Van het erf
Bezorgdheid over
olievoorraad
Eurocamp Bergharen
3 tot 9 augustus 1979
Russisch natuurreservaat
deskundig beschermd
m
T.V.-zendtijd
voor Joods
lyederSand
Raad van kerken schrijft
regering en premier
van Vietnam over
bootvluchtelingen
Fokken van tamme bevers
mt prus
Antieke fietsen
zijn duur
Rusland is opgekomen temidden van bossen. Niemand zal
versteld staan als hij verhalen hoort over eiken, die je pas
met drie mensen kunt omvatten, over sparren die de hemel
lijken te stutten en over hele rijen van blonde berken. Maar
toch zijn er in die bossen nog wel beboste hoekjes te vinden,
die wel bijzonder sterk de aandacht tot zich trekken, hoe
wel ze zich schijnbaar slechts in weinig opzichten onder
scheiden van andere bossen. Dat is bijvoorbeeld ook het
geval met het bos van Oesmanj.
Zelfs alleen de ligging ervan is al
niet geheel gebruikelijk. Dit groene
eiland, met een oppervlak van en
kele tienduizenden hectaren,
strekt zich uit temidden van de
steppen in het Centrale zwarte-
aarde gebied, ten zuiden van de
bos gord el, die zich in Centraal Rus
land bevindt.
De eerste die dit woud op zijn
waarde wist te schatten was Peter
de Eerste. Hij waardeerde het niet
zozeer vanwege de schoonheid van
de slanke sparren, als wel om de
mogelijkheid om het bos te gebrui
ken als uitmuntend bouwmate
riaal. Deze tsaar, die grote hervor
mingen heeft doorgevoerd, had het
plan opgevat om de zuidelijke toe
gangswegen van zijn staat naar de
'zee open te leggen. De Zee van Azov
^en de Zwarte Zee zouden moeten
worden bevaren door een vloot, die
'Peter van plan was te bouwen aan
^de rivier de Woronezj, uit het hout
van het bos van Oesmanj.
.En zo is dit boseiland de geschie
denis van de Russische staat inge-
Maar het heeft wel een hoge prijs
taoeten betalen voor de „eer" die
het te beurt viel. Destijds, driehon
derd-jaar geleden al, vielen hier de
eerste gigantische sparren onder
de slagen van de bijl. En in de
daarop volgende eeuwen zouden ze
blijven vallen. Op de vruchtbare
érond in de omgeving kwam de
Jandbouw tot ontwikkeling en later
èok de industrie. Het woud van
£>esmanj werd de „natuurlijke" le
verancier van bouwmaterialen.
Dit proces, dat niet meer te stuiten
(eek. werd echter al gauw na de re
volutie van 1917 stopgezet. En op
i^en groot gedeelte van het woud
werd het door de staat beheerde
natuurreservaat van Woronezj ge
sticht.
:Het riviertje dat Oesmanj heet
l^tort zijn kristalheldere water in de
Woronezj- Maar in de zielen van de
pensen stort het rust en harmonie
én dat heeft een zeer bepaalde
Weerspiegeling in hun hele uiterlijk
en gedragswijze.
Dat waren zo mijn gedachten toen
i|k mijn begeleider door het natuur
reservaat zo langzamerhand ob
serveerde. Dat was Aleksandr Ni
kolajev, of gewoon: Sasja. Hij zatop
de punt van ons bootje, terwijl hij
Onhoorbaar met de uitéén roeiriem
bestaande roeiroem voortpeddel-
Sfet als de jongelingzonder vrees en
blaam uit de Oud-Russische „byli-
|iy", de heldenverhalen van het
volk. Hij was rossig, h ad een breed,
^lavisch aandoend gezicht en hij
Was stevig gebouwd, hoewel iets
^an de zware kant door de krachten
||ie hij al had verbruikt. In zijn be
wegingen was hij ongehaast en bij
|iet spreken terughoudend. Ook
was hij niet vrijgevig met zijn glim
lach schrijft Aloiz Fil in het voor
lichtingsblad van de Russische
ambassade. Maar ais hij dan een-
jpaal glimlachte, dan was het net of
op een sombere dag een zonnetje
doorbrak in de diepe poelen onder
zijn wimpers. Zijn witte blinkende
tanden schitterden dan vochtig op.
$ijf jaar geleden, nadat hij was af
gestudeerd aan de biologische fa
culteit in de stad Woronezj, arri
veerde Nikolajev tezamen met zijn
jonge vrouw in dit natuurreservaat.
Hij kreeg de functie van jongste we
tenschappelijke medewerker en
een salaris van honderdvijftig roe
bel per maand.
Ê1VSRK010NIE
Sasja houdt zich bezig met onder
zoek naar de bevers die hier in het
water leven.
De bevers vormen na de mastbos
sen de tweede trots van het natuur
reservaat. En misschien zelfs wel de
eerste en de belangrijkste trots. In
de ver achter ons liggende tijden
van Peter de Grote kwamen deze
dieren in de Russische bossen niet
minder voor dan welke andere die
ren ook. Maar in eigen land en in de
steden overzee vermenigvuldigden
de liefhebbers van mantels en
hoedjes uit beverbont zich aanzien
lijk sterker dan die diertjes in de
bossen zelf. En zo kon het gebeuren
dat er tegen de tijd dat de Sovjet
macht na de Oktoberrevolutie aan
de beurt kwam om zich hiermee be
zig te houden in Rusland praktisch
geen bevers meer voorkomen. Bo
vendien was het nu niet direct één
van de meest onontbeerlijke tak
ken van de nationale economie.
Slechts een paar families, die ge
spaard waren gebleven in de diep
ten van de bossen van Oesmanj,
waren praktisch de enige die in ons
hele land waren overgebleven.
Tegenwoordig zijn er in de Sovjet
Unie bijna honderdvijftigduizend
bevers. Die leven op voor hen ge
schikte plaatsen, vanaf de Karpa
ten tot aan Kamtsjatka en van het
schiereiland Kola tot aan de Kau-
kasus. De helft daarvan voert zijn
stamboom terug op de bevers die
gespaard waren gebleven in het
woud van Oesmanj.
En dat vormt nu de grootste trots
van de mensen die in het natuurre
servaat werken.
Tientallen jaren zijn dinsdien ver
streken en de mensen die werken
op de laboratoria van het centrale;
landhuis en in de hutjes van de
meer afgelegen streken wisselden
elkaar af, maar één zaak, die hun
allen aanging, is onvoorwaardelijk
overeind gebleven: er werden be
vers gespaard, bestudeerd en ge
fokt. En ze hebben de oevers van de
Oesmanj opnieuw dicht bevolkt.
niet bedoeld om te vernietigen,
maar om levens te redden.
Hier moet ik even bij vertellen dat
er rond de tijd dat het natuurre
servaat in het woud van Oesmanj
word opgericht ook een tiental
Europese edelherten gespaard
was gebleven. Die schitterende
dieren kwamen verder nergens in
Rusland meer voor en ook zij wer
den in bescherming genomen. Zij
vermenigvuldigden zich, maar
hun aantal werd ondertussen zó
groot, dat ze elkaar het brood als
het eare uit de mond aten. En bo
vendien verschenen er ook nog
wilde zwijnen en elanden in het
bos. Ook zij groeiden in tal en last.
Nu is dit boseiland ook weer niet
zó groot, zodat de voedselvoorraad
ook beperkt is.
Het reële gevaar begon de kop op te
steken dat het woud overbevolkt
xütx raicen met hoefdieren. En dus
moesten de overtollige dieren wor
den overgebracht naar andere bos
sen en gelukkig kwamen er vol
doende bestellingen binnen uit
verschillende gebieden van ons
land. Maar hoewel het tamelijk
simpel is om een bever te vangen, is
het een heel andere zaak als je de
baas moet zien te worden over bij
voorbeeld een eland, die bekend
staat als „de tank van het bos"
Wladilj Komarov, wetenschappe
lijk hoofdmedewerker aan het na
tuurreservaat, liet mij een klein lo
den kogeltje zien. Een uitge
spaarde holte was gevuld met een
speciaal preparaat en met derge
lijke „Komarovkogels" schieten de
jachtdeskundigen van een afstand
van zo'n honderdtwintig k hond er-
Wetenschappelijke medewerkers
bezig met een onderzoek naar een
met een kogel verdoofd dier.
En steeds meer Van die behaarde
beverfamilies konden vertrekken
in kooitjes, om die weer te verlaten
in nabije en afgelegen bosriviertjes
en om een begin te maken met een
hernieuwde bewoning.
In 1932 werd aan de oevers van de
Oesmanj de eerste experimentele
beverfokkerij ter wereld gesticht.
Die wordt geleid door Leonid La-
vrov, een veteraan in het natuurre
servaat en candidaat in de biologie.
Het doel van zijn vele jaren du
rende werk is het fokken van een
nieuwe variëteit tamme bevers.
Dat is een uitermate subtiel werk,
dat heel langzaam vorderingen
maatk, maar toch zijn er al hoop
gevende resultaten geboekt. Het
werk van Lavrov wordt met grote
aandacht gevolgd, niet alleen door
Sovjet-specialisten, maar ook door
deskundigen in het buitenland. Hij
wisselt nu bijvoorbeeld al meer dan
twintig jaar lang wetenschappe
lijke informatie uit met de Ameri
kaanse beverfokker Mark Weaver.
KOSEl DIE LEVENS REDT
Laat in de herfst, wanneer de eerste
sneeuw de aarde nog maar net
heeft bedekt met zijn witte poeder,
trekken de Jachtdeskundigen van
het reservaat met geweren van
klein kaliber de lichter en doorzich
tiger geworden bossages in. Met
een knappend geluid, net alsof er
takken kraken in strenge vorst,
klinken de onheilspellende schoten
op...
In een natuurreservaat? Zult u zich
verwonderd afvragen
Jazeker! Maar deze schoten zijn
dvijftig meter een dier in zijn ach
terste. Het wondje is nauwelijks
zichtbaar en ongevaarlijk. Zo'n
dier gaat er natuurlijk wel als een
haas vandoor, maar na zo'n zeven
tien munuten raakt het in een toe
stand van shock, die ongeveer der
tig munuten aanhoudt. In die tijd
wordt zo'n prachtige bosbewoner
ingehaald door de mensen, die hem
als het ware „inbakeren" bij poten
en hoorns. En de aflevering in de
nieuwe woonplaats is dan alleen
nog een kwestie van geduld en
techniek
Gebruikmakend van deze methode
verzenden de jachtdeskundigen
van het woud van Oesmanj jaarlijk
zo'n tweehonderd edelherten,
evenveel wilde zwijnen en een groot
aantal elanden naar hun collega's,
waar ze andere bossen zullen gaan
bewonen.
Op de „kogel van Komarov" is in
een aantal van de grootste landen
ter wereld patent verleend als het
meest effectieve en - wat het be
langrijkste is - het minst schade
lijke middel om wilde dieren tijde
lijk immobiel te maken.
Het is niet zo eenvoudig om een op
lossing te vinden voor het pro
bleem om een zone van „maagde
lijke natuur" te beschermen, die
praktisch letterlijk voor de drem
pel van een grote stad ligt. Maar
Sasja Nikolajev heeft het voorna
amste middel daartoe juist gezien:
via de massamedia moet aan de
stadsbewoners voortdurend wor
den uitgelegd, dat zelfs een klein
boeketje veldbloemen dat uit het
reservaat wordt meegenomen een
klap betekent voor die prachtige
wereld.
DUIZENDEN BEZOEKERS
Maar aan de andere kant Is het wel
Juist om deze wereld van giganti
sche sparren en bosdieren geheel te
isoleren van „mensen van buite
naf"? Natuurlijk niet, zeiden zowel
Sasja Nikolajev en andere mede
werkers.
En het reservaat wordt ieder jaar
dan ook bezocht door duizenden en
duizenden mensen, die hier een
excursie komen maken. Er komen
hier ook heel wat wetenschappe
lijke delegaties uit alle boeken van
ons land en zelfs van over de hele
wereld. Door de bossages van hef
woud van Oesmanj is een observa
tieroute uitgezet. De excursies
langs deze route worden dusdanig
geregeld, dat de bosbewoners niel
worden opgeschrikt.
En als er iemand pech heeft en niel
de kans krij gt om ze „in het wild tt
zien, kunnen in de volières er
kooien van het natuurreservaa'
nog altijd de vertegenwoordiger:
van het „bosvolkje" worden be
zichtigdsamen met het trotse hert
de eland met zijn boze gezicht, eer
paartje verlegen bevers en de ge
streepte jonge zwijnen schrijf
Aloiz Fil.
Er wordt verteld dat het woud var
Oesmanj door Peter de Grote „d-
gulden struik van de Russisch-
staat" werd genoemd. En ook van
daag de dag trekt het woud, net al
in de dagen van weleer, de mensei
aan door zijn elementaire schoor
heid en onbedorvenheid. Enhetzs
dan ook beschermd moeten woi
den in het belang van de huidige e
de komende generaties", zoals he
wordt omschreven in de grondewe
van de USSR, in het artikel d?
handelt over de natuurbesche
ming aldus de auteur.
In het kader van het Jaar van het
Kind organiseert de landelijke
jeugdorganisatie Jong Nederland
een e rocamp met als thema: Het
spel - al lijkt het zonder zin - er zit
een hele wereld in. Het initiatief
voor deze internationale ontmoe
tingsbijeenkomst is genomen door
de Fédération Internationale des
Communuautés de Jeunesse Cat-
holique Paroissiales (FIMCAP),
een internationale federatie van
katholieke jeugdorganisaties uit
de gehele wereld met ongeveer
2.000.000 leden.
Het eurocamp vindt plaats van 3
tot 9 augustus 1979 in Bergharen.
een dorp met een landelijk karak
ter in het centrum van het Land
van Maas en Waal. In totaal zullen
524 jongens en meisjes in de leeftijd
van 11 tot 13 jaar en 131 leiders en
leidsters hieraan deelnemen. Zij
zijn afkomstig uit Zwitserland,
Oostenrijk, België. Duitsland,
Frankrijk, Engeland, Italië en Ne
derland.
De bedoeling van deze ontmoe
tingsbijeenkomst is om door mid
del van het spel elkaar beter te le-
De Raad van Kerken heeft
in een brief aan premiér Van
Agt over de Vietnamese
bootvluchtelingen een drie
tal punten naar voren ge
bracht met het oog op de
steeds ernstiger wordende
omstandigheden voor grote
delen van de Vietnamese
bevolking. In de brief be
pleit de raad, dat de neder-
landse regering eventueel
samen met andeere landen
zich tot het uiterste inspant
om de last van het vluchte
lingenprobleem voor de
eerste landen van opvangst
te verlichten, inclusief druk
op de regering in Hanoi om
de oorzaken van de uittocht
weg te nemen.
Verder zou Nederland nadrukke
lijk te kennen moeten geven veel
grotere groepen Vietnamese vluch
telingen te willen opnemen en
daartoe ook op korte termijn de
nodige stappen ondernemen. Tens
lotte wordt een royale voortzetting
van de humanitaire hulp aan Viet
nam bepleit, inclusief hervatting
van de hulp voor de wederopbouw,
als een belangrijk middel op lan
gere termijn om tot een verbetering
van de situatie in Zuid-Oost-Aziê te
geraken. Bij de brief aan de rege
ring was een kopie ingesloten van
een brief van de raad aan premier
Pham Van Dong van Vietnam,
waarin o.a. wordt gezegd, dat men
niet wil treden in de internationale
politieke aspecten van dit gebeu
ren, maar, dat hoe belangrijk en vi
taal deze ook mogen zijn, zij zijn
uiteindelijk ondergeschikt aan nog
meer fundamentele menselijke
waarden. Vanuit deze optiek
spreekt de raad uit, dat hij ge
schokt is over de sterk aange
groeide stroom van vluchtelingen.
„Hoe komt het dat al deze men
sen", zo vraagt de raad. „zich over
leveren aan de onzekereheid van
een veelal levensgevaarlijke reis
over zee en - bij overleven - een uit
zichtloos bestaan in een overvol
vluchtelingenkamp? In het verle
den is bij. verschillende gelegenhe
den door de kerken fel geprotes
teerd o.a. tegen de meedogenloze
bombardementen van de Ver
enigde Staten op uw land. Thans",
aldus de raad. „stellen wij tot onze
diepe teleurstelling vast, dat Viet
nam haar internationale prestige
en de sympathie van velen in de
wereld grondig verspeelt, door de
onaanvaardbare wijze, waarop uw
regering omsprin gt met grote delen
van haar eigen bevolking".
Da wxferjoiig van Vietnam
Vietnam heeft meer vluchtelingen
binnen zijn grenzen dan alle om
ringende landen tezamen. Na Zaïre
herbergt het de meeste vluchtelin
gen in de gehele wereld n.l. 160.000
cambodjanen. 300 000 cambodja-
nen van Vietnamese oorsprong en
120 000 van verschillende her
komst. Deze mensen wonen allen in
kampen. Op de boten, een steeds
wisselend aantal, verblijven onge
veer 6000 mensen. Vietnam telt
meer droevige records. Om te be
ginnen het feit. dat in luttele jaren
de sympathie voor de strijd van het
Vietnamese volk voor zijn onafhan
kelijkheid is omgeslagen in totale
isolatie en verguizing. Na de val
van Saigon in 1975 begon het hoop
vol. Tegen de verwachting in wer
den relatief heel weinig aanhan
gers van het oude regime omge
bracht. De heropvoedingskampen
waren geen paradijs, maar een
massale moordpartij bleef uit in
tegenstelling tot Indonesië in 1965.
Vietnam had een Marshall-plan
nodig om na 30 jaar strijd (tegen
fransen en amerikanen) een oor
logseconomie op agrarische we
deropbouw te heroriënteren. Viet
nam wendde zich tot het Interna
tionale Monetaire Fonds, werd lid
van de Aziatische Ontwikkelings
bank, de Wereldbank, zocht toena
dering tot nabuurlanden, bena
derde zelfs multi-nationale onder
nemingen om zijn olie te explore
ren. Intussen troffen twee record
natuurrampen het land. Een-derde
van de oogst van 1977 werd vernie
tigd door droogte. In 1978 trof een
overstroming het land. Weer een-
vijfde van de oogst vernietigd.
China en Cambodja oefenden druk
uit, terwijl in Vietnam de spanning
tussen Noord en Zuid toenam. De
nieuwe Ekonomische Zönepoli-
tiek (verhuizing van de stad naar
het land) kwam hierdoor in moei
lijkheden. Repressie en morele
neergang van noordelijke kaders in
het Zuiden nam toe. Amerikaanse
en Wereldbank-hulp, laat staan
herstelbetalingen bleven uit. En
zo werd Vietnam steeds afhanke
lijker van Rusland. Al deze facto
ren zijn redenen genoeg voor som
migen het land te verlaten. Voeg er
echter vrees, noord-zuid tegenstel
lingen, chinezen-haat (het zonde
bok systeem) bij en de uittocht van
de bootvluchtelingen kan ten dele
verklaard worden, aldus een
achtergrond-schets van de Viet
namese situatie, geschetst door ds.
PP van Lelyveld, secretaris van de
Stichting Oecumenische Hulp aan
Kerken en Vluchtelingen (S.O.H.).
In de loop van 1978 werd echter
duidelijk dat zoveel mensen niet
ongemerkt uit Vietnam weg kon
den varen zonder dat tenminste la
gere ambtenaren voor f 4.000.- per
persoon even de andere kant opke
ken. De Hai Hong en Huey Fong
waren illustraties dat aan vluchte
lingen geld te verdienen is, zowel
door Chinese groothandelaren in
Hong Kong, als door de vietname-
zen. Vaststaat dat de Vietnamese
lagere overheid betrokken is bij
deze handel. Niet geheel staat vast
in hoeverre Hanoi zo cynisch is, dat
zij tussen 150 en 300 miljoen dollar
verdient aan deze mensen, waar
van naar schatting de helft op zee
verdrinkt (tussen 100.000-200.000
mensen). Het ergste moet gevreesd
worden Vietnam ts nu zelfs begon
nen vietnamezen van Chinese af
komst uit het. noorden de zee op te
sturen als gevolg van de Chinese in
val aan de noordgrens. Intussen
zijn 49 miljoen vietnamezen aan
russische steun overgeleverd.
Vietnam is de paria onder de naties
geworden. Het is nodig om deze fei
ten nog eens in herinnering te
brengen om oorzaak en gevolg nog
enigszins te kunnen onderschei
den, aidus S.O.H.
Wat kan gsdoaa worden?
Geen gemakkelijk antwoord is te
geven. Op een oproep van de We
reldraad van Kerken hebben ver
schillende Europese kerken hun
regeringen gevraagd niet meer ,na
u' te roepen, maar meer vluchtelin
gen op te nemen. Ook protesteerde
de Raad van Kerken bij de Vietna
mese regering tegen de deportatie
van etnische Chinese vietnamezen
die reeds generaties in Vietnam
wonen en nu de zee opgestuurd
worden. Tevens stelde de raad in
dringende vragen naar de ooizaken
van de uittocht. Tenslotte heeft de
Raad van Kerken de nederlandse
regering gevraagd om niet alleen
royaal de humanitaire hulp aan
Vietnam voort te zetten, maar ook
de hulp bij de wederopbouw te her
vatten. Wie de oorzaken wil verhel
pen zal ook in Vietnam hulp verle
nen.
We! ba de ptafoalljke
gsraesfife deen?
Een gemeente in Nederland kan bij
de burgerlijke gemeente (B en W)
nagaan, in hoeverre huizen ter be
schikking gesteld kunnen worden
ten behoeve van vluchtelingen (in
formatie daarover doorgeven aan
de nationale opvangorganisatie
Stichting Vluchtelingenwerk Ne
derland SVN, Herengracht 6, Am
sterdam, t.a.v. de heer van het Hof,
tel. 020-224651 (wo/do/vrij;. Ge
meenten kunnen ook financieel
steunen met name in de opvang
van de met de Wereldraad verbon
den Hong Kong Christian Service.
Ook is er een nationale actie in
voorbereiding waarin SOH parti
cipeert. Tenslotte kan de gemeente
in de liturgie en voorbede vasthou
dend betrokken zijn bij het stap
voor stap oplossen van dit pro
bleem.
(Hervormd Persbureau)
ren kennen, en een bijdrage te leve
ren tot een grotere bewustwording
van de kinderen in de situatie
waarin ze leven. Het eurocamp
heeft te maken met het „leren leven
in één eenwordend Europa". Deze
doelstelling wordt gekonkretiseerd
in een programma, waarin het ver
haal van de Ark van Noë centraal
staat. Dit verhaal wordt „geaktua-
liseerd". Wanneer er vandaag een
zondvloed zou komen, wat zou er
dan overspoeld worden? Wat wil jij
meenemen in de Ark? Wat laat jü
achter?ij Wat vind jij waardevol in
de nieuwe wereld van morgen, waar
jij dan in leeft? De internationale
voorbereidingskommissie tracht
op deze manier de rechten van de
kinderen te verwoorden. Uitgang
spunt van dit eurocamp is het be
ginsel, dat kinderen recht hebben
op spel, ontspanning en ont
plooiing.
Het eurocamp 1979 is mede moge
lijk gemaakt dank zij de steun van
een aantal fondsen. Er is een bij
drage van de Stichting Zomerze-
gels ad f25.000,00; van de Kinder
postzegels ad f25.000,00; het Na
tionaal Jeugdfonds ad f25.000,00;
van het Ministerie van Cultuur,
Recreatie en Maatschappelijk
Werk ad f30.000,00; van de Natio
nale Commissie Jaar van het Kind
f25.000,00. Het Europees Jeugd
fonds in Straatsburg heeft een bij
drage gegeven van f30.000,00.
Met ingang van 1 oktober krijgt het
Nederlands-Israëlitisch Kerkge
nootschap een half uur televisie
zendtijd per half jaar. Minister
Gardeniers van CRM, heeft daar
toe besloten, omdat ze van mening
is, dat de tv-uitzendingen, besterad
voor de leden van dit kerkgenoot
schap, in een specifieke behoeftzul-
len voorzien. Ook neemt de be
windsvrouw aan, dat de uitzendin
gen bij een groter publiek belang
stelling zullen trekken. Het kerk
genootschap heeft thans vol
doende leden om een toewijzing
van tv-zendtijd te kunnen recht
vaardigen, aldus de beschikking.
De tijd is voorbij dat je voor een
luttel bedrag een antieke fiets kan
kopen, die nog wel ergens op zolder
of in een schuur stond. De prijs die
hiervoor moet worden betaald, is
metsprongen omhooggegaan. Ook
nog niet echt antieke fietsen wor
den tegenwoordig veel gezocht en
dat zijn dan bijvoorbeeld fietsen uit
de jaren dertig, veertig en vijftig
van deze eeuw. Vooral in Amerika
bestaat voor deze „oldtimers" veel
belangstelling. Voor een in goede
staat verkerende fiets van dertig
jaar geleden heeft men al gauw 600
tot 800 dollar over. Zuinig zijn dus
op uw zolder-voorraad oude fiet
sen het kan een geldbeleggingzijn.
De voorzitter van het Landbouw
schap, drs. JJ. Schouten, heeft tij
dens een openbare bestuursverga
dering van het schap,gepleit voor
een overheidstoezicht op de
reserve-v oorraden olie voor
kwestbare sectoren zoals de glas
tuinbouw. De toch al precaire
opbrengsten-kostenverhouding
wordt daardoor nog verder belast.
Nog grotere bezuiniging op het
energieverbruik - achtte drs.
Schouten belangrijk.
Want als bijvoorbeeld in de V.S.
10 van de benzine wordt vervan
gen door gasolie. die zoals in Brazi
lië met benzine wordt gemengd,
dan zal door de stijgende benzine
prijzen de vraag naar gasolie toe
nemen
Dan zullen er forse prijsstijgingen
zijn van mais, granen en/of suiker.
In plaats van zich zorg te maken
over de huidige graanvoorraden
zouden de E.G.-autoriteiten zich
moeten bezinnen op een schaarste,
die in de toekomst wel mogelijk is,
aldus drs. Schouten. Het ware zin
vol een studiecommissie in te stel
len om de energie-problematiek te
onderzoeken.
Drs. Schouten herinnerde aan de
nota landbouwbeleid 1979-1980.
Daarin wordt weer de noodzaak
aan de orde gesteld van een veran
derde inkomstenbelastingheffing
voor de zelfstandige ondernemers
voor de reservevorming. Die is no
dig gezien de risico's, die de agra
riërs hebben door het slechte weer
van de laatste dagen, aldus spre
ker.
