rvergadering EHBO
Kontaktavond „Irene"
Ontploffing in HAVANA
Parlementaire opwinding
rond de huurverhoging
Britse studenten moeten steeds meer beurzen
gaan afwijzen
VAN HET BINNENHOF
Ook Uw
familieberichten
plaatsen wij gaarne
in dit blad
Overheid geeft te weinig steun
Zonder baantje
gaat het niet
De afdeling Rijssen van de Ned. Ver
eniging voor EHBO hield in hotel Spek-
horst haar jaarvergadering onder voorzit
terschap van de heer W. G. Spekhorst.
Voor de overleden leden der vereniging,
de heren Wesselink en Wijting, werd één
minuut stilte in acht genomen.
Het jaarverslag werd uitgebracht door
de secretaris, de heer G. de Leeuw, die
kon vermelden, dat het aantal gediplo
meerde leden was gestegen tot 122. Het
totaal aantal leden der vereniging be
draagt momenteel 127. In het afgelopen
jaar werd een examen afgenomen voor
het diploma EHIO (Eerste Hulp In Oor
logstijd). Van de door dokter Zillinger
Molenaar geëxamineerde kandidaten
slaagden er 14 en voor het EHBO-diplo-
ma slaagden 19 kandidaten.
Hoe belangrijk het werk van de vereni
ging is, bleek uit het feit, dat niet minder
dan 32 keer door een lid van de vereni
ging eerste hulp moest worden verleend.
Een aantal leden verleende medewerking
bij diverse sportevenementen, o.a. bij de
Avondvierdaagse wandeltocht, bij andere
wandelsportwedstrijden, bij de Ronde van
Overijssel en bij diverse voetbalwedstrij
den.
Voorts is de vereniging ook op andere
wijze aktief geweest. Zo werd medewer
king verleend bij de bloedplasmacampag-
ne, georganiseerd door het Roode Kruis.
Er werden twee nieuwe EHBO-posten
uitgezet, terwijl aan wedstrijden in groter
verband, die in Nijverdal werden gehou
den, door een drietal ploegen werd deel
genomen.
De heer De Leeuw wekte de leden op
aktiviteiten te ontplooien inzake de wer
ving van nieuwe donateurs, hetgeen de
secretaris beslist noodzakelijk achtte.
In het afgelopen verenigingsjaar kre
gen 46 leden verlenging van hun diploma;
van enkele leden konden de diploma's
niet verlengd worden, omdat deze leden
de herhalingscursus niet hadden gevolgd.
De heer De Leeuw wekte de leden op zo
veel mogelijk de herhalingscursus te vol
gen (als dat niet gebeurt, kunnen de di
ploma's niet worden verlengd). Medege
deeld werd, dat een aantal leden zijn
aangesteld om behulpzaam te zijn bij het
geven van cursussen en oefeningen.
De samenwerking met de plaatselijke
doktoren, de afdeling Rijssen van het
Ned. Roode Kruis, de BB, de Fa. Ter
Horst en Co. en de Fa. Heka is zeer goed,
aldus de heer De Leeuw in zijn jaarver
slag. Wij van onze kant, aldus spr., zul
len zoveel mogelijk trachten deze goede
samenwerking op prijs te stellen en te be
nutten. De leidende figuren bij genoemde
firma's zijn zeer tevreden over het EHBO-
werk van onze leden.
Spr. bracht dank aan voorzitter Spek
horst voor het gratis beschikbaar stellen
van zijn zaal ten behoeve van cursusen en
vergaderingen van de EHBO.
Bi' mende van dejhshsii Bakker en Slet-
tenhaar bracht de kascommissie haar ver
slag uit.
Als nieuwe leden van de kascommissie
werden gekozen de heren Bakker en
Brandriet.
De aftredende bestuursleden, de heren
P. F. Kistra, J. ten Brinke en J. Beunk,
werden herkozen. De penningmeester, de
heer J. ten Brinke, bracht zijn financieel
verslag uit, waaruit bleek, dat de vereni
ging de beschikking heeft over een batig
saldo.
Na het huishoudelijk gedeelte van de
avond werd door Dr. IJdens, orthopae-
disch chirurg te Almelo, een lezing ge
houden over been- en armbreuken, welke
lezing een bijzonder leerzaam karakter
droeg, waardoor men deze met geboeide
aandacht volgde.
Dr. IJdens gaf een uiteenzetting van
de diverse soorten been- en armbreuken,
die zich bij ongevallen voordoen en van
de vele complicaties, die kunnen worden
geconstateerd. Spr. gaf tal van nuttige
wenken, die door EHBO-ers kunnen wor
den toegepast. Dr. IJdens verduidelijkte
zijn uiteenzetting o.a. door een aantal te
keningen, waardoor het verhandelde be
ter tot zijn recht kwam.
GEMAKKELIJKE OVERWINNING
RIJSSENSE SCHAAKCLUB
Door het niet opkomen van de Schaak
club Hardenberg 2 voor de competitie
wedstrijd tegen Rijssen 2, is Rijssen op
gemakkelijke manier in-, hiet bezit ge
komen van een welkome overwinning,
hoewel men zulk een overwinning uit
sportief oogpunt bezien uiteraard niet zo
toejuicht.
Nu wordt de wedstrijd die Rijssen op
vrijdag 23 maart a.s. in Almelo tegen
Almelo 2 gaat spelen zeer belangrijk, om
dat dan de beslissing kan vallen, welke
club zich kampioen mag noemen van af
deling 3 van de Twentse Schaakbond.
RV (ZM) SPEELT TEGEN
ENTER VOORUIT
Nu de competitie reeds weer een einde
genomen heeft, breekt de tijd van de
vriendschappelijke- en nederlaagwedstrij
den weer aan.
Zo speelt RV (ZM) zaterdag om 4 uur
een vriendschappelijke wedstrijd tegen
Enter Vooruit.
Deze wedstrijd kan interessant worden,
temeer daar in het elftal van Enter Voor
uit drie oud-RV'ers spelen.
Het elftal van Rijssen Vooruit verschijnt
in de volgende opstelüng: doel: Jansen
achter: Ruiterkamp jr. en Greveling; mid
den: Kosterbok, Ruiterkamp en Ten Bol-
scher; voor: Schreurs, Schellevis, Rutter-
kamp sr,. Lohuis jen Bruggeman.
De speeltuinvereniging „Irene" heeft za
terdagavond weer de jaarlijkse kontakt
avond gehouden in het gebouw Jeruel.
De voorzitter opende deze vergadering
door allen hartelijk welkom te heten, in
het bijzonder de heer Kreijkes, gedelegeer
de van de gemeente, en verder de heren
Pouw en Bouwmeester, afgevaardigden
van de V.V.V. De voorzitter memoreerde
in zijn openingswoord, wat deze avond is
en wat de bedoeling hiervan is, dat be
stuur en leden nauwer met elkaar gaan
samenwerken om zodoende te komen tot
een goede band in het speeltuinwerk. Kri
tiek blijft er altijd en dat mag ook wel,
wanneer het maar gezonde kritiek is. La
ten wij trachten om met elkaar de kinde
ren een gezonde lichamelijke en geeste
lijke ontspanning te geven. Zij zullen u
er in latere jaren dankbaar voor zijn.
Ik besluit dan ook met de wens, dat
u allen een genoegelijke avond moogt
hebben en verklaar met het optreden van
de Jeugddrumband deze kontaktavond
voor geopend, aldus de voorzitter.
Hierna werd een afwisselend program
ma afgewerkt, de Jeugddrumband ver
zorgde op keurige wijze de model- en bui
tenmodel marsen, zij kregen dan ook een
daverend applaus. De kinderzang, begeleid
door gitaar, viel in goede aarde, alsmede
het bandje dat op keurige wijze zijn kun
nen toonde. De schetsen, die werden uit
gevoerd, mochten er zijn, vooral de Tand
arts en de Pianostemmer deden het pu
bliek lachen. De verloting verliep nogal
vlot, dank zij de grote opkomst waren de
lootjes gauw aan de man gebracht. Het
bestuur kan dan ook op een zeer geslaag
de avond terugzien.
Bij de uitgang werd nog gekollekteerd
voor een lid dat al ruim een jaar verpleegd
wordt in het sanatorium.
Toen in 1898 in de haven van Havana de Amerikaanse kruiser „Maine" in de
lucht vloog, betekende dat het begin van de Amerikaanse penetratie op het suiker,
eiland Cuba.
En nu onlangs een Belgisch, met munitie geladen vrachtschip in diezelfde haven
explodeerde, werd die ontploffing het sein tot een ongekend hevige anti-Ameri
kaanse uitbarsting.
Wat is er gebeurd, dat de gevoelens der Cubanen zo veranderd zijn?
Cuba, eeuwenlang een Spaanse (en door
Spanje uitgebuite) kolonie, vocht zich in
het eind van de vorige eeuw vrij, in een
strijd, waarin de Spanjaarden reeds „mo
derne" begrippen zoals de tactiek der ver
schroeide aarde en de concentratiekampen
toepasten.
Bij die strijd hadden ze de hartelijke
sympathie der Amerikanen en niet alleen
op grond van het daar heersende anti
kolonialisme. Het ging om de Cubaanse
suiker!
Want de Cubaanse economie drijft op
de suiker. Vroeger kon men dit produkt
alleen maar kwijt aan Spanje, hoewel er
een geweldige markt (Amerika) vlak bij
lag. De Spaanse regering kon er op een
gegeven moment niet van tussen, de deur
wijder open te zetten en de export van
suiker naar de Verenigde Staten mogelijk
te maken. Dit had een geweldige toename
van de suikercultuur tot gevolg. Toen men
meende, tien jaren later, die deur weer
te kunnen sluiten, had dit rampzalige ge
volgen.
De nog steeds onopgehelderde ontplof
fing van de „Maine" in de haven van
Havana had een geweldige pers-campagne
in Amerika tot gevolg, en president Mc
Kinley, zag zich wel genoodzaakt Spanje
de oorlog te verklaren. Men had noch met
de Spaanse vloot noch met het leger veel
moeite. Het had maar een haar gescheeld
of Cuba was een Amerikaanse kolonie ge
worden, maar daar is bijtijds een stokje
voor gestoken. Wel hield Amerika op al
lerlei manieren een vinger in de pap.
DICTATORS EN BEVRIJDERS
De Cubanen kwamen van de regen in
de drup. Eerst werden ze door de Span
jaarden verdrukt, daarna door hun eigen
landgenoten. Een reeks van dictators
kwam en ging, die op de meest onbe
schaamde wijze hun eigen zakken spek
ten en de bevolking uitbuitten.
De grote Amerikaanse concerns koch
ten daarbij steeds meer de kleine landerij-
tjes van de suikerboeren op, zodat er een
groot proletariaat ontstond.
De laatste dictator, Batista, is verdre
ven door de opstandelingen, geleid door
Al is er van enige politieke crisis geen
sprake, het leven op het Binnenhof ver
loopt in deze weken toch niet zonder op
winding. De huur- en belastingvoorstellen
van het kabinet-De Quay ontmoeten tel
kens nieuwe moeilijkheden op hun weg
naar het staatsblad, dat zij toch vóór
1 april moeten bereiken. Dit tijdstip was
immers met Ide rechts-liberale kamer
meerderheid overeengekomen, vorige zo
mer bij het debat over de regeringsnota
inzake de toekomstige huur- en loonpoli
tiek. Op zichzelf betekende deze datum
toch al een vertraging van drie maanden,
want de regering had haar voorstellen
oorspronkelijk al op 1 januari 1960 willen
doen ingaan. Achteraf bezien heeft zij
eigenlijk aanleiding om de kamermeer
derheid politiek dankbaar te zijn, dat zij
uitstel bedong. Want op 1 januari j.l. had
de vrijere loonpolitiek nog niet zoveel re
sultaat opgeleverd als thans het geval is.
Behaalde toen het aantal werknemers,
dat een welvaartsverruiming onderging,
amper 20% van de beroepsbevolking,
thans kon staatssecretaris Roolvink de ka
merleden trots een percentage van 85%
voorhouden. Slechts de socialisten en com
munisten lieten zich daardoor niet over
tuigen. Hun voorkeur bleef uitgaan naar
'n algemene loonronde; bovendien meen
de de oppositie, dat er na de voorgenomen
opheffing van de huurblokkering onvol
doende waarborg overbleef, dat de huur
verhoging tot een beter woningonderhoud
zou bijdragen. Maar de regeringsmeerder
heid in de Tweede Kamer toonde zich
voldaan over het percentage van 85%;
in ruime meerderheid kwam zij de af
spraak van vorige zomer na. Wat dit be
treft, had het kabinet-De Quay dus aan
leiding tot tevredenheid.
Belastingvoorstel.
Maar had die afspraak óók betrekking
op het regeringsvoorstel om tegelijk met
de huurverhoging tevens tot vermeerde
ring van de grond- en personele belasting
over te gaan? Door minister Zijlstra en
zijn staatssecretaris v.d. Berge werd het
verband tussen beide kwesties aanvanke
lijk zelfs als een zaak van kabinetsbeleid
voorgesteld. Doch in meerderheid aan
vaardden de regeringspartijen aangevuurd
door de KVP-afgevaardigde Dr. Lucas, dit
verband niet. Bij dit voorstel moest de
regering het doen met de steun van een
deel der Liberalen en.... de PvdA. De
kamermeerderheid betwistte dat de huur
verhoging een vermeerdering van de op
brengst der grondbelasting met zich mee
moest brengen. Zij wilde de behandeling
van de belastingvoorstellen tot het najaar
uitstellen om te zien of zij opwegen tegen
de algemene belastingverlaging, welke
minister Zijlstra dan misschien als de
conjuncturele 'toestand het althans zal
toestaan wil voorstellen. Regering en
kamermeerderheid hielden aanvankelijk
vast aan haar inzicht. Het gevolg was, dat
de huurvoorstellen alleen naar de Eerste
Kamer werden doorgestuurd en dat de
behandeling van de belastingvoorstellen
op verzoek van Minister Zijlstra werd ge
schorst, opdat de regering zich nader zou
kunnen beraden.
Eerste Kamer.
Doch deze situatie plaatste de Eerste-
Kamerleden voor niet geringe moeilijk
heden. In hun midden was toch al be
zwaar gerezen tegen de snelheid, waar
mee de regering haar het complex van
huur- en belastingvoorstellen wilde laten
behandelen. Waar de Tweede Kamers im
mers enkele maanden over had gedaan,
daar moest de Eerste Kamer het met lut
tele weken stellen. En nu kreeg zij nog
niet eens alle voorstellen toegezonden,
doch slechts een deel daarvan, dat ech
ter volgens het aanvankelijk inzicht
van de regering in onlosmakelijk ver
band met het geheel stond. De socialis
tische fractieleider, oud-minister In 't
Veld, diende ijlings een voorstel in om de
voorbereiding te staken totdat de Senaat
over het gehele complex zou beschikken.
De datum van ingang kwam daardoor in
gevaar. Dit voorstel plaatste minister Van
Aartsen voor de noodzaak om te betogen,
dat beide onderdelen toch eigenlijk ook
wel los van elkander konden worden be
handeld. Hij verkeerde daarbij in een niet
zo heel gemakkelijke positie, aangezien
hij ervoor moest oppassen niet precies het
tegengestelde te beweren van wat zijn
geestverwant, minister Zijlstra, aan de
overzijde van het Binnenhof had betoogd.
Maar hij slaagde er in de meerderheid
der senatoren behalve enkele liberalen
en de A.R. Prof. Hellema, die Mr. In 't
Veld gelijk gaven tot spoed aan te
zetten!
Bouwconflict.
Dit gebeuren was voor de socialisten
echter een nieuwe aanleiding om te be
weren, dat de woorden, welke verschei
dene ministers uit het kabinet-De Quay
uitspreken, soms met elkander in strijd
GINA LOLLOBRIGIDA
de italiaanse filmster, die de laatste tijd
in het nieuws was vanwege de geruchten
omtrent eventuele emigratie naar
Canada.
komen. Zo wezen zij er bij de interpel
latie van de CH-afgevaardigde Van Mas-
tricht over de bouwstaking op, dat minis
ter De Pous in zijn antwoord beklem
toond had, dat hij tegenover de aanne
mers al heel soepel was opgetreden door
geen prijsverlaging te bedingen, maar toe
te staan, dat zij de lonen zouden mogen
verhogen, mits deze stijging niet in hun
prijzen zou worden doorberekend. Naar
het oordeel van de bewindsman van Eco
nomische Zaken waren de bouwkosten
m.a.w. hoger dan zij behoefden te wezen.
Deze mededeling beschouwde de PvdA
als een bevestiging van haar stelling, dat
een huurverhoging niet noodzakelijk zou
zijn geweest als de regering de stijging
der bouwkosten beter in de hand had ge
houden. Hoe dit ook zij, toch liep de in
terpellatie zeer bevredigend voor de re
gering af. Met zeldzame eensgezindheid
plaatste de Tweede Kamer zich namelijk
achter haar houding tegenover de bouw-
patroons.
De hoop, welke de regering koesterde,
dat de aannemersorganisaties zich door de
houding van de volksvertegenwoordiging
van haar ongelijk zouden laten overtuigen
ging echter niet in vervulling. De bouw-
patroons poogden integendeel in een kort
geding de president van de Haagse Recht
bank, Jhr. Mr. G. Wittsen Elias, ertoe te
bewegen de regering te gelasten de met
de werknemersorganisaties overeengeko
men 5% loonsverhoging onmiddellijk
door te laten berekenen in de bouwprij
zen. De president wees deze eis woens
dagmorgen echter af. Daarmee had de
regering ook deze fase van de strijd ge
wonnen.
Fidel Castro. Deze „bevrijder" kondigde
op zijn programma aan, de inbeslagneming
van de grote suikercultures en de ver
deling daarvan onder het volk, zodat er
weer een stand van kleine bezitters zou
ontstaan. Hij heeft dit programma gedeel
telijk volvoerd, dat wil zeggen een aan
tal Amerikaanse cultures (voorlopig zon
der betaling) in beslag genomen, maar
van uitdeling is nog geen sprake. De men
sen, die voorheen voor de Amerikaanse
bezitters werkten, werken nu voor Va
dertje Staat.
Castro is al heel spoedig begonnen met
een scherpe actie tegen Amerika, die de
inbeslagneming van de Amerikaanse be
zittingen begeleidde. De pers (alweer on
der censuur) deed aan die actie hartig
mee. Merkwaardig is, dat Amerika Castro
zonder meer de hals kan dichtknijpen. De
Cubaanse suiker wordt namelijk door
Amerika opgekocht tegen veel meer dan
de marktwaarde, zodat Castro jaarlijks
practisch een subsidie vangt van ongeveer
150 miljoen dollar, buiten en behalve de
opbrengst van de suiker-oogst. Wanneer
de Amerikanen hem voortaan alleen maar
de marktwaarde geven, komt hij financieel
zo krap te zitten, dat het moeilijk voor
hem zal worden het uit te zingen.
Waarom haalt Washington deze strop
niet toe, terwijl toch Amerikaanse bezit
tingen zijn genaast, terwijl nu ook de
schuld voor de explosie weer aan de Ame
rikanen wordt toegeschreven en terwijl
(extra uitdaging) Anastas Mikojpan de
handige Armeniër, die zakenman No. 1
van de Sow jet Unie is, met open armen
ontvangen werd?
'T GAAT OM ZUID AMERIKA
De Verenigde Staten maken zich zorgen
om Zuid-Amerika. De staten van dit conti
nent ontwikkelen zich steeds verder. Ar
gentinië en Venezuela hebben onlangs af-
gerekend met de dictatuur, het wordt
moeilijk via corrupte generaals en politici
eigen belangen te behartigen of „spon
taan" opstanden te ontketenen (Guate
mala!) om onwelgevallige regeringen weg
te werken.
Eisenhower heeft een reis naar Zuid-
Amerika gemaakt om vooral duidelijk te
maken, dat Amerika op voet van vrijheid,
gelijkheid en broederschap wil samenwer-,
ken met Zuidamerikaanse staten en dat
er geen sprake is van „Yankee-imperia-
lisme", ook niet langs economische weg.
Zou men thans op de een of andere ma
nier Castro, die als voorvechter voor de
vrijheid wordt geëerd, de poten onder zijn
zetel wegslaan, dan krijgt de verdenking
van „Yankee-imperialisme" (waarover
Castro toch al zo hard schreeuwt) nieuw
voedsel.
Ongetwijfeld zit men in Washington met
deze onrustige en opgewonden Cubaan in
de maag. Maar Amerika ondervindt thans
in feite hetzelfde als wat de Europese
„koloniale" mogendheden ervaren heb
ben: het sturen van een eskader is niet
meer in de mode. Zelfs het toepassen van
een overigens toch te verdedigen economi
sche sanctie, zoals het opheffen van de
suiker-subsidie, is een gevaarlijk wapen.
Het ziet er naar uit, dat men in Washing
ton het oude Engelse systeem van „wait
and see" (uitkijken en afwachten) hul
digt. Misschien zal Castro straks uit zich
zelf tot de conclusie komen, dat Amerika
dichter bij ligt dan de Sowjet Unie en dat
een goede buur beter is dan een verre
vriend.
Acht van de tien studenten aan de Brit
se universiteiten studeren van een beurs.
Maar de nationale bond van studenten
stelt in een zojuist verschenen rapport
vast, dat er steeds minder jongelui ge
bruik zullen kunnen maken van de tege
moetkoming', die de overheid verstrekt
in de studiekosten, omdat hun ouders het
aandeel dat er voor hen zelf te betalen
overblijft, niet kunnen opbrengen. De
rapporteurs spreken de angstige verwach
ting uit, dat niet minder dan tweeduizend
knappe en ambitieuze koppen het aanbod
van de staat dit jaar zullen moeten afwij
zen.
Een student aan de universiteit van Ox
ford of aan die van Cambridge krijgt per
jaar als men hem schrander genoeg vindt,
een toelage van ten hoogste 355 pond per
jaar. Voor hen, die colleges volgen aan de
andere hogescholen, ligt het maximum
zeventig pond lager. In beide gevallen
zijn deze maximale bedragen ontoerei
kend om de volledige kosten te dekken,
zoals gebleken is uit een enquête, inge
steld onder twintigduizend studenten.
Zelfs als hij de volledige beurs krijgt,
komt de student in Oxford of Cambridge
jaarlijks'nog 45 pond te kort, om in nor
male kosten van studie en onderhoud te
kunnen voorzien. Die aan een van de an
dere universiteiten studeert, zal zelfs on
geveer zeventig pond per jaar moeten bij
passen uit de zak van papa. Maar papa
moet al krom liggen om zijn zoon te kun
nen laten studeren. Want de maximum-
toelage gaat ervan uit, dat de vader van
de student per jaar aan inkomsten nog
geen vijfhonderd pond ontvangt. In een
duur land als Brittannië moet men al een
financieel genie zijn om van zo'n „sala
ris" normaal te kunnen rondkomen.
In een goedkopere tijd, aldus het rap
port, was deze limiet misschien redelijk,
maar op de dag van vandaag, nu het ge
middelde inkomen 676 pond is, behoort
een gezin, dat van minder dan 500 pond
rond moet komen, min of meer tot „de be
rooiden".
KLEINERE TOELAGEN.
De ouders, die een gezamenlijk inko
men hebben van méér dan die vijfhonderd
vluchtige ponden, moeten met een veel
geringere staatstoelage genoegen nemen,
als zij hun zoon of dochter naar de univer
siteit willen laten gaan. Wie het overi
gens niet onfraaie salaris verdient van
2450 pond, ontvangt geen cent uit de
schatkist als tegemoetkoming in de studie
kosten van zijn veelbelovend kind dat
college loopt aan een provinciale universi
teit. Wie een inkomen haalt van 525 pond,
krijgt tien pond minder dan het maxi
mum.
Per jaar bespaart de staat zich op die
manier een uitgave van tussen de drie en'
vier miljoen pond sterling, maar men zou
ook kunnen zeggen, dat zij dat bedrag
onthoudt aan de bevordering van univer
sitaire opleidingen. Dat is althans de me
ning van de rapporteurs van de bond van
studenten.
VERLIES.
Zij stelt vast, dat tegenover de sterling-
winst een geweldig verlies staat, dat niet
in monetaire tekens uit te drukken valt.
Een veel te groot aantal studenten moet
veel te veel tijd besteden aan het verrich
ten van allerlei ongeschikte karweitjes om
zelf iets bij te verdienen en dat gaat over
het algemeen zwaar, ten koste van de
studie.
De gemiddelde student in Oxford of
Cambridge heeft per jaar 205 pond nodig
voor huisvesting en voeding en dan heeft
hij het allesbehalve luxueus. Voor kleding
komt daar nog 27 pond bij, 7 pond voor
reiskosten, 34 pond voor studiekosten en
120 pond voor andere kleine dagelijkse
uitgaven. Zonder een baantje, dat hem
voldoende tijd laat om ook nog wat aan
dacht aan zijn studie te wijden of zonder
welgestelde papa kan hij zijn collegekaart
beter inleveren. En dat gebeurt inderdaad
maar al te vaak, aldus het rapport.