V ierduizend gulden voor
de majorettes van II.M.V.
Amnesty International
houdt Rusland-aktie
EEUW KRUISWERK IN NEDERLAND
r"l
Hoe zien patiënt, huisarts en
verpleegster de wijkverpleging?
De kunstenaar onder
zijn medemensen
Een ondersoek in 1000 gevallen
liadio V raemclap
over regionale
kranten
HOLTEN 21 NOV, 1975 PAGINA 7
De Vereniging „Het
Groene Kruis" in Hol
ten werd opgericht op
30 januari 1917. Op
28 oktober 1960 had
de officiële opening
plaats van het mooie
wijkgebouw aan de
Gaar denstraat. Voor
dien moest men zich
behelpen met het
magazijntje aan de
Koningin Wilhelmina-
laan, thans in gebruik
bij de Postduivenver
eniging „De Berg-
vliegers".
Hoewel het kruiswerk dit jaar zijn eeuwfeest viert en wijk
verpleegsters sinds mensenheugenis door hun wijken trekken
om thuis verblijvende zieken te verzorgen, is er betrekkelijk
weinig bekend over het oordeel, dat betrokkenen over de
wijkverpleging hebben. Evenmin is het duidelijk, hoe die
wijkverpleging aansluit op de werkelijke of vermeende
behoeften van de patiënten. Het Nationaal Centrum voor
Kruiswerk gaf daarom aan het Instituut voor Toegepaste
Sociologie te Nijmegen opdracht een groot landelijk onder
zoek hieranar in te stellen. Voor dat doel werden 500 wijk
verpleegkundigen, 994 van hun patiënten/cliënten en 573
huisartsen ondervraagd. De uitkomsten zijn neergelegd in', een
lijvig rapport, getiteld „Wijkverpleegkundige en huisarts in
de thuisgezondheidszorg". Het is zojuist verschenen. Tegelij
kertijd verscheen een samenvatting van het rapport, uitgege
ven door Tjeenk Willink te Groningen.
Deze maand is het precies honderd jaar geleden dat de kruisverenigingen ontstonden, het
;erst in Noord-Holland. In die honderd jaar heeft het kruiswerk zich ontwikkeld tot een
lorganisatie, die uit ons Nederlandse volksleven niet meer is weg te denken. Wie nü naar
jde kruisorganisatie kijkt, ziet een goed georganiseerde club met zo'n 15.000 mensen in
[volledige dienst. Een organisatie die zo ongeveer eenderde van alle huisartsen in part-time
lienst heeft voor de consultatiebureaus en waarbij 82 procent van de Nederlandse bevolking
[vrijwillig is aangesloten.
!aar het begin was heel anders. In 1875 kwamen er in ons
ind nog cholera- en tyfus-epidemieën voor en tuberculose
•as volksvijand nummer één. Het was heel gewoon, dat een-
ijfde van alle bay's nog in het eerste jaar na de geboorte
';ierf. Er lagen zelfs in de. steden, mesthopen in de straten,
aarin varkens ijverig rond woelden, er was geen waterlei-
ing en ook geen riolering.
!ne dr. Jac. Penn, geneeskundig inspecteur in Noord-Iiolland,
wam op de gedachte dat er eigenlijk verenigingen zouden
.oeten komen die de bestrijding van epidemische ziekten
;er hand zouden nemen. De gedachte was niet gloednieuw,
want al in 1866 was er in Utrecht een „Vereniging ter Ver
betering der Volksgezondheid" opgericht, een jaar later in
Dordrecht en Leiden en nog weer iets later in Zwolle en
Den Haag. Om een of andere reden was deze verenigingen
geen lang leven beschoren. Maar het idee van Penn sloeg aan
en toen hij in 1875 een circulaire met voorstel verzond naar
alle Noordhollandse gemeentebesturen en huisartsen, werden
nog datzelfde jaar tien plaatselijke verenigingen opgericht.
Hilversum was de eerste en koos de naam „Witte Kruis".
De andere verenigingen namen die naam over en daarom
heeft vele jaren lang de kruisvereniging, die in andere pro
vincies „Groene Kruis" heette, in Noord-Holland de naam
„Witte Kruis" gedragen.
tond de eeuwwisseling werd de
iruisverenigingsgedachte ook over-
:enomen in Zuid-Hólland, waar
nen de naam „Groene Kruis" koos,
:en naam die in alle andere pro-
rincies werd overgenomen. In 1902
iregen Friesland en Groningen hun
iruis vereniging, Overijssel en
Drenthe in 1906. Zeeland en Gel-
lerland in 1907, Noord-Brabant in
909, Limburg in 1910. Limburg
loos wel de naam „Groene Kruis",
vormde een katholieke ver-
miging, terwijl het Groene Kruis
ilders in het land algemeen was.
let Groene Kruis werd opgericht
januari 1917. In 1916 werd in
loord-Brabant een katholieke
iruisvereniging opgericht, die de
ïaam „Het Wit-Geie Kruis" ging
■oeren. Sindsdien kwamen er ook
n de andere provincies met uit-
tondering van Groningen Wit-
lele Kruisverenigingen. Nog weer
ater, in 1936, werd het Oranje-
Iroene Kruis als protestants-chris-
elijke vereniging opgericht.
)oor de jaren heen is het kruis-
verk gedragen door 't enthousias
me van de bevolking. De kruisver-
miging is dan ook in feite niets
inders dan de bundeling van iede-
individuele activiteit, voort-
'loeiend uit de eigen verantwoor
ielijkseid voor de eigen gezond-
Samen kun je meer dan al-
een, is de uitgangsgedachte van 't
iruiswerk.
En in die beginjaren pakte men
Ie uiteenlopendste zaken aan: de
ouw van badhuizen om de hygiëne
bevorderenpraktisch niemand
lad toen nog een douche of badka-
ner), men organiseerde het zieken-
ransport (vooral van patiënten met
lesmettelijke ziekten) en schafte
laarvoor speciale rijtuigjes, maar
)ok al spoedig ziekenauto's aan, er
verden desinfectie-ovens gebouwd
m kleding en huisraad van typhus-
n cholera-patiënten te ontsmetten,
werden bakers opgeleid, jonge
loeders kregen voorlichting over
Ie verzorging van hun zuigelingen
Ide kindersterfte was in die tijd
ingelooflijk hoog) en ze leerden
laarbij dat je put- of slootwater
liet ongekookt kon gebruiken voor
iet verdunnen van melk voor baby.
)e kruisverenigingen ijverden voor
ie aanleg van 'n riolering en waar
lat niet kon organiseerde men een
onnetjesdienst (wekelijks kwam
'en paardenwagen de volle tonne-
ies ophalen; in Amsterdam noem-
e men die kar de .Boldootwagen')
•orden sanatoria voor tbc-pa-
iënten gesticht en overal bij hoer
erijen stonden ligtentjes waar
bc-patiënten een rustkuur onder-
{ingen.
Alles wat met gezondheidszorg
e maken had kreeg in die begin-
aren de aandacht van de actieve
lestuurders van kruisverenigingen.
werd in opdracht van de
ruisvereniging door architecten 'n
nodel-arbeiderswoning ontworpen,
r werden moerassen en stinkslo-
en gedempt die een bron van be-
tnetting vormden, men stichtte 'n
'erpleegstersopleiding (nog steeds
lebben alle verpleegsters een wit
iruisje op hun diplómaspeld, ter
lerinnering aan die eerste oplei-
ling), men ijverde voor gemeente
verordeningen die het leggen van
nesthopen op de straten en het
louden van varkens in de kom
fan de gemeente verbodeh, in di
verse plaatsen was de komst van
de drinkwaterleiding te danken aan
acties van de kruisvereniging, de
eerste wijkverpleegsters werden
aangesteld, die thuis liggende zie
ken gingen verplegen en de fami
lieleden instrueerden hoe de zieke
verzorgd moest worden
En anno 1975?
Een heleboel van de taken die
de kruisvereniging toen verrichtte,
zijn nu natuurlijk overbodig gewor
den. Maar het kruiswerk heeft er
altijd naar gestreefd antwoord te
geven op de noden van het mo
ment. En de noden van nu zijn wel
anders dan die van 1875, maar ze
ker niet minder!
Dc tbc is vervangen door kanker
en hart- en vaatziekten, de aan
dacht voor stinksloten en open rio
len (hcewel nog steeds hier en daar
aanwezig) veranderde in aandacht
voor het uitgebreider gebied van
de milieuhygiëne.
Het takenpakket van de kruis
vereniging van nu is bepaald niet
minder uitgebreid dan een eeuw
geleden. Kijkt u maar:
verpleging en verzorging van
thuis liggende zieken,
voorlichting aan thuis liggende
zieken en huisgenoten,
voorbereiding op de bevalling
door cursussen en huisbezoek,
zwangerschapsgymnastiek,
kraamzorg,
uitleen van verplegingsai'tike-
len,
begeleiding van zuigelingen en
kleuters op consultatiebureaus en
door huisbezoek van de wijkver
pleegster,
inenting van kinderen tegen
difterie, kinkhoest, tetanus, polio,
rode hond en mazelen,
gehoor- en gezichtsonderzoek
bij zuigelingen en kleuters, tenein
de eventuele afwijkingen op te
sporen,
onderzoek naar PKTJ (een ziek
te die tot idiotie kan leiden wan
neer hij niet tijdig ontdekt wordt)
bij zuigelingen,
nazorg aan ontslagen zieken
huispatiënten,
revalidatie,
bestrijding van geslachtsziek
ten, kanker, reuma, astma, tbc,
hart- en vaatziekten.
voedingsvoorlichting door dië
tisten,
voorbereiding op het gebied van
gezond leven, voorkoming van
ziekten, veiligheid in huis, verzor
ging van zieken, etc.
verpleging, verzorging van en
voorlichting aan zelfstandig wo-
nehde bejaarden,
bejaardengymnastiek, beter be
wegen.
Gïootste organisatie
De kruisvereniging is de groot
ste organisatie op het gebied van
de gezondheidszorg in ons land,
met afdelingen tot in het kleinste
gehucht. Maar zij is ook de goed
koopste
Voor enkele tientjes per jaar
Maandag 17 november j.l. heeft
Amnesty International een .rapport
gepubliceerd betreffende de poli
tieke en religieuze gevangenen in
de Sovjet-Unie. Het rapport be
slaat 154 bladzijden en is tegelij
kertijd in het Engels, Duits, Frans,
Zweeds en Nederlands verschenen.
Het beschrijft de situatie van de
gevangenen in de USSR in het al
gemeen en de misstanden met be
trekking tot politieke en godsdien
stige gevangenen in het bijzonder.
Ër is namelijk van misstanden
sprake, daar de behandeling in
strafinrichting in de USSR in
strijd is met internationale maat
staven en zelfs met de maatstaven,
die in de Russische wetgeving zijn
vastgelegd. Het rapport is veel eer
der al toegestuurd aan de Vereni
ging van Sowjet-juristen. Vier
maanden later gaf de voorzitter
van deze vereniging commentaar.
Hij noemde het rapport „een grove
vervalsing en belastering".
Verspreiding
In Nederland zal het rapport ver
spreid worden over de ruim 180
werkgroepen, die Amnesty Inter
national hier kent. Daarnaast wor
den er brochures verspreid, is er
een affiche gemaakt en wordt het
publiek uitgenodigd voorgedrukte
briefkaarten te versturen naar de
Sovjet-autoriteiten.
Het Nederlandse hoofdbestuur
van Amnesty International orga
niseert verder op 29 november in
Amsterdam een teach-in, waar ge
sproken zal worden door Russische
dissidenten als Sinjavski, Krasnow
en Fainberg Daar zal dan ook ge
sproken worden door Rusland-des
kundigen als prof. IC. v. h. Reve,
prof. F. Feldbrugge en politici van
de ARP, PvdA en PPR.
Hoewel Amnesty International
neemt de kruisvereniging een heel
gezin een vol jaar in zorg. En als
dat nodig is, komt de wijkver
pleegster desnoods elke dag aan
huis voor de verpleging/verzorging
van 'n zieke. In de loop der jaren
veranderde de naam en er kwamen
nieuwe kruisverenigingen bij. Het
Witte Kruis in Noord-Holland ging
Groene Kruis heten. Er kwam een
Wit-Gele Kruis (r.-k.) en een
Oranje-Groene Kruis (prot.-chr.)
En momenteel zijn in demeeste
plaatsen die kruisverenigingen
weer druk doende samen te smel
ten tot één plaatselijke kruisver
eniging.
Maar de hulp is in al die jaren
van onschatbaar belang gebleven
voor iedereen. Nog steeds krijgt u
van uw kruisvereniging „uw leven
lang gezondheidszorg thuisbe
zorgd"
Samenwerking
In de thuisgezondheidszorg zijn
huisarts en wijkverpleegster twee
belangrijke deskundigen. Een goe
de samenwerking van deze twee
sleutelfiguren met elkaar en met
anderen wordt steeds vaker be
pleit. In bijvoorbeeld de Struc
tuurnota Gezondheidszorg van
staatssecretaris Hendriks wordt het
totstandkomen van een goede sa
menwerking in de thuisgezond
heidszorg - de zogenaamde eerste
lijn - bijzonder belangrijk geacht
in het kader van een sluitende to
tale gezondheidszorg.
Ook over deze samenwerking le
verde het onderzoek belangrijke
gegevens op. Zo blijkt de samen
werking tussen huisarts en wijk-
Nu de „Holtense Kunstclub" na
het overlijden van zijn organisator
dokter J. P. Nagelhout heeft opge
houden te bestaan wordt voor be
langstellenden de aandacht geves
tigd op een andere mogelijkheid
om het contact tussen kunstenaar
en zijn medemensen te verlevendi
gen. Met het oog op deze bestem
ming stichtte dokter Nagelhout
destijds een landelijke verloting,
waarvan de prijzen recht geven
op het verlenen van een opdracht
aan een kunstenaar van eigen
keuze om een tekening of schilde
rij te laten maken van een zelf te
bepalen onderwerp. Ook andere
vormen van kunst kunnen in aan
merking komen. De loten kosten
f 2,50 per stuk en worden genomen
in jaarlijks abonnement.
Voormalige leden van de „Holten-
se Kunstclub" of mogelijk andere
gegadigden hiervoor kunnen zich
in verbinding stellen met mevr. J.
Nagelhout-Klijzing, Pastoriestr. 22
te Holten, tel. 1330, die dit werk
van hhar man heeft voortgezet.
Ter nadere informatie zei vermeld
dat de trekking in december a.s.
zal plaats vinden. Het laatste jaar
waren er 39 prijzen beschikbaar
waarvan de bedragen varieerden
van f 1000 tot f 300. Maximaal
worden 10.000 loten verkocht.
I.v.m. de hoge administratie en
portokosten is een afname van
minstens 2 loten verplicht gesteld.
verpleegster onder meer te worden
belemmerd doordat de praktijkge-
bieden van de huisartsen - vooral
in de grote steden - meestal niet
samenvallen met de wijkindeling
van het kruiswerk. Vaak heeft een
wijkverpleegster in die steden met
10 of meer huisartsen tegelijk te
maken. In het algemeen treffen
huisarts en wijkverpleegster elkaar
dan ook zelden: een kwart houdt
het op één keer per maand of nog
minder. Deze situatie vinden be
trokkenen vaak niet in overeen
stemming met datgene wat zij zich
daarvan voorstellen. Daartegen
over staat echter ook dat velen*,
met name onder de huisartsen, de
situatie niet bijster veel kan sche
len.
Lovend
Wat het oordeel over de wijk
verpleging betreft: de patiënten
oordelen in het algemeen erg lo
vend over „hun" wijkverpleegster.
Indien er al kritiek is, richt deze
zich vooral op haar mededeelzaam
heid. De wijkverpleegster is - naar
het oordeel van deze patiënten -
soms te weinig informatief en wat
kortaf. Ten aanzien van de huis
arts komen dezelfde kritiekpunten,
evenwel in nog sterkere mate naar
voren.
De hulpbehoefte wordt door de
wijkverpleegster, huisarts en pa
tiënt nogal eens verschillend be
oordeeld. De huisarts signaleert
volgens het onderzoek minder
moeilijkheden op het terrein van
de algemene dagelijkse levensver
richtingen dan de beide anderen
en de patiënt voelt minder be
hoefte aan begeleiding, steun, ad
vies en bemiddeling dan de wijk
verpleegster méént dat hij nodig
heeft. De hulp van de wijkver
pleegster sluit niet overal even
goed aan op de hulpbehoevend-
hoopt door het verzamelen van
handtekeningen en het versturen
van kaarten uit de hele wereld het
lot van de politieke gevangenen in
Rusland te verbeteren, beseft men
wel degelijk, dat deze kans vooi--
alsnog niet erg groot 2al zijn. Zui
ver politieke delicten worden in
Rusland namelijk als misdaad be
schouwd.
Resultaten
Dat er in het verleden resulta
ten zijn geboekt lijdt echter geen
twijfei. Er zijn veel gevallen be
kend van gevangenen in het oost-
blok, in westerse landen en in de
derde wereld, die door de bemoeie
nissen van Amnesty International
een betere behandeling hebben ge
kregen of zelfs in vrijheid werden
gesteld.
Amnesty International is een orga
nisatie. die zich ten doel stelt het
lot van politieke en religieuzè ge
vangenen over de gehele wereld
te verbeteren. Men heeft 'n hoofd
kantoor in Londen, afdelingen in
vele landen van de wereld en een
adviserende stem in de Verenigde
Naties. Een zeer belangrijk gege
ven is verder, dat de organisatie
bóven iedere politieke verdenking
verheven staat. Men helpt zonder
aanziens des persoons. Er is echter
wel de bepaling gemaakt, dat de
gevangenen, waarvoor men zich
inzet geen gewelddaden hebben ge
pleegd.
Iedere maand verschijnt het
maandblad .Wordt vervolgd', waar
in vermeld wordt, waar misstanden
voorkomen, wat de werkgroepen
in Nederland kunnen doen en wel
ke resultaten men heeft bereikt.
Het hoofdkantoor van Amnesty In
ternational in Nederland heeft als
adres: 3e Hugo de Grootstraat 7.
Amsterdam-W. Men is daar bereid
alle inlichtingen te - verstrekken.
Het bestuur van de Rabobank heeft de Holtense Muziek
vereniging „H.M.V.", wegens het bereiken van een saldo van
40 miljoen aan spaargeld, een bedrag van vierduizend gulden
geschonken voor de aanschaf van regen-win terkleding
(capes) voor haar uit ruim 25 meisjes bestaande majorettes
korps. Dat gebeurde donderdagmorgen in de bestuurskamer
van de bank, waar het dagelijks bestuur van H.M.V. was
uitgenodigd om een mededeling van het bankbestuur aan te
horen.
Voorzitter G. J. Rietberg, van de
Rabobank, zei in zijn inleidend
woord, dat medio 1975 al zichtbaar
was, dat nog dit jaar weer een
mijlpaal in de ontwikkeling van 't
spaartegoed zou worden bereikt.
Als we weer zo'n mijlpaal van 5
miljoen (1969 25,-, 1970 30,-, 1972
35,- en 1975 40 miljoen) hebben be
reikt, dan vragen we ons af, wat
zouden we nog eens weer in het al
gemeen belang kunnen doen. Dat
is niet zo'n eenvoudige vraag,
want de Rabobank is 'n instelling
ten algemene nutte en wij willen
zo'n geschenk dan ook graag ten
dienste laten komen van een vere
niging of instelling van algemeen
belang, die het geld goed kan ge
bruiken, Het is deze keer weer de
muziekvereniging „H.M.V." ge
worden, die, zoals uit voorbespre
kingen is gebleken, een eventuele
schenking zou willen besteden
voor de aankleding van haar ma
jorettes, aldus de heer Rietberg,
die de voorzitter van H.M.V. de
heer A. Westerik, een cheque van
f 4000,- overhandigde.
Voorzitter Westerik zei zeer ge
troffen te zijn, door dit genereuse
gebaar van het bankbestuur, „Wie
zijn we, dat ons dit te beurt valt.
Het valt ons-moeilijk onze dank
onder woorden te brengen" aldus
de preases van H.M.V. die ver
der verklaarde, dat een muziek
vereniging zeer veel geld kost!
De chèque a IfOOO,-
werd aangeboden door
voorzitter G. J. Riet
berg. V.l.n.r. de heren
J. Robers en G. J. Ulf-
man, bestuursleden, F.
■J. Schuppertpenn.
HMV, bankdirecteur
H. J. Oolbekkink, voor
zitter G. J. Rietberg,
A. Westerik, voorzit
ter HMV en H. J. Ool
bekkink, bestuurslid
HMV.
„We leven in een tijdperk van de
show en we kunnen het geld heel
goed gebruiken om de meisjes in
een charmante Itfedij te steken",
zo besloot hij.
Afgesproken werd, dat het korps,
met drumband en de majorettes
(120 leden) zich op 5 december
zal presenteren voor het gebouw
van de Rabobank.
heid van de patiënt. Zonder dat
men daarbij nu meteen aan ern
stig tekortschieten moet denken,
wordt met name in hulpbehoe
vendheid bij lopen/traplopen, eten,
toilethandelingen, aan- en uitkle
den etc. in circa eenderde van de
gevallen door de wijkverpleegster
niet voorzien. Ook als men reke
ning houdt met hulp uit eigen om
geving, blijven er hiaten in de
hulpverlening.
Dit geldt eveneens op het terrein
van de niet-curatieve hulp van de
wijkverpleegster. In minstens een
kwart van de gevallen blijken op
het gebied van de preventieve en
psycho-sociale zorg leemten in de
hulpverlening te bestaan. In wer
kelijkheid doet de wijkverpleegster
meer aan curatieve zaken (licha-
melijk-hygiënisché verzorging, ver
binden/verzorgen van wonden e.d.)
en consultatiebureauwerk dan zij
zelf zou wensen. Huisartsen daar
entegen zien de wijkverpleegster
minder als „curatieve hulpkracht",
dan deze laatsten zelf denken. Dit
wordt o.a. bevestigd door de uit
spraken van huisartsen en wijkver
pleegkundigen over een eventuele
wijziging in de onderlinge verde
ling van taken. Beiden zijn het er
over eens dat bv. de activiteiten in
de preventieve sfeer (zoals consul
tatiebureauwerk, signalering, ad
vies en voorlichting, e.d.) vaker
door de wijkverpleegkundige zou
den moeten kunnen worden over
genomen van de huisarts.
Centrale figuur
De huisarts wordt algemeen als
de centrale figuur in de thuisge
zondheidszorg beschouwd. In te
genspraak daarmee is het gegeven,
dat slechts een minderheid van de
patiënten via hem bij de wijkver
pleegster terecht komt. Vaak was
de huisarts zelfs niet op de hoogte
van de betrokkenheid van de wijk
verpleging bij de onderzochte ge
vallen. Toch ging het hierbij om
een hulpverlening door de wijk
verpleegster die zich veelal over
minstens een vol jaar uitstrekte. In
eenderde tot de helft van de geval
len - en in de kinderhygiëne nog
vaker - hebben huisarts en wijk
verpleegster niet eens met elkaar
gesproken over de hulp die aan
dezelfde patiënt leverden. Voor
zover er wel contact tussen hen
was, kwam dit betrekkelijk zelden
op initiatief van de huisarts tot
stand. Conclusie van de onderzoe
kers: men kan zich moeilijk aan
de indruk onttrekken dat huisarts
en wijkverpleegkundige nogal langs
elkaar heen werken.
Vaak waren - naast huisarts en
wijkverpleegster - nog anderen bij
de .hulpverlening betrokken (b.v.
gezinsverzorgsterbe j aarden ver
zorgster, diëtiste)Niet zelden ging
het daarbij om meer dan één hulp
verlener. Ook met hen had de
wijkverpleegkundige lang niet al
tijd contact. Van een intensieve sa
menwerking kan in de praktijk van
de eerste lijnsgezondheidszorg dan
ook moeilijk worden gesproken,
zelfs als het gaat om diverse hulp
verleners, die met dezelfde patiënt
bezig zijn.
Tegen het licht van deze onder
zoekresultaten is het streven naar
meer en betere samenwerking in
de .thuisgezondheidszorg bepaald
niet overbodig. Overigens lichtten
we slechts enkele gegevens uit het
omvangrijke onderzoek. Er werd
jaren aan het onderzoek gewerkt
en het werd financieel mogelijk ge
maakt door het Ministerie van
Volksgezondheid en Milieuhygiëne
en het Praeventiefonds.
De uitkomsten zullen worden ge
bruikt bij de beleidsbepaling van
het kruiswerk, maar ook andere
instanties op het terrein van de
(thuis(gezondheidszorg zullen on
getwijfeld nog jaren kunnen terug
vallen op de massa informatie,
welke het onderzoek heeft opge
leverd.
Radio Fraemclap heeft dinsdag 18
november om 19.30 uur een begin
gemaakt met een serie klankbeel
den over regionale kranten. In deze
serie, waarbij programmamakers
zich ten doel stellen lezers een be
ter inzicht te verschaffen in hun
regionale krant, komen aan het
woord: Henk Algra, hoofdredacteur
van het Fries Dagblad, Jan Bakker,
journalist, Joris van den Berg,
hoofdredacteur van de VARA-gids,
Peter Hofstede, media-socioloog.
Nico Scheepmaker, columnist en
natuurlijk lezers.
De serie bestaat uit vijf pro-
gramma's die om de veertien dage(
worden uitgezonden. Ieder pro
gramma heeft een thema. Deze zijn;
waarom leest iemand een regio
nale krant?
heo komt een krant aan nieuws!
de regionale kranten zijn
waarvoor worden kranten ge
of misbruikt?
de krant is maar een krant.
Reacties naar: Radio Fraemclap
Martinikerkhof 23, Groningen, te)
050-133441.
