Geschenk van gemeentebestuur aan prinsgezinden
FILMi
1EUWS
(Keuken) prinsessen zagen (keuken) koning
Sana pi tin aaa
Demonstralie georganiseerd door de Rijssense slagers
OUDE STADSPOMP, HISTORISCH BEZIT
HISTORISCH MOMENT
DE GEHEIMZINNIGE
PASSAGIER
Handen en Lippen
ruw?PüROL
Ned. vereniging
v. Huisvrouwen afd. Rijssen
Geen verhoging van subsidie
voor vereniging
„Hef Groene Kruis"
Nieuwe Jaarbeurshal
zal Marijke-hal heten
„Met zonnen keal mo'j e'trouwd wean"
Vrijdag 27 januari 1961
Pagina 5
VRIJDAG EN ZATERDAG
de avonturenfilm
„PARADIES DER MAT ROSEN"
R.I.V.O..NIEUWS
OUD RIJSSEN
Hierbij een recente opname van een oud
Rijssens hoekje, dat plaatsing in de reeks
foto's van oud Rijssen verdient, door de ou
de stadspomp, die op deze historische plek,
dicht bij de Ned. Herv. Kerk een waardige
plaats heeft gevonden.
Rijssen, dat zo opvallend weinig historische
monumenten bezit, heeft er in de oude stads
pomp één, dat waard is om voor het nageslacht
bewaard te worden. Dat inzicht heeft men
in Rijssen niet altijd gehad, want ettelijke
jaren was de oude pomp „ergens" opgesla
gen, hoewel men gelukkig niet overgegaan
is tot sloping, hoewel daartoe ook al wel
voornemens kenbaar zijn gemaakt.
Dat zou erg jammer zijn geweest. Niet zo
zeer, omdat de pomp op zich uit het oogpunt
van kunst van enige waarde zou zijn. Maar
dat is niet noodzakelijk om een monument
uit historisch oogpunt bezien, belangrijk te
doen zijn. Aan de stadspomp is n.l. een ge
schiedenis verbonden, die ons vertelt, dat
het gemeentebestuur van Rijssen zijn dank
wilde demonstreren aan de Prinsgezinden,
voor hun houding in de bewogen jaren rond
1788, toen de strijd tussen Prinsgezinden en
Patriotten ook in Rijssen hevig moet zijn ge
weest. De Prinsgezinden zullen de er
kenning van hun gezindheid door het gemeen
tebestuur met grote vreugde hebben ontvan
gen.
De Prinsgezinden die in hoofdzaak het Wes
telijk deel der stad bewoonden waren trots
en ingenomen met de plaats, die door het
gemeentebestuur werd aangewezen. De pomp
werd n.l. opgesteld, in het centrum van hun
„bastion" op de Haarstraat, hoek Walstraat,
op de plaats waar thans garage Baan geves
tigd is.
Eigenaardig dat de scheidingslijn van vroe
ger eeuwen, die getuigde van bepaalde te
genstellingen eigenlijk tot op de dag van he
den in stand gebleven, al is door de nieuw
bouw en door de komst van „vreemdelingen"
de duidelijkheid van deze stelling, niet meer
zo, zoals ze was tot b.v. tot de jaren vlak voor
de oorlog 1940-1945.
De bedoelde scheidingslijn liep n.l. van Noord
Het is carnaval in Rio de Janeiro, wan
neer twee ondernemende zeelui elkaar ont
moeten: Erik, een rechtschapen jongen,
rustig en serieus en Kai, een vrolijker type,
die graag de bloemetjes buiten zet.
Aangezien de heren geen cent op zak heb
ben, proberen ze hun geluk in „De gele
draak", een goedkoop nachtzaakje, waar net
een kloppartijtje aan de gang is, zodat ze
juist op tijd komen om de beeldige Bar
bara Riccardi, de dochter van een indu
strieel, alsmede haar verloofde, Henri F.
Jones en diens vriend Robby uit het tumult
te redden. Deze drie staan op het punt een
tocht te maken met het luxe jacht van Bar
bara en dat is niet zo maar een plezierreis
je, maar het gaat om een schat, want Henrie
is achter het geheim gekomen van een oud
zeekapersschip, waarvan het wrak op een
eenzaam eiland verborgen moet liggen. De
schatten, die nog altijd aan boord moeten
zijn, trekken hem erg aan.
Barbara is natuurlijk dankbaar voor de
hulp van de twee matrozen, ze nodigt Erik
uit op het schip te komen en kapitein Wie-
gand geeft hem een baantje als steward.
Vlak voor het jacht bij prachtig weer uit
vaart, ziet bovendien Kai nog kans als
kruier vermomd aan boord te komen. Het gaat
er gezellig toe op het jacht; er wordt gelui
erd, gedanst en geflirt en gelegenheid tot
kleine jaloezietjes is er overigens genoeg,
want behalve Barbara zijn er nog twee vrien
dinnen van haar aan boord, Ruth en Doris en
niet te vergeten Jenny, een allerliefst en
koket kamermeisje.
Onderweg wordt het huwelijk van Barba
ra en Henri voorbereid - iedereen is er
druk mee in de weer - maar de schuch
tere Robby probeert op het laatste ogenblik
nog Henri de loef af te steken en Barbara
te imponeren. Kai helpt hem door Henrie
een slaapmiddeltje toe te dienen en inder
daad slaapt de bruidegom tijdens de plech-
naar Zuid, van de Boomkamp via het schild,
door de Elzenerstraat.
Dat is altijd zo gebleven, al kwamen de
accenten van de tegenstellingen, die rond
de jaren 1788 bestaan moeten hebben heel
anders te liggen.
Maar de tegenstellingen bleven. En nog
heden ten dage zullen Rijssenaren die in het
Westelijk deel zijn geboren en opgegroeid,
met een bepaalde tegenzin in het Oostelijk
deel gaan wonen hetgeen uiteraard even
eens het geval is voor de „Oostelijken" die
zouden moeten verhuizen naar de Westzij
de. Langzaam zullen deze inzichten zich wel
wijzigen, maar dat ze nog sterk leven zal
niemand kunnen ontkennen.
Terugkomende op de stadspomp, vele ja
ren heeft deze, het Westelijk deel van de
stad van water voorzien en tientallen van
jaren, heeft de pomp een belangrijke plaats
ingenomen in dit stadsdeel.
Omdat ook de Haarstraat naar reeds eer
der gesteld is, zijn tol aan de vernieuwing
en modernisering moest betalen, moest de
pomp, van zijn historische plaats verdwij
nen, omdat zij in de weg kwam te staan.
Eerst heeft men nog geprobeerd, om de
pomp wat te verplaatsen, maar op een be
paald moment moest zij weg.
Als gezegd, jaren is de pomp opgeslagen
geweest, tot men enkele jaren geleden een
oplossing vond, door haar te plaatsen bij de
Grote Kerk. Daar zal ze tot in lengte van
jaren zonder twijfel blijven staan. In het
Rijssen van voor honderd jaar, was de „aole
poompe" niet de enige waaruit de Rijssena
ren het noodzakelijke water konden betrek
ken.
Tot omstreeks de jaren 1930 bezat Rijssen
er meerdere. Waterleiding was er niet, vele
putten leverden slecht water, zodat het een
noodzakelijkheid was geworden, dat men ge
meenschappelijke pompen moest gebruiken.
Dat men vaak honderden meters met em
mers en melkbussen moest sjouwen werd
tot voor ongeveer 30 jaar geleden als heel
gewoon beschouwd.
Als het 's winters hard ging vriezen, kon
men een merkwaardig tafereeltje zien. Dan
werden de „stadkeals" druk, want de pom-
tige huwelijksceremonie prompt in. Bar
bara is woedend en het huwelijk moet wor
den uitgesteld.
Intussen hebben ze het mysterieuze ei
land. Langs allerlei avontuurlijke wegen
land bereikt en de schatzoekers gaan aan
doorkruisen ze het eiland en het zijn Erik
en Kai, die het eerst bij het sprookjesach
tige wrak aankomen. Ze vinden inderdaad
een kist met goudstukken, waarop Henri
onmiddellijk aanspraak maakt. Maar een
nieuwe sensatie wacht hen: er breekt een
verschrikkelijk onweer los en als de storm
voorbij is, blijkt het jacht te zijn verdwe
nen. De maat en de matroos Joe hebben
een deel van de bemanning tot muiterij
aangezet, de kapitein en een paar trouwe
mannen geboeid en gevangen gezet in het
ruim en vervolgens zijn ze er met het schip
vandoor gegaan. Ergens in een afgelegen
bocht hebben ze afspraak met een visserij
boot en de bedoeling is alles wat waarde
heeft en niet spijkervast is, over te hevelen
en daarna het jacht te laten zinken.
Intussen heeft Erik op het eiland de lei
ding genomen. Terwijl de anderen een „dolce
far niente" beleven, heeft Barbara allengs
meer begrepen, dat Henri niet de ware man
voor haar is. Tot vreugde van iedereen
duikt ook het jacht weer op, want de kapi
tein en zijn getrouwen hebben zich op het
laatste moment bevrijd en het heft weer
in handen genomen. De terugtocht begint
en wanneer nu eindelijk het huwelijk van
Barbara en Henri zal worden gesloten, wijst
Barbara hem definiteif af. Henri wordt bij
zonder opstandig en het is Robby, die hem
kloek tot zwijgen brengt.
Wanneer het jacht de haven van Rio is
binnengelopen gaan Barbara en Robby
heel gelukkig van boord. Henri volgt ze en
een matroos draagt de zware kist met de
schat. Maar in het gedrang raakt hij hem
kwijt, de kist valt in het water en de mensen
aan het strand springen hem achterna om
naar de blinkende goudstukken te duiken.
Henri is de wanhoop nabij, nu hij zijn schat
ziet verdwijnen.
pen moesten tegen de vorst worden beschermd
De stadskeals gingen de pompen naar zij
zeiden „hun winterjassen" aantrekken.
Er werden dikke slingers van stro gemaakt
waarmee de pompen werden omwonden. Met
primitieve middelen deed men soms wonde
ren, dat bleek ook in deze gevallen.
De pompen waren over de hele stad ver
spreid. Dicht bij het stadhuis, stond er een,
op de Zaagkoele (Enterstraat), op de Ooster
hofweg, in de Elzenerstraat, hoek Bouwstraat
in de Eschstraat ter hoogte van de Noach-
straat, op het Hogepad en in de Tabaks-
gaarden.
Dat niet alle Rijssenaren gebruik konden
(of wilden) maken van de stadspompen was
een doorn in het oog van de onvergetelijke
Rijssense arts dokter Stokkers, die uit er
varing wist, dat het slechte drinkwater dat
uit de putten werd gehaald, de bron was van
veel ellende. Een goede drinkwatervoorzie
ning ook voor Rijssen dat was een grote nood
zaak was zijn mening, en nadat hij zijn le
ven had gewijd aan het welzijn van de Rijs
senaren, bleek bij zijn "Overlijden dat hij al
zijn bezittingen had nagelaten aan de ge
meente Rijssen met de bedoeling een fonds
te stichten, dat ten doel moest hebben Rijs
sen aan een waterleiding te helpen.
Zijn hele leven heeft dokter Stokkers mis
schien wel gewerkt om zijn vermogen zo groot
mogelijk te doen zijn, opdat hij „zijn" Rijs
sen zou kunnen helpen aan een waterleiding,
die er moest komen. De plannen van dokter
Stokkers zijn niet helemaal uitgekomen.
Juist in die tijd, was het dat de Waterlei
ding maatschappij Overijssel in opgang kwam
en ook Rijssen in haar voorzieningsgebied be
trok. Maar het dokter Stokkersfond bestaat
en zal blijven bestaan. Uit dit fonds zijn
reeds vele bedragen gekomen, ter verfraai
ing van de stad. Dat was ook een grote wens
van dokter Stokkers, wiens dokter Stokkers
fonds een unieke instelling in Nederland is.
Vaak hebben wij ons de vraag gesteld, of
Rijssen geen monument had kunnen oprichten
een monument van dankbaarheid aan de man,
die alles wat hij bezat opofferde aan de stad
en de bewoners ervan die hem lief was.
Of zou dat nu na zovele jaren, nog kunnen?
Advertentie
opwekkend - pijnverdrijvend
Zaterdagmiddag heeft RIVO weer door twee
overwinningen die aan duidelijkheid niets te
wensen overlieten, zich nog vaster op de
derde plaats genesteld. In drie sets werd
het technisch wel aardig spelend, doch over
weinig stootkracht beschikkende DIS versla
gen, 15-12; 15-9, 15-9, terwijl ook Rapid niet
tot winst kon komen. Met deze ploeg werden
wel heel korte metten gemaakt. Met zeer
snel spel, voortkomend uit een zeer goede
techniek en conditie, werd de eerste set met
15-6 door RIVO gewonnen. In de tweede set
werden de zaken nog forser aangepakt, met
als gevolg een 15-0 overwinning. Hiermee was
de Rapid tegenstand finaal gebroken, zodat
een nu iets rustiger spelend RIVO ook de
derde set met 15-6 in haar voordeel beslis
te. Wanneer in deze vorm wordt doorge
speeld zal RIVO volgend jaar zonder twijfel
in de, dan enige, Oostelijke overgangsklas
se een leidende rol gaan spelen.
In de tweede klas NeVoBo werd RIVO II
ondanks een invaller, toch vier punten rij
ker, door een zwaar bevochten overwinning
op VBOW II en niet opkomen van O.K.K. II.
Uit 9 wedstrijden heeft RIVO II thans 12
punten vergaard, waardoor ze op de koploper
slechts een achterstand van 4 punten hebben.
Tijdens de op 24 janiari gehouden algeme
ne ledenvergadering werd door enkele mu
taties het bestuur als volgt gewijzigd:
De voorzittershamer ging over van de
heer D. Looyen in handen van de heer
M. Kreykes. Het secretariaat werd gewij
zigd van mej. A. Landweer, Enterstraat in
dhr M. Jansen, Markeloseweg 21, als sport-
commissionaris werd gekozen wegens ver
trek van de heer G. Aaftink de heer D.
Ilbrink terwijl als algemeen adjuncte mej.
R. Rozemuller werd gekozen.
Naar aanleiding van in deze vergadering
naar voren gekomen feiten, doet RIVO nog
maals een beroep op alle Rijssenaren, die
iets voor deze mooie tak van sport voe-.
Tijdens de opstand in Hongarije in no
vember 1956, bezetten de Russen het vlieg
veld van Boedapest, dat door alle burgers,
moet worden ontruimd. Onder de mensen,
die daar reeds enige dagen vergeefs wach
ten op een vliegtuig, dat hen naar hun be
stemming zal brengen, bevinden zich een
TV-verslaggever, een Amerikaans gezin, be
staande uit man, vrouw en twee kinderen
(en een derde op komst), die na vijf jaar
in Perzië, hier op doorreis zijn naar Ameri
ka, een professor uit Tel Aviv en nog enke
len. Op het laatste ogenblik voegen zich daar
bij Lady Diana Ashmore met een onbeken
de man, die Flemyng blijkt te heten en blijk
baar ziek is.
De luchtvaartmaatschappij zal deze veer
tien mensen en twee kinderen per bus naar
Wenen laten brengen, vanwaar zij dan hun
reis verder per vliegtuig kunnen voortzet
ten.
Alles lijkt goed te gaan, als men het feit,
dat Mr. Flemyng onderweg éénmaal is flauw
gevallen, niet meerekent, tot zij in het plaats
je Mosan aankomen, 5 kilometer van de
Oostenrijkse grens. Hier wordt het gezel
schap door een Russische commandant op
gehouden. Deze commandant, majoor Surov,
toont van meet af aan belangstelling voor
de knappe Diana Ashmore en tezelfder tijd
achterdocht ten opzichte van de zieke Mr.
Flemyng.
Zijn vermoedens zijn wel gegrond, want
Mr. Flemyng is in werkelijkheid een Hon
gaar, Paul Kedes, die, toen hij vijf jaar
voordien in Engeland verbleef, Diana ge
vraagd had zijn vrouw te worden, maar op
haar ontkennend antwoord, uit teleurstelling
naar Hongarije terugging. Daar ging het
hem aanvankelijk redelijk goed, tot hij op
een belachelijke spionage-aanklacht werd
gearresteerd en om hem tot een bekentenis
te dwingen, gemarteld. Hij werd door ver
zetsstrijders bevrijd en Diana is nu van plan
hem in de vrije wereld te brengen en alles
te doen, om die vijf ellendige gevangenis
jaren enigszins te vergoeden.
Als majoor Surov van plan schijnt te zijn
de reizigers langer op te houden dan nodig
is, beraamt Diana het plan, om met Paul
de grens over te vluchten, maar als zij
met een klein bootje het naburige meer wil
len oversteken naar Oostenrijk, worden zij
ontdekt en gevangen genomen.
Majoor Surov is echter zo onder de in-
Daartoe uitgenodigd door de Rijssense sla
gers hebben woensdagmiddag en avond ve
le huisvrouwen een demonstratie bijgewoond,
die werd gehouden in Hotel Gijsbers en waar
men letterlijk en figuurlijk heeft genoten.
De keukenprinsessen zagen een koning aan
het werk in de persoon van de chef kok van
Adverten tie
Op dinsdagavond, 24 januari sprak voor
de afdeling de heer G. Mulder over „toe
komstvoorzieningen voor de vrouw en haar
gezin". De lezing van de heer Mulder stond
onder auspiciën van de Voorlichtingcommis
sie uit het Levensverzekeringsbedrijf.
Het is voor een ieder nuttig om te weten
welke mogelijkheden er zijn bij de diver
se levensverzekeringen. Dat vele van onze
leden graag hierover iets wilden leren, be
wees dan ook wel de opkomst.
Uit de interessante uiteenzetting over de
verschillende mogelijkheden trof ons vooral,
dat er sinds de instelling van de A.O.W. meer
mensen zijn, die er toe over gaan om een
lijfrente te kopen of een ouderdomsverzeke-
ring te sluiten. Eigenlijk zou men het tegen
gestelde verwachten, doch met de A.O.W.
heeft men een zekere basis en is het niet zo
kostbaar meer om een extra verzekering of
lijfrente te nemen. Tevens werden drie boeien
de films vertoond.
Het bestuur van de vereniging Het Groene
Kruis heeft de gemeente verzocht de haar
jaarlijks toegekende subsidie van 2.50 per
lid per jaar te verhogen tot 3.50.
De reden van het verzoek is, dat ingaande
1 januari 1960 de contributie van 5.- op 7.-
per jaar is gebracht. Het gemeentelijk subsi
die bedroeg tot nu toe de helft van de con
tributie.
De vereniging voert aan, dat men deze
grondslag ook voor de toekomst graag besten
digd wilde zien.
B. en W. zijn van mening, dat tot nu toe
nooit bepaald is, dat het subsidie 50 procent
van de contributie zou zijn; het bedrag van
2,50 is min of meer willekeurig bepaald.
Teneinde op de hoogte te komen, met de
noodzaak van de subsidieverhoging, hebben
B. en W. overlegging van de begroting, reke
ning en balans gevraagd. Uit deze beschei
den is gebleken, dat voor 1961 zonder verho
ging van het gemeentelijk subsidie, een slui
tende exploitatie mogelijk is,
In verband hiermee achten B. en W. „voors
hands geen redenen aanwezig om het ver
zoek in te willigen." Weshalve de raad wordt
geadviseerd het verzoek af te wijzen.
len: Kom eens op de training kijken en...
wordt lid.
Training heren: zaterdagmiddag 2.00 u. -
5.00 u.
Training dames: dinsdagavond 7.30-9.30 u.
Hare Majesteit de Koningin en Zijne Ko
ninklijke Hoogheid de Prins der Nederlan
den hebben goedgevonden, dat de nieuwe
hal op het Croeselaanterrein, die met a.s.
Voorjaarsbeurs in gebruik zal worden ge
nomen; naar Prinses Marijke zal worden ge
noemd.
Deze nieuwe expositieruimte van de Ko
ninklijke Nederlandsche Jaarbeurs behoort tot
de modernst geoutilleerde in Europa. Als
bijzonderheid kan worden vermeld, dat ten
gerieve van de bezoekers de parterre van
deze hal door middel van een roltrappen-
systeem met de le étage zal zijn verbon
den. De gezamenlijke oppervlakte van bei
de étages bedraagt ca. 17 000 m2 bruto.
Gedurende de Voorjaarsbeurs zal de par
terre ruimte geheel bezet worden door de
afdeling Scheepsbouw, die o.m. exposities
zal omvatten van scheepsmotoren en - schroe
ven, cascobouw, laad- en losgerei en be
veiligingsapparatuur, terwijl tevens een be
langrijke plaats voor navigatie instrumenten
en - apparatuur is ingeruimd.
De le étage zal worden gereserveerd voor
de groepen pompen en compressoren en 'n
aantal deelnemingen op het gebied van ma
chines en gereedschappen voor de metaal
bewerking.
In de nieuwe hal bevindt zich tevens een
fraai en geriefelijk restaurant, dat plaats
biedt aan 400 personen, hetgeen een aanzien
lijke verbetering van de restaurantaccom
modatie op het Croeselaanterrein betekent
druk van Diana's innerlijke adel alswel uiter
lijke schoonheid, dat hij haar vrijlaat. Paul
blijft echter gevangen.
Intussen achten de medereizigers zich be
dreigd en zij zeggen tegen Diana: „De ma
joor is gek op u. Hij wil iets. Geef het hem,
anders lopen wij gevaar!"
En Diana zwicht voor deze woorden en
zoekt de majoor op. Een heftige scène is
het gevolg hiervan, waarin tot uitdrukking-
komt, hoe beiden zich, ondanks alle ver
schillen tot elkander voelen aangetrokken.
De andere dag zullen de reizigers naar
Boedapest terugkeren. Zo luidt het bevel van
het Russische hoofdkwartier. Zij moeten zich
gereedhouden voor vertrek om 9 uur 's mor
gens. Tot hun verbazing en ergernis ver
schijnt de bus al véél vroeger. Zich afvra
gend, wat die grillige Russen nu weer van
plan zijn, vertrekken zij.
de Vereniging tot bevordering van Slagers
vakonderwijs (S.V.O.) de heer van Eksteen,
die werd bijgestaan door mej. Kuipers.
Door het grote „vakmanschap" van dit duo,
en door de grote geroutineerdheid verliep de
demonstratie, die 'n gevarieerd karakter droeg
bijzonder vlot en vast staat, dat de novitei
ten, die door de demonstrateur en door de
demonstratrice werden gebracht, een willig
gehoor hebben gevonden, bij de zeer belang
stellende Rijssense huisvrouwen. Uit de mond
van een van haar hoorden wij een karakteris
tieke opmerking die doelde op het vak
manschap van de heer van Eksteen. In on
vervalst Riessens dialect liet deze huisvrouw
zich ontvallen „Met zonnen keal mo'j e'
trouwd wean".
Dat was wel een bijzonder compliment aan
het adres van de heer van Eksteen, die ver
gezeld van mej. Kuiper in plaatsen over het
hele land soortgelijke demonstraties ver
zorgt.
Dat koken een kunst is, staat voor vele
vrouwen evenals voor mannen (waarvan de
liefde bij velen, naar beweerd wordt, door
de maag gaat) vast als een paal boven wa
ter.
Voor die huisvrouwen, die daarvan niet
overtuigd zouden zijn geweest kwam dat
vast te staan tijdens de demonstratie, waarin
de heer van Eksteen van de eenvoudigste „ma
terialen" zeer bijzondere gerechten wist te
creëren.
De demonstratie werd begonnen met het
bereiden van speklapjes. Dat kan op 3 ma
nieren gebeuren, en op de wijze door de heer
van Eksteen en mej. Kuiper toegepast wer
den, uitstekende resultaten verkregen.
De bereiding van runderlappen, kan ook al
op 3 verschillende manieren gebeuren. Met
wat bloem, tomatenpuree en een klein stukje
laurierblad wordt het braden van een gewoon
runderlapje, weliswaar niet ingewikkeld, maar
qua smaak werden toch bijzondere resulta
ten bereikt. Grote aandacht werd op de de
monstratie besteed aan de bereiding van
levergerechten. De resultaten die uit de pan
kwamen waren kennelijk voor velen verras
send.
Gehaktdag kan een feestdag zijn, zo was de
heer van Eksteen van mening, en hij bewees
dit overduidelijk door de prestaties, die hij
met „gewoon" gehakt te bereiken wist.
Ongekende - smaakvariaties werden be
reikt met gehakt, opgediend met piccalilly-
saus, met paprikasaus en met kerrysaus.
Biefstuk bakken is een kunst, dat erkenden
de heer van Eksteen en mej. Kuiper ruiterlijk.
Jammer dat vele huisvrouwen de biefstuk
„mishandelen" door ze te lang te laten bak
ken of door de jus te laten verbranden. Dui
delijk en suggestief werd gedemonstreerd hoe
de biefstuk echt de delicatesse kan zijn, die
men er van verwachten mag, zowel van de
biefstuk Westmoreland, de biefstuk Ameri-
cain, de biefstuk Singapore en de biefstuk
a la maison een creatie van de heer van Ek
steen zelf. De vele belangstellende huisvrou
wen waren vol lof, over dit initiatief van de
Rijssense slagers en de organisatie was uit
stekend. De demonstrateur en demonstratrice
werden op uitstekende wijze bijgestaan door
leerlingen van de Chr. Landbouwhuishoud-
school, die er voor zorgden, dat de aanwe
zigen, niet alleen lucht van het bakken en
braden kregen maar ook vooral de smaak
ervan.
Als de Rijssense mannen dezer dagen gaan
ontdekken, dat de biefstuk of het gehakt be
ter gebakken of gebraden is dan ooit tevo
ren, dan weet men waar dat voor een deel
aan te danken is.
