"Wat mooi, wat mooi..."
;r 1
kf
"Voor een praatje is
geen tijd meer"
helaas
FOLKLOREFESTIVAL LAAT DIEPE INDRUK NA IN HOLTEN
Vrijwilliger Stam van Tafeltje Dekje:
Hans
Wissink
exposeert
in Deventer
HOLTENS NIEUWSBLAD
DONDERDAG 21 JULI 1988
Het zit er weer op. Tien dagen lang was Holten het middelpunt
van de folkloristische wereld. Uit vijf werelddelen waren ze
naar Holten afgereisd: de Zuid-Koreanen, de Thais, Colombia-
nen, Egyptenaren, Antillianen, Turken, Hongaren, Tsjechen,
Polen, Joegoslaven, Portugezen, Oostenrijkers en de eigen boe-
rendansers. Dat een dik tevreden organisator Dick Plekkenpol
van het Folklorefestival Holten hét een "schitterend feest"
vond, kunnen we ons voorstellen. Maar hoe kijken de begelei
ders en begeleidsters van de buitenlandse groepen terug op een
druk weekje regelen en organiseren?
Nog maar amper bekomen van alle indrukken vroeg het Hol-
tens Nieuwsblad deze o zo belangrijke mensen naar hun erva
ringen en naar de indrukken die de gasten van verre hebben
meegenomen. Het verhaal van dikke voeten, tranen bij het af
scheid, hese stemmen en chronisch slaapgebrek, maar bovenal
het verhaal van een onvergetelijk evenement.
Ereburger
ontzettend leuke en vooral interes
sante ervaring. Gelukkig hebben
we alle kleine probleempjes kun
nen oplossen, maar ik was wel zo
ontzettend moe dat ik de afloop
van het festival niet meer heb mee
gemaakt Gelukkig zijn er de nodi
ge adressen uitgewisseld zodat ik
mijn ervaringen nog eens kan uit
wisselen met de nieuwe Koreaanse
vrienden.
Familie erbij
Het komt niet vaak voor, maar
wanneer ze de week met haar Co
lombiaanse groep Otrora moet be
schrijven, staat Henny Stukker
even met de mond vol tanden. "Ik
heb er geen woorden voor" klinkt
met een hese stem die getuigt van
een met veel gezang doorspekte af
scheidsavond. Ondanks het chro
nische slaaptekort verhaalt zij van
een voor haar onvergetelijke week
met de sympathieke gasten van
"Wat mooi, wat mooi." Herman
Jansen kan er nog niet over uit. De
begeleider van de Oostenrijkse
groep uit Grosshoflein heeft er met
zijn gezin een uiterst drukke week
op zitten, maar tekent meteen
weer voor een volgende uitgave
van het Folklorefestival. "Man, zo
iets maak je toch maar zelden mee.
Als je ziet hoe dankbaar die gasten
zijn, dan is geen moeite je te veel."
Bij de familie Jansen aan de Hout
weg was het vorige week knap
druk. Naast twee Oostenrijkers
vonden ook drie Joegoslaven er
een gastvrij onderdak. Herman
Jansen vond het allemaal zo mooi,
dat hij er ook nog eens een dag
tochtje naar Amsterdam aan vast
knoopte met de Joegoslavische
groep. "Ik geniet daar echt van" be
kent de Holtenaar die zich sinds
het Folklorefestival ereburger van
Grosshoflein mag noemen en wat
ambtsketting betreft nu kan con
curreren met Holtens burgervader.
Dikke voeten
"Ik heb heel wat afgesjouwd, maar
die dikke voeten heb ik er graag
voor over. Ik had er nog wel negen
dagen bij aan willen plakken."
Diny Engel begeleidde de Tsjechi
sche groep uit Trecin en vindt dat
ze daarmee enorm geboft heeft.
"Wat een leuke, spontane mensen.
Stuk voor stuk schatten van men
sen." In de week dat Diny Engel de
groep Druzba begeleidde, ont
stond er een hechte band. Samen
met cameraman Willy Piechnick,
die het hele festival op de gevoelige
band vastlegde, zorgde zij dan ook
voor een denderende afscheidsa
vond in het gymnastieklokaal aan
de Vrijheidslaan, waarbij de Tsje- Annet Jansen:Ontzettend moe".
chen niet allen blij verrast werden
met een videoband vol hoogtepun- het zo verre Zuidamerikaanse con-
ten, maar ook allemaal een voor de
Dijkerhoekse molen genomen
groepsfoto kregen aangeboden.
Het afscheid viel Diny Engel moei
lijk, maar op uitnodiging van Druz
ba verblijft zij volgend jaar vier da-
Helen Hogeslag: "Erg beleefd".
gen lang in Trecin voor een onge
twijfeld emotioneel weerzien.
Dolfinarium
Een van de groepen die zich al met
een presenteerde in het Holtense
uitgaansleven was Kibrahacha,
die samen met de muzikanten van
Tipico Boneriano voor de nodige
sfeer zorgden. Wat dat betreft had
Dorothé Kraan wel een erg gezelli
ge groep. "Heel erg leuk" vindt ze
terugkijkend op het festival. "Maar
ook erg vermoeiend. Je moet over
al achteraan vliegen en maakt van
het festival zelf eigenlijk niet zo
veel mee. Maar de contacten die je
opdoet, maken zo'n week tot een
groot succes." Dorothé had voor
haar Antilliaanse gasten (die Am
sterdam al uitgebreid hadden be
zocht) nog een leuke verrassing in
petto: een dagje Dolfinarium Har
derwijk, waar de gasten uit de
overzeese gebiedsdelen zich koste
lijk vermaakten.
Topattractie
De pas als toeristisch informatrice
geslaagde Annet Jansen had de eer
de topattractie van het Holtense
festival onder haar hoede te mogen
nemen. Een week lang fungeerde
zij als steun en toeverlaat voor de
Zuidkoreaanse groep Kang Sung
Young uit Seoel. Een zware klus,
die ze echter voor geen goud had
willen missen. "Ik ben erg blij dit te
hebben meegemaakt Het was een
tinent. Vanaf het moment dat ze
haar op har verjaardag bij aan
komst op Schiphol hartelijk toe
zongen tot de hartverwarmende
avond die de Colombiancn spe
ciaal voor de Holtense gastgezin
nen hadden belegd, heeft Henny
Stukker met volle teugen genoten.
Want ondanks de vermoeidheid
van de lange reis, de problemen
met het hoogteverschil en de eer
ste kennismaking met de Europe
se cultuur, paste de Colombiaanse
groep zich helemaal aan de Holten
se gastgezinnen. "Ze beschouwden
ons als hun vaders en moeders. We
hebben een heel grote familie erbij
gekregen."
Op vakantie
Simon Vuuregge hoeft niet meer
na te denken over een vakantiebe
stemming voor volgend jaar. De
begeleider van de Portugese groep
haalt in 1989 de banden weer aan
met de inwoners van het kleine
dorpje Coimbra in de provincie
Ceira. Ook hij bewaart slechts goe
de herinneringen aan het Folklore
festival. "Voor mij was het de eerste
keer, maar zonder aarzelen zeg ik
ja wanneer het mij Weer wordt ge
vraagd. Ik heb echt genoten en de
Portugese gasten ook. Alles was
ook goed geregeld. De overnach
ting en het eten in de Diessenplas.
geweldig! Daar heb ik graag een
weekje slaapgebrek voor over."
Overigens was Simon Vuuregge
een van de vele Holtenaren die
"Daar bij die molen..." De Tsjechische groep Druzba ging bij de molen in Dijkerhoek op de plaat met begeleidster Diny Engel (staand
vierde van links) en Willy Piechnick (staand achtste van links).
deze week in Brunssum nog snel
even de nieuwe kennissen opzocht.
Ambassade
Het overkomt je niet elke dag dat
je te gast bent op de ambassade
van Egypte. Voor Joke Voordes
was het dan ook een hele ervaring
toen ze afgelopen week met de
groep van de University of Cairo of
ficieel werd ontvangen in Den
Haag. Tijdens een gezellig dagje
winkelen in de Hofstad werd even
een tussenstop gemaakt voor een
drankje. "Uniek" vat Joke Voordes
haar ervaringen kortweg samen.
"Dat zoiets kan in een dorp als Hol
ten is geweldig. De groep was ook
erg enthousiast over het verblijf
hier. Het was één groot feest. Twee
jaar geleden heb ik voor het eerst
een groep buitenlandse gasten be
geleid op verzoek van de suppor
tersvereniging van HMV. Toen wa
ren het Joegoslaven. Dit was weer
heel anders. Prachtig toch dat al
die landen hier in Holten vertegen
woordigd waren. We zijn uitgeno
digd voor een tegenbezoek in
Egypte. Daar verheug ik me nu al
op."
Gastgezinnen
Hoe verbroederend zo'n festival
kan werken, hebben vooral de
gastgezinnen van de Poolse groep
uit Chelm ervaren. Menigeen
stond bij het afscheid voor het
VW-kantoor met een brok in de
keel toen de Polen voor het laatst
een danklied inzetten. Voor Dick
en Jenny van der Knaap kwam
daarmee een einde aan tien heel
vermoeiende, dagen die ze echter
voor geen goud hadden willen mis
sen. "We kijken nu alweer uit naar
het volgende festival" vertelt Jen
ny. "Maar ook de gastgezinnen wa
ren erg enthousiast. "Zonder dit
festival was het bij veel mensen
nooit opgekomen om Polen te be
zoeken, maar er zijn nu toch ver
schillende Holtenaren die daar se
rieus over nadenken. Zelf gaan we
over een maand. De folkloregroep
zelf is dan nog op tournee in Italié,
maar we hebben een heleboel
adressen van familieleden, dus we
gaan zeker nog een paar dagen
naar Chelm en Lubljin.
De Joegoslavische groep Goce
Delcef bofte wel heel erg met bege
leidster Marina Eggink, die de Joe
goslaven in hun eigen taal terzijde
stond. Haar angst dat de verschil
lende dialecten nog roet in het eten
zouden gooien, werd gelukkig geen
bewaarheid. "Ze vonden het ont
zettend leuk dat ik Joegoslavisch
sprak. Gelukkig zijn er maar heel
weinig probleempjes geweest, zo
wel de groep als de gastgezinnen
waren erg tevreden. Als je ziet hoe
veel warmte en liefde je terug krijgt
voor de moeite die je doet, dan is dansers maakten tijdens de op
dat zeker de moeite waard. Ik ben tocht en de optredens in de grote
zeer tevreden en de Joegoslavische
gasten ook. Ze willen graag nog
een keer terug komen."
Heel anders
Ook voor Marian Lahuis was het
de eerste keer dat zij als begeleid-
tent indruk op het publiek. 'Voor
mij was het toch wel verrassend"
bekent Marian. "Je leert die men
sen heel anders kennen dan je ge
wend bent van Turkse mensen in
Nederland.
Ik vond het een heel
ster van een buitenlandse groep leuke groep en zal ook zeker con-
optrad. Met de Turkse groep Bah- tact houden. Zij vonden Holten
celievler uit Istanbul had zij een heel mooi en afgezien van wat klei-
heel spectaculaire groep onder ue minpuntjes vonden ze het festi-
haar hoede. Met name de zwaard- val ook geslaagd."
In Thailand kunnen de Holtense
huisvaders voorlopig geen kwaad
meer. De gasten van de Kamp-
haengphet Cultural Centre uit
Bangkok bleken erg onder de in
druk van de manier waarop in de
gastgezinnen de taken eerlijk ver
deeld waren en dat de mannen zo
goed voor vrouw en kinderen wa
ren. Waar zo'n festival niet overal
goed voor is. Begeleidster Helen
Hogeslag vindt dat ze erg geboft
heeft met de Thaise groep. "Som
mige gezinnen hadden vier gasten,
maar dat bleek helemaal niet zo'n
zware opgave. Ze hielpen overal
mee, ook met koken. Over het alge
meen waren het ook wat oudere
mensen, die erg beleefd en hulp
vaardig waren. Ze waren voor het
eerst in Europa en vonden de ont
vangst heel warm en hartelijk. Me
nigeen heeft een traantje moeten
wegpinken. Vooral bij het afscheid
toen de familie Jannink het Thaise
volkslied ten gehore bracht."
Holtenaar Hans Wissink exposeert
de komende maand met zijn fi
guurfoto's in de Openbare Biblio
theek in Deventer. In het kader
van het project Kunst Rondom is
er van 20 juli tot en met 27 augus
tus zijn foto-expositie Licht en Li
chaam te zien. De bibliotheek aan
de Brink in Deventer is geopend
van dinsdag tot en met vrijdag van
13.00 uur tot 17.00 uur (donderdag
bovendien van 19.00 uur tot 21.00
uur) en op zaterdag van 10.00 uur
tot 13.00 uur (behalve op de zater
dagen 6,13 en 20 augustus).
Ook in Holten wonen veel men
sen die op de een of andere wij
ze betrokken zijn bij het vrij*'
willigerswerk. Stille werkers
die vaak op de achtergrond hun
bijdrage leveren voor anderen
in onze samenleving. Vaak hoor
je en zie je ze niet, maar ze zijn
er wel degelijk. En zonder hen
zou de samenleving er heel wat
minder goed uitzien. De men
sen van 'Tafeltje Dekje' bij
voorbeeld, een organisatie in
het leven geroepen voor het
verzorgen van maaltijden voor
mensen die zelf om de een of an
dere reden niet in staat zijn een
warme maaltijd te bereiden. In
Holten is dat een begrip gewor
den. Bij behjaardencentrum De
Diessenplas worden dagelijks
zo'n 75 maaltijden voor Tafel
tje Dekje bereid en klaargezet.
De meeste van deze maaltijden
worden opgehaald; een twin
tigtal echter worden aan huis
bezorgd en dat gebeurt door zes
Holtense vrijwilligers. E.D.
stam is een van hen.
Zo'n zeven jaar geleden, na zijn
pensionering, begon Stam met zijn
vrijwilligerswerk. "Ik was bang na
De vrijwilligers bezorgen niet al
leen de warme maaltijden, ze dra
mijn pensionering in een zwart gat gen ook zorg voor de menulijsten.
te vallen. Ik wilde niet stilzitten,
ook wat voor een ander doen".
Door zijn vrouw, die al jaren mee
draait in het Open Bejaardenwerk
en tevens penningmeester is van
Tafeltje Dekje, kwam hij daarmee
in aanraking. Nu brengt hij om de
zes weken een week lang maaltij-
E.D. Stam: "Ik wilde niet stil zitten."
de lijsten, dan kunnen ze daarvoor
bij ons terecht", aldus Stam.
Geen tijd
Tijd om tijdens het bezorgen even
een praatje te maken met de men-
"Elke maandagmorgen nemen we
deze lijsten mee. De deelnemers
kunnen daarop voor de komende
week de maaltijden van hun keuzè *sen is er niet meer bij. "In het begin
aankruisen en aangeven of ze die
dag al dan niet een warme maaltijd
nodig hebben". Er kan dagelijks uit
drie menu's gekozen worden. De
den rond. "Het eten staat om half lijsten worden dinsdags weer mee-
Henny Stukker: "Geen woorden".
twaalf in geïsoleerde dozen klaar in
de Diessenplas. We rijden volgens
een vaste route, zodat we elke dag
om ongeveer dezelfde tijd bij de
deelnemers aan de deur staan. Te
gen enen zijn de dozen afgeleverd",
vertelt de heer Stam.
genomen en in de Diessenplas in
de computer gestopt. "De deelne
mers krijgen de lijst wel weer terug,
zodat ze kunnen controleren of de
bestelde maaaltijden ook afgele
verd worden. Mochten ze proble
men hebben met het invullen van
was dat wel mogelijk, maar toen
bezorgden we zo'n vijf maaltijden
per dag. Eigenlijk is het jammer
dat het niet meer kan, vaak willen
de mensen graag even praten".
Vanaf 1 augustus zijn de vrijwilli
gers iets vaker op pad: ze dienen
dan om de vier weken present te
zijn. "De route wordt dan uitge
breid met serviceflat De Molen
belt. En we bezorgen dan ook aan
de andere kant van de spoorlijn, de
kant van de Holterberg op. Dat
wordt een aparte route, zodat van
af augustus per dag twee mensen
in touw zijn die elk een route voor
hun rekening nemen". Het vrij willi-
gersbestand van Tafeltje Dekje
wordt daarvoor opgevoerd tot
acht.
De heer Stam heeft plezier in dit
werk. "Kijk, je werkt om de zes we
ken, straks om de vier weken. Je
hoeft niet elke dag, dat zou een
hele opgaaf zijn. Maar zoals het nu
gaat, draait het uitstekend. Als ie
mand een bepaalde dag niet kan,
wordt dat onderling geregeld. Dat
loopt heel goed, we hebben een leu
ke groep onder elkaar. Ik hoop het
nog jaren vol te houden".
