Zwemtenen
India, waarheen nu?
AANVECHTBARE VONNISSEN
Donderdag 7 juli
begint het
KOPERS-FEEST
Goede betrekkingen met Pakistan levensnoodzaak
Veel te veel agrariërs
Berechting provo's roept meer twijfels op.
DAAR WAAR DE MOLENS STAAN
ziekte van de zomer
Zaterdag 2 juli 1966
HOLTENS NIEUWSBLAD
(Van onze correspondent)
In honderden dorpen en steden van In
dia wordt thans op grote schaal voed
sel verstrekt aan de hongerende bevol
king, Voedsel, dat dank zij spontane
giften van de bevolking van verschil
lende Europese landen (w.o. Neder
land!) en de Ver. Staten is bijeenge
bracht en nu met vliegtuigen en sche
pen wordt aangevoerd en met treinen
en vrachtwagens naar de ergst getrof
fen gebieden wordt gereden.
Mobiele poliklinieken trekken over de
stoffige landwegen om vitaminen en
geneesmiddelen uit te delen. Allerlei or
ganisaties als Roode Kruis, missie en
zending verlenen hulp bij de organisa
tie van deze aktiviteiten, die honderd
duizenden Indiërs tot aan de maand
september, wanneer de nieuwe oogst
wordt binnengehaald, van de ergste ont
bering te vrijwaren.
In de komende 5 jaar zal India 11 mil
jard dollar aan economische hulp van
het buitenland ontvangen, maar noch
tans bestaat de vrees dat honger en
gebrek voorhands tot de „normale"
verschijnselen van dit land blijven be
horen:
Buitenland kan India niet redden
In India staat men thans voor het pro
bleem de produktie zó op te voeren, dat
er elk jaar 9 miljoen mensen méér kun
nen worden gevoed. Helaas- zijn er aller
lei factoren, die de economische groei hier
tegenhouden. De conflicten met Pakistan,
alsook de vrees voor Chinese agressie,
dwingt de regering steeds meer geld te be
steden aan defensieve uitgaven, hetgeen
uiteraard een belasting betekent voor de
toch al magere nationale hulpbronnen.
Momenteel besteedt India jaarlijks liefst
1438 miljoen dollar aan defensie. Dat komt
neer op 4.3% van het nationale inkomen.
Mede hierdoor is de buitenlandse schuld
deze in 1955 slechts 0,3 miljoen dollar, nu
is dat 4 miljard dollar.
Voor India is boven alles een verbetering
van de betrekkingen met Pakistan van uit
zonderlijk groot belang. De Duitse expert
Prof. Baada, die studie heeft gemaakt van
de economische situatie in beide landen,
meent dat wanneer India en Pakistan zou
den samenwerken bij de exploitatie van
natuurlijke rijkdommen, dit tot reusach
tige voordelen zou strekken. Zo zou een
goed gebruik van de Brahmapoetra-rivier
in de bovenlanden van Assam een periode
van welvaart kunnen inluiden voor dit ge
bied en ook voor oost-Pakistan. Voor de
uitvoering van dit plan moeten 35 stuw
dammen worden gebouwd om water op
te vangen ten behoeve van de opwekking-
van elektriciteit en voor de irrigatie. Pa
kistan zou dan moeten bijdragen in de
kosten, maar in ruil daarvoor goedkope
energie ontvangen. Het vermogen dat van
deze stuwdammen kan worden betrokken
wordt op 63 miljard kWh per jaar ge
schat. Dat is meer dan het huidige gebruik
van elektrische energie in India en Pakis
tan samen
70 dollar per hoofd
Ook op ander gebied zouden de twee buur
landen kunnen samenwerken. Zo zijn de
meeste transportmiddelen tussen India en
Pakistan buiten gebruik gesteld. Het goe
derenverkeer is onvoldoende. Op het ge
bied van de handel liggen er voor de twee
staten enorme mogelijkheden.
Pakistan zit te springen om kolen, ijzer,
ijzererts, staal én andere mineralen uit
India. In ruil hiervoor zou India aardgas,
katoen, rijst, fruit, groente, vis en jute
uit het buurland kunnen importeren. De
stormachtige stijging van het geboorte
overschot in beide landen, die de bevol
king van India jaarlijks met 9 miljoen en
in Pakistan met 2 miljoen doet toenemen,
maken een verbetering van de betrekkin
gen tot een levensnoodzaak.
De levensstandaard in India bedraagt mo
menteel 70 dollar per hoofd van de be
volking per jaar. Zouden de betrekkingen
met Pakistan echter verbeterd worden,
dan zou volgens Prof. Baade India nog
voor 1985 een inkomen van 200 dollar per
hoofd van de bevolking kunnen bereiken.
Verborgen werkloosheid
In 1948 landde Vasco da Gama bij Cali-
cute en strooide op Indische bodem het
zaad, waaruit eens de Europese levens
boom zou opgroeien. Thans is de invloed
van de westerse techniek tot in alle uit
hoeken van het Aziatische continent door
gestraald. Oude levensvormen lijken ge
doemd om te verdwijnen, de nieuwe op
vattingen worden echter moeilijk aan
vaard.
Dat is een strijd die de ontwikkeling van
vele oosterse naties kenmerkt en die in
India het sterkst is. In dit land bieden de
krachten van het verleden meer tegen
stand dan elders, zij zijn niet .latent en
weerloos, maar levend, dynamisch, strijd
baar.
Hoéwei de armoede op het platteland ver
uit het grootst is, verzet de agrarische be
volking zich dikwijls met hand en tand
tegen elke poging tot modernisering. De
grote meerderheid van de Indische bevol
king is werkzaam in de landbouw, in som
mige streken tot 80% toe Het kleinbe
drijf domineert. Terwijl in de Sowjet-Unio
wordt gestreefd naar zeer grote landbouw
bedrijven, die worden geëxploiteerd dooi
de staat óf door coöperaties van boeren,
heeft de overheid in India het kleine land-,
bouwbedrijf juist bevorderd. Zo zijn hier
boertjes die. er bedrijfjes vaneen
halve hectare op nahouden. Van zulke
kleine akkertjes, die bovendien minder op
brengen'dan in Europa of de Ver. Staten,
kan men nauwelijks bestaan.
Liever gebrek
De „verborgen werkloosheid" in de Indi
sche landbouw is schrikbarend. Niettemin
wil het gros van deze boertjes nog liever
gebrek lijden op het platteland, dan een
redelijk loon in een van de stedelijke fa
brieken te verdienen. Men is verknocht
aan het leven in de dorpsgemeenschap.
Psychische geborgenheid vormt de grond
slag van deze vorm van samenleving. Het
nieuwe wordt er geweerd, men handelt
traditioneel. Maar langzaam maar zeker
begint deze wereld met zijn rustige zeker
heden toch uiteen te vallen.
Van een echte sanering van de Indische
landbouw kan evenwel nog niet worden
gesproken. Er zijn trouwens geen plannen
te bedenken, die op korte termijn een
flinke verbetering kunnen brengen.
Zware hypotheek
De opvatting van Mahadma Ghandi, dat
innerlijke vrede belangrijker is dan ma
teriële welvaart, wordt nog altijd door
miljoenén orthodoxe hindoes aangehan
gen. Vele hindoes houden zich niet bezig
met de vraagstukken van vernieuwing of
verbetering in het maatschappelijk bestel,
maar alleen met die in de menselijke ziel.
Wat betekent maatschappelijke ellende,
als men volgens het leerstuk van het kar
ma/nog miljoenen jaren heeft te leven....
Temidden van gebrek en armoede-bewaart
de hindoe zijn gemoedsrust, een diep
geworteld respect voor de natuurlijke or
de der dingen. Hij gelooft heilig dat hij
wiens geest niet door het lijden wordt ge
schokt, de klaarheid van geest zal verkrij
gen. Op die wijze houdt ook de hindoe-
intelligentsia zich innerlijk afzijdig van de
westerse levensopvattingen.
Dat betekent al evenzeer een rem op elke
sociale vooruitgang. Deze erfenis van het
verleden is de zwaarste hypotheek, die
op de Indiase cultuur rust. Buitenlandse
hulp kan India wel helpen maar niet
redden. Slechts in de geest van een volk
schuilt de kracht een sociale orde te door
breken. Maar zolang de conserverende
krachten nog zoveel invloed hebben, komt
er van een dergelijke „doorbraak" niet
vèel terecht.
ROETKAPZAAK KNABBELDE AAN ONS RECHTSGEVOEL
Op alle middelbare scholen zal tijdens de geschiedenisles de naam van Charles de Montes-
qieu vallen. Deze geniale Franse staatsgeleerde heeft de trias politica ontworpen, die een
duidelijke scheiding voorstaat tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht.
Ook ons koninkrijk is op dit fundament gegrondvest, maar heel wat Nederlanders schijnen
zelfs de basis waarop ons staatsbestel rust, niet te kennen. Hoe anders is het te verklaren dat
de afgelopen maanden naar aanleiding van de relletjes in Amsterdam de minister van
justitie verzoeken bereikten om provo's strenger of milder te straffen en de leden van het
genootschap T.R.E.S. er niet met een boete te laten afkomen.
De minister van justitie beeft evenwel net zoveel te vertellen over de rechters ah: de
minister van buitenlandse zaken over de samenstelling van de Nederlandse wielerafvaardi-
ging naar de Tour de France.
Term klasse-justite niet op z'n piaats.
DE ROETKAPZAAK en de berechting van
allerlei provo's hebben onze rechtspraak de
afgelopen maanden ruime publciteit gegeven.
Het vertrouwen in de rechterlijke macht heeft
hier en daar zelfs een geduchte knauw ge
kregen. Vandaar dat er hier en daar op is
aangedrongen, dat de overheid er zich maar
eens mee moest bemoeien. Sommige kamer
leden hebben zelfs getracht de minister van
justitie tot uitspraken over sommige rechter
lijke vonnissen te bewegen, waarop een be
kwaam, jurist als prof. Samkalden wijselijk
niet is ingegaan.
Het is juist een zegen voor onze demo
cratie, dat de rechter onafhankelijk vonnis
wijst, De positie van de rechter is neergelegd
in onze Grondwet (art, 176 t.e.m. 180). Arti
kel 180 bepaalt, dat de leden van de rechter
lijke macht door de koning worden aangesteld.
Zij worden dus beslist niet door het ministe
rie van justitie benoemd, zoals sommige men
sen blijkbaar menen. Zij worden volgens het
zelfde grondwetsartikel voor hun leven aan
gesteld, kortom zij zijn niet afzetbaar. Hier
mee wordt de onafhankelijkheid van de rech
ter nog eens extra onderstreept. Alleen ,de
Hoge Raad, ons hoogste rechtscollege, kan
een rechter ontslaan in gevallen bii de wet
aangewezen. Verder 'is. hiertoe geen enkele
instantie bevoegd.
De rechter is voor zijn vonnis geen ver
antwoording schuldig aan welke overheidsin
stantie ook. Daarom is het een goed gebruik,
dat er vóór het vonnis niet over de te ver
wachten strafmaat in een bepaalde zaak wordt
gespeculeerd, althans niet in het openbaar,
omdat men anders de indruk wekt de rechter
te willen beïnvloeden en omgekeerd
de rechter de indruk kan wekken beïnvloed
ie zijn. Daarom was het van sommige ka
merleden hoogst ontactisch van deze goede
regel af te wijken en hun mening uit te spre
ken over een zaak, waarin nog vonnis moest
worden gewezen.
Geen vergelijking.
De leden van het genootschap T.R.E.S. zijn
veroordeeld tot een boete. Dje straf was niet
in overeenstemming met het rechtsgevoel van
heel veel Nederlandse burgers. Althans niet,
wanneer zij dit: vonns vergeleken met de straf
fen.. die sommige provo's voor veelal futiele
overtredingen hebben moeten ondergaan.
Vandaar dat in deze zaak het zware woord
klasse-justitie viel. Als er gewone jongens ge
staan hadden, dan zou er zwaarder gestraft
zijn. zo menen velen.
Hier rijst echter een grote moeilijkheid.
Wil men terecht van klasse-justitie spreken,
dan behoeft men vergelijkingsmateriaal. En
dat staat de rechter beslist niet ter beschik
king. Excessen als door de leden van TRES
bedreven, komen (gelukkig) in andere millieus
helemaal niet voor. Kortom er is eenvoudig
helemaal geen vergelijkingsmateriaal.
Natuurlijk heeft de rechter, gezien zijn ta
melijk mild. vonnis, in deze zaak verzachtende
omstandigheden laten gelden. Maar doet de
rechter dat dan niet, wanneer lieden uit an
dere millieus terechtstaan? Wie dat meent,
heeft nog nooit een voet in de rechtszaal ge-
Generale preventie.
De kritiek behoort zich o.i. te richten te
gen die uitspraken, die men werkelijk onrecht
vaardig acht. Dat zijn de vonnissen, die tegen
sommige provo's zijn gewezen. Wanneer een
meisje, dat met krenten vent, tot enkele da
gen hechtenis wordt veroordeeld, dan druist
dit tegen het algemeen rechtsbewustzijn in.
Men heeft voor die stelling geen vergelijking
nodig met een totaal andere zaak. Bij deze
kritiek moet men zich niet alleen laten lei
den door een oordeel over de grootte van de
strafmaat, doch vooral door de motivering
van die strafmaat.
De rechter wilde eert" „afschrikwekkend
voorbeeld stellen. Men pleegt dan te spreken
van generale preventie. Door voor bepaalde
strafbare feiten hoge straffen te geven, hoopt
men dit soort delicten tegen te gaan. In het
grijs verleden hebben veel strafrechtsgeleerden
deze theorie aangehangen, doch de tegenwoor
dige rechter gelooft niet meer in het effect
van dit afschrikwekkend voorbeeld stellen".
Daarom wekt het verbazing, dat sommige
rechters nu plots dit oude theoretische stok
paardje weer van stal hebben gehaald.
Veeleer laat de rechter van vandaag zich
leiden door speciaal preventive overwegingen.
D.w.z. de strafmaat wordt aangepast aan de
persoonlijkheid van de verdachte.
Wanneer sommige rechters dan toch plots een
andere koers varen, rijst er onzekerheid.
Heeft de rechter de invloed van een deel dei-
publieke opinie ondergaan, die aandringt op
een strenge aanpak van baldadige jongeren?
En waarom wordt de rechter juist beïnvloed
door d i t deel van onze bevolking? Dat zijn
vragen, die dan rijzen en die de eêns zo
onbetwistbare integriteit van on srechterlijk
korps in discussie brengen.
Sommige berechtingen in Amsterdam heb
ben een gevoel van rechtsonzekerheid doen
ontstaan, dat zo gauw mogelijk dient te wor
den weggenomen. Niet door de overheid,
door de rechters zelf.
Maatregelen tegen transpirerende voeten
Mensen, die dikwijls gebruik maken van
douches en zwembaden, bijvoorbeeld
schoolkinderen en militairen, krijgen
vaak te kampen met het euvel van een
schimmelinfectie. De oorsprongplaats is
meestal aan de voeten.
De schimmelsoorten, die voor deze huid
aandoening verantwoordelijk zijn, groei
en en woekeren het best in een vochtig*
warme omgeving; via badplankjes, natte
vloeren, en dergelijke komen ze gemak
kelijk terecht op de voeten van de
baders.
Vooral op die plaatsen, waar de huid
week en warm is, dreigt zulk een schim
melbesmetting, dat wil zeggen in de
ruimten tussen de tenen. Men spreekt wel
eens van „zwemtenen", en men bedoelt
daar clan mee, dat kloofjes in de- huicl
tussen de tenen het uitgangspunt hebben
gevormd van de zwembadbesmetting.
Overeenkomstige verschijnselen worden
90k wel aangetroffen aan voeten, die in
schoenen gestoken, sterk transpireren en
door het week worden van de huid wei
nig weerstand kunnen bieden aan een
eventuele schimmelbesmetting.
Altijd infectie
De Angelsaksen bezigen hiervoor de be
naming „athlete's foot", maar behalve at
leten kunnen natuurlijk ook andere men
sen wel last van transpirerende voeten
hebben. Waar de schimmelbesmetting in
laatstbedoelde gevallen vandaan komt, is
lang niet altijd duidelijk; van een zwem
badinfectie kan dan niet altijd worden
gesproken.
Een voetmycose schimmelziekte aan
de voet) is dikwijls helemaal niet erg,
maar het kan ook best een lastige, steeds
verergerende kwaal worden, waarbij fors
medisch ingrijpen nodig is om te voor
komen dat steeds grotere delen van de
huid vooral aan cle handen en
ook van de nagels worden aangetast.
Meestal begint deze aandoening in .een
plooi tussen vierde en vijfde teen. De huid
is rood en jeukt. Na een poosje kan de
Ja dat zijn met recht feestprijzen, waarop onze aktieve
winkelzaken hun uitgebreide cliëntele gedurende de
seizoenopruiming zullen onthalen. Over het geheel ge
nomen hebben onze winkelzaken een snelle omzet, zodat
hun artikelen en voorraden onder alle omstandigheden
een recent karakter hebben. Dat wil zeggen: verouderde
dingen zijn er niet bij
't Wordt een echt kopersfeest, dat staat bij voorbaat vast.
ontsteking overgaan op de bovenkant
van de voet. Hoe eerder men dan maat
regelen treft hoe beter.
Jodium
Wie erger wil voorkomen, doét er goed
aan eventueel ontstane kloofjes tussen
de tenen aan te stippen met jodiumtinc-
tuur: „even flink zijn" is dan het parool.
Nog beter is het de voeten dagelijks op
zulke ongerechtigheden te inspecteren.
Voorts dienen de voeten na het bezoeken
van 'een zwembad hetzij overdekt of
open bassin, „bosbad" of „natuurbad"
steeds bijzonder zorgvuldig te worden
afgedroogd, vooral tussen de tenen. Daar
mee kan veel ongerief worden voorkomen.
Zwemleraren en badmeesters lopen wel
zeer veel gevaar voor het krijgen van
deze infectie. Wanneer zij die eenmaal
hebben, vormen zij omgekeerd weer een
gevaar voor de baders en zwemmers, ten
minste als zij met blote voeten de voch
tige plankieren betreden
Voortslepend
De acute vorm van voetmycose kan met
zoveel last gepaard gaan, dat geheel rust-
houden gedurende enige dagen nodig is.
Daarna komt toepassing van schimmel-
dodende zalven of smeersels in aanmer
king. Wanneer niet ineens afdoende be
handeling plaats heeft, ontstaat helaas
dikwijls een huidkwaal, die zich door de
jaren voortsleept en die het volledig ver
wijderen van aangetaste nagels nodig
maakt.
Hét zou px-ettig zijn als baden en douche
gelegenheden door desinfectie zouden
kunnen worden ontdaan van zwembad-
schimmel, maar in de pi-aktijk is zulks
niet doenlijk. Hoogstens kan men op dit
gebied in cle 'eigen woning iets in deze
richting doen.
Zo kan men thuis de vloer van de douche
cel, het bad en de badmat met chloorwa-
ter ontsmetten, waarna alles goed moet
worden afgedroogd en nog eens flink ge
lucht moet worden. Ook mensen met de
zogenaamde „athlete foot" kunnen thuis
nog wel wat extra beschermende maat
regelen treffen.
Ook zij moeten eveneens eventuele wond
jes en kloofjes aan de voeten behandelen
of laten behandelen. Na het reinigen van
cle voeten moet er goed worden afge
droogd, vooral tussen de tenen. Inwrijven
met voetpoeder kan deze dagelijkse cere
monie besluiten.
Voorts is het dienstig de voeten een
paar maal per week te bewerken met
kamferspiritus of ,met een formalineop-
lossing, om de huid harder en steviger te
maken. Aanbevelenswaardig is ook het
dagelijks schone sokken of kousen aan
trekken. Tot slot moet worden aangera
den twee of drie paar schoenen „tegen
elkaar" te dragen. Sommige mensen ont
smetten de schoenen zelfs gedurende de
nacht door ze dan in een blik met farma-
line tabletten te plaatsen.
„Gaatjesschoenen"
„Gezien de eigenschap van de verschil
lende schimmelsoorten om alleen bij
hoge temperatuur en' in vochtige omge
ving te groeien is het vanzelfsprekend
raadzaam bij voorkeur luchtig schoeisel
te dragen: sandalen op vrije dagen,
„gaatjesschoenen" tijdens het werk en
op straat voor zover de m'ocle zulks toe
laat.-
Meisjes en vrouwen hebben het daarbij
wat gemakkelijker dan mannen, want zij
kunnen zich, tegenwoordig bijna overal
zonder kousen vertonenMannen, die
gauw last van transpirerende voeten heb
ben, doen er het best aan een dunne wol
len sok te dragen, die absorbeert het
overtollige vocht tenminste.
Dr. Alfreda Briedé.
