EERHERSTEL Liever schrijver dan advocaat Het Amerikaanse volk in cijfers GEMIDDELD GEZINSINKOMEN IS 4.070 DOLLAR. Om zijn vreugde en smart, zijn strijd om het bestaan, zijn wederwaardighe den droef of blij \Past te leggen, bezigt de mens woorden, muziek, verf, steen, staal of filmband. Het Amerikaan se Bureau voor de Statistiek gebruikt hiervoor dorre cijfers. Onlangs publi ceerde dit Bureau zijn 75ste jaarlijkse editie van het Statistical Abstract of the United States, een boekwerk van meer dan duizend bladzijden, waaruit wij hieronder enkele bijzonderheden la ten volgen. In de Verenigde Staten worden per jaar 1.566.793 huwelijken gesloten. De bruidegom is gemiddeld 23.8 en de bruid 21.4 jaar oud. De 46.828.000 gezinnen bestaan uit minder leden (3.4 personen) dan in 1940 (3.77) of in 1890 (4.93). In de V.S. wonen 814.000 meer gehuwde vrou wen dan gehuwde mannen (mede als gevolg van het feit, dat veie mannen in het buitenland dienen), doch in de Mor- moonse staat Utah zijn meer getrouwde mannen (633) dan vrouwen. De Verenigde Staten heeft een vrouwenoverschot van 1.776.681 (75 jaar geleden was het omgekeerde het geval, de bevolkingsdichtheid is 19.8 per vierkante kilometer (tegen 6.6 destijds) en 5.9 pet. der bevol king woont in de steden (tegen 28 pet. destijds), aldus schrijft het blad „Times" van 29 November 1954. Tot de werkzame arbeidskrachten (62.242.000) behoren slechts 6.970.000 boeren. De 17 millioen arbeidskrachten van 75 jaar geleden behoorden onge veer gelijkelijk tot de agrarische en niet-agransche beroepen. Van deze ar beidskrachten bestaat thans ongeveer 31 pet. (19-353.000) uit vrouwen, tegen 25 pet. in 1940. Er zijn thans 1.273.000 minder arbeiders op het platteland en 321.000 minder huisbedienden dan in 1940, maar 1.836.000 personen in com merciële dienstbetrekkingen. Elke dag van het jaar worden er 1.309.377 Amerikanen in de ziekenhui zen en 584.455 in psychopathische in richtingen behandeld (20 jaar geleden behoorden tot de laatste categorie 352.279 personen). Tot de ziekten, die in de laatste jaren steeds verder om zich heen gegrepen hebben behoort in de eerste plaats de kinderverlamming (57.879 gevallen tegen 10.827 in 1947). Per jaar ontvangt een Amerikaan gemiddeld 305 poststukken, brengt 438 telefoonverbindingen tot stand, eet 397 eieren en 68 kg. vlees, drinkt 6 liter sterke drank (een eeuw ge leden tweemaal zoveel) en 76 liter bier (een eeuw geleden 7.5 liter) en verdient 1.639 (gemiddeld gezins inkomen is van 3.270 dollar geste gen tot 4.070 dollar). Zijn aandeel in de nationale schuld bedraagt 1.666.11. Hij draagt (per hoofd van de volwassen bevolking) per jaar 2.86 bij aan de Gemeenschaps Schatkist (gecombineerde liefdadige in stellingen) en andere collectes. Indien hij behoort tot de 92.277.129 leden van kerkgenootschappen, geeft hij per jaar FEUILLETON Verhaal van de Zuid-Hollandse eilanden door Henk v. Heeswijk. 8) Hoofdstuk 4. De volgende morgen, Zondag, was 't ongeluk van de freule het gesprek van de dag. In een ommezien wist het hele eiland alle bizonderheden en er werd nog lustig bij gefantaseerd. Men wist al te vertellen, dat Drenth, de redder van de freule, zelf ook tamelijk ern stige brandwonden had opgelopen, maar hij wilde dat niet weten. Maar nie mand geloofde het verhaaltje van een der Blankenissers, die er getuige van was geweest, dat Drenth op ongezou ten manier Velders, de wachtmeester van de politie, de waarheid had ge zegd. Het was ook wat: een splinter nieuwe fiets half in elkaar getrapt en jas en hoed weg. Korteling, de rijwielhandelaar, had Drenth 's Maandags al vroeg opgebeld. Ook hij had gehoord van het drama met de nieuwe fiets en nu was hij diep in zijn hart een beetje bang, dat hij z'n centen niet zou krijgen. Want, niet waar, wie zou de reparatie aan de ge havende fiets betalen? De baron was 's avonds laat nog met een wagen naar Rotterdam geweest om zijn dochter te bezoeken. Maar het geen hem door de telefoon was ver teld, was niet helemaal juist. Behalve 'n hersenschudding en schrammen had ze ook inwendige kwetsuren opgelo pen, hoewel niet van ernstige aard. Maar de genezing zou zeker enkele weken duren. De baron moest zich maar niet ongerust maken. De freule sliep op het ogenblik, nadat men haar een injectie had gegeven. Even mocht de oude man zijn dochter zien in de ziekenkamer; een verband 41.94 aan zijn kerk; een bedrag dat voor een Methodist (39.906 kerken met 9.180.428 leden) vermoedelijk aan de lage en voor een Rooms Katholiek (15.723 kerken met 30.253.427 leden) aan de hoge kant is. Er rijden in de V.S. 46-289.000 auto's (tegen 20.000.000 in de rest van de we reld), waarmee werden afgelegd 839.481 millioen kilometer en waarbij 36.030 dodelijke ongevallen te betreuren waren. In een jaar tijds verhuisden er 30.786-000 Amerikaanse burgers, dat is evenveel als het aantal buitenlanders, dat in de laatste 70 jaar naar de V.S. immigreerde. Voor de altijd dreigende moeilijke ja ren hebben de Amerikanen een spaarpot gemaakt van 206.400 millioen (per ge zin 4.408), waaraan elk jaar een be drag van 12.400 millioen wordt toege- Een man met een rode baard vroeg in de tachtiger jaren belet bij de Franse minister van Opvoeding. Zijne Excellentie wierp een blik op 't visite kaartje dat hem was overhandigd en zijn gezicht klaarde op. Ha, monsieur Verne, begroette hij z'n bezoeker, zijn stoel naderbij trekkend. Gaat U toch zitten. Na al uw reizen zult U wel doodmoe zijn. Jules Verne, de schrijver, had er inderdaad vermoeid uit kunnen zien. Hij had reizen om de wereld ge maakt, eenmaal een reis in 80 dagen. Hij had 60.000 mijlen onder zee ge reisd, was naar de maan gevlogen en had een tocht naar de ingewan den van de aarde gemaakt. Hij had gebabbeld met kannibalen in Afrika, met Indianen aan de Orinoco. Er wa ren weinig plekjes op de aarde, of de auteur Jules Verne had er een be zoek gebracht. Maar Jules Verne als particulier was een huismus. Indien hij vermoeid was, zou het slechts van het schrijven kun nen zijn. Dag in dag uit zat hij in z'n werkkamer in zijn woning te Amiens en schreef elk half jaar een nieuw boek. Jules Verne was een schrijver met een eigenaardig gevoel voor komende dingen. Hij liet de televisie werken, voor men zelfs iets van radio afwist; hij noemde het phonotelephoto. Een halve eeuw voor de gebroeders Wright vlogen had hij helicopters. Er zijn wei nig wonderen van de twintigste eeuw, welke de auteur niet in z'n geest voor gezien heeft: duikboten, vliegmachines, neonlicht, geleide projectielen, tanks. Verne schreef de toekomstige won deren zo nauwkeurig en gedetailleerd, dat geleerden er over disputeerden en wiskundigen zijn berekeningen contro leerden. Toen zijn boek over de tocht naar de maan was gepubliceerd, gaven zich 500 personen op om als vrijwilli gers de volgende expeditie mee te ma ken. Velen zijn door hem geïnspireerd. Toen admiraal Byrd terug kwam van zijn tocht naar de Noordpool, zei hij dat Jules Verne zijn gids was geweest. Simon Lake, vader van de duikboot, schreef in zijn autobiografie: „Jules was om haar hoofd en het gelaat was wasbleek, doch ogenschijnlijk lag ze rustig te slapen. De ademhaling ging niet abnormaal snel. Mochten er zich complicaties voordoen, dan zou de ba ron natuurlijk onmiddellijk telefonisch gewaarschuwd worden. Maar de hoofd zuster, die hem dit alles vertelde, was van mening, dat er niet het minste ge vaar aanwezig was. En met deze troost ging de baron tegen de nacht weer terug naar „Hoogstede". En 's Zondags werd de mening van de hoofdzuster bevestigd: er was geen gevaar. 's Maandagsmorgens vroeg was de baron reeds op het gemeentehuis en had een lang gesprek met burgemees ter Sikkel. Het resultaat was, dat men tegen elven in de auto van de burge meester stapte en naar Blankenisse reed. Daar hadden burgemeester Sik kel en zijn wethouder een gesprek met het hoofd dezer gemeente en nog die zelfde dag begonnen enkele gemeente arbeiders met het kappen van een tiental bomen aan weerszijden van de thans berucht geworden trambaanover gang. Burgemeester De Vaal van Blan kenisse, die 's Zaterdags al op de hoog te was gesteld van het ongeval, had er nu ook genoeg van en nu al in z'n een tje besloten om de bomen op te rui men, zodat het verkeer van beide zij den de naderende tram zou kunnen zien aankomen. En de dorpelingen, die de bomen zagen vallen, zeiden tegen elkaar, dat eerst het kalf moest ver drinken, vooraleer men de put ging dempen. 's Avonds stond het ongeluk in alle bladen en de ijverige verslaggever had niet verzuimd er bij te vermelden, dat de nieuwe fiets van de Donkervoortse gemeente-ontvanger door de samenloop van de omstandigheden eveneens het slachtoffer was geworden. Tevens stond er een oproep bij om de colbert en de hoed van de heer Drenth terug te be zorgen. Deze kledingstukken waren nog steeds niet teruggevonden. Een dag later werd in het pension van de gezusters Berghuis een nieuwe fiets bezorgd: bestemd voor de heer voegd. Er zijn 6-490.000 effectenbezit ters, van wie er meer tot de boeren (320.000) en geschoolde arbeiders (410.000) behoren dan tot de leiding gevende groepen (300.000). Niettegenstaande de Amerikanen dus sparen geven zij per jaar ook 220.000 millioen dollar uit. Vooral aan huis houdelijke artikelen besteden zij graag hun geld. In de meeste woningen (9.160.000) treft men een stofzuiger aan en in 11.420.000 een televisietoestel; in slechts 1.6 pet. van de woningen is geen radiotoestel. Er zijn 4.183-000 woningen met een koelkast en 4.296.000 met een elec- trisch verwarmde deken. In 1.381.000 woningen is gezorgd voor air-conditio ning, voor diepvries-installaties in on geveer 5-955.000 woningen. En er zijn 34.194.000 wasmachines in gebruik. Verne was de directeur-generaal van mijn leven." August Piccard, ballon vaarder en diepzee-onderzoeker, Mar- conie, de uitvinder van de draadloze telephonie en vele anderen, verklaar den, dat Jules Verne degene was, die hen aan 't denken had gezet. De Franse maarschalk Leauty verklaarde eens dat de moderne wetenschap eenvoudig een proces was van het in de praktijk uit werken van hetgeen Jules Verne reeds had beschreven. De auteur heeft tijdens zijn leven nog vele van zijn fantasieën werkelijkheid zien worden. „Wat de een zich kan verbeelden," zei hij, „kan een ander doen." Toen Jules Verne nabij Nantes in 1828 werd geboren, was Napoleon juist gestorven: Wellington was Engelands eerste minister; de eerste spoorweg was nog maar vijf jaar oud; schepen doorkruisten de zeeën met gehesen zeilen, ter ondersteuning van hun stoommachines. Op 18-jarige leeftijd ging Jules Verne naar Parijs om in de rechten te gaan studeren, maar het schrijven van ge dichten en verhalen interesseerde hem meer. Hij was geestig, brutaal en zor geloos. Op een avond, toen hij zich tijdens een uitgebreid diner verveelde stond hij plotseling op en ging de trap af. Beneden geko men ontmoette hij een heer en Jules zei om maar iets te zeggen: „Hebt U goed gedineerd mijnheer?" De ander antwoordde dat dit inder daad het geval was. Hij had een omelet a la Nantes gehad. Waarop Verne zei: „Er is niemand in Parijs, die zo'n ome let kan maken." „Kunt U het wel", vroeg de heer. „Natuurlijk", zei Jules, „want ik kom uit Nantes'. „Prachtig, kom dan Woensdag bij me dineren en maak me zo'n omelet". Dit was het begin van de vriendschap van Jules Verne en de schrijver van „De drie Musketiers", Alexander Du mas en deze wakkerde bij de jonge Jules Verne de lust tot het schrijven aan. Aangespoord door de oudere man besloot Jules op geografisch gebied te Drenth. Er was een brief bij. Maar Drenth zat op dit ogenblik op het ge meentehuis, verdiept in zijn arbeid. De avond tevoren had hij met een zucht een cheque van f 170,— geschreven, be stemd voor Korteling. Maar ja, daar was nu eenmaal niets aan te doen. De man had een nieuwe fiets afgeleverd en hij kon het niet helpen, dat de Blankenisser klompen het mooie vehi kel in elkaar hadden getrapt. Des te groter was zijn verbazing, toen hij 's middags thuis kwam en ach ter het huis de nieuwe fiets zag staan, en tot de conclusie kwam, dat dit een geschenk was van de baron. De brief vertelde hem dit. Het was een eigen handig schrijven van de baron, waarbij deze mededeelde, eerst uit de kranten vernomen te hebben, wat er met zijn nieuwe fiets gebeurd was en de baron achtte zich verplicht deze schade te vergoeden. Of de heer Drenth deze fiets tevens wilde zien als een klein be wijs van grote dankbaarheid, voor het geen hij op de bewuste avond had ge daan. Drenth las en herlas het korte epistel en ging toen nogmaals naar buiten om zijn bezit te bewonderen. Was dat even een fiets? Die was zeker nog veel duurder dan het karretje, dat hij Za terdag had gekocht. Nu, dat was gewel dig! Dat vonden de beide dames Berg huis ook. Och ja, wie het breed heeft, laat het breed hangen en het ging beter van een stad dan van een dorp, was hun mening. Als de baron zoiets niet kon betalen, wie dan wel? Dagelijks reed de baron naar Rotter dam en zat dan een half uurtje bij zijn dochter, die al na drie dagen verklaar de, dat ze er genoeg van had om in bed te liggen en naar huis wilde. Maar de dokter had beleefd, maar beslist het hoofd geschud en geantwoord, dat er geen sprake van was. „U hebt een be hoorlijke tik gehad, freule en dit is uit sluitend te genezen door rust. Uitslui tend rust." In de uren, dat ze alleen lag, dacht ze aan Drenth .Bij stukjes en beetjes schrijven zoals Dumas op historisch gebied had gedaan. Zijn vader was er allesbehalve mee ingenomen, dat zijn zoon de studie opgaf en hij trok zijn toelage in. Jules kreeg weliswaar een baantje in een theater, maar de jaren die volgden waren erg mager. „Mijn kousen", zo vertrouwde hij een vriend toe, „zien er uit als een spinneweb, waarin een nijlpaard heeft geslapen". Met de hulp van zijn vader kreeg hij .eindelijk een makelaarskantoor. Zijn financiële positie verbeterde, maar hij bleef op zijn zolderkamertje wonen en bleef schrijven. Om zes uur 's morgens stond hij op en produceerde artikelen voor een jeugdblad. Om tien uur begon hij aan de werkzaamheden op zijn ma kelaarskantoor. Zijn eerste boek was „Vijf weken in een ballon". Vijf tien uitgevers zonden het hem terug en in woede slingerde hij het toen in de kachel. Zijn vrouw, hij was inmid dels getrouwd, redde het uit de vlam men en bewoog hem het nog eens te prooberen. De zestiende uitgever ac cepteerde het. „Vijf weken in een ballon" werd 'n succes en het werd vertaald in de ta len van alle beschaafde landen. In' 1862 toen hij 34 jaar was, was Jules Verne beroemd. Hij gaf zijn makelaars kantoor er aan en tekende een con tract, dat hem verplichte jaarlijks twee verhalen te produceren. Zijn volgende boek over een tocht naar het hart van de aarde, waarin de hoofdfiguren in een IJslandse vulkaan krater afdalen om na tal van avontu ren met een lavastroom in Italië te belanden, werd een niet minder groot succes. De lezers konden er niet ge noeg van krijgen. Ferdinand de Les- seps, die juist het Suezkanaal had vol tooid, was er zo geestdriftig over, dat hij al zijn invloed aanwendde om voor Jules Verne het Legioen van Eer te verkrijgen. Toen Jules Verne vader van een zoon was geworden verhuisde hij van Parijs naar Amiëns. Het geld stroomde bin nen. Hij kocht zich een jacht, het grootste dat hij kon krijgen. Hij liet zich een huis bouwen met 'n toren en daarin een kamer welke op een scheepskajuit geleek. In dit vertrek heeft hij de laatste veertig jaren van zijn leven gewerkt. Misschien is zijn boek „De reis om de wereld in tachtig dagen" het meest be kende. Het verhaal werd het eerst ge publiceerd in 't Parijse blad Le Temps. Er bestond zo'n grote belangstelling voor de avonturen van Philias Fogg, dat de correspondenten van Londense en New-Yorkse bladen dagelijks in lan ge telegrammen moesten overseinen hoever Philias Fogg gevorderd was. Men wedde of Fogg al of niet op tijd in Londen zou arriveren en Verne deed alles om de belangstelling voor zijn vriend gaande te houden. Hij liet Fogg een Indiaanse weduwe van een brand stapel redden en op haar verliefd wor den, hij liet hen aanvallen door woeste Indianen en eindelijk in New York aankomen op het moment, dat het schip hem naar Engeland had moeten had ze van haar vader het relaas van het ongeval te horen gekregen en hoe wel de baron het niet met zoveel woorden had gezegd, begreep het meis je tenslotte, dat ze naar alle waar schijnlijkheid haar leven te danken had aan de vriendelijke gemeente-ontvan ger, met wie ze, even voor het onge luk gebeurde, in 't café te Blankenisse had zitten praten. Ze wist nu, dat on middellijk na het ongeluk haar mooie auto'tje in brand was geraakt en dat Drenth haar met grote moeite uit de in elkaar gedrukte auto had gehaald. Op een avond aan het einde van de eerste week vroeg ze haar vader, of hij Drenth reeds beloond had. „Natuurlijk", antwoordde de oude man. Hij vertelde van de half verniel de fiets, die hij vervangen had door een nieuwe. „Bovendien heb ik hem een cheque gezonden voor een nieuw cos- tuum en hoed, omdat zijn colbert en hoed tijdens de redding zoekgeraakt zijn. Misschien wel in de sloot langs de weg terecht gekomen. Maar deze cheque heeft Drenth teruggezonden met een briefje er bij, dat hij dit niet kan aanvaarden, aangezien hoed en colbert toch oud waren. Die lui hebben blijk baar toch ook nog een soort eergevoel." Er kwam even een blos op het bleke gelaat van 't meisje. „En waarom zou den die mensen dat niet hebben, papa?" „Tja, dat weet ik niet", antwoordde de baron korzelig. „Zo geweldig is z'n salaris ook niet." „Reden temeer om het te verhogen," antwoordde de freule fijntjes. „Daartoe bent U toch immers ook in staat, niet?" „Dat is te zeggen, daar moet de raad over beslissen. Maar ik kan wel wat anders voor hem doen. Hij is een be kwaam ambtenaar en ik heb tenslotte mijn relaties. Ik zal eens proberen of ik hem niet ergens in kan drukken als burgemeester." „Ja, papa," antwoordde zijn'dochter enthousiast, „dat moet U zeker doen." „De vraag is overigens of hij uit Don kervoort weg wil. Hij is al zoveel ja ren bij ons." „Nou, voorzover ik weet, vindt hij brengen, nog juist als een klein stipje aan de horizon was te zien. Elke transatlantische stoombootmaat schappij bood Jules Verne toen grote sommen, indien hij Phileas Fogg aan boord van een hunner schepen zijn we reldreis wilde laten beëindigen. De auteur weigerde. Hij koos zelf een boot voor zijn held, die op tijd in Londen arriveert om zijn weddenschap te win nen. Dat was in 1872. Zeventien jaar later liet een New Yorks blad een journa liste, Nelly Bly, trachten het record van Phileas Fogg te verbeteren. Ze reisde om de wereld in 72 dagen. Nog later, na opening van de Trans-Sibe rische spoorlijn, welke Verne reedsi jaren tevoren had voorspeld, deed een Fransman er 43 dagen over. In „2000 mijlen onder zee" kwam Jules Verne met een duikboot voor de dag, de Nautilus, die zich niet alleen electrisch voortbewoog, maar zelfs de electriciteit uit zee kon opwekken! De Nautilus kon, wat nu pas de Ameri kaanse atoom-onderzeeër Nautilus kan, voor onbepaalde tijd onder water blij ven. Julees Verne was een echte Franse patriot, maar hij hield ook van Amerika. Was hington en Lincoln waren zijn helden en een van zijn kostbaarste bezittingen was een brief door Kermit Roosevelt op het Witte Huis ondertekend en ein digend met de woorden: Mijn vader (Theodoor Roosevelt) vroeg mij te mel den dat hij al uw boeken heeft gelezen en er buitengewoon van heeft geno ten." Een van de meest vooruitziende ver halen van Jules Verne is „Het dag boek van een Amerikaans journalist in het jaar 2890". In dit boek in New- York de hoofdstad van de wereld. Een stad van welkenkrabbers met een gecontroleerd en geleid klimaat. Op de wolken worden advertenties geprojec teerd. Verne's held geeft de wereld krant, „Earth Herald, uit. Het blad heeft 80 millioen lezers. De IJerald- reporters brengen met televisie het nieuws van Jupiter, Mars en Venus. Het is bijna niet te geloven dat Verne zijn verhalen 60 tot 90 jaar geleden schreef. De laatste jaren van Jules Verne waren niet erg ge lukkig. In intellectuele kringen spotte men met hem. Hij was de meest gele zen auteur van zijn generatie, maar desondanks werd hij niet uitgekozen voor de Franse Academie Hii fereég vallende ziekte, z'n ogen werden slecht en zijn gehoor werd minder. Als een- profeet schreef hij in zijn laatste boe ken over de komst van tyrannen en de totalitaire scaai. Jules Verne stierf in 1905. Indruk wekkend was zijn begrafenis. Ook de genen, die de spot met hem gedreven hadden, waren aanwezig, de dertig leden van de Franse Academie, diplo maten en speciale vertegenwoordigers van koningen en presidenten. Met duizenden woorden werd Jules Verne geprezen, maar wellicht zouden de twee volgende zinnetjes uit 'n Parijs blad hem het best zijn bevallen. Ze luidden: De oude verteller is dood. Het is net of Sinterklaas voorbij is." Donkervoort ook maar zo-zo." „Hoe kom je daarbij?" „O, ik heb, vóór het ongeluk gebeur de, met hem gesproken." „Met hem gesproken? Hoe kan dat dan? Waar?" Ze vertelde van het plotseling opge komen onweer en het schuilen in het café, alwaar Drenth ook was afgestapt. En bij deze gelegenheid vertelde hij me, dat er wel eens wat meer leven in de brouwerij mocht komen. Er was op ons eiland niet veel te beleven. „Wel, als ik zo denk aan hetgeen jij ervaren hebt, zou ik zo zeggen: het gaat nog al", meesmuilde de baron. „Die verwenste tram ook. Kunt U dat ding niet opdoeken?" „En dan? Zeker allemaal autobussen? Asjeblieft niet. Als jij een beetje be ter uitgegeken had, zou er niets ge beurd zijn. Enfin, laten we er niet meer over praten; het is gebeurd." Toen haar vader weer was vertrok ken, riep de freule de hoofdzuster en verzocht haar het gemeentehuis van Donkervoort te willen opbellen met het verzoek of de heer Drenth haar wilde bezoeken. En zo kreeg Drenth een week na het ongeval via zijn volontair, die het te lefoontje had aangenomen, het verzoek de freule in het ziekenhuis te bezoe ken. Drenth legde zijn vulpen neer en keek Van Suchtelen verbaasd aan. „Ik? Haar bezoeken in Rotterdam? Waarom?" Van Suchtelen grinnikte en stak een cigaret op. „Dat weet ik niet. Het ver zoek komt van haar zelf, werd gezegd. Dat is dus zoveel als een bevel, niet waar?" Drenth schudde zijn hoofd en keek van zijn volontair naar het blad met cijfers, die hij aan het optellen was. „De freule zal U willen bedanken, veronderstel ik. Dat kost U minstens een bos bloemen of een d'oos bonbons." Drenth vond het allesbehalve pret tig, dat hij door het meisje uitgenodigd was om op bezoek te komen. (Wordt vervolgd) Jules Verne voorzag toekomstige technische wonderen

Erfgoed Rijssen-Holten

Weekblad voor Rijssen | 1955 | | pagina 3