Bentheimers trekken terug - Klokken luiden in Rijssen
GOVEST GARDEN MARKET:
geweldig obstakel midden Londen
DUITSE JONGEREN EN DE
JONGSTE GESCHIEDENIS
Emplacement, boven King's Cross,
zou oplossing bieden
Twéé dagen feest
en daarna!
Comité Nationale feestdagen
wil samenwerking met
verenigingen
Voorstel B en
Huurverhoging niet voor
postkantoor
Emm abloem-collecte
Geenszins ontmoedigende
enquête
Tentoonstelling
Vrijdag 14 april 1961
Pagina 5
Helihaven op markt
28 miljoen
Te laat?
RUSSEN buiten de wallen
Met bebloede koppen waren de Benthei
mers teruggetrokken. Scheldende en razende
op het gemene bocht, dat te Rijssen huisde.
Het was meer dan erg. Een ritmeester, Noach
afkomstig uit Schuttdorf, hing aan de stads-
linde, en er werd een rondedans gehouden
door de overwinnaars. Jonker Reinold ver
bood zulks, want hij vond dat geen hou
ding tegenover een edelman. Ook Grimbaard
II van de Grimberg, die de jonker ook had
zien hangen vond dat geen doen, doch hij
hield zich de buik vast van het lachen. De
jonker van Bevervoorde had intussen nog
andere dingen aan zijn hoofd. Naast hem
schreed namelijk de schone freule Martha
van Arkelstein voort. De commandeur van
de Arkelstein gebood zijn dochter huiswaarts
te keren. Het gaf geen pas, zo oordeelde de
vader, voor een freule van negentien om
heimelijk op de mannenjacht te gaan. De
freule zei dat haar vader haar in het on
geluk wou storten wanneer zij weer naar
huis moest. Ook jonker Reinold keerde zich
tegen zijn aanstaande schoonvader. En deze
vertelde dat hij de dierbare Martha bij zich
wou houden. Ergens verscholen in een hoek
jnd Mette, de liefdesdrankmaakster te gie
chelen. Haar opzet was mooi gelukt. Heel
Rijssen mocht haar dankbaar zijn, want er
zou door haar bemiddeling nu een schone
burchtvrouwe op de Grimberg komen. Maar
Rijssen was voorlopig nog niet dankbaar.
Burgemeester Lee Dieks, die steeds intiem
met de jonker was omgegaan, wist van de
plannen, die de jonker sinds een paar jaar
ten opzichte van Rijssen had. Leem Dieks
wist ook dat Mette, die naar men zei met
de duivel onder één deken lag liefdesdranken
had gemaakt, en dat deze liefdesdranken
nu de oorzaak van de liefdesavonturen van
jonker Reinold en freule Martha waren. Leem
Dieks vertelde aan ieder die het maar horen
wilde dat Mette, de heks, de schuld van
alles was. Intussen luidden de klokken en
een paar vaten bier werden op de overwin
ning leeggedronken Dit bier werd door de
jonker van de B voorde betaald, en dus
noemde het volk nem „lieve jonker". Toen
na twee dagen feesten het volk tot de wer
kelijkheid terug keerde, kwam de kater.
Leem Dieks was met de pastoor gaan praten,
doch deze had verklaard dat hij al genoeg
aan zijn hoofd had. Over vrijages van zulke
hoge personen als de jonker en de freule
wilde hij niet praten, want zoiets paste
hem niet. Hetzelfde verhaal deed de pastoor
toen de commandeur van Arkelstein de
hulp van de geestelijke inriep. De enige wens
van de pastoor was om Mette, de kruiden
maakster op de brandstapel te zien. De
burgemeester was het daarmee roerend eens,
ofschoon hij wel wist wat branden was, want
Munsterse soldaten hadden hem vijftien jaar
geleden eens een brandmerk op de buik la
ten branden. Hij was toen bij een overval
in handen van de Munstersen gevallen. Zij
hadden hem uit willen horen, maar hij had
de kaken op elkaar gehouden. Daarom had
den de Munstersen hem een brandmerk op
de buik gezet. Maar hoe dat gegaan was
kon hij niet vertellen, want toen was hij
bewusteloos geraakt. Het Munsterse Jan Hagel
had hem laten liggen en aan zijn lot over
gelaten. Ondernemende Rijssenaren hadden naar
hem gezocht en hem teruggevonden. Sikken
Jan, de heggendokter en helderziende had
hem er weer bovenop gebracht. Maar sinds
dien liep Leems Dieks met het wapen op
zijn buik en een hart vol wraak tegen de
mensen die over de Oostgrens kwamen. En
nu was hij vast besloten dat Mette aan het
vuur moest worden prijsgegeven. Maar de
drost van Arkelstein was een wispelturig man.
Eerst wilde hij zijn dochter terug, maar
toen hij zag wat een goede partij zij ge
kozen had, begon hij bakzeil te halen.
Terwijl de Rijssense burgemeesters het een
schandaal vonden wat er gebeurd was, was
het op de Bevervoorde het mooiste weer
van de gehele wereld. Daar vierde men
feest en fuifde, en trok zich van het gewonde
volk niets aan. Het volk van Rijssen was
goed voor de adel te werken en daarmee
basta. Dit vertelde de commandeur van
Arkelstein aan zijn aanstaande schoonzoon,
terwijl hij de pint lichtte om het zevende
glas wijn naar binnen te gooien.
Mette de liefdesdrankmaakster had inmiddels
Teneinde tot een nauwere samenwerking te
komen met de besturen van de verschillende
Rijssense verenigingen, belegt het comité tot
viering van nationale feestdagen een vergade
ring in Hotel Gijsbers op dinsdag 18 april.
De huurverhoging van 15 pet. ingaande op
1 april I960 voor bedrijfspanden is door de
gemeente Rijssen o.a. ook toegepast op het
postkantoor, dat, zoals men weet, eigendom is
van de gemeente.
Door de Centrale directie van de PTT te
Den Haag is verzocht deze huurverhoging voor
het postkantoor niet toe te passen. Als motief
voor dit verzoek wordt het feit aangevoerd,
dat voor rekening van het Staatsbedrijf in de
jaren 1958 en 1959 ingrijpende verbouwingen
'tot stand zijn gekomen tot een bedrag van
73.780.
Het college van B. en W. acht dit verzoek
billijk en stelt de raad voor het in te wil
ligen.
De Emmabloemcollecte zal te Rijssen worden
gehouden in de week van 17 tot 21 april {vol
gende week).
de plaat gepoetst. Grimbaard II had haar
laten halen. Binnen de grachten van de
Grimberg was zij veilig. Nog altijd broedde
Leem Dieks op de plannen om jonker Rei
nold te bewegen de verkering ongedaan te
maken. Freule Martha voelde zich op de Be
vervoorde al aardig thuis. Zij en Reinold
waanden zich in de zevende hemel. Leem
Dieks sprak er met Sikken Jan over.
Of deze nog een middel wist om de verke
ring uit te maken. De Sik zag hier geen
gat in, maar verklaarde zich wel bereid
om Mette te vergiftigen als hij er de kans
toe kreeg. Dit vonden de burgemeesters een
hele prestatie. Mette vergiftigen was een
mooie oplossing. Intussen ging de vrijerij op
de Bevervoorde rustig door. Heel Rijssen
verheugde zich al op een toekomstig trouw
feest op de Bevervoorde. Vooral de armen
verheugden zich erop. Een of twee dagen zou
den zij dan ruim vlees en spek kunnen
eten, en zich vol drinken aan het bier, dat
door de kasteelheer aan de armen geschon
ken werd. Dat de freule later een tang
van een wijf zou blijken te zijn, dat heel
Rijssen naar haar hand zou proberen te
zetten, daar dachten de Rijssense armen
voorlopig niet aan.
Sikken Jan zoekt toenadering tot Mette
De Sik had a. gezegd en nu moest hij ook
b. zeggen. Maar hoe kwam hij bij Mette?
Mette, die veilig binnen de grachten van de
Grimberg zat. Maar het toeval kwam Sikken
Jan te hulp. Snavel Gradus, de koetsier van
de Grimberg was hoog van de bok van het
rijtuig gevallen toen de paarden op hol waren
geslagen. Gelukkig was het rijtuig leeg ge
weest. Nu had alleen de Snavel een been
gebroken. Feitelijk heette Gradus anders, maar
men noemde hem de Snavel vanwege zijn
geweldige grote, kromme en puntige neus.
Grimbaard II verklaarde dat de Snavel beter
had op moeten letten. Maar toch werd Sik
ken Jan uit Rijssen gehaald, om het been
te zetten. De Sik noemde zich dan ook le-
denzetter. Zoiets staat tenminste in de oude
papieren. Het laat zich natuurlijk wel begrijpen
dat het zetten van zo'n been geen zachtzinnig
werkje was. De Snavel schreeuwde zo hard,
dat men het een kwartier ver in de omtrek
kon horen. Na de behandeling deed de Sik
iets, wat hem zijn leven lang zou berouwen.
Hij vroeg aan Grimbaard of Mette geen pijn
stillende drank voor de Snavel vervaardigen
kon. Maar Mette deed meer. Zij zag de Sik,
de knappe jonge man uit Rijssen en snel
werkten haar gedachten. De Sik had alleen
een liefdesdrank nodig, dan was hij voor de
bakker. Zij zelf behoefde zoiets niet. Zij was
tot over de oren verliefd op hem. Mette
maakte een pijnstillende drank klaar voor de
Snavel die daar zeer dankbaar voor was.
Maar Mette Had nog iets achter de hand.
Zij noodde de Sik in haar huisje en presen
teerde hem een heerlijke drank. De niets
vermoedende Sik dronk en praatte. Een
paar uur verstreken en toen kreeg De Sik
een raar gevoel onder het vest. Hij begon
Mette een schat te vinden. Het zou zeker
misgelopen zijn als jonker Grimbaard hem niet
nog eens had laten roepen. De Snavel gilde
weer van pijn. Voorlopig kon Sikken Jan er
niets aan doen. De Heer van Grimberg, die
orde en regelmaat liefhad geleidde hem over
de brug en riep: Tot morgen! Hij liet de
brug ophalen en Sikken Jan kon gaan. Met
tranen in de ogen keek hij telkens achterom
en dacht met liefdessmart aan die heerlijke
Mette. Leem Dieks, de burgemeester zou de
eerste zijn die de liefdesavonturen van de
Sik in de lamp had.
VAN COEVERDEN
Russische ambtenaren zijn per vliegtuig op
het Zweedse eiland Gotland aangekomen
om een onderzoek in te stellen in de zaak
van het Russische moederschip voor duik
boten, dat door de gezagvoerder in de
Zweedse wateren is genavigeerd, waarna die
gezagvoerder per roeiboot de wal opzocht en
politiek asiel vroeg in Zweden.
V.l.n.r. zien we op het vliegveld van Got
land: Commandeur L. Konovalov en zijn se-
secretaris, Mojajev, beiden van de Russische
ambassade in Stockholm, en kapitein B. Tho-
ren van de Zweedse generale staf. Comman
deur Konovalov zal vermoedelijk het schip
de MBCC 136150, naar Russisch gebied te
rugbrengen, daar geen van de negen leden
van de bemanning, welke aan boord is ge
bleven, de kunst van het navigeren verstaat.
Waarvoor bestaat bij de Duitse jeugd be
langstelling? Een vraag, die nogal eens wordt
gesteld en waarnaar, bijvoorbeeld door in
stituten voor marktonderzoek, telkens weer
opiniepeilingen e.d. worden gehouden. Jonge
ren en vooral goedverdienende jongeren en
dat zijn er in het huidige Duitsland nog al
wat, zijn consumenten en het is daarom
LONDEN - De twee grote wereldsteden
Londen en Parijs worstelen allebei al tien
tallen jaren met het probleem van hun groen
te- fruit- en vlees-hallen.
Om de zoveel jaren verneemt men weer.
dat die enorme obstakels voor het verkeer
uit het midden van die steden zullen ver
dwijnen, maar de behoudende krachten blij
ken steeds opnieuw te sterk te zijn en de
chaos, de tijdverspilling en de ongezonde
toestanden duren voort.
In Parijs heeft men tenminste de Wijnhal
len, tussen de Moskee en de Seine, opge
ruimd, maar de Hallen in het centrum van
de Franse hoofdstad zijn daar nog altijd en
„Covent Gaiden", de Hallen van Londen, zul
len, als het nieuwe wetsontwerp, dat begin
november in het Lagerhuis werd ingediend,
tijdens deze parlementszitting wordt aan
genomen, niet. alleen blijven bestaan, maar
officielë zijn standplaats in het hartje van
de Engelse hoofdstad hebben veroverd. Met
als resultaat, dat een prachtige gelegenheid
om tussen de counties van Londen en West
minster, tussen het Strand en Holborn, een
aantrekkelijk nieuw West-End te scheppen,
met een „National Theatrè", het „Natio
nal Film Theatre" en zelfs woongelegen
heid voor een aantal Londenaars, verlo
ren zal zijn gegaan.
Wat eens, vóór 1670, bedoeld was als een
„garden", een recreatie-oord, waar dan
ook zovele eeuwen geleden de voetbal rol
de, daar zal voortaan voorgoed korfbal wor
den gespeeld met duizenden bloemkolen, ra
pen en knollen, meloenen en kokosnoten
Maar afgezien van het voordeel om in dat
gedeelte van de stad, dat aanleunt tegen de
vele theaters, Bushhouse en India House,
een cultureel centrum te creëren, was er nog
een andere reden voor de commissie in het
Lagerhuis, die het fatale wetsontwerp be
studeert, het niet aan te nemen en die re
den is, dat er een gedrufd, interessant en
projekt bestaat, dat door velen, behalve de
bureaucraten, wordt toegejuicht. Het is het
ontwerp van ingenieur-architect Charles Glo-
ver, die er al dertig jaren geleden mee voor
de dag is gekomen en het nu opnieuw on
der de aandacht brengt van de publieke opi
nie. Glover zou het hele markt-complex van
Covent Garden over willen brengen naar
King's Cross, om het daar neer te zetten
bovenop het grote rangeer-terrein van King's
Cross Station, dat een oppervlakte beslaat
van 35 acres (140.000 vierkante meter). Het
hele marktgebied van Covent Garden is 30
acres (120.000 vierkante meter) groot. Hij
wil dat spoorwegcomplex - dat ook een gro
te sta-in-de-weg is - overdekken en er de
marktgebouwen bovenop zetten en dan nog
eens bovenop al die marktgebouwen, die
tot één geheel zouden worden samengetrok
ken, op het uitgestrekte platte dak: Londen's
helikopterhaven.
De vele voordelen van dit plan springen
direct in het oog, maar er is één nadeel,
het lawaai, dat helikopters nog altijd ma
ken bij het landen en opstijgen. De bedoe
ling is niet, dat die helikopters de groenten,
het fruit en de bloemen zouden aanbrengen;
de bedoeling is het grote tijdverlies bij vlieg
tochten, aankomst en vertrek op en van
luchthavens tot een normale verhouding te
reduceren. Het directe contact tussen de
aanvoer per goederentrein en het afladen
op de markt zou natuurlijk een geweldige
vooruitgang betekenen vergeleken bij het
geharrewar van vrachtauto's in en om Dru-
ry Lane. De markt zou er iets minder pit
toresk door worden en het décor van het
eerste bedrijf van .„My fail Lady' anachro
nistisch, maar Londen zou er zich opgelucht
door voelen Tussen het eigenlijke West-End
(Knightbridge en Piccadilly) en de Law Courts
zou een waardig nieuw stuk West-End ver
rijzen met gebouwen, dié nu of achter Wa-'1
terloo Station opgeborgen liggen in een ach
terbuurt (National Film Theatre) of maar
niet tot stand kunnen komen (het National
Theatre, dat de „Comédie Francaise" van
Londen zou moeten worden.)
Zoals reeds gezegd had de eerste inbreuk
op het tuingebied in 1670 plaats. Charles II
verleende toen aan de Earl of Bedford het
recht er een markt te houden. In 1913 ver
kocht de elfde Hertog van Bedford zijn markt-
rechten aan Sir Joseph Beecham, de vader
van de beroemde orkestdirigent Sir Thomas
Beecham. In 1924 echter kwam het hele be
zit van Covent Garden, het Opera-huis erbij
inbegrepen, in handen van Covent Garden
Properties Limited. Wanneer het Covent Gar
den-wetsontwerp door het parlement is aan
genomen (na nog heel wat oppositie), dan
wordt een openbare autoriteit, de „Covent
Garden Market Authority" de beheerder en
eigenaar van het rommeligste stuk van Lon
den. Als énige verbeteringen in de bestaan
de, onmogelijke toestand worden dan voorge
steld: een grotere concentratie van de markt
(hoe? de kopers en verkopers zitten al op
elkaar) en een verbetering van de markt-con-
dities. De markthandelaars zullen een be
paald grensgebied niet mogen overschrijden -
ja, want als zij dat deden, zouden zij straks
op Piccadilly zitten. Eventueel zou de markt
herbouwd worden, d.w.z. de huizen neerge
haald en de straten verwijd. Bovendien zul
len er dan maatregelen getroffen worden om
de verkeers-opstoppingen te verminderen en
zou er op 3 km. afstand een stuk grond
van 20.000 vierkante m. ter beschikking wor
den gesteld voor het opstapelen van al de
lege kratten, kisten en vaten, die op het
ogenblik in de nauwe straten en stegen en
in de pakhuizen een groot brandgevaar op
leveren. Maar wij zien al die houten ver
pakkingen nog niet direkt, na geleegd te zijn
3 km. ver weg gesleept worden.
De Runciman-commissie van 1957 stelde
in ieder geval nog voor om, ter ontlasting
van Covent Garden en voor het inkrimpen
van die centrale Londense markt een nieuwe
markt in te richten in noord-west Londen
en de bestaande markten bij de binnen-sta-
tions van Stratford en Brentford (Stratford
is een wiik van Londen en men moet die
naam niet verwarren met Stratford-on-Avon)
uit te breiden. In het nieuwe plan is daar
voorlopig geen sprake van. Toch zullen de
kosten ervan 28 miljoen pond bedragen. Dat
geld zal in de eerste plaats besteed worden
aan de „verbetering" van Covent Garden
Market en tenslotte wellicht aan de moder-
nizering van het hele complex. Of daarbij de
prachtige oude huizen, als Evans' Supper
Rooms - evenals bij de Parijse Hallen kan
men bij Covent Garden in een dure gelegen
heid eten, maar vee) typischer.-zijn "de klei
ne eethuisjes, bijvoorbeeld de fish and chips
shops - en Hummums Hotel, gespaard zul
len blijven, is de vraag. Dit zou wèl het
geval zijn, als de vegetarische Buik van
Londen naar elders zou worden overgebracht.
In tegenstelling met de Hallen van Parijs
wordt op de Covent Garden Mai-ket na
melijk geen vlees verhnadeld,
Volgens velen, maar niet volgens Glover and
Partners Consulting Engineers and Archi
tects (zo heet Glover's consortium volledig),
is het al te laat om nog verandering te
brengen in de plannen van de regering en
van de Londense County Council (gemeen
teraad), want het wetsontwerp inzake de
Covent Garden Market Authority was begin
februari het parlement al in tweede lezing
gepasseerd en in het laatste commissie-sta
dium bleang. Dat is wel heel jammer, want
behalve, dat de chaos en opstoppingen in
een centrumgedeelte van Londen dus niet
uit de weg zullen worden geruimd, verval
len ook andere voordelen van het Charles
Glover plan. Zijn ingenieurs en architecten
hebben namelijk vastgesteld, dat de helft van
de 2miljoen vierkante voet kantoorruimte
in en rondom Covent Garden geen verband
houdt met de markt. Die ruimte willen zij
bebouwen met flatwoningen voor 12.500 men
sen, met parkeerterreinen voor 5000 auto's.
Maar stoutmoedige gedachten in de ar
chitectuur vinden heel laat of zelden hun
beloning.
De grote voorjaarstentoonstelling te Harro
gate zal weer 'n groot oppervlak in beslag ne
men van de mooie Valley Gardens te Harrogate
in Yorkshire. De tentoonstelling vindt plaats
van 20 tot 22 april. Vorig jaar had de show
een enorm succes en trok 30.000 bezoekers.
„Ja, ja," knikt de ander „precies papa".
zo verwonderlijk niet, dat de opvatting heerst
dat de hedendaagse jeugd eigenlijk alleen
voor politieke en geschiedkundige vraag
stukken weinig belangstelling koestert. Is
een dergelijke opvatting echter wel juist?
Op vier middelbare scholen en in de hoog
ste klassen van drie lagere scholen - in een
kleine en in een grote Westduitse stad
werd het onderwerp: „De jeugd van tegen
woordig en haar opvattingen over de jong
ste geschiedenis" aangesneden. Bovendien
moest daarover een opstel worden ingele
verd.
Over de vraag op welk tijdstip men in
Duitsland had kunnen vermoeden, dat het
met het nationaal-socialistische systeem slecht
zou aflopen, ontstond een zeer levendige ge-
dachtenwisseling. De meningen waren ver
deeld. Het viel op, dat de leerlingen van de
scholen met voortgezet hoger onderwijs het
is niet over eens waren waren of dit tijd
stip had gelegen tussen de Röhm-putsch en
de oorlogsverklaring aan Rusland.
Er waren er ook die meenden dat zulks
in ieder geval vóór „de Olympische Spelen
van 1936" had moeten zijn. In de hoogste
klassen van de betrokken lagere scholen kre
gen de onderwijzers het eensluidende ant
woord: „De Rijksdagbrand had de mensen
de ogen moeten openen!" Dit wijst er op,
dat de leerkrachten aldaar dit onderwerp
hebben behandeld.
Men wilde door vragen vaststellen hoe de
leerlingen het aandeel van huil ouders za
gen. Daarbij bleek in het algemeen, dat de
leerlingen hun ouders in de eerste plaats
als ouders en niet als staatsburgers zien.
Het vijfde gebod bleek nog altijd te gelden.
Naar aanleiding van de schuldvraag en
de verantwoordelijkheid van iedere Duitser
persoonlijk voor de ontwikkeling tijdens twaalf
jaren nationaal-socialisme bleek, dat althans
deze jongeren hun ouders en ook hun le
raren geen directe verwijten maakten.
Een jongen van de H.B.S. verklaarde: ,,'t
Aantal mensen met een juist inzicht was
veel te klein in verhouding tot het in het
begin van de Hitler-jaren nog steeds grote
leger der werklozen". Een ander zei: „Waar
schijnlijk hebben de mensen die toen Hit-
Ier kozen zelfs meer over de dingen nage
dacht, dan degenen, die hem nooit hun stem
gaven. Ze hebben er zeker meer over na
gedacht dan de huidige kiezer van C.D.Ü. en
S.P.D."
Er waren ook verklaringen als: „De pro
paganda speelde een grote rol en Hitier zei
nooit wat hij meende", of „Als we er net
zo slecht voor stonden als vroeger, zouden
we misschien weer zo handelen". „Als de
Duitsers hadden geweten hoe alles zou af
lopen, zouden ze beslist nooit op de N.S.D.A.P
hebben stemd". En er was er een, die zei:
„Hitier was in die dagen populair. Je zou
het kunnen vergelijken met een nieuwe gram
mofoonplaat, waarvan je denkt, dat je die
per se moet kénnen. De mensen wilden dus
eerst gewoon eens zien wat hij nu eigen
lijk was en daarom kozen ze hem. Dat zij
hem later niet meer eenvoudig konden afzet
ten, daarbij had niemand stilgestaan".
Uit dit alles blijkt, dat wat de hedendaag
se Duitse jongeren over het nationaal-socia
listische verleden aan de weet komen, er ze
ker niet algemeen toe heeft geleid, dat zij
twijfelend of afwijzend jegens leerkrachten
en ook ouders staan. Deze jongeren gaven
zelfs van uitgesproken patriarchale opvat
tingen blijk. Zij vinden vader en moeder
belangrijker dan het gebeurde in het recente
verleden.
Uit dit onderzoek blijkt echter ook, dat
het algemeen aan de hedendaagse jeugd toe
geschreven gebrek aan belangstelling in we
zen slechts een reflex der ouders is. De ma
teriële neigingen en de daaruit ontstaan
de levenshouding van de huidige oudere
generatie wordt niet ontkend. Dientengevol
ge wordt ongetwijfeld vaak uitgegaan van
de veronderstelling, dat het bij jongeren
uit dergelijke zeer-materieel-gerichte gezin
nen wel niet anders zou zijn. Het lijkt er
op, dat het eerder nodig is, dat de ouders
hun houding en opvattingen wijzigen dan
de jongeren.
Tijdens deze discussie werd telkens weer
de vraag gesteld: „Waarom vraagt men
ons eigenlijk naar het verleden? Dat gaat
toch eigenlijk alleen de generatie aan, die
er verantwoordelijk voor is". „Wij hebben veel
meer belangstelling voor de huidige politiek".
En ook werd gevraagd: Waarom worden op
school de actuele gebeurtenissen zo zelden
besproken?" Wie geeft hen daarop antwoord?
Het schijnt de hoogste tijd, dat vele ou
ders eens overleggen, dat het niet voldoen
de is zoon of dochter de nieuwste schooltas,
fiets of bromfiets te geven, maar in ge
sprekken belangstelling te tonen voor de ge
dachten van de opgroeiende generatie. Deze
verwacht van de oudere generatie, dat zij
de problemen niel afschuift, maar er een
houding tegenover bepaalt.