Afvalrace grootste
spektakel Erwin-cross
"Spanningsveld mag er
zijn binnen de club"
'Vooral het afdalen
is een verhaal apart"
voor zijspanduo
Diskwalificatie
Voetbalvoorzitter Jan ten Velde
Acht Bergruitertjes
Overijssels kampioen
"Supertijden" van
Holtense atleten
Broers Luggenhorst bedwongen Pyreneeën
Oost'n Rit
7 augustus
Van Heek op de vuist
DONDERDAG 28 JULI 1988 HOLTENS NIEUWSBLAD
Voor August Müller en Henk van
Heek is de vierde wedstrijd om
het NK zi jspancross in Wychen erg
vervelend afgelopen. Nadat bak
kenist Henk van Heek tijdens de
tweede manche op de vuist ging
met concurrent Hans van Gogh,
besloot de jury zowel Müller-Van
Heek als de combinatie Van Gogh-
Hurkmans te diskwalificeren.
Zondag 7 augustus wordt de tradi
tionele Oost'n Rit van PJGO, Jong
Gelre en KPJ gehouden. Ook van
uit Holten kan per auto of per fiets
aan deze rit worden deelgenomen.
Vanaf café 't Stationskoffiehuis
kan een van de vijf autoroutes of
zes fietsroutes worden gevolgd. Bij
de controleposten moeten de deel
nemers enkele opdrachten of spel
letjes uitvoeren waarmee punten
zijn te verdienen.
Voor de winnaars
zijn er enkele prijzen. De bij de
start ontvangen route is een voor
keursroute waaraan men zich niet
besüst hoeft te houden. Er kan
worden gestart tussen 09.00 uur en
13.00 uur. Informatie bij Herman
Meijer (05700-51298) of Gerrit Bel-
dman (05704-1525).
Voor de Holtens-Rijssense combi
natie, die dit seizoen toch al zoveel
tegenslagen te verwerken krijgt
extra sneu omdat het ernaar uit
zag dat eindelijk de vorm weer te
rug was. Maar hoe vervelend het
rijgedrag van Van Gogh en Hurk-
mans ook was, de reactie van Van
Heek was niet goed te praten. Dat
vonden Müller en Van Heek zelf
ook achteraf.
Aan de slagenwisseling in de derde
ronde van de twede manche ging
het een en ander vooraf. Nadat
Müller en Van Heek de eerste man
che eindelijk weer eens winnend
hadden afgesloten, was het vanaf
het begin van de tweede manche
een geduw en getrek om de koppo
sitie. Vooral Hans van Gogh reed
herhaaldelijk passagier Henk van
Heek bijna uit de bak. Toen bij het
ingaan van een nauwe bocht, waar
maar één combinatie tegelijk kon
passeren, August Müller duideüjk
voorsprong had, weigerde Van
Gogh toch om gas terug te nemen
en raakte weer de Holtense zij
span. Toen was voor Henk van
Heek de maat vol met als gevolg
een vechtpartij dis vanuit de jury
wagen op de voet gevolgd kon wor
den. Bfj de volgende doorkomst
kwam dan ook de zwarte vlag voor
de vechtersbazen. Voor Benny
Janssen en Frans Geurts van Kes-
sel waren daar niet treurig om. Zij
profiteerden van het geharrewar
vooraan en eisten de overwinning
in de NK-wedstrijd voor zich op.
In de dagelijkse praktijk van de
tien kilometer-lopen blijkt de
exacte afstand nog wel eens te ver
schillen. Blijkbaar was dat ook 20
juli in Enter het geval want voor
hun doen lipen de Holtense atleten
supertijden. Zo was veteraan Ge
rard Beldman in het klompendorp
uitstekend op dreef met een eind
tijd van 33. 40 min. waarmee hij in
een veld van 126 atleten elfde werd.
Wat is er mooier dan na een middagje autocrossen nog één keer alle PK's
in de strijd te gooien voor de afsluitende afvalrace. Voor zover de vehi
kels in het heetst van de strijd geen voortijdige dood waren gestorven
werden ze afgelopen zaterdag aan het eind van de Erwin-cross nog even
flink op de staart getrapt. Een spectaculair sluitstuk van een middagje
onbekommerd cross-plezier was het gevolg. MAC De Holterberg had
het (niet al te talrijke) publiek niet beter kunnen opwarmen voor de gro
te autocross tijdens de Dorpsfeesten.
Voor het eerst kon de MAC terecht
op het terrein tussen de Aaltinks-
weg en de Broekweg, waar vorig
jaar nog de peultjes en tomaten
welig groeiden. Het voormalige
volkstuinencomplex was binnen
de kortste keren omgetoverd in
een heuse crossbaan, waar de soms
komisch uitgedoste kneusjes zich
nog één keer van hun beste kant
lieten zijn. Motorisch waren de
meeste automobielen overigens
nog wel wat mans, want wanneer
de startvlag eenmaal was gevallen,
was het grommen en brommen
niet van de lucht. Uiteraard waren
de deelnemende wagens voor de
tijd gekeurd om na te gaan of ze
aan wel aan alle strenge veilig
heidseisen voldeden. Vandaar ook
dat ondanks de vreemdste buite
lingen en de meest opzienbarende
aanrijdingen geen van de 41 heren
en negen dames zich bij de EHBO
hoefde te melden.
Afvalrace
Uiteindelijk moest, na de onderlin
ge krachtmetingen, de afvalrace
de uiteindelijke winnaar opleve
ren. Na veel opspattend zand,
spectaculaire sprongen op de
springschans en een staaltje koel
bloedige manouvreerkunst werd
dat Erik Honcoop die voor Bert
Aaftink en Henk Muller zijn danig
geblutste voertuig het langst in de
strijd hield en alle concurrentie
van de baan reed. Nadat de wrak
stukken waren opgeruimd volgde
de prijsuitreiking. Bij de heren won
Jan Vincent voor Erik Meilink en
Bert Baltus en bij de dames ging
Ria Stevens met de eer strijken
voor haar belaagsters Willy Baltus
en Willemien Hutten.
Ook voor Ap Koetsier werd er een
supertijd geklokt. HIJ finishte in
37.30 min.
In Ommen stond de Bissing-loop
met een aantrekkelijke prijzenta-
fel op het programma. Er was dan
ook een sterk deelnemersveld aan
wezig waarin Egbert Veneklaas
niet verder kwam dan een zesde
plaats in31.34 min.
Op de zaterdag 23 juli in het hip
pisch centrum van de Landelijke
Rijvereniging „De Eschruiters" te
Wierden gehouden kampioen
schappen klasse L voor verenigin
gen heeft het achttal van de Berg
ruitertjes met het behalen van het
provinciaal kampioenschap een
schitterende prestatie geleverd.
De jongelui maakten bij de thuis
komst vanaf de sporthal met de
drumband van HMV voorop een
ware zegetocht door het dorp naar
zaal Vosman waar de huldiging
onder grote belangstelling plaats
had.
Het clubbestuur was, gezien de
vele prijzen die door het team van
tien ruitertjes in het afgelopen sei
zoen waren gewonnen, met veel
vertrouwen naar Wierden gegaan.
Maar zo zei voorzitter Wim Aal tink
in een toespraak tot de kampioe
nen: „het moest nog waar worden
gemaakt". Ook bij de hippische
sport speelt geluk een grote rol en
kan het afwerpen van een balkje
een abrupt einde betekenen van
hoge verwachtingen. Het ging ech
ter, zowel in de dressuur als bij het
springen bijna vlekkeloos zodat
met 837 punten het Bergruitertjes-
team, evenals in 1987 kampioen
werd.
Voorzitter Aaltink: „De vraag rijst
of we het een volgend jaar niet
moeten proberen in de zware klas
se. Het antwoord hierop zal ja kun
nen zijn maar dan moeten we ons
met deze groep hierop kunnen
voorbereiden".
Aaltink sprak verder een woord
van dank tot de zeer velen aan wie
het prolongeren van de titel mede
te danken is, in het bijzonder tot de
instructrice Ineke Kerkhof uit
Rijssen.
Jan ten Velde, die namens de ge
meentelijke sportcommissie het
succesvolle team feliciteerde, wees
tevens op de inbreng van de ouders
die soms hun kinderen een „zetje"
moeten geven om met hun prachti
ge sport door te gaan. Hij liet z'n
gelukwens vergezeld van een ge
schenk onder couvert.
Na de huldiging was er gelegen
heid om de jongelui, hun ouders en
het bestuur geluk te wensen en
werd er onder het genot van een
drankje en een hartige hap in een
hoogst gezellige sfeer nog een uur
tje nagepraat over het behaalde
kampioenschap.
Het achttal dressuur L bestond uit
Hermien Bronsvoort, Inez Weij-
man, Huub Brands, Jan Jansen,
jkvr. Willy van Coeverden, Frede-
rieke Oolbekkink, Gerrie van Lies
en Ida Vincent (reserves Sandra
Holl en Alieke Aaltink).
Zowel bij dressuur als springen wa
ren de drie hoogste scores beslis
send bij het behalen van het kam
pioenschap.
Bij de dressuur waren dat:
1. Jkvr. Willy van Coeverden met
„Strawinsky 132 p., 2. Jan Janssen
met „Moonshine" 125 p., 3. Huub
Brands met „Nicole" 122 p. en bij
het springen Jan Janssen, Sandra
Holl met „mr. Kimbel" en Hermien
Bronsvoort met „Bandiet" die alle
drie foutloos door de finish gingen.
J an ten Velde met naast zich Fuji/Foetsie): "Het verenigingsleven krijgt meer aandacht."
"Ik ben wel iemand die een eigen mening heeft, ja. Maar dat moet ook
kunnen. Ik zal me zeker niet als een dwarsligger of'einzelganger opstel
len, maar er mag best een spanningsveld binnen de club zijn." Jan ten
Velde maakt er geen geheim van dat hij nou niet bepaald stond te sprin
gen om voorzitter van de voetbalafdeling van de SV Holten te worden.
Maar nu hij het eenmaal is, wil hij ook zijn stempel op het verenigings
leven drukken. "Het sociale leven moet meer aandacht krijgen. Met het
nieuwe bestuur zullen we in het uitgebreide clubhuis thema-avonden
organiseren. De echte voetbalsfeer van vroeger moeten we terug zien te
halen." Een gesprek met de eerste man van de grootste afdeling binnen
de SV Holten.
De goede oude HVC-tijd. Hij kan
erover meespreken, maar wil liever
naar de toekomst kijken. Jan ten
Velde is 33 jaar lid van HVC, W
Holten en sinds het ontstaan van
de omnivereniging van de SV Hol
ten. Hij begon op zijn vijftiende in
het A-elftal, was jeugdleider, be
stuurslid van de supportersvereni
ging, redacteur van het clubblad
en sinds driejaar penningmeester.
Maar het allerliefst organiseert hij
'aparte dingen'. De Oliebollen
cross bijvoorbeeld die ooit begon
als een wintertraining vanuit het
besneeuwde Sportdal. Of de St. Ja-
piksloop van Sportdal naar Meer
manskamp waaruit de atletiekaf-
deling groeide. Ook stond hij aan
de wieg van een veteranentoernooi
dat enkele jaren een groot succes
was en hielp hij de supportersvere
niging oprichten waaruit later
weer carnavalsvereniging De Fien-
preuvers werd geboren.
Allemaal initiatieven van de SV
Holten.
"Daaruit blijkt dat er binnen de
vereniging enorm veel organisato
risch talent zit. Ik vond het altijd
leuk om dingen te doen waar het
bestuur eigenlijk geen tijd voor
had. Die instelling wil ik nu graag
weer terugzien. En dat lukt ook
want we kunnen op steeds meer
mensen een beroep doen. We heb
ben het bestuur uitgebreid met
wat enthousiaste mensen, die elk
hun eigen kwaliteiten hebben.
Toch leeft het voetbal minder dan
vroeger, dat merk je aan alles.
Daarom moeten we het voetbal in
het algemeen en de SV in het bij
zonder weer een eigen gezicht ge
ven. Aan het geweldige enthou
siasme tijdens de EK-voetbal zie je
dat het mogelijk is.
Maar toen werd er ook gepres
teerd!
Prestaties? Natuurlijk, prestatie is
heel belangrijk voor de mate waar
in het voetbal leeft. Holten zal ook
moeten presteren. We investeren
veel geld in trainers en verzorgers.
Vergis je niet, daar gaat bijna de
hele opbrengst uit contributies
naar toe. Ik hoop dat het er ko
mend seizoen uitkomt. Bij de
jeugd zijn de eerste resultaten al
zichtbaar. Je zult ook zien dat wan
neer bijvoorbeeld het eerste elftal
hoger speelt, de inzet van de leden
groter en de bezoekersaantallen
hoger worden. Nee, een tribune
hoeven we nog niet te bouwen,
maar we hebben wel degelijk prio
riteiten. Die liggen in eerste instan
tie bij de accommodatie. Voor
jeugdhonk en vergaderruimte heb
ben we nu juist 180, 190 duizend
gulden uitgetrokken. Het is daar
naast zaak die kwaliteit te behou
den. Onderhoud is heel belangrijk,
kleine dingen zoals bankjes op de
bij velden en zorgen dat het spel- en
trainingsmateriaal voor elkaar is.
Op lange termijn kun je dan altijd
nog kijken naar bijvoorbeeld een
kunstgrasveld of een mini-sport
hal. Veel hangt af van de inzet van
de leden, maar na de uitbreiding
van het clubgebouw heb ik daar
weer alle vertrouwen in. Met een
goede organisatie is er toch meer
mogelijk dan je denkt."
Nog meer plannen?
"Ach ja, die zijn er altijd wel. We
willen met een recreatief zaterda
gelftal in de competitie deelne
men. Puur voor die leden die geen
zin hebben om elke zondagmorgen
vroeg op te staan. Ook kunnen we
met zustervereniging Blauw Wit
nog verdere afspraken maken.
Over hetwijkvoetbal bijvoorbeeld.
Het lijkt me heel gezond om jaar
lijks eens van gedachten te wisse
len over allerlei zaken. Blauw Wit-
voorzitter Gerrit Welink is een van
de Holtense voorzitters die ik erg
bewonder. Net als een Derk
Schooien of de jongens uit Splo,
die toch ook maar van alles voor
elkaar krijgen. En vergeet niet wij
len Jan Warrink. Daar spiegel ik
me een beetje aan. Ook hij was om
streden, maar heeft heel veel bete
kend voor de vereniging."
'Het was een en al klimmen en af
dalen. En vooral dat afdalen was
een verhaal apart. Wanneer je
hoog boven in de wolken, met wei
nig zicht van de Tourmalet naar
beneden komt, wil je maar al te
graag in de remmen knijpen.
Vooral er grind op de weg ligt en
er slechts een laag richeltje tussen
jou en een diep ravijn zit, klopt het
hart je wel even in de keel. Voor
het vertrek had ik nieuwe rem-
blokjes gemonteerd, maar die wa
ren na een week wel versleten."
Gerrit Luggenhorst (20) kan er,
eenmaal behouden terug aan de
Holtense Broekweg, geanimeerd
over vertellen. Samen met broer
Henk (29) bedwong hij beroemde
en soms beruchte Pyreneeën-top-
pen als de Tourmalet, de Col de
Mente, de Aspin, de Peyresourde
en tal van minder beduidende,
maar krachten vretende land
schapsreuzen. Een ervaring die
hij niet graag had willen missen.
Met de O AD naar de Pyreneeën.
Als fervente wielerliefhebbers leek
dat Henk en Gerrit Luggenhorst
wel wat. Nadat de Rijssense Tour
club vorig jaar het parcours ter
plekke verkend had, nam de OAD
deze fietstocht voor serieuze klim
mers op het in het vakantiepro
gramma voor 1988. Als lid van de
Wielervereniging Holten leek dit
economiestudent Gerrit en TNO-
er Henk een leuke uitdaging. Maar
niet iets watje zomaar doet. Bij te
rugkomst hadden ze dan ook heel
wat tips voor het fietsende echt
paar Vasters dat morgen voor de
zelfde tocht vertrekt.
Gerrit Luggenhorst, die twee jaar
geleden op aandrang van zijn
buurjongen Erik Roelvink lid werd
van de Wielervereniging Holten,
had voor de tijd al vijfduizend kilo
meter in de benen zitten. "Omdat
ik door de week in Groningen stu
deer, heb ik eigenlijk niet zoveel
tijd om te trainen, maar die voor
bereiding heb je echt wel nodig. En
dan nog is het heel erg zwaar. De
eerste dag moesten er al zes van de
tien voortijdig afstappen. Wij ook
ja. We fietsten toen met een tempe-
Henk (links) en Gerrit Luggenhorst maken nu hun trainingskilometers weer in het vlakke buitengebied van
Holten.
ratuur van dertig graden van Per-
pignan naar Ax les Therms. Zo'n
122 kilometer met stijgingspercen
tage tussen de negen en twaalf pro
cent. Toch merk je dat het steeds
beter gaat. Gelukkig was het de
tweede dag ook bewolkt. Dat
scheelt meteen een stuk. Maar het
is wel steeds berg op, berg af. In een
dorpje heb je misschien twee kilo
meter vlak, maar dan begint de
volgende berg alweer. En niet zul
ke kleintjes hoor! De derde dag
hadden we bijvoorbeeld de Col de
Mente en de Aspet, beide ook in de
Tour de France opgenomen. Ge
lukkig was de vierde dag een rust
dag."
Tandje lichter
Tijdens die rustdag konden de Hol
tense coureurs even bijkomen.
Goede verzorging en goed mate
rieel bleken erg belangrijk. Zo had
Gerrit Luggenhorst het al snel be
keken en monteerde hij in plaats
van een tandwieltje 26 achter al
vlug een 28. Maar ook daarmee was
het afzien.
"De vierde dag zal ik me nog lang
herinneren" vertelt Gerrit. "Dat
was echt de zwaarste dag. Toen
hadden we zowel de Tourmalet, de
Aspin en de Peyresourde te be
dwingen. Een van de deelnemers
moest al vroeg in de volgbus. Die
was al eerder gevallen en werd nu
ziek. Nee, afgezien van een fikse
blaar en een steenpuist op het zit
vlak hebben wij alles heel gehou
den. Maar het had niet veel ge
scheeld. Zoals die keer toen we tij
dens een afdaling in een donker
tunneltje een bocht naar links
moesten maken. Als ik voor me
niet de achterlichten van een auto
naar links had zien zwenken, was
ik rechtdoor gereden. Het is ook
zaak goed te eten, maar dat was
nog wel eens een probleem omdat
we in de lunchpakketten uit het
hotel alleen maar stokbrood von
den. Hard ja, maar ook erg moeilijk
naar binnen te krijgen. Met het uit
Holten meegebrachte krachtvoer
en de onderweg gekochte bana
nen, hebben we die voeding toch
kunnen aanvullen. En gelukkig
had de volgbus een grote water
tank want er is heel wat afgedron
ken.
Al met al hebben we onze doelstel
ling gehaald. Van de kust van de
Atlantische Oceaan over de Pyre
neeën naar de kust van de Middel
landse Zee en bovendien de be
langrijkste bergen op de fiets be
klommen. Af en toe deden we wel
een stukje per bus hoor, maar al
leen in geval van tijdnood. Nee, het
was heel zwaar, maar ik had het
niet willen missen. Nu wil ik ook
nog graag een keer op de fiets over
de Alpen. Misschien kan de OAD
daar ook zo'n fietsvakantie organi
seren."
