maar dat
er desondanks een goede eenheid is blij
ven bestaan.
In het financieel verslag deelde de pen
ningmeester E. Meijering mede, dat een
batig saldo, gelijk aan het vorig jaar, in
kas aanwezig was.
Wegens periodiek aftreden van de heren
J. Harmsen en J. Pijffers (de laatste niet
herkiesbaar), werd de heer Harmsen tot
bestuurslid herkozen en gekozen werden de
heren H. Harbers en J. Poortman.
Namens de kascommissie deelde de heer
H. ter Avest mede, dat alles in orde was
bevonden. Tot leden van de kascommissie
werden gekozen de heren J. Smeijers, J.
Baan en H. ter Avest.
Wegens periodiek aftreden van de elftal
commissie, werden tot leden gekozen de
heren J. H. van Brussel, H. Schuiterd en
H. Wold. Tot junioren-jeugdleiders werden
gekozen de heren J. W. ter Avest en
H. J. Landeweerd. Tot vaste grensrechter
werd benoemd de heer S. Baan.
Bij de rondvraag werd het voorstel aan-
Zaterdagmiddag hield de Rijssense hen-
gelvereniging „Ons Vermaak" haar eerste
onderlinge viswedstrijd in het Twente-Rijn-
kanaal bij Markelo. Door de 112 henge
laars werden 6 bovenmaatse vissen gevan
gen. De uitslagen waren: le pr. B. Tijhof
met 31.5 cm., 2e pr. J. Baan met 25,5 cm.
3e pr. H. Dangremond met 20 cm. 4e pr.
B. Schreurs met 15 c.m en 5e pr. A. Vos-
gezang met 15 c.m.
De volgende 2 wedstrijden zullen worden
gehouden op de zaterdagen 1 juli en 5 au
gustus a.s. in het Twente-Rijnkanaal bij
Markelo. Het bestuur verwacht voor deze
twee laatste wedstrijden een nog grotere
deelname.
Het bestuur deelde ons nog mede, dat
de ver. het oude zwembad in de Mors ter
beschikking heeft gekregen, om hierin vis
uit te zetten en daarna de gepensioneerde
leden de gelegenheid te geven om hierin
te vissen. Het bestuur hoopt evenwel, dat
hiermede de volledige medewerking van de
Rijssenaren zal worden verkregen in die
zin, dat hier geen vernielingen worden aan
gericht en stroperij plaats zal vinden.
genomen om voor het oefenprogramma in
augustus, ook de leden entreegelden te la
ten betalen, met het doel een aangegane
lening vlotter te kunnen aflossen
De polovereniging De Mors heeft de wed
strijd tegen de polovereniging De Berkel
uit Lochem, tot een onverwacht goed einde
gebracht. Nadat de rust met 6-0 in het
voordeel van de Rijssenaren was ingegaan,
wist men na de rust nog 5 doelpunten te
scoren, zodat men de veelzeggende eind
stand 11-0 wist te bereiken.
Er heerst in de jonge ploeg een uit
stekende geest, men wil voor de overwin
ning vechten en vooral men beschikt over en
kele spelers, die duidelijke aanleg bezitten.
Opvallend was het goede samenspel in
de voorhoede; Meindert Schreuder wist 5
doelpunten te fabriceren, Walstra maakte
er eveneens 5 en Hans Brouwer had 1
keer succes met een fraaie worp.
Naar het zich laat aanzien behoeft het
vorig jaar naar de derde klas gedegradeer
de Excelsior de voetbaltoekomst geenszins
donker in te zien.
Het schijnt althans dat de Rijssense za
terdagclub momenteel over een aanzien
lijk aantal jeugdige talentvolle spelers be
schikt die stuk voor stuk in staat geacht
mogen worden dat zij hun partij in het
eerste elftal behoorlijk kunnen meebla-
zen.
Men mag dan ook aannemen, gezien de
resultaten die Excelsior in de laatste oe
fenwedstrijden boekte, dat de roodwitten
de volgende competitie met een geheel
verjongd elftal zullen starten.
Woensdagavond speelde Excelsior een oe
fenwedstrijd tegen een militair elftal van
de Lua uit Eibergen. De thuisclub toonde
zich, in een voor rust aantrekkelijke wed
strijd, heer en meester en had slechts zes
minuten nodig om de Lua een verloren
wedstrijd te laten spelen.
Al vrij spoedig scoorde Harbers uit een
voorzet van Smalbrugge het eerste doelpunt
Twee keiharde schoten van Nijland, in de
10e en 13e minuut betekenden evenzovele
doelpunten, zodat Excelsior met een 3-0
voorsprong kon gaan rusten.
De tweede helft toonde een iets meer
aanvallend Lua team doch de Excelsior-
defensie, waar stopper Nijland ook nu weer
een rustige partij speelde en rechtshalf Jur-
riens goed werk liet zien, zat potdicht.
Nauwelijks was de tweede helft begon
nen toen rechtsbinnen Nijland zijn hattrick
verrichtte (4-0). De jeugdige Harbers scoor
de het vijfde doelpunt, terwijl vijf minu
ten voor het einde Nijland via de deklat
het halve dozijn volmaakte. (6-0).
Zaterdag speelt Excelsior 'n thuiswedstrijd
tegen B.W.O. uit Hengelo. Het zal dit keer
heus geen schuttersfestijn worden voor de
thuisclub. Niettemin verwachten we voor
Excelsior een gunstig resultaat,
De postmeester van Rijssen dacht lang
na. Toen sloot hem de Rijssense hardloper
Katekers Jantje te binnen. De bode op Al
melo en Hellendoorn om de andere dag,
Sloffe Albert, werd geroepen. De Sloffe moest
de Kateker halen, dat was een oplossing.
De Kateker zat de vissen aan de Regge.
Dus daar slofte de bode heen. Het vissen
in de Aa was verboden. Dat visrecht kwam
de oude mevrouw van Bevervoorde toe,
omdat de Bevervoorde het oudste kasteel
was. Jantje de Kateker viste niet met hen
gel maar met de stolp.
Dit was een ongekeerde mand, dat schoot
beter op. En het moet gezegd worden, Jan
tje had succes.
Hij zong er binnensmonds bij. Door de
plotselinge verschijning en door de glim
mende knopen van het postbode-uniform
schrok onze visser zo geweldig dat hij de
stolp in de steek liet en met een paar
sprongen was hij aan de overkant. En of
de Sloffe ook al riep, Jantje ik zin't de
Sloffe! Het hielp allemaal niets. En tot over
maat van ramp liep de Kateker, Loer Bats
de jachtopziener van de Oosterhof prompt
van de benen.
Loer Bats had geen tijd om te kijken
wie hem die streek geleverd had. Want de
Kateker liep door, ging een heel eind ver
der weer door de Aa en sloop gelijk een
kat weer naar de stolp, die ondertussen
een heel eind was afgedreven. Intussen stond
op de oever nog altijd Sloffe Albert te roe
pen van Jantje kom hier!
Jan was tot zichzelf gekomen en behen
dig kwam hij op de stem van de bode af.
Maar ook Loer Bats hoorde het roepen en
Bats had een goede neus, niet alleen ge
weldig groot en krom, maar ook een goe
de speurneus, anders was hij geen jacht
opziener van de Oosterhof geworden.
Bats kreeg aanhaalpremie van iedere stro
per in de bossen en van de vissers in de
Aa. Want niemand in Rijssen mocht jagen
of vissen dan de adel. Dat wil niet zeggen
dat er daarom niet gestroopt werd te land
en te water, dit zagen wij reeds aan de
Kateeker. De bode van Rijssen op Almelo
en Hellendoorn had een zeer bijzondere stem,
die soms overeenkomst had met het bla
ten van een schaap. In de Wolstraat, duid- j
de men de bode dan ook wel aan met de I
bijnaam Schaap. De Sloffe nu kreeg het
zover, dat hij Jan onder zijn gehoor kreeg.
De Kateker sloop behendig naderbij en luis
terde naar de boodschap die de bode hem
mededeelde. Jan had er wel oren naar om
even de Tipkop op te snorren. Van Rijssen j
naar Zutphen was wel een hele tippel maar
voor de Kateeker een mirakel van niks.
Hij zou hem dat wel even leveren. Vlug
naar de plek waar hij gevist had, daar la
gen de heerlijke snoeken nog, die hij met
de stolp gevangen had. Hij stopte ze in
een linnen zak, sloeg deze over de rug en
liep vlug met de Sloffe mee, om zich van
zijn nieuwe taak te kwijten.
Achter een flierbos in de rimboe zat
Loer Bats, net een vos achter de struiken,
Hij moest zien wie daar zijn pad kruisten.
En jawel, zag hij het goed?, de Kateker
en de Sloffe. Twee visdieven allemachtig,
wat boffen. Morgen!, riep Bats. Jullie zijn
erbij! Stiekum gevist! Hoe weet je dat?
vroeg de Sloff. Dat kan ik aan jullie kop
pen zien. Nou draag dan ook de vis maar
stelde de Rijssense hardloper voor. Je kent
mij wel Bats, dam ga ik maar, want ik
heb nog andere drukte. En met een paar
sprongen was Jan uit het gezicht verdwe
nen. De Kateker rende door Rijssen, dat
was destijds in de stad een gewoon ver
schijnsel. Op zijn gewone plaats zag hij
Jonker Reinier van Langen staan. Jonker!,
riep Jantje, Loer Bats heeft gevist in de
Aa, ik heb hem vis zien dragen. Sloffe
Albert is bij hem, maar ik weet zeker, dat
die niet gevist heeft. En nu Jonker moet
ik voor de stad de Tipkop opvangen en
meteen was de Kateker weg. ,jNu was Jon
ker Reinier van Langen dol op vissen. Toen
de hardloper verdwenen was, keek hij eerst
naar alle windstreken en ging toen naar de
Bevervoorde om moeder te vertellen wat
voor een kerel Loer Bats was. '•En die was
nog wel aangesteld op de Oosterhof op voor
spraak van de Vrouwe van Bevervoorde
zelf. Want zij ringeloorde niet alleen de
stad Rijssen, maar ook de omliggende ha
vezaten. De Vrouwe van Rijssen was die dag
niet in een al te beste stemming. De ruzie
met de burgemeester en meer speciaal met
burgemeester Jannes Mosterd, zat haar nog
hoog. Dus velde zij dadelijk vonnis. Indien
bewezen kon worden dat Loer Bats gevist
had en wanneer hij vis had, dan was dat
zo, want de hoge Vrouwe was er heilig
van overtuigd dat niemand in de stad in
haar water durfde te vissen. Intussen was
de Kateker bij de postmeester geweest, er
lag geld op de Tipkop te wachten. Onder
wijl was de stadsbetaalmeester van Rijs
sen slecht bij kas. En de Tipkop was toch
geld halen, dus ging de betaalmeester naar
de postmeester en leende vast geld van de
erfenis van de Tipkop. Maar dit is van
later orde. De Kateker zette de sokken er
in. Overal vroeg hij langs de weg of men
de Tip en Mest Willem ook gezien had. Dit
kon hij doen tot Holten, maar verder ken
de men de beide reizigers niet. In Deven
ter bofte de Kateker. Toevallig vroeg hij
of d« Tipkop. en Mest Willem daar ook ge
zien waren. De kastelein van de Koren
schoof duidde hem de weg uit en de Kate
ker riep bedankt! Op goed geluk rende hij
de kant van Zutphen op. Anderhalf uur gaans
van Deventer af, zag hij de bekende stort-
kar van Mest Willem aan de weg staan,
het paard liep te grazen. Dus hier moesten
ze zijn. Willem! Willem! riep de Kateker.
Verraad! jankte Mest Willem. De kateker
zocht en snuffelde en vond Willem in een
langs de weg liggend bos.
Maar Jantje zag meer. Tussen de Tipkop
en Mest Willem in lag Gaaike de Markiezin.
Dat jullie nou niet wijzer zijn, gilde de
Kateker. Tip, je geld is in Rijssen, ze zijn
er al mee aan het verdelen, en uitlenen.
De Tip sprong op alsof hij door een wesp
gestoken was. De Kateker was een geweldige
roddel en nu zouden hij en Mest Willem
lelijk verlabberd worden. Nu zaten zij ech
ter met Gaaike, waar zij een plezierige mor
gen mee hadden gehad. Wil je meerijden?,
vroeg Willem de Kateker. Gaat mij te lang
zaam riep deze. Tot ziens en roets, weg
was hij alweer. Nu kon hij de postmeester
vertellen dat hij de Tip gevonden had en
Gaaike ook! Heel Rijssen zou daveren van
de lach. Maar spoedig bleek dat de Tip
nog dik in het krijt stond ook. Vooral in de
bierhuizen. Dat was nu een mooie gelegen
heid om schoon schip te maken. Mest Wil
lem en de Tip maakten Intussen rechtsom
keert en Gaaike mocht mee tot Deven
ter. Daar stond aan de IJsselkade Casper
Böding, de zeerover. Hij trok een lang mes
en wilde de Tipkop te lijf, maar het ha
venvolk bemoeide zich ermee en het werd
een vechtpartij. Böding trok Gaaike van
de kar en Mest Willem reed snel verder.
Toen de Tip wist dat ze buiten gevaar wa
ren, sprak hij het geld aan, dat burgemees
ter Mosterd hem geleend had. Overal waar
een herberg was, werd aangelegd. In Rijs
sen was Loer Bats de jachtopziener vol
hoop met de zak met vis naar de Bever
voorde gestapt om de hoge Vrouwe te to
nen hoe slecht het volk van Rijssen wel
was.
Hij moest op het slotplein blijven staan.
Waardig kwam Agatha naar buiten en vroeg
waar heb je die vis gevangen? Bats liet
de lip tot het derde knoopsgat hangen en
riep toen hoogst verbaasd: Maar mevrouw.
Niets te mevrouwen, smerige visdief, man
nen pak hem en gooi hem in de kerker'
Bats probeerde de hoge Vrouwe aan het
verstand te brengen dat niet hij, maar een
ander de vis gestolen had. En het hielp
hem niet of hij onschuldig was als een pas
geboren kind.
De private kerker ging voor hem open.
In de gevangenis hing een korf met rogge
brood en er stond een kruik met putwa
ter en verder geen nieuws. De Kateker was
reeds te Rijssen terug en hij zette de hele
Bouwstraat op stelten, Mooi maken Maarl
non en Fred echt veel van elkaar houden.
Zij vertrekt dan ook weer naar haar dorp
je, terwijl Fred, na een succesvolle show
zijn Ninon in de armen kan sluiten.
Reeds op zijn tiende jaar maakt de ge
niale pianist en componist Frederic Cho
pin (Cornel Wilde) met zijn leraar Profes
sor Joseph Eisner (Paul Muni), plannen
om naar Parijs te gaan, èn om daar door
middel van een groot concert kennis te ma
ken met de wereld èn om te kunnen be
ginnen aan zijn tweede grote plan, n.l. het
scheppen van echte Poolse muziek. Grote
armoede en vele moeilijke sociale omstan
digheden verhinderen echter al deze plan
nen tot Chopin's 22 ste jaar, wanneer
hij met zijn leermeester moet vluchten,
omdat hij gemengd raakt in de troebelen
van de Poolse opstand.
In Parijs neemt Eisner de jonge Chopin
mee naar Pleyel (George Coulouris), die
in die dagen behoorde tot de invloedrijkste
impressario's van het Europese' kunstleven.
De eerste ontmoeting is geen succes. Toe
vallig is echter ook Frans Liszt (Sephen
Bekassy) aanwezig, die zo onder de in
druk raakt van de composities van Chopin,
dat zij zich samen aan de vleugel zetten
en enige composities doorspelen.
Dit is het begin van Chopin's concert-car
rière en van de hechte vriendschap met
Liszt.
Tijdens zijn eerste concert ontvangt hij
echter bericht, dat twee van zijn vrienden
in Polen zijn gearresteerd en dat één van
hen is gedood. Dit bericht brengt hem zo
van streek, dat hi] hals over kop het po
dium verlaat. Dit stelt hem bij de Parijse
pers in een verkeerd daglicht en hij krijgt
zeer slechte kritieken, behalve van George
Sand (Merle Oberon), die hem beschrijft
als „een genie, zoals men slechts eens in
de honderd jaar ontmoet". Door haar toe
doen en met behulp van Frans Liszt wint
hij tijdens een sensationeel optreden op
nieuw de gunst van de Parijse muziekwe
reld. Chopin is geheel in de ban van Geor
ge Sand en tegen de uitdrukkelijke wil
van Eisner in, gaat hij met haar naar Ma
jorca. Onder haar invloed schrijft hij slechts
lichte muziek, die hem weliswaar popu
lair maakt, maar waardoor hij er niet toe
komt grote muziek te schrijven voor concer
ten. Eisner is in Parijs gebleven, treurig en
verarmd en doet voortdurende pogingen om
Frederic in bescherming te nemen tegen
de opkomende argwaan van zijn Poolse vrien
den, waaronder zijn vroegere verloofde Con-
stantia, (Nina Foch).
Tijdens een van de weinig recitals die
Chopin geeft, ontmoeten hij en Eisner el
kaar weer en de laatste vertelt hem wat
voor nieuws hij heeft over Polen's strijd voor
zijn vrijheid. Dat geeft Chopin weer het
besef van de plaats welke hij behoort in te
nemen. Hij breekt met George Sand en or
ganiseert een concertreis om gelden bijeen
te krijgen voor de Poolse vrijheidsstrijd.
Maar hij heeft zijn lichamelijke krach
ten overschat. Hij wordt ernstig ziek en
sterft temidden van al zijn vrienden, waar
bij alleen George Sand ontbreekt. Maar hij
sterft in het besef, dat hij voor zijn land
heeft geleefd. En zijn „Polonaise" staat op
papier.
Advertentie
Zo had de Tip verordineerd, hij was nu
de koning van Rijssen. Hij vroeg naar geen
Vrouwe van Bevervoorde, naar geen Jon
ker of iets.
Al die soepadel kon voor zijn part gesto
len worden. Er moest dadelijk begonnen
worden met de versiering van de Bouw
straat. En geen bier of jenever, maar wijn
moest er komen. Jannes Mosterd ging al
vast naar de postmeester om zijn voorge
schoten geld dubbel op te halen, eer de
zaak op was, want het ging van de hoge
boom af. Men wachtte tot de volgende dag.
Reeds vroeg in de morgen klonk er mu
ziek in de Bouwstraat. Vinken Willem speel
de zijn hoogste deuntjes. En iedereen repte
zich om nog zo vroeg mogelijk klaar te
zijn. De Bouwstraters haalden groen en
rozen.
Bij Mest Willem op de deel zou men
feestvieren. Reeds om vier uur in de mor
gen waren twee Bouwstraters met flink
geld op zak op weg naar de wijnhandel
de Gouden Hoorn te Deventer. En precies
om elf uur in de morgen kwam er een def
tig heer in Rijssen, het was de klerk van
de Antwerpse notaris van Wiogalgen, die
de ontstellende mededeling deed, dat er er
gens in den lande nog een tweede Tip
kop moest zijn, die feitelijk de erfgenaam
was.
Sloffe Albert was de enige man die de
Antwerpenaar te woord kon staan. En Al-
bert maakte de klerk duidelijk, dat men
juist het laatste geld van de Tip aan het
opmaken was. De klerk wilde het hoger op
zoeken. De burgemeesters verwezen hem
naar de Vrouwe van Bevervoorde, dat
was het gezag in Rijssen en niemand an
ders. Hij liet belet vragen maar de Vrouwe
liet het afweten. Zij had geen zin om ieder
uur van de dag vreemdelingen te ontvan
gen. Hij moest zich maar vervoegen bij
de burgemeesters. Nou dat kon. Die zaten
op het raadhuis te borrelen op de erfenis
van de Tip. Toen de klerk bekend maakte
dat er een vergissing in het spel moest
zijn, riep Jannes Mosterd, meneer neemt 'n
borrel, dan hebt U tenminste nog wat.!
En de burgemeesters trakteerden de klerk.
En toen deze goed gesnoven had mocht hij
mee naar de Bouwstraat waar men met
smart stond te wachten op het anker wijn
van de Gouden Hoorn uit Deventer.
VAN COEVORDEN
