Leo Halle, de leeuw van
Deventer
êmarh
*sm
Vakantie
programma
Uit de voetbalkrant van „Het Vrije Volk"
Fokdagen
Duif van G. Steunenberg
eerste uit Neufvilles
Voetbal
lelft wil ii 1983 aangeschafte
personenauto's tweedehands
eens schudt het leven
je wakker
Zaterdag 22 augustus 1964
Het is merkwaardig hoeveel mooie herinneringen vergeelde krante
knipsels en toto's kunnen oproepen. Je komt dan als sportliefhebber
weer eens tot de ontdekking, dat er een mooie tijd vol interessante
gebeurtenissen achter je ligt, die destijds de nationale geestdrift tot
maximale hoogten deden opzwepen.
En we behoeven niet zo vreselijk ver terug te grijpen om een stukje
glorie van het Nederlands voetbalelftal aan de vergetelheid te ont
rukken. Mensen, sportlieden die aan deze glorie gouden glans heb
ben verleend, zijn er gelukkig nog te vinden.
Vandaar dat we een paar weken geleden
ten huize van Leo Halle, die in een rustige,
wijk van Deventer woont, hebben zitten
snuffelen in een aantal plakboeken, voor
zien van fraaie actiefoto's en suggestieve
krantekoppen uit de jaren dertig, zoals:
„Deventer reus stopt strafschop" of „Halle
brengt de Ieren tot wanhoop". De thans
56-jarige Leo Halle is trots op zijn docu
mentatie, omdat het hier gaat om een
tastbaar overblijfsel van een indrukwek
kend voetbaltijdperk waaraan zijn naam
tot in lengte van dagen verbonden blijft.
Leo Halle herinnex-t zich de tijd waarin
hij als doelverdediger van Go Ahead en
van het Nederlands elftal grote triomfen
oogstte. Zijn lichtblauwe ogen fonkelen
als hij op z'n eigen rustige manier vertelt
van de grandioze successen van zijn Go
Ahead, waarmee hij twee nationale titels
en een groot aantal afdelingskampioen
schappen veroverde. Maar nog enthou
siaster wordt hij bij het opsommen van
prachtige overwinningen van de Oranje-
ploeg zo om en nabij de tijd van de in de
geschiedenis van het nationale voetbal
met gulden letters opgetekende „We gaan
naar Rome-periode". Dat was in de jaren
dertig, maar het lijkt allemaal als de dag
van gisteren.
Zeventien keer droeg Leo Halle de na
tionale keeperstrui, zeventien keer ook
toonde hij zich een uiterst betrouwbaar
doelverdediger die met spectaculaire red
dingen de aandacht op zich vestigde. Een
mooie tijd? „Wis en waarachtig", zegt Leo
Halle, „het was een prachtige tijd met een
elftal dat ongecompliceerd dus echt Hol
lands voetbal speelde. Met spelers, die
stuk voor stuk hun plaats waard waren en
die het als een eer beschouwden het oran
jeshirt te mogen dragen en die door elke
Europese voetbalnatie terecht werden ge
vreesd".
Van de vele hoogtepunten in het rijke
voetballeven van Leo Halle springen er
een paar levensgroot uit. Hij herinnerde
zich bijvoorbeeld, die adembenemende
wedstrijd tegen de Ieren in Dublin, begin
december 1935. Drie-drie was de stand
met nog ongeveer een kwartier te spelen,
toen 't noodlot zich over de Nederlanders
scheen te voltrekken. De Ier O'Reilly
werd volgens de scheidsrechter wat te
zwaar aangevallen door Mauk Weber en
de toegestane strafschop zou O'Reilly
"hoogstpersoonlijk in een doelpunt gaan
omzetten.
Leo Halle grijnst, grijpt naar zijn wat
dunner geworden grijzende kuif en ver
telt: „Ik zie hem de bal nog zorgvuldig op
de stip leggen. Toen voelde ik intuïtief in
welke hoek de bal zou komen. Ik dook en
kreeg de glibberige knikker tegen m'n
arm. In een flits zag ik O'Reilly toestor-
men en sprong voor de tweede maal naar
de bal, die ik had moeten loslaten. De
botsing kostte mij een pijnlijke arm, maar
O'Reilly had het nakijken, want ik maak
te er corner van."
Die afgeslagen corner vormde meteen
de inleiding van de Nederlandse overwin
ning; de uittrap van Leo Halle mondde
uit in een voorzet van Van Nellen, die
Bep Bakhuijs meteen meedogenloos af
rondde. Dezelfde Bakhuijs maakte er ten
slotte ook nog 3-5 van."
„Kijk," zegt Leo Halle, „zo'n wedstrijd
vergeet je nooit". Ook mevrouw Halle
niet, want die kreeg kort na afloop van
deze wedstrijd een taart thuisbezorgd,
waarop de heldendaad van haar man in
sierlijke letters werd beschreven.
NIETS IS TE GEK
Al pratende komt Leo Halle tot de con
clusie, dat het voetbalgeslacht van nu het
honorarium belangrijker vindt dan de eer.
•Niets is te gekwie verbaast zich nog
iets in een tijd van s3'steemvoetbal over
hoge transfersommen. „De zogenaamde
sterren van tegenwoordig willen niet eens
hun voetbalkoffer dragen. Daar hebben ze
hun mannetjes voor En met stem
verheffing: „In mijn tijd hadden de jon
gens er iets voor over. We trainden stug,
we waren vrienden van elkaar, we dach
ten niet aan geld als we het Wilhelmus
hoorden, maar alleen aan de eer van Ne
derland. Daarvoor streden we."
Leo Halle die fit is gebleven van
wege zijn activiteiten op het sportveld; hij
is o.a. oefenmeester van de zaterdagclub
Excelsior '31 en o.m. van Holten windt
er geen doekjes om. Als erelid van Go
Ahead bezoekt hij, als het maar even kan
de thuiswedstrijden van de Deventer ere
divisieclub. „Maar", zo zegt hij „de sfeer
die je vroeger aantrof, mis je iedere keer
opnieuw".
Gevonden: een pop; fototoestel met
flitsapparaat; regenbroek en alpinomuts
je; tas met gereedschappen; zilverkleurig
asbakje (souvenir); wit kinderschoentje;
plastic bal; rode portemonnaie met inh.;
bankbiljet van f25,-; plastic, uittrekbaar
kinderzwaard; transistor-radio; porte
monnaie zonder inhoud; bril (licht mon
tuur); bedrag van f3,75; crusifix met ro
zenkrans.
Verloren: regencape (militair); verzil
verd 4 kleuren-potlood (merk Super
Norma); groen-bruin windjack; zwarte
plastic regenjas; bankbiljet van f 10,-; ro
de plunjezak met kokskleding; grijze re
gencape met capuchon; portemonnaie,
inh. zwemabonnement; ring met 6 sleu
tels; gouden schakelarmband; bruine por
temonnaie, inh. ong. f20,-; dameshand
tasje met inhoud; zijden damessjaal (wit-
blauw-groen).
Weggelopen: schildpad „Toon", zwart
halsbandje met wit touwtje.
Komen aanlopen: bruin gespikkelde
staande Duitse jachthond (teef).
Inlichtingen op het Groepsbureau te
Holten tussen 8 en 22 uur. Echter niet
tussen 12.30 en 14 uur.
In de maand september zullen de vol
gende fokveedagen worden gehouden; de
Paardenfokdag van „Holbatheo" te Dij-
•kerhoek op woensdag 9 september; de
runderfokdag te Holten op donderdag 17
september en de runderfokdag te Espelo
op zaterdag 26 september a.s.
Op de maandag j.l. te Rijssen gehou
den veemarkt werden aangevoerd: 20
runderen en 906 varkens. Totaal 926.
Prijzen: 2 vette koeien van f4.- tot
f4,30 per kg slachtgewicht; 13 melk- en
kalfkoeien van f 1050,- tot f1200,- per
stuk; 2 pinken van f600,- tot f850,- per
stuk; 3 graskalveren van f 350,- tot
f 550,- per stuk; 24 drachtige zeugen van
f280,- tot f400.- per stuk; 882 biggen
van f54,- tot f70.- per stuk.
Overzicht handel:
Rundvee: Handel stug, prijzen hoog.
Zeugen: Handel kalm, prijzen lager.
Biggen: Handel redelijk vlot, prijzen
hetzelfde niveau.
De leden van „De Bergvliegers" namen
met 94 jonge duiven deel aan de vlucht
vanaf Neufvilles, afstand 256 km., lossing
om 9.15 uur. Aankomst eerste duif om
13.53.14 uur. De volledige uitslag was:
1 G. Steunenberg 13.53.14 u.; 2 G. Veld
huis 14.15.00; 3 J. Schoneveld 14.17.03: 4 J.
W. Willems 14.19.01; 5 J. Schoneveld
14.20.48; 6, 10 en 13 C. W. Reeves; 7, 14 en
21 G. Steunenbei'g; 8 en 18 H. J. Aaftink;
9 L. Gazan; 11 en 12 G. Veldhuis; 15 li.
Wansink; 16, 20 en 22 J. W. Willems; 17
en 19 J. Schoneveld; 23 W. Aaftink.
Prijswinnaar de heer G. Veldhuis; pou
le-winnaars de heren C. W. Reeves en J.
W. Willems.
De stand in deze afdeling luidt thans:
1 C. W. Reeves 452.1 pnt.; 2 G. Veldhuis
422; 3 G. Steunenberg 421.9; 4 J. W. Wil
lems 419.6; 5 H. J. Aaftink 417.4; 6 J.
Schoneveld 405.8; 7 L. Gazan 393.2: 8 W.
Aaftink 344.3; 9 G. D. Muller 280: 10 W.
v. d. Pluym 273.4; 11 M. Lodeweges 211.3;
12 H. Wansink 197.2 pnt.
Holten 1-Twente 1
Zondagmiddag om 2.30 uur zal Holten
1 in het Sportdal een vriendschappelijke
ontmoeting hebben tegen Twente 1, dat
evenals de Holtenaren met een verjongd
elftal in het veld zal komen. Het belooft
een aardige wedstrijd te worden.
De opstelling van het Holtense elftal is
als volgt:
Doel: L. J. Bunt.
Achter: G. H. Brands en A. Westerik.
Midden; J. G. Veneklaas, G. G. Kwin-
tenberg en G. Paalman.
Voor: J. W. Nijenhuis, H. J. Jansen, H.
J. Nijenhuis, M. den Heijer en H. J. Hom
mes.
Holten 1-Heeten 1 4-3.
Deze vriendschappelijke ontmoeting
gaf in de eerste hejft een matig spel te
zien van de speler^ der thuisclub, die
door slecht plaatsen, en elkaar niet vol
doende begrijpen niet aan scoren toe
kwamen. Heeten daarentegen wist met
lange passes op de vleugels haar voor
hoede aan het werk te zetten, hetgeen
resulteerde in een 0-2 voorsprong bij rust.
'In een gewijzigde opstelling gingen de
Holtenaren de tweede helft in, hetgeen
een belangrijke verbetering van het spel
peil te zien gaf. Door een steeds toene
mend aanvallend spel werd binnen een
kwartier de stand gelijk gemaakt (2-2).
De Holtenaren namen zelfs de leiding
(3-2), maar dat was slechts van korte
duur, want de bezoekers scoorden wel
dra de gelijkmaker (3-3). In de laatste
minuten was het geluk echter aan Hol-
tens zijde en wist men het winnende
doelpunt te scoren (4-3).
Holten 2 voor halve finale
uitgeschakeld.
Op de serie wedstrijden van Hector in
Goor wist Holten 2 haar eerste wedstrijd
tegen Delden 2 met 2-1 te winnen. In de
tweede ronde moesten de rood-zwarten
echter in RKSV uit Rijssen hun meerdere
erkennen en werden zij met de eindstand
0-2 voor de halve finale uitgeschakeld.
IIOLTENS NIEUWSBLAD
nuJ^ren dK 2™.e5«astf,n' die als vakantieoord hebben uitgekozen, ook
weer een hartelijk welkom toe. Het vakantieprogramma laten we hier volgen:
nBEZOEK AAN KAASBOERDERIJ
Dinsdag 2o augustus, van 19—20 uur, zal een bezoek gebracht worden aan de
boerderij van de familie Cats in de Beuseberg. Het is het enige zelfkazende bedrijf
a j™TSeVms en de zullen daarover en over hun verdere land
bomvbednj, bij hun rondleiding iets vertellen, dat velen zal interesseren.
De leiding van deze excursie berust bij de administrateur van de VVV 'de heer
Kers, aan wiens bureau bij het spoorwegviaduct men zich zo spoedig mogelijk voor
deelname moet opgeven, telefoon 533. De kosten bedragen f 1- pfrTersoon ook
ZSdTntMen °nlVanÊt een kleine attentia in da vorm van een zakTe met
verschillende kaassoorten, om te proeven.
VVV HOLTERBERGRIT
''US-.!4 UUr' W01'dt Wi voldoenlic deelname de bekende VVV autobus
tocht Oeor„aniseerd over de Holterberg, Haarlerberg, Nijverdalse berg met prach-
tige vergezichten over Salland en Twente.
lanes v" verb°"den van P1-"". 20 minuten door de schone dreven
Janös de westelijke helling van de berg.
vw°Ö?n bedragen, 11>75 en m°et zich zo spoedig mogelijk opgeven bij het
VW-mformatiekantoor Gaardenstraat, hoek Dorpsstraat
De tocht duurt van „Lm. 2-5.30 uur. De administrateur gaat mee voor explicatie.
n OP ZOEK NAAR WILD
Dondeidag 27 aug., v.m. 6 uur: „Op zoek naar wild", een vroege wandeling onder
Krnbf' e" m <l° 0mgevinS van Holten- Vertrek 6 uur van VVV-k'antoor
Ongave flV volwaaserl™ 1 Geen deelname voor kinderen beneden 10 jaar
2-emIm woensdag bi, het VVV-bureau. De tocht gaat alleen door bij voldoende
deelname en droog weer. Kans om reewild te ontmoeten is niet uitgesloten.
NATUUR-HISTORISCH MUSEUM HOLTERBERG
Vrijdag 28 aug., en vervolgens elke vrijdagavond, telkens om 8 uur, wordt in het
Sen^r Si eUm °P dC H°"erberg ™<"«d">g gehouden door de
De heer Eos is een gezellig en deskundig causeur. Hij vertelt de bezoekers zeer
SÏÏS bekorfngf3Una e" °mgeVing' Het ia
KOPJE KOFFIE NA DE KERKDIENST
Evenals d,t het vorige jaar gedurende het vakantieseizoen gebruikelijk was zal de
zomergasten na de tweede kerkdienst in de Herv. Kerk gelegenheid worden ge!
predikst D gt ÏW fa ee" kopje koffie te drinken en kennis te maken met de
vaktmï kerkeraad der Herv. Gemeente nodigt derhalve allen, die hier met
vakantie vertoeven, gaarne uit na het bijwonen van de tweede kerkdienst die om
10 uur degmt, van deze gelegenheid gebruik te maken. Het gebouw Irene'bevindt
zich op korte afstand van het kerkgebouw. 6 e Devmdt
TOURINGCARTOCHTEN
A U U1UDI UVzAUl U tniüiJN
wekelijks verschillende dagtochten naar toeristencentra en
andere plaatsen in ons land als Amsterdam-Schiphol, Hondsrug-Emmen en Valken
burg, en naar Duitsland als Sauerland, Königswinter, Tecklenburg, Bad-Rothenfeld
Th!er0V,eri. ^01'den gaarne verstrekt door het bureau van de V.V.V.
(telef. 533 of door het O.A.D.-kantoor (telef. 241).
Blijkens het resultaat van een in september 1963 door het Cen
traal Bureau voor de Statistiek ingestelde enquête, is het park van
personenauto s sinds september 1960 sterk uitgebreid. Op 1 aug.
1960 was het aantal 522.000, drie jaar later was het met 66 pet ge
stegen tot 866.500. Deze enorme groei is gepaard gegaan met ver
schuivingen in het gebruik van de personenauto's.
Uit de gegevens blijkt dat van de in 1963 aangeschafte personen
auto's ongeveer de helft nieuw en de helft tweedehands was. Van
het totaal aantal auto's werd bijna 59 procent aangeschaft voor
zakelijke doeleinden, voor de nieuwe auto's ligt dit percentage
zelfs op 70. De gemiddelde aanschaffingsprijs voor de nieuwe auto's
blijkt te liggen op 7100 gulden. De gemiddelde prijzen van tweede
hands auto's variëren van 800 gulden tot 5000 gulden. Voorts dui
den de gegevens van het CBS nog op de volgende ontwikkeling:
terwijl van de totale km-prestatie in 1960 67 procent werd afgelegd
voor de uitoefening van beroep of bedrijf, daalde dit in 1963 tot 57
piocent. Het particuliere autogebruik nam in deze periode sterk toe
en is zelfs meer dan verdubbeld, aldus het CBS.
door
Leida Graafland
En wij, mijn man en ik, waren ook erg
blij, dat alles nu in orde was. Later her
trouwde Elsje, en zodoende behoefde hij
ook niet iedere maand dat geld te betalen.
Er was geen vuiltje meer aan de lucht,
hij had ccn vorstelijk salaris en kon veel
geld wegleggen.
Wij vroegen hem wel eens: Waarom
hertrouw je niet? Je hebt een mooie baan,
aardig wat geld en je hebt zelf gezegd,
dat je baas voor een huis wil zorgen, als
je trouwplannen hebt. Waarom doe je dat
niet? Maar hij was van mening, dat ieder
een dan te weten zou komen, dat hij ge
scheiden was en dat wilde hij niet. Boven
dien, zei hij, houd ik van een knappe, bij
zonder gedistingeerde vrouw, maar ze is
niet voor mij; ze is getrouwd. En ik denk
er niet aan, mijn gevoelens bekend te ma
ken. Laat mij maar. Ik ben al gelukkig,
als ik haar af en toe kan ontmoeten. Voor
de rest heb ik geen verlangens.
Jarenlang hebben wij niet geweten, wie
die vrouw was. Tot meneer Burger stierf
en u geleidelijk aan Tom er uit ging wer
ken. En als u hem nu nog maar normaal
zijn ontslag gegeven had met een getuig
schrift, dan had hij in ieder geval nog een
zekere kans gehad om ergens anders te
solliciteren. Inplaats daarvan gaf u hem
ziekteverlof, één dag nadat een nieuwe
boekhouder in uw dienst kwam.
U hebt ongetwijfeld een in uw ogen
goede reden gehad om hem zo te haten.
Misschien kwam dat wel door de fout, die
Tom maakte, door tijdens uw vakantie te
gaan scharrelen met een der dienstmeis
jes in uw woning. Hoe het ook zij, het zal
u nu wel voldoening geven, dat uw opzet
ten volle geslaagd is: Tom is weer geheel
aan lager wal gehaakt. Hij werkt nauwe
lijks en drinkt, zwerft met louche kame
raden rond en heeft al een voorwaardelijk
vonnis op zijn naam staan wegens land
loperij. Iedere dag kan hij voor de tweede
maal opgepakt worden en clan gaat hij
voor een paar jaar naar een rijkswerkin
richting. Dan is zijn val wel voltooid, om
dat hij dan een getekende zal zijn. Voor
altijd. Zelfs ik, zijn zuster, in wie hij altijd
zoveel vertrouwen heeft gehad, kan niets
meer bij hem bereiken. Wij hebben alles
gedaan, wat maar enigszins mogelijk was.
Hij wil niet anders meer. Wij zijn aan het
eind van ons vermogen.
Daarom, mevrouw Burger, doen wij bij
deze een laatste beroep op u. Durft u dit
allemaal op uw verantwoording te ne
men? U bent toch ook een christen?
Spreekt het gebod van Christus, dat wij
onze naaste net zo lief moeten hebben als
onszelf, niet meer tot u? Het pastmij niet
u te beschuldigen. Evenmin mag ik u ver
oordelen. Ik bid iedere dag nog voor mijn
broer en ik zal ook voor u bidden, me
vrouw. Ik heb u vandaag ontmoet en ge
sproken en ik kan niet geloven, dat er
geen menselijk gevoel, geen medelijden
meer in u overgebleven is. U bent de
enige nog, die Tom kan redden. Alstu
blieft, mevrouw, probeert u het. Wij sme
ken het u. Hij zwerft in Tilburg rond. Als
hij geld heeft, kunt u hem doorgaans vin
den in een kroeg aan de Misterstraat. Er
is er maar één, dus het kan niet missen.
En als u me telefonisch bereiken wilt,
vindt u hieronder ons nummer. Vergeeft
u alstublieft datgene van hem, dat hij ver
keerd gedaan heeft en waarom u zo
kwaad op hem bent. Maar laat hem niet
helemaal verongelukken. Het is nog niet
te laat
Roelie had de lange brief achter elkaar
uitgelezen en nu nam ze de bril van haar
gezicht en keek voor zich. Eens heb je
wraak gezworen, Roel, beneden in de
kleine salon, toen hij je daar zo intens be
ledigde. En toen heb je tot jezelf gezegd:
Er zal een dag komen, dat ik hem zal
vernietigen. Die dag is gekomen. Je hebt
je doel bereikt. Hij is vernietigd. Hij is
terug in de goot, waaruit hij gekropen is.
En daar hoort hij thuis, nergens anders.
Ze keek nog eens naar de brief en in
een opwelling van woede frommelde ze
hem in elkaar. Stikken jullie voor mijn
part allemaal, jij daar in Lage Mierde en
die broer van je in Tilburg. Wat heb ik
met jullie te maken? Hij bestaat niet meer
voor me!
Langzaam kwam ze overeind en kwam
lot de ontdekking, dat ze een barstende
hoofdpijn had gekregen. Geen wonder, na
zoveel emoties. Die ellende met Annie en
de jongens, de streken van de tweeling,
de achteruitgang in de zaak en de on
mogelijkheid om werkelijk geschikt, vak
kundig personeel te krijgeneen mens
zou er het bijltje bij neerleggen. Ze zou
maar vroeg naar bed gaan. Eerst een paar
tabletjes, want die ellendige hoofdpijn
ze kreeg er steeds meer last van.
Die nacht sliep Roelie Burger heel slecht
en telkens zag ze het beeld van Tom Ta
lingen voor zich en heel langzaam begon
er een zelfverwijt te knagen.
De volgende morgen was ze al voor dag
en dauw op, maakte zelf in de keuken een
ontbijt gereed en ging na het eten naar
haar kantooi-, waar ze probeerde zich in
haar werk te verdiepen. Maar wat ze ook
probeerde, ze kon Talingen niet meer uit
haar gedachten bannen. Die verwenste
brief ook.
Om half vier was ze aan het eind van
haar krachten. Opnieuw had ze een helse
hoofdpijn. Ze belde haar procuratiehou
der, doch die was niet op zijn kantoor.
Van haar secretaresse vernam ze, dat hij
naar de tandarts was en in een vlaag van
woede beval ze het meisje de tandarts te
bellen en Roest te bevelen onmiddellijk
naar kantoor te komen. Het duurde even
wel tot half vijf, dat de man in zijn kan
toor terugkeerde.
Roelie wachtte vijf minuten, doch toen
hij niet verscheen, was ze wel genoodzaakt
naar hem toe te gaan. Roest zat met een
verstoord gezicht achter zijn bureau.
„Als u weer naar de tandarts gaat, of
waar dan ook heen, wilt u dan in ieder
geval de égards in acht nemen en mij van
te voren waarschuwen?" vroeg ze op kille
toon.
De man was in het minst niet geïmpo
neerd en schudde zijn hoofd. „Kom nu,
mevrouw, ik ben geen loopjongen of kan
toorjuf. Eens per maand moet ik naar de
tandarts en dat doe ik op deze middag.
En wilt u voortaan een beetje aan mijn
prestige denken en mij niet meer bellen,
als ik daar ben? Wat moet men er wel
van denken?"
Roelie stond perplex. Afgezien nog van
het feit, dat de man ternauwernood voor
zijn taak berekend was, dat hij traag en
veel te precies was, weinig tact bezat en
niet bepaald gezien was bij het personeel
en bij de klanten, zat hij haar een beetje
de les te lezen. Al zal ik mijn bedrijf moe
ten sluiten, dacht ze, razend van woede,
maar voor ik me toch op m'n kop laat
zitten door een ondergeschikte.
„Meneer Roest, meer dan ooit ben ik op
dit ogenblik versterkt in mijn mening, dat
u zit op een plaats, waarvoor u de capaci
teiten ten enemale mist. Uw aanstelling
hier is een grote vergissing van mij ge
weest. Ik wil dit ruiterlijk erkennen. U
bent vanaf dit ogenblik ontslagen. Ik zal
de kas machtiging geven u nog een maand
salaris uit te betalen. En voor de rest zult
u mij verplichten door onmiddellijk te ver
trekken."
Zonder zijn commentaar af te wachten,
sloot ze de deur achter zich en vertelde de
secretaresse, dat ze vertrok. „Eventuele
telefoontjes doe jij maar af en als je geen
beslissing kunt nemen, vraag je meneer
Bakker maar"..
Ze reed naar huis, deelde daar aan Jopie
mede, dat ze de eerste paar uur niet ge
stoord wenste te worden en ging naar
haar kamer. Ze nam een paar hoofdpijn-
tabletten in, ontkleedde zich en ging dou
chen. Terwijl ze het water over zich heen
liet gaan, maakte ze haar plan. Er was
niet meer aan te ontkomen.
(wordt vervolgd)
