Het kerstdiner van de eekhoorn Bond van Plattelands vrouwen afd. Espelo hield kerstfeest Kerstnacht samenkomsten Kerstviering afd. Holten Ned. Bond van plattelands- vronwen Zeer grote belangstelling voor volkskerstzangavond Kerstwijding plattelandsvrouwen Dijkerhoek KERSTMANNETJE IN DG SCHURE Geen naalduitval meer van de kerstboom Traditionele pnzzelwandeltocht Film in De Schure EEN KERSTVERHAAL VOOR DE KLEINTJES nyjuitMO iNiüU WÜtSDAD - 22 DECEMBER 1978 - PAG. 11 Het grote bos lag er maar sombertjes bij De l laatste blaadjes waren van de bomen gevallen. zoals zij dat elk jaar. tegen elke winter, doen. De bomen staken hun kale takken uit. Ze zwaaiden wat weemoedig met de wind heen en weer. Voor de mensen, die vanuit de stad naar het bos ke- I ken, leek het alsof er in het bos helemaal geen leven meer was. Maar daarin vergisten zij zich deerlijk. Tussen de hopen afgevallen bladeren renden de bosdieren nijver heen en weer. Makkie i het konijn, Oele de bosvogel, Hammie de ham ster en Nico de eekhoorn waren druk bezig met het verzamelen van hun voedsel voor dè winter. Zij hadden al heel wat beukenootjes en eikels in hun holletjes en nesten verstopt. Dagenlang al hadden zij tussen de bladeren, de takjes en het gras gescharreld, want het verzamelen van vol doende eten voor de winter is een heel moeilijk karwei. Daar gaat veel tijd mee heen. De dieren hadden het nu zo erg druk omdat het bijna Kers tmis was. En Kerstmis is ook in het bos een grote feestdag. Dan wilden alle dieren klaar zijn met het verzamelen van hun voedselvoorraad. Daar was ook een heel praktische reden voor. Ze wis ten heel goed dat het rond Kerstmis vaak sneeuwt. En als er eenmaal sneeuw in het bos is gevallen, kun je niet meer naar eten zoeken. Dan ligt alles verborgen onder die grote, witte deken. En, zoals Nico de eekhoorn het al eens had ge- I zegd, het is dan ook brrrr verschrikkelijk koud en je kunt dan maar het beste thuis in je warme holletje blijven, in plaats van de hele dag in het bos naar eten te scharrelen. Nico de eekhoorn was heel trots op zijn voedsel voorraad. Hij had, zo dacht hij, van alle dieren de meeste en de mooiste beukenootjes, eikels en denneappels by elkaar gezocht. En elk ander dier moest dat weten ook. Wanneer Nico Makkie het konijn tegenkwam, zei hij telkens weer op nieuw: „Tsjonge, ik heb me dit jaar toch wat lekkers verzameld. Je hebt nog nooit van je le ven zoveel eten bij elkaar gezien. En goed hoor, alles eerste kwaliteit!" Hammie de hamster moest het ook iedere keer weer horen. En Ham mie werd daar soms wel eens een beetje boos over. Want zelf had hij helemaal niet zoveel noo tjes gevonden en daarover maakte hy zich wel wat zorgen. De winter duurt lang en een hamster moet in de winter extra veel eten, net zoals men sen. Hammie zei dan elke keer tegen Nico de eekhoorn: „Dat is fijn voor jou. maar je zegt dat nu wel steeds, maar hoe weten wy dat het waar is?" „Ik jok nooit", zei Nico en daar had de eek hoorn wel gelijk mee. Want jokken doen de bos dieren bijna nooit. „Nou, ik geloof daar toch maar weinig van hoor, dat jy zoveel eten hebt", zei Hammie de hamster op een keer. Nico de eekhoorn had dat niet vergeten. En hy besloot daar wat aan te doen. Wie op zekere dag door het bos wandelde, kon hem heel druk bezig zien. vlak voor het holletjeshuis, waarin hy woonde. Heel snel liep hy telkens zyn huisje in en uit. Elke keer als hy naar buiten kwam, had hij zijn voor pootjes en zyn bek vol nootjes en denneappels. En als hy weer naar binnen ging, had hij niets meer. Oele de bosvogel, die van boven in een boom naar Nico zat te kyken, was heel Verbaasd. Hy begreep daar werkeiyk niets van. Hij wipte wat op zyn tak heen en weer en riep naar bene den: „Nico, wat ben je toch aan het doen?" De eekhoorn was eigenlijk wel biy, dat Oele de bos vogel even kwam kijken. Hij was doodmoe van al dat heen en weer geren. „Hè, hè, nou, ik... ik. zal het je wel vertellen, kom maar even naar bene den". En terwijl Oele naar de grond zweefde, ging Nico rustig op zyn achterpootjes zitten om wat uit te blazen. „Zie je", zei Nico, „jullie willen nooit geloven dat ik zoveel voedsel heb. Nu ga ik vlak voor mijn huis een geweldig grote berg van eten maken. De grootste stapel eten, die jullie ooit hebben gezien. Als jullie het eenmaal heb ben gezien, dan zullen jullie het wel moeten ge loven". Oele de bosvogel keek Nico ongelovig aan. „Doe je dat allemaal om ons ervan te over tuigen dat je niet hebt gejokt?", vroeg hy. Nico de eekhoorn knikte heftig ja. „Nou, dat vind ik maar dom, hoor", zei Oele. „Wie doet er nu zo mal. En wat doe je eigenlyk als je het aan ons hebt laten zien?" Tja, Nico krabde eens achter zyn oor. Daar had hy eigenlijk nog niet zo over nagedacht. „Oh, maar dat weet ik wel", zei hy, „dan breng ik het allemaal weer terug". Hy kon zyn eten natuuriyk niet buiten laten liggen. Als het dan ging sneeuwen en vriezen kon hy het niet meer gebruiken. „Maar daar ben je dagen lang mee bezig", antwoordde Oele. „Wat een werk En wpet ie wat ik wel erg vind. dan heb je helemaal geen tijd om ons te helpen bij het versieren van het bos. Je weet toch dat het bijna Kerstmis is?" Ook daaraan had Nico helemaal niet gedacht. Elk jaar in december doen de dieren hun uiterste best om een klein stukje van het bos zo mooi mogeiyk te maken. Zoals ook de mensen de ste den met lampjes en kerstbomen versieren. En Nico de eekhoorn was daar zo'n beetje onmis baar by. Hij was de beste klimmer van alle dieren en kon boven in de bomen de vogels helpen met hun werk. Dat was wel fijn, want de vogels had den alleen hun snavels om alles mooi te maken, terwijl Nico ook zijn pootjes kon gebruiken. „Oh, maar ik zal heel erg mijn best doen. Dan ben ik op tijd klaar om jullie te helpen", beloofde hij. Maar hy maakte zich toch wel zorgen. Als hij al het eten, dat in zijn holletje lag, naar buiten wilde brengen om het de andere dieren te laten zien, moest hij nog heel wat keren heen en weer lopen. En daarna moest alles weer terug. Als hy dan maar niet te moe was om kerstversiering op te hangen. Ook Oele de bosvogel dacht daar zo over. „Ik zal je nu maar niet lahger ophouden, anders duurt het nog langer", zei hij. En Oele vloog weg. Hij wilde direkt met Makkie het ko nijn en Hammie de hamster gaan praten, want Nico zou natuurlijk nooit op tyd zijn om het bos te versieren. Terwijl hij naar het holletje van Hammie vloog, bedacht hij welk plannetje hij moest uitvoeren. En toen hy^bij Hammie aan klopte, wist hij het. Als Nico de eekhoorn het nu ook maar goed zou vindenOele vertelde aan Hammie de hamster wat de eekhoorn aan het doen was. „Gossie", zei Hammie, „wat doet dat beest weer raar Ik heb hem al nooit zo aardig gevonden". „Toe", zei Oele, „dat heeft er niets mee te maken. Jij plaagt hem ook altijd door hem nooit te geloven. Maar we moeten er wat aan doen. En ik geloof, dat ik weet wat we moe ten uitvoeren". „O ja?", vroeg Hammie heel nieuwsgierig, „Wat dan wel?" „We gaan hem helpen". „Wat?" riep Hammie boos uit. „Wij hem helpen? Ik denk er niet aan. Hij wil toch zelf al zijn nootjes naar buiten en weer naar binnen dragen?" „Ja, dat wel, maar als we nu gelijk- gaan", zei Oele. „dan zeggen wij tegen hem, dat wy hem willen helpen. En als hij dan ja zegt. dan komen we vanzelf in zyn voorraadhokje, waar we anders nooit mogen komen. En dan zien wij zijn eten toch al? Dan hoeft hij echt niet meer alles naar buiten te dragen". Hammie moesteven na denken. Toen sprong hij plotseling op. „Jij bent een heel slimme vogel. Oele. Natuurlijk geloven wij direkt dat hij zoveel mooi eten heeft als wij zyn voorraadkamertje zien. Dat ls knap gevon den van je. Laten we maar geiyk Makkie het konijn halen, dan gaan we met ons allen naar Nico". Nico de eekhoorn keek nieuwsgierig op toen Oele weer kwam aanvliegen. „Ben je daar al weer", vroeg hy. „Ja", antwoordde Oele, „en Makkie en Hammie komen ook. We willen je helpen" „My helpen?", vroeg Nico verbaasd. „Natuurlijk", antwoordde Oele. „Jij helpt ons met het versieren van het bos en wij helpen jou met het dragen van het eten". Daarover moest Nico even nadenken. Maar no een tijdje zei hij: „dat is toch aardig van jullie, dat jullie my willen helpen". Makkie en Hammie kwamen op dat moment net over het bospad aanlopen. „Dag", zei Nico heel vriendelyk. Het konyn en de ham ster zeiden netzo vriendelijk „dag" terug. Ham mie de hamster keek wel een beetje jaloers naar de berg eten, die al buiten voor de deur van Ni- co's holletje lag. „Wat een boel eten heb je daar. zeg. En wat een mooie nootjes", zei hij. „Tja", zei Nico, „je wilde het toch niet geloven?" Hij wachtte even. „Maar ga maar gauw mee naar binnen, dan kun je de rest helpen dragen. Er ligt nog een hele stapel". Ze liepen met z'n vieren het huisje binnen, dat byna te klein was voor zoveel dieren. Toen Nico de eekhoorn de deur van zyn voorraadkamer open deed, bleven de anderen verbaasd staan. Binnen lag de mooiste stapel noten en denneappels die ze ooit hadden gezien. „Oh. wat mooi", zei Oele. „Oh, wat lekker", zei Hammie. „Oh. wat veel", zei Makkie. „Geloven jullie me nu?", vroeg Nico de eekhoorn. „Ja hoor", antwoordden ze alle drie tegelyk. „Maar wacht eens even", zei Nico even later, toen ze nog meer eten naar buiten wilden brengen, .jullie hebben het nu al gezien. Dan hoevem we het toch niet meer allemaal voor myn huisje neer te leggen?" „Nee, daar heb je eigenlijk wel gelyk in", zei Hammie de hamster. Ik zal de andere dieren wel vertellen, dat wy gezien hebben wat voor lekkers jy hebt en hoe goed jij je best hebt gedaan bij het verzamelen van voedsel". „Weet je wat?", bedacht Makkie het konijn, „wij helpen je wel even met het weer naar binnen brengen van wat er al buiten ligt". „Ja", zei Oele de bos vogel. „Als wij dat met ons vieren doen, Is het zo gebeurd. Dan kunnen wy gelijk beginnen met het versieren van het bos voor Kerstmis". Nico de eekhoorn zei natuurlijk graag „ja". En Oele lachte in zichzelf omdat zijn plannetje helemaal was gelukt. Ze konden op tijd beginnen met het aanbrengen van de versiering. Het weer naar binnen brengen van al dat lekkers was snel gebeurd. Met z'n allvn kun je heel vlug werken. En Nico de eekhoorn merkte wel hoe groot de bewondering van de anderen voor zijn j geweldige voorraad was. Maar hij merkte ook, I dat Hammie de hamster soms helemaal niet blij keek. Nadat alles binnen was, rustten ze even uit. Op dat moment vroeg Nico aan Hammie: I „Zeg, vriend, jij kykt soms zo somber. Is er wat I aan de hand?" „Och", zuchtte Hammie. „ik heb j jou nu zo geholpen, maar eigenlyk ben ik hele- maal niet blij. Ik heb dit jaar zo weinig gevonden en jy zo erg veel. Ik ben soms wel een beetje jaloers. Ik heb al mijn vrienden gevraagd om met I Kerstmis bij mij te komen eten, maar ik wist I toen nog niet dat ik zo weinig zou vinden. Als ze nu bij my komen eten heb ik niet meer genoeg voor de rest van de winter". „Dat is erg", vond Makkie het konijn. „Tja", zuchtte Oele de bos- vogel, die ook geen oplossing wist, al was hy nog zo slim. „Ik weet wel wat", zei Nico. „Ik heb nu i toch zo veel eten. waarom komen jullie met i Kerstmis niet by my eten? Dan maak ik een heel i mooi Kerstdiner". „Meen je dat?", vroeg Ham mie blij. „Natuuriyk", antwoordde Nico. „anders j zou ik het immers niet vragen". „Ja", zei Oele, I „dat is een heel aardig voorstel van Nico. Dat doen we dan als wij het bos hebben versierd". Zo kwam het, dat, nadat de dieren allerlei mooie I dingen in het bos hadden opgehangen, heel wat J bosdieren de gast waren van Nico de eekhoorn, f Het werd een heel mooi feest, want al had Nicoc dan veel eten, alle gasten wilden toch zelf ook 1 nog wat meebrengen. De een had beuketaarten, I de andere appelflappen en Hammie de hamster had bosbessenwijn meegebracht. Het werd een heel fijn kerstdiner met een mooi feest daarna, dat tot laat in de avond doorging. Iedereen wasj vol bewondering voor het lekkere eten van Nicofl de eekhoorn. „Zie je wel", zei Oele de bosvogel ij tegen hem, „er zyn veel leukere manieren om de andere dieren te laten zien hoe goed jy je bestl kunt doen". En daarop zwaaide Nico de eek-f hoorn instemmend met zyn mooie staart (NADRUK VERBODEN) Voor de woensdagavond in de sporthal ,,'t Mossink" ge houden Volkskerstzangavond bestond een zeer grote be langstelling. Ds. W. Vons die namens de Interkerkelijke open Deur-groep Holten een woord van welkom sprak zei blij te zyn met de belangstelling van zo velen en prees de saamhorigheid van 7 Holtense koren die als één koor aan deze door de Open Deurgroep belegde samenkomst mee werken. Het Kerstevangelie Lucas 2 vers 1-13 werd gelezen door burgemee ster W H. Enklaar waarna ds Vons een meditatie hield in verband met gelezen schriftgedeelte. Er is zo zei ds. Vons maar één kind in de wereldgeschiedenis geweest dat wél een verleden had. Het kind van Bethlehem had al een heel le ven achter.de rug. Hy was de Zoon van God. Hy kwam als een kind d.w.z. als een mens zonder verle den. Zó tenvolle wilde Hy by ons horen dat Hy geen mens wilde zyn zondder ook allereerst een kind te zyn. Hy lag zonder „had ik maars" in een voederbak. Hy dronk by zyn moeder alsof Hy de hemel van zyn Vader nooit had gezien. Jezus heeft zyn verleden thuis gelaten om ons in staat te stellen ons verleden by Hem te laten. Van ons glorieuze verleden biyft al evenmin iets over als van ons lastige verleden. Be halve van ons spytige „had-ik- maar" worden wy by het kerstkind ook bevryd van ons trotse: „ik was dan toch maar...", wy staan weer heel letteriyk en concreet aan het begin. Een baby in de wieg draagt geen medailles. Wat een verhoging van ons: een kind heeft geen verleden. En: wat een vernedering! Nu gaan wy tenslotte begrypen waar Maria toen haar het moeder schap van Jezus werd aangekon digd ging zingen: „Hoogmoedigen heeft God van de troon gestoten en eenvoudigen verhoogd. Die vroe ger hoogmoedigen kunnen de zelfde mensen zyn, die daarna als eenvoudigen worden verhoogd. Eenvoudigen, die niet meer behoe ven te zeggen „Was ik maar". Als wy maar van onze tronen willen af komen, de stal binnen by Jezus Gy zult een kind vinden. Wat een kind moet dat zyn aan wie het lukken wil om zelfs van ons een kind te maken zo besloot ds. Vons zyn meditatie. Na samenzang van het bekende kerstlied „Nu zyt wellecome" en het samen bidden van het „Onze Vader" werd de byeenkomst beslo ten met het staande zingen van het „Ere zy God" Aan de volkskerstzang werkten mee Mevr. Bosman - Vruggink, de clamatie; Het „Bejaardenkoor"; Hervormd Kerkkoor; Holtens Ge mengd Koor; Jongerenkoor „Heli con"; het Jeugdkoor „Perspectief' het Rooms Katholieke Koor; het Holtens Mannenkoor en de Hol tense Muziekvereniging o.l.v diri gent Henny J. Fransen. Het grote koor van plm. 250 stemmen stond o.l.v Bert van Jaarsveld die ook de samenzang leidde. De gezamelijke koren zongen met begeleiding van „HMV" o.l.v. Bert van Jaarveld. Direkt na Sinterklaas zyn de kers tbomen alweer te koop Deze kers tbomen die voor een groot gedeelte uit Luxemburg komen, hebben al een flinke reis achter de rug en zyn al enige weken verstoken geweest van water en voedsel Plaatst u deze boom dan met de kerst in de warme huiskamer dan heeft u al na Dinsdagavond 19 december hield de afdeling Dijkerhoek van de Ned. Bond van Plattelandsvrouwen in de stijlvol versierde zaal van „Het Bonte Paard" haar jaarlijkse kers- twydlng. De druk bezochte byeen komst werd geopend met het zin gen van het bekende kerstlied Het programma werd verder ver zorgd door de dames L. Stevens van Schooten, D. Stevens-van Schooten, M Jansen Manenschyn-Paalman en D. Nyiand-Bronsvoort. De dames de den dit aan de hand van een door hen zelf gemaakte kerstbal. „Komt allen tezamen", waarna vier Aan het einde van de geslaagde meiajes o.l.v. mevr. Van Maurik en- avond sprak de waarnemend pre- kele UecUes zongen. Ook werd het sidente mevr A Pinkert een woord kerstevangelie uit Lukas 2 gelezen van dank tot allen die meewerkten •n enkele kerstverhalen. in het byzonder tot de vier dames een paar dagen een grote naalduit val en de meeste vrouwen slaken dan ook een zucht van verlichting als de boom 2 januari de straat op gaat Omdat de meeste vrouwen een he kel hebben aan naalduitval is het houten kruis dat vroeger onder ie dere boom gespykerd werd voor een groot deel verdrongen door een plastic voet waarin men water doet Ook zyn er tegenwoordig bo men te koop waaraan nog wortels zitten, deze kunnen dan in een grote bak met potgrond geplaatst worden Voor diegenen die hun kerstboom in de plastic-voet met water plaatsen, is er nu by de bloe mist een houdbaarheidsmiddel te koop, dat er voor zorgt dat als u de boom in januari weer wegdoet alle naalden nog aan de boom vastzit ten, zodat u praktisch geen rommel meer van de kerstboom in huis heeft. De beste manier om uw kerstboon tydens de kerst en nieuwjaar „ge zond" te laten biyven is als volgt: Zaag 5 cm van de stam van de boom af. Plaats de boom in de standaard en vul deze met water waarin u Heester-Chrysal heeft op gelost (handwarm water gebrui ken). Eén poeder is voor één liter water Omdat de kerstboom veel drinkt, zult u regelmatig moeten byvullen De Schure houdt ook dit jaartweer haar traditionele puzzelwandel tocht in de Beuseberg. U kunt hier met het hele gezin aan deelnemen op 2e kerstdag, 's Middags vanaf half 2. vertrek vanaf de Schure. De winnaar van deze tocht krijgt de „Groenewoudtprijs, een prachtige wisselbeker, voor 1 jaar in z'n bezit. Op donderdag 28 december zal er in de Schure een film worden ver toond De film is getiteld „Lenny" en zal vanaf half negen gedraaid worden. Ook hier is iedereen boven de 16 jaar weer welkom. Ook op de 2e kerstdag, maar dan 's avonds zal de Kerstman hoogst persoonlijk zijn opwachting maken in de Schure Alle Jongeren uit Hol ten en omgeving zijn dan van harte welkom De dames van de afdeling Espelo van de Ned. Bond van Plattelands vrouwen hielden maandagavond in het vernieuwde en prachtig ver sierde. gebouw Trefpunt het jaar- ïykse kerstfeest. De avond werd zoals gewooniyk verzorgd door ei gen leden. Het kerstprogramma bestond uit samenzang, declama tie van kerstgedichten, het lezen van een boeiend kerstverhaal en zang door een koortle dat op het orgel werd begeleid door Ineke Nijenhuis. In de pauze werd er kof fie met krentenbrood geserveerd. Nadat fruitbakjes voor de zieke en oude huisgenoten van de leden wa ren uitgedeeld en de presidente mevr. Tuitert allen goede kerstda gen en een gelukkig 1979 had ge wenst, werd de bijeenkomst beslo ten met het zingen van het kers tlied „Midden in de winternacht" De O en Deurgroep Holten zet de traditie voort door ook dit jaar aan de vooravond van de Kerstdagen weer Kerstnachtbyeenkomsten te houden in de Ned. Herv. Kerk.' Spreker is beide diensten is ds W Vons. herv predikant. Aan de eerste byeenkomst - die om tien uur begint - zal medewerking wor den verleend door het Jongerenkoor „Helicon" o.l.v mevr. I van Jaarsveld-Kevelam te Apeldoorn en aan de tweede dienst - aanvang kwart voor twaalf - verleent het Geref Jongerenkoor „Perspectief' o.l.v. de heer J.H van Engbrink medewerking. De samenzang zal worden begeleid door organist Anton Koopman. Iedereen die op zinvolle wyze het Kerstfeest 1978 wil beginnen is op zondagavond 24 december harteiyk welkom. Open deurgroep „Holten" Traditiegetrouw gaf donderdag avond 14 december een groot aan tal leden gehoor aan de uitnodiging van het bestuur de kerstviering by te wonen in gebouw „Irene". Deze avond werd verzorgd door de con tactgroep die op een goed ge slaagde avond kan terugzien. Na de entré-koffie sprak mevr. Güttlich- de Voogd een kort welkomstwoord. Hierna werden de meegebrachte kaarsen aangestoken en na het zingen van „Komt allen tesamen" werden gedichten gelezen door mevr. Boode-van Groen. Vervol gens zong een koortje o.l.v. van mevr. Fransen-Lubbersen een tweetal kerstliederen. Het kers tverhaal „Godsvrede" van Selma Lagerlöff werd op boeiende» wyze gebracht door mevr. Boode-van Groen. Het koortje zong hierna nog twee liederen. De samenzang werd op het orgel begeleid door mevr. C.P.K. Enklaar-van Andel. Na de pauze speelden een viertal dames van de afd. het kerstspel „Een goede buur" met als inhoud: een klein beetje naastenliefde *an onze medemens, juist in de kersttyd, zo veel vreugde schenken. De kers tviering werd besloten met het zin gen van „Stille nacht, heilige nacht". Mevr. Beldman-Wegstapel dankte alle medewerksters voor deze goede kerstavond en wenste allen goede feestdagen.

Erfgoed Rijssen-Holten

Holtens Nieuwsblad | 1978 | | pagina 11