Plechtige herdenking bij
het monument
88 w h a h "w a a w aa aiM^ a^g^sssssssss
Doden
herdenking
Verkeersstroom
Plechtige herdenking van
de gevallen Canadezen
Subsidie voor onderhoud
van het eigen huis
Dodenherdenking in
Ned. Herv. Kerk
Na dertig jaar bevrijding
Gevonden - Verloren
Koraalmuzielc
Toespraak
ambassadeur
Mentaliteit
Toespraak tot de
jeugd
Koliima
Bloemlegging
Krans namens
Veterans Affairs
Zaak van
levenshouding
Niet gerust
Kranslegging
OPENBARE KENNISGEVING
Officiële publicatie
WIJZIGING
SPREEKUUR
BURGEMEESTER
m^rnm Vrijdag, 9 mei 1975
UAITEIIC ÜIEIIUfCDl Aft ^iüii
HUL tjfj NIEUvvjISLAIJ asHsi
Advertentieprijs 20 cent per millimeter (bij contract lager) Abonnementsprijs t 8.50 per balt jaar, f 17.per jaar. .osse nummers 35 cent. Betaling op giro 875587, Rabo-bank Holten, t.g.v. Holtens Nieuwsblad
Bij de herdenking van de geval
lenen in de Tweede Wereldoor
log in onze gemeente is een
verwijtende vinger opgeheven
naar de toenmalige regeringen,
omdat zij destijds niet tijdig
maatregelen hebben genomen
om de agressie van Hitier te
voorkomen en te verhinderen
en een waarschuwende vinger
naar de huidige generatie om de
verdediging van de vrije we
reld niet te verwaarlozen.
Wat het eerste betreft hebben
de eerwaarde sprekers echter
wel verzuimd er bij te vertel
len, dat in de dertiger jaren
een groot deel van de wereld
gebukt ging onder ontzaggelijke
crisis met een onvoorstelbaar
aantal werklozen (in Nederland
meer dan 400.000)waar de hui
dige recessie nog maar een peu-
leschil bij is.
In Nederland regeerde van
1933 - 1939 vier maal het Kabi
net Colijn, een staatsman, die
men moeilijk van pacifisme kon
verdenken.
Er bestond ook geen Nato, die
de verdediging coördineerde,
zoals nu het geval is. Elk land
was, wat zijn defensie betreft,
op zich zelf aangewezen. Boven
dien waren de meeste landen
van Europa, en ook zeer veel
mensen, straatarm en ook het
bankgeheim was nog niet opge
heven, zodat er weinig belas
ting kon worden geheven en
men de tering wel naar de ne
ring móést zetten.
Wat de tweede vinger betreft;
er zijn miljoenen mensen in de
wereld, die de problemen en de
controversen tussen de volke
ren op vreedzame wijze zouden
willen beslechten door aan de
conferentietafel te gaan zitten.
Dat lijkt ook ons een betere
methode, dan in een oorlog
dood en verderf te zaaien.
Het 'Si vis pacem, para bellum'
(zo gij de vrede verlangt, be
reidt u dan voor tot de oorlog)
is vooral bij de jongere genera
tie niet zo geliefd.
Laat men ons goed begrijpen,
we zien de noodzaak van een
sterke defensie, zolang deze
vreedzame weg niet kan wor
den bewandeld, wel in, maar
dan moet die defensie wel ef
ficiënter en minder kostbaar
worden opgezet dan nu het ge
val is. In ons land zijn daarvoor
de wegen herhaaldelijk aange
geven en zelf bij de Amerika
nen in goede aarde gevallen.
Nee, we hadden ons een doden
herdenking met een wat milde
re ondertoon voor kunnen stel
len. (w.b.)
Hemelvaartsdag is in onze con
treien altijd een zeer drukke
dag wat het verkeer betreft.
Een gestage stroom van fietsers,
brommers en auto's ging de
Holterberg op en af. Het was zo
druk, dat iedereen het wel rus
tig aan moest doen om geen
brokken te maken, want die
kans zat er dik in op de smalle
Toerister. weg met al die jonge
mensen op de fiets en op de
brommer. In de middag was de
stroom auto's, die uit de berg
kwamen zo groot, dat er files
ontstonden tot ver in de Holter
berg. Het was o.a. voor de auto
mobilisten zeer moeilijk om bij
de viaduct op de Dorpsstraat of
op de Deventerweg te komen,
omdat ook deze straten druk
bezet waren en er geen politie
aanwezig was om het verkeer te
regelen. Het was vanuit de zij
straten eveneens moeilijk om op
de hoofdstraat te komen. Ook
hier werd het verkeer niet ge
regeld. Nu weten we wel, dat de
mensen op Hemelvaartsdag niet
zo'n haast behoeven te hebben
en het wel wat rustig aan kun
nen doen, maar helemaal juist
is het ontbreken van verkeers
regelaars niet. Men had deze si
tuatie kunnen voorzien en des
noods tijdelijke verkeerslichten
kunnen plaatsen vooral bij de
viaduct. Ook in de komende zo
mermaanden zullen deze situa
ties zich weer voordoen. We
hebben de politie 's middags ge
waarschuwd en die zou er wat
aan doen. (w.b.)
GEVONDEN:
1 paar bruine schoenen; trouwring
groen etui met sleutels; f 100,-; tang
en 3 schroevendraaiers; hond; brui
ne herenpoi-temonnaie inh. f 80,-;
parkiet; l linker glacé; 1 gouden
broche met drie bloedkralen.
VERLOREN:
een schakel ketting; groene dames
fiets met rode wielen: vulpen, merk
Pelikaan; dubbele zwarte fietstas; 2
rollen damast; verzelceringspapieren
voor bromfiets.
Meer dan zeshonderd Holtense schoolkinderen en ruim twintig
Canadese kinderen van militairen, die bij Afcent in Brunssum
werkzaam zijn, hebben vrijdag van de vorige week bloemen gelegd
op de gravein van de in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde
Canadese en enkele geallieerde soldaten, die op de Holterberg
begraven liggen. Het was een van de ontroerendse momenten
tijdens deze herdenkingsplechtigheid, die een dertigjarige periode
van bevrijding afsloot.
Bij deze plechtige herdenking waren o.m. aanwezig de Canadese
ambassadeur, mr. Thomas Carter, brigade-generaal T. G. Gibson
DSO, voormalig commandant van de 7e brigade van het Canadese
leger, dat in deze contreien de vrijheid bevocht, de staatssecretaris
van defensie, mr. C. L. J. van Lent, de voorzitter van de chef van
staven, generaal Wijting, de commissaris der koningin in Over
ijssel, mr. J. L. M. Niers, generaal P. F. Peter, oudste vertegen
woordiger van het Canadese Commando bij Afcent, onze burge
meester, mr. W. H. Enklaar, en nog tal van vooraanstaande per
soonlijkheden, waaronder de burgemeesters van Deventer en
Hellendoorn. Tot de genodigden behoorden voorts de leden van de
raad en van het plaatselijk oorlogsgravencomité met hun dames.
De Holtense muziekvereniging 'HMV'
verleende weer haar muzikale mede
werking door tijdens de kranslegging
koraalmuziek ten gehore te brengen
o.m. door het spelen van de „Choral"
van Ted Huggens en door aan het
slot de beide volksliederen te spelen.
Kransen werden gelegd door de Ca
nadese ambassadeur, de staatssecre
taris en de voorzitter van de chef
van staven, de commissaris der Ko
ningin, de burgemeester van Holten,
generaal Peters en door de heer J
Broere, namens het Ned. Oorlogs
graven Comité.
De plechtigheid begon met een
korte toespraak in het Nederlands
door de Canadese ambassadeur,
mr. Carter, die zei, dat deze herden
king voor de jeugd niet gemakkelijk
is. „De jonge mannen die hier begra
ven - 'jn, hielden van het leven, drin
ken, feesten, van hard rijden, en van
grapjes maken oyer hun officieren.
Ze maakten serieuse planner, met hun
vrouwen en verloofden niet wenend
of zij die volbrengen konden. Maar
ze waren Soldaten van hun land en
zetten hun leven op het spel, voor
iets dan belangrijker was dan hun
familie in Canada. Daarvoor herden
ken wij hen met grote eerbied. Ais
van de jonge mensen van nu nog eens
een offer zou worden gevraagd voor
een hoog ideaal, dan is het te hopen,
dat zij zullen denken aan deze ge
sneuvelden, die daarvoor hun leven
gaven.
Samen zong men „O God, die droeg
ons voorgeslacht", waarin legerpre-
dikant ds. L. de Vrijer in het En-
Seis de herdenkingstoespraak
hield. Ds De Vrijer herinnerde er
aan, dat de gevallen Canadese mili
tairen streden voor vrede, vrijheid
en recht. De graven hier zijn maar
een klein deel van de bloedige oogst
van deze wrede wereldoorlog.
Hij vroeg zich af of onze tegenwoor
dige generatie die vrijheid wel zo
zorgvuldig bewaart. Hij meende
daaraan te moeten twijfelen.
„De naties en haar regeringen heb
ben in de jaren vóór 1939 de opko
mende militaire macht van Duitsland
en Japan niet tijdig onderkend. Bij
sommigen gold „geen man en geen
cent" voor de bewapening. Miljoenen
doden zijn de prijs geworden van die
mentaliteit. Daarom is het noodzake
lijk, dat alle vrijheidslievende naties
hun bewapening handhaven en dan
goed uitgerust". Spreker meende die
mentaliteit van „geen man en geen
cent" ook nu weer te kunnen onder
kennen. Hij noemde de zogenoemde
vredelievende mentaliteit van deze
goedwillende mensen verre van ge
lukkig en wees er onder meer op, dat
men niet populair is, wanneer men
poogt de regeringen der vrije naties
aan te moedigen voor een goed uitge
ruste weermacht te zorgen. Ds. De
Vrijer herinnerde er aan hoe de hui
dige generatie getuige is geweest van
de tragedies van Estland, Letland,
Litauen, Hongarije en Tsjecho-Slo-
wakije en nu pas nog van Vietnam
en Cambodja.
Na deze toespraak speelde H.M.V.
„Air Baroque" van Van Lijnschoten?
ging de legerpredikant voor in gebed
en volgde de kranslegging.
Burgemeester mr. W. H. Enklaar
sprak de kinderen toe: De Canadese
jongens en meisjes In hun eigen taal:
„Voordat jullie over enige ogenblik
ken bloemen gaat leggen op deze Ca
nadese oorlogsgraven, wil ik nog
graag even met jullie praten. Jullie
hebt, God dank, de oorlog niet mee
gemaakt, jullie weet niet wat het
zeggen wil, om in een land zonder
vrijheid te moeten leven, om angst
en honger te moeten hebben. Voor
jullie is vrijheid iets vanzelfspre
kends. Wij ouderen maakten die ver
schrikkelijke tijd van onderdrukking
en onvrijheid vijf lange jaren wel
mee. Kunnen jullie je voorstellen,
dat wij aan die tijd nog dikwijls terug
denken?
Wij zullen nooit vergeten, hoe de Ca
nadezen ons kwamen bevrijden en
aan alle ellende van de oorlog een
einde maakten. Ja, zullen jullie mis
schien zeggen, dat kunnen wij alle
maal wel begrijpen, maar waarom
moeten wij dan dertig jaar na deze
bevrijding nog altijd wox-den herin
nerd aan een tijd, die wij niet hebben-
meegemaakt. Onze tijd heeft immers
problemen genoeg! Dat is misschien
wel zo, maar, jongens en meisjes,
wat er in die oorlog is gebeurd, is
niet alleen belangrijk voor toen, maar
zeker ook voor vandaag en morgen.
Dat oorlogsgraf, waar jullie nu bij
staat, heeft jullie en mij en ons allen
wat te zeggen.
Wij, mensenkinderen, worden immers
niet geboren, om te worden doodge
schoten, om oorlog te voeren, om
elkaar naar het leven te staan, wij
worden geboren om te leven en om
van dit leven iets goeds te maken,
om samen gelukkig te zijn, gelukkig
in ons werk, gelukkig in eigen kring-
Wij staan op een kerkhof, waar jonge
mensen zijn begraven, die nog zo
graag hadden willen blijven leven en
die van hun leven nog zoveel geluk
hadden verwacht. Wij zijn hier geko
men, naar deze stille plek, jullie als
de jeugd van Nederland en Canada,
wij als ouderen, om de les van het
verleden nog eens weer te horen.
Nederlandse en Canadese au
toriteiten onder wie de ambas
sadeur van, Canada mr. T. Car
ter, brigade-generaal Gibson, de
commissaris van de koningin in
Overijssel mr. Niers en burge
meester mr. W. H. Enklaar
woonden de plechtigheid op de
Canadese begraafplaats bij.
Die les luidt, laat 'ik het zeggen
met de tekst van het oorlogsgedenk
teken van Kohima in Birma:
„Wanneer U naar huis gaat, vertel
de mensen over ons, en zeg dan: voor
Uw morgen, gaven wij ons vandaag!"
Dat wil heel duidelijk-zeggen, dat wij
als mensenkinderen van 1975 met die
vrijheid waarvoor in de jaren 1940/45
zo bloedig is betaald, 'niet maar wat
aan mogen rommelen daarvoor is een
mensenleven te kostbaar.
Kijk maar, aan jullie voeten ligt het
graf van een jongeman die voor onze,
voor jullie vrijheid, zijn leven gaf.
Wij mensen van deze tijd en jullie
schoolkinderen van deze tijd hebben
samen ook de plicht cm te proberen
er voor te zorgen, -deze vrijheid
niet meer verloren gaat. Wanneer jul
lie naar huis gaat vertel van die oor
logsgraven en zeg dan aan jullie ou
ders en jullie vrienden, waarom wij
De Canadese ambassadeur T.
Carter dankte muzikant Henk
Bouichuis voor de sublieme
„The Last Post".
vandaag hier op die soldatenkerktiof
bijeen zijn geweest: „Zij gaven voor
ons heden en ons morgen, hun leven."
Jonge vrienden, daarom zullen wij
telkens en telkens weer naar deze
stille plaatsen moeten gaan, om te
luisteren nara wat deze ons te zeg
gen hebben. Wanneer de hoornblazer
zijn signaal geeft, leg dan jullie bloe
men neer e<n denk dan nog eens na,
over wat dat oorlogsgraf jullie te
zeggen heeft."
Terwijl, nadat de kinderen him
bloemen gelegd hadden, de klanken
van „The last post", zo zuiver gebla
zen door Henk Bouwhuis, over de do
denakker wegstierven, werden de
vlaggen half stok gestreken en werd
een minuut stilte in acht genomen.
Na de „Reveille" gingen ze weer in
top en sprak brigade-generaal T. G.
Gibson D.S.O., de herdeTikingsformu-
le „Zij zullen niet oud worden, zoals
wy. De ouderdom zal hen niet pla
gen, noch het stijgen van de jaren,
Bij zonsopgang en het vallen van de
avond zullen wy hen gedenken." En
zacht klonk het massale, monotone,
antwoord uit de mond van allen: „Wy
zullen hen gedenken." Met het zingen
van het avondgebed „Blijf by mij
Heer, want d'avond is nabij" en het
spelen van de nationale hymnen werd
de plechtigheid besloten.
Ambassadeur Carter onderhield
zich na afloop, in gezelschap van de
burgemeester, nog even met Ds De
Vrijer, dirigent Henny J. Fransen,
hoornblazer Henk Bouwhuis en sprak
met de Canadese kinderen, die voor
deze plechtigheid speciaal uit Brun-
sum waren overgekomen.
In Hotel „Hoog Holten" had een ont
vangst plaats door het gemeentebe
stuur waar oude kennismakingen nog
eens weer werden hernieuwd.
Dinsdagmorgen heeft de minister
van de Veterans Affairs van Canada
de heer D. J. Mac Donald, met zijn
echtgenote en klein gevolg een kort
bezoek aan Holten gebracht. Door de
minister werd een krans gelegd bij
het monument op de Canadian Ce-
met ry. Het gezelschap werd ontvan
gen door de voorzitter van het Ned.
Oorlogsgravencomité burgemeester
mr. W. H. Enklaar en de heer J.
Broere, secretaris van de plaatselijke
afd. het N.O.C.
De plechtige herdenking van de gevallenen in de
Tweede Wereldoorlog werd voor deze dertigste
keer door veel meer mensen bijgewoond dan de
laatste jaren. Vanaf de Hervormde Kerk gingen
de oud strijders, de oud-ïndiëstrijders en leden
van de Binnenlandse Strijdkrachten in een stille
tocht naar het monument der gevallenen aan de
Molenbelterweg waar de herdenking plaats had.
Burgemeester mr. W. H. Enklaar las aan het be
gin van de plechtigheid nadat twee minuten stil
te in acht waren genomen uit een gedicht van M.
van Wichen het vers:
Gedenken willen wij tezamen,
als laatste boodschap staan hun namen,
gebeiteld in een stenen kleed.
Wij willen 't enig antwoord geven,
door daden van persoonlijk leven:
Dat niemand onzer hen vergeet!
Na het lezen van het bekende bij
belgedeelte Jeremia 5 3-5 en het
gezamenlijk zingen van 't lied „Voor
waarts, Christen strijders" (uit de
bundel van Johannes de Heer) hield
ds. J. W. Dragt, em. pred. en oud
voorganger der Geref. Kerk van
Holten een toespraak n.a.v. het tekst
woord „Gij hebt hen geslagen, zij
voelden geen pijn" (Jeremia 5 vers
3a). Wij gedenken, zo zei ds. Dragt,
hier de gevallenen uit de 2e wereld
oorlog: onze Holtense jongens, die
vielen op de Grebbeberg en elders in
mei 1940, om de vele andere Neder
landse soldaten, onze verzetsstrijders,
onze Joden (méér dan honderddui
zend), de mensen van het Kon. Ned.
Ind. Leger (K.N.I.L.), de Molukkers,
die vochten als leeuwen en onze mil
joenen geallieerde vrienden.
Nu is „gedenken" meer dan op een
meiavond een paar minuten stilte ;n
acht nemen, met op de achtergrond
het gefluit van een merel. Gedenken
is een zaak van levenshouding, hel
gehele jaar door. Het is o.a. ook na
gaan „waardoor" die oorlog ontstond
hoe het kwam dat hij zo lang duurde
Zijn oorzaken complex is zèèr inge
wikkeld, er zyn er vele te noemen.
Een factor meestal vergeten, speelde
echter een zeer grote rol en dat was:
de zwakte van de „vrye wereld" die
haar defensie verwaarloosd had.
Terwijl nazi-Duitsland „klaar" was
was Nederland niet klaar. Ik denk nog
aan de legermanoeuvres in Holten in
september '39, ons veldgeschut werd
getrokken door paarden, ieder ogen
blik een poot over de strengen, ons
luchtafweergeschut moest ons door
Duitse fabrieken worden geleverd die
weinig haast hadden. In Engeland
was (mei 1940) nog maar kort tevo
ren de algemene dienstplicht inge
steld. Zijn eerste tanks moesten naar
Noord-Afrika worden gezonden, ter
wijl mén zé in eigen land bitter no
dig had. Frankrijk achtte zich veilig
achter de Maginot linie, niet beden
kend dat er ook omhéén getrokken
kon worden. Alleen Duitsland was
klaar. En Italië. En Japan. Boven
dien waren hun legers geoefend.
Oorlog is een hard bedrijf, dat „ge
leerd" moet worden. De geallieerde
legers waren ongeoefend. Door deze
beide factoren werd Hitier temeer
aangemoedigd. Hij zag de kans
schoonUn hij kreeg bijna zijn
zin en werd slechts met grote moeite
overwonnen
Wy gedenken de slachtoffers var
6 jaren geweld, dc miljoenen. Maai
ons gedenken ook een zaak van
eranderde levenshouding? Zo niet.
lan doen wij beter dit 4 mei gebeu
ren stop te zetten. Want dan worden
wjj getroffen door het verwijt: „Ik
heb u geslagen, maar gy hebt geen
pijn gevoeld. Dan hebben wy niets
geleerd.
Ik kan, zo zei ds. Dragt, op dit
punt helaas niet gerust zyn. Ik vrees
meerdere malen dat de geschiedenis
der jaren '33 '45 bezig is zich te
herhalen, 't Kan zijn dat ik nu tegen
zere schenen schop. Mag 't ook? Myn
schenen zyn deze dertig jaren al aar
dig blauw geworden. Wéér wordt de
defensie in de vrije wereld verwaar
loosd, over de opvolger van de Star-
fighter wordt al maanden gebabbeld
als of wij alle tijd hebben! En de
vakbonden zullen de beslissing wel
nemen. Dan zijn er de ondermijnende
activiteiten van de VVDM en het
drijven naar eenzijdige ontwapening.
Hebt u voor de tv de 1 mei herden
king in Oost-Duitsland gezien? Die
wekte bij mij de herinneringsvraag:
waar heb ik dat eerder gezien? Hebt
u ook aan Hitler-Duitsland uit de
jaren '37-'38 gedacht?
Na 1945 ging deze oorlog, die méde
door ideologische verschillen veroor
zaakt was, verschillen waarover door
Jalta (voorjaar '45) niet gesproken
werd, voort. Ten bewijze moge wor
den vermeld dat alle landen welke
door de Sovjets „bevrijd" werden
onder Russische invloed zijn geble
ven: Roemenië. Hongarije, Tsjecho-
Slowakije, Polen, Oost-Duitsland enz
't IJzeren Gordijn markeert de grens!
En nu mei 1975! Amerika verzwakt
door de oorlog in Korea de Waterga
te affaire, de afloop van de oorlog in
Vietnam en Cambodja, zijn prestige
geslonken! En daartegenover: Rus
land hard op weg om de wereldzeeën
te beheersen, bezig zich een wereld-
prestïge op te bouwen. Denk aan de
provocerende houding bij de Ameri
kaanse vlootoefeningen! Ons volk, on
ze volkskracht, door de weelde be
dreigd. Machten, op destructie bere
kend, vertonen zich schaamteloos.
Onze natie is bezig psychisch te vér-
zieken, moreel te vervuilen.
GEDENKEN? Best! Maar dan ook
alles doen om een herhaling '40-'45
te voorkomen. Dan de oorlog ver
klaard aan alle machten uit de af
grond, die werken via drugs, sex-
reclame en anarchisme, niet zelden
bedreven met geld uit de staatskas.
GEVALLENEN EREN? Ja, maar
dan ook werkelijk eren, met de daad
van een gans andere levenshouding.
Leergeld willen betalen. Soberheid!
Vroomheid! Terugkeer tot. Gods
Woord, dat ons niet in de mens en
zijn vooruitgang doet geloven, maar
in Christus in wien de ware vrijheid
is. Gedenken is: offers willen bren
gen tot het behoud van onze vrijheid
zoals onze gevallenen het offer van
hun" leven hebben gebracht. Dan is er
hoop!
Onder het spelen van koraalmuziek
door de Holtense Muziekvereniging
„HMV" werden door burgemeester
mr. W H. Enklaar namens het ge
meentebestuur en door de heren G.
J. Aaftink en E. Wegstapel. Oud-ser
geant Gerh. v. d. Bos, die de leiding
had bij de plechtigheid, noemde de
namen van de gevallen kameraden.
Na het gezamenlijk bidden van het
„Onze Vader" werd de sobere maar
indukwekikende herdenking besloten
met het zingen van het Wilhelmus.
Burgemeester en wethouders van
Holten maken bekend, dat bewoners
van een eigen huis tijdelijk een een
malige subsidie van het Rijk kunnen
krijgen, als zij onderhoud aan hun wo
ning laten verrichten.
De regeling is in het leven geroepen
om de werkgelegenheid te stimule
ren. Zij geldt slechts voor een beperk
te tijd en voor zover de hiervoor be
schikbare gelden (f 80 miljoen) het
toelaten.
De subsidie bedraagt 50%> van de on
derhoudskosten, maar niet meer dan
f 3.000,- per woning.
Als de onderhoudskosten lager zijn
dan f 500,- wordt er een bijdrage
verstrekt. De bijdrage is fiscaal niet
belastbaar.
De regeling gaat in op 15 mei 1975
en geldt voor alle eigen (door de
eigenaar bewoonde) woningen.
Daarbij maakt het dus niet uit of
het om een voor- of een na-oorlog-
se woning gaat.
De regeling geldt niet voor tweede
woningen.
Onder onderhoud wordt met name
verstaan buitenschilderwerk, vocht-
bestrijding, alsmede reparaties aan:
funderingen, vloeren, wanden, pla
fonds, gevels, dakconstructies, dak
beschot, dakbedekking, dakkapellen,
binnen- en buitenkozijnen, -ramen
en -deuren, schoorstenen, trappen,
stucwerk, tegelwerk, gas-, water- en
electriciteitsinstallaties, hemelwa-
terafvoer, rioleringen, keukeninrich
tingen, sanitair.
Binnenschildcrwerk valt er niet on
der.
Het werk moet worden uitgevoerd
door erkende aannemers, installa-
teursbedrijven enz.
Er wordt dus geen vergoeding gege
ven bij zelfwerkzaamheid.
Deze subsidiemogelijkheid is alleen
voor onderhoud.
Voor verbetering van woningen zijn
er andere subsidieregelingen.
Zoals gezegd, gaat de regeling in op
15 mei 1975.
Ter gemeente-secretarie, afdeling Al
gemene Zaken, zullen na die datum
aanvraagformulieren en vouwbladen
over deze regeling verkrijgbaar zijn.
Het heeft geen zin vóór 15 mei een
aanvraagformulier te halen.
Op dat formulier verklaart de aan
vrager ondermeer, dat hij de eige
naar-bewoner van het huis is en dat
met de werkzaamheden nog niet is
begonnen.
Het aanvraagformulier moet daarna
binnen één maand worden ingediend
by de Directie van de Volkshuisves
ting en de provincie Overijssel, Weth.
Alferinkweg 300 te Zwolle.
Aanvragers ontvangen daarop voor
zover de voorraad strekt een be
ginseltoezegging, die hun recht op
subsidie geeft als de werkzaamheden
zijn uitgevoerd.
Als men vóór de ontvangst van de
toezegging met het werk laat begin
nen, loopt men het risico niet voor
subsidie in aanmerking te komen.
De werkzaamheden moeten binnen
een half jaar zijn uitgevoerd, te re
kenen vanaf de datum die op de toe
zegging is vermeld.
Binnen dat halve jaar (en niet later)
moet de mede toegezonden tweede
formulier samen met de rekeningen
worden gestuurd naar de Directie van
de Volkshuisvesting en de Bouwnij
verheid in de provincie.
Het Ministerie zorgt dan voor de
rechtstreekse uitbetaling van de sub
sidie op de door de aanvrager opge
geven postgiro- of bankrekening.
Holten, 9 mei 1975,
Burgemeester en wethouders
voornoemd,
W H. Enklaar, burgemeester,
G. J. Langenberg, secretaris.
De Burgemeester van Holten maakt
bekend, dat hij NIET op maandag,
12 mei maar op dinsdag, 13 mei, van
10.00 - 12.000 uur spreekuur zal hou
den.
Holten, 6 mei 1975
De burgemeester voornoemd,
W. H. Enklaar
Voor de stille tocht naar het monu
ment der gevallenen aan de Molen
belterweg werd in de Ned. Herv.
kerk 'n interkerkelijke gebedssamen
komst gehouden waarin pastoor Ara.
J. Rademaker van de parochie Hol
ten Nieuw Heeten een overden
king hield over het schriftwoord „En
de Heer sprak tot Kaïn: Waar is
Abel uw broeder? En hy zeide: Ik
weet het niet; ben ik myn broeders
hoeder?" (Genesis 4 vers 9).
Nog nooit zo zei pastoor Radema
ker is er zoveel over solidariteit,
medemenselijkheid en naastenliefde
gesproken als in deze tijd, sinds de
laatste wereldoorlog kwam de mens
als medemens weer meer naar
ren; vooral door de toenmalige nood
en ellende kwamen de mensen dich
ter tot elkaar. Het bleef ook niet al
leen bij woorden want er werden ook
grote offers gebracht bij catastrofen
(watersnood 1953), kankerbestrijding,
hartstichting, voor de z.g. derde we
reld, zending en missie enz. enz.
Van de andere kant staat daar tegen
over dat de mens meer lichtzinnig is
geworden bij gevaar en in het ver
keer. Ook de diverse oorlogswapens,
die klaar staan, vooral op nucleair
gebied om zonodig God verhoede
het hele volken uit te moorden.
De mens is niet meer in staat om
voor deze tegenovergestelde houding
een duidelijke verklaring te geven.
Alles is ook zo gecompliceerd gewor
den. Nu wij echter hier deze avond
samen zijn als mensen die geloven
God en in het eeuwig leven, is het
goed ons te realiseren dat wij allen
geschapen zijn naar Gods beeld en
gelijkenis. God blijft echter dezelfde
maar wij, heel de mensheid van alle
tijden, zijn het die Zijn beeld in ons
verstoren en overtrekken. Vooral
juist de vrijheid die God ieder mens
schenkt is vaak schandelijk mis
bruikt en de mens vergeet dan dat
hij voor het gebruik en misbruik van
die vrijheid uiteindelijk verantwoor
ding schuldig is aan Hem die ons de
vrijheid meegaf. Die vrijheid is een
onderdeel van de menselijke waar
digheid! We mogen de vraag stellen:
Hoe staat de mens in deze tijd van
'975 30 jaar na de herkregen vrij
heid t.o.v. de vrijheid en ze de
waardigheid van de mens en het
menselijk leven als zodanig?
Ook Kaïn leeft nu nog onder ons
Nog steeds sterven duizenden men
sen door geweld, terrenr,
(Cambodja, Vietnam en het nabije
Oosten) en ongeboren leven wordt
gedood. Waarom kan de genietende
mens niet meer en beter zijn ver
stand en vrijheid gebruiken. Kaïn
leeft nog steeds onder ons, misschien
nog meer dan 30 jaar geleden, toen
men moest vechten voor een droge
korst brood. Het gezegde: „Het zijn
sterke benen die de weelde kunnen
dragen" heeft nog niets van zijn
kracht ingeboet. Het bloed van de
vrüheidsstrijtTrrs van alle tijden
roept evenals het bloed van Abel naar
de hemel om wraak. God vraagt dus
ook aan ieder van ons: „Waar is je
broeder?".
We hebben, zo besloot pastoor Ra
demaker ons in deze overdenking
niet zozeer laten leiden door alle
daagse en concrete problemen; ze
echter wel aangestipt. We zijn ons
ook bewust dat door het een en ander
even aan te geven, bij sommige le
vensgrote vragen en problemen weer
duidelijker aan de orde gekomen
zijn en wat het zeggen wil: „Gij zult
niet doden. Daarom mogen we dan
ook vol dankbaarheid hen gedenken,
die juist om de mens in zijn vrijheid
en waardigheid te laten leven, hun
leven gaven. Misschien waren ze
zich allen niet bewust van het bijbelse
gegeven, maar wel bewust dat de
mens recht heeft op zijn vrijheid, die
God ons als zijn beeld geschonken
heeft en blijft schenken. Daarom ook
mogen wij vertrouwen dat hun offer
beloond is met het eeuwig leven bij
God met een vrijheid, die niemand
hen ontnemen kan en die Christus ons
nader heeft gebracht en getoond in
Zijn lijden, kruisdood en verrijzenis.
Aan het begin van de dienst, die door
plm. 300 belangstellenden werd bij
gewoond, werden de twee bekende
coupletten van het Wilhelmus gezon
gen. Verder werden er met orgelbe
geleiding van organist Anton Koop
man enkele liederen uit het „Lied
boek der kerken" gezongen, terwijl
de dienst besloten werd met het be
kende lied „Gelukkig is het land, dat
God de Heer beschermt".
Voor „Simavi"
De collecte voor „SIMAVI" (directe
medische hulp in de tropen) heeft in
Holten f 769,88 opgebracht. Het plaat
selijk comité dankt allen die gaven
en de jongens en meisjes die met de
busjea rondgingen.
