Uil Hollens historie
K?.£ü?Dami
y^nad- puistjes
Combinatie Elftal-
Sportschule Keiserau 3-2
Prijzen
voor de beste schutters
Mooie en drukke
Pinksterdagen
De auto is weer terecht
Bergvliegers vlogen met
110 duiven
Grote inschrijving voor
Overijsselrit
met zoveel gulle en
aantrekkelijke
aanbiedingen als U heden
in dit blad vindt.
Spaar de moeite om naar
elders te gaan
Als U zoveel goede adressen
ten dienste staan
eens schudt het leven
je wakker
Zaterdag 23 mei 1964
HOLTENS NIEUWSBLAD
DE HOLTER KERMIS
Eeuwenlang was de vijf-en-twintigste
augustus de dag van Holter kermis.
Reeds weken van te voren werd er in
Dlventer, Salland en Twente rekening
mee gehouden. Want Holten was een
knooppunt van wegen. Vanuit Holten re
den paardenmenners van internationale
faam haar alle windstreken van Europa.
Engelse, Franse en Spaanse koningen
hebben in Holten gegeten, gedronken cn
geslapen. Tsaar Peter de Grote heeft op
zijn reis naar de Zaan Holten aange
daan. Bisschoppen, Duitse keizers, de
adel van Twente en Salland kenden in
Holten de weg als in hun eigen huis. In
dagen van verdrukking kwam de ridder
schap van Overijssel wel eens te Holten
op een landdag bij elkaar. En dan niet
te vergeten de landlieden van Twente
en Salland. De schaapherders en de iem-
kers, de grote en kleine boeren, de De
venter kapitalisten en het biddevolk van
wijde omtrek, allen hoopten zij op één
dag van gezelligheid of om iets te verdie
nen. Helle-Jan, de markebode, had de
vijf-en-twintigste augustus vrijaf. Dat
was sedert eeuwen zo geweest. Vele mar
keboden hadden vóór hem geleefd en ge
werkt, maar allen hadden op kermisdag
vrijaf gehad. Maar Helle-Jan deed net
als andere markeboden hadden gedaan.
Voor die ene dag in het jaar was hij
marktkoopman en goede raadgever. Da
gen van te voren had hij al uitgestippeld
hoe de kermis er zou uitzien. De boeren
der Holter marke konden er van verze
kerd zijn, dat zij voor hun boter, hun
eieren, hun spek en hun fruit een plaats
kregen. En een goede standplaats, maar
niet bij Helle-Jan voor de deur. Dat had
enkele jaren geleden een Deventer vis-
verkoper ondervonden. Baarsman zo
heette de man was lang eigenaar ge
weest van het markeboden-huisje, maar
hij was een slecht zakenman geweest en
was zeer bevriend geweest met de Groe
ne Kruik, een tapper in Deventer, die
hem langzamerhand van een groot deel
van zijn aardse goed had afgeholpen.
Helle-Jan, de markebode, had zijn kans
gegrepen en had het huisje hypotheek-
vrij gemaakt. Dat hield in, dat hij de
ruimte' voor zijn huis niet langer met
de Deventer viskoper hoefde te delen op
de hoogtijdag van Holter kermis. Des
morgens tegen zes uur was naar ouder
gewoonte Baarsman al beslag komen leg
gen op de ruimte voor het huis van
H^lle-Jan. Maar daar binnen in het huis
zat reeds de Holpiepe, de koningsjager.
De Holpiepe en Helle-Jan, beiden be
ambten van het schoutambt Holten, ga
ven elkaar wel eens een tip, wanneer
het in de marke .niet in orde was. En
nu was de Holpiepe al om vijf uur in
de morgen' bij Helle-Jan. Baarsman was
met een wagen gekomen. Daar lag be
halve veel vis ook een marktopstand op.
Helle-Jan en de Holpiepe stonden achter
het raam af te wachten. De stroper de
Bokse stond op de loer. In de gang tus
sen het huis van Helle-Jan en de klom
penmaker Zwil-Bats. Hij had nog zware
rekeningen te vereffenen met Baarsman,
de viskoper. Die had hem vorig jaar een
loer gedraaid, waarvoor hij drie maan
den in het gevang gezeten had, en nog
een geseling op de koop toe. Baarsman
was juist bezig zich voor de deur te in
stalleren. Helle-Jan en de Holpiepe over
legden nog hoe ze hem het snelst weg
zouden werken. Daar trad de Bokse te
voorschijn uit het steegje tussen de hui
zen. Het mes in de vuist. Nou zul je er
aan, smeerlap!, siste hij. Baarsman
schrok hevig. Hij greep het eerste het
beste voor de hand liggende voorwerp,
een stokvis, en sloeg daarmee op de
Bokse in. Ondanks de vroege morgen lie
pen er al edellieden op straat en veel
boeren en verder volk van allerlei slag.
Baarsman, de - viskoper. sloeg er onbe
houwen met de stokvis op los. De Bokse
deed ieder keer uitvallen met het mes.
Helle-Jan en de Holpiepe traden naar
buiten. Zij wilden Baarsman verwijde
ren en de Bokse ook. Het was geen ge
zicht, zo vroeg in de morgen een ge
vecht op de Holter kermis. De Plork, een
koopman in aardewerk, had zijn tenten
Ze moest toegeven, dat de winstmarge
niet groot was, maar per slot van reke
ning behoefde er ook niet veel aan gedaan
te worden. De kolen kwamen per schip
in het naburige kanaal, werden daar over
geladen op auto's en op het bedrijf van
Scholten leeggestort. Een kwestie van een
paar dagen en dan waren de tweehonderd
ton op de plaats van bestemming.
Ze opende de tussendeur en wenkte de
man, die van zijn werk opkeek.. „Kom
eens hier," beval ze.
Toen Talingen bij haar bureau stond,
wees ze hem de stoel aan de andere kant.
„Ga zitten, en vertel me, wat die brief
betekent."
Hij herkende in één oogopslag het
schrijven, dat hij een paar dagen tevoren
verzonden had. „Hoe komt u daaraan?"
vroeg hij verbaasd en meteen ontdekte hij
de klapper op het bureau. „Ja, maar dat
gaat toch niet op
Roelie beet hem toe: „Waarom moet
Scholten plotseling een rijksdaalder per
ton meer betalen, terwijl de inkoopprijs
ongewijzigd gebleven is?"
Hij haalde zijn schouders op. „Een kwes
tie van handelspolitiek, maar daar hebt u
toch geen verstand van."
Ze keek hem laatdunkend aan. „Ik heb
er zoveel verstand van, dat we deze klant
opgesiagen bij de klompenmaker voor
de deur. De edelman Walter Splinter
trok zijn degen om de vechtenden te
scheiden. Maar juist sloeg de viskoper
met zijn stokvis in 't mes van de Bokse.
De stokvis was aan diggelen en een
stuk er van vloog Jonker Splinter in
het gezicht. Deze viel in de aardewerk-
kraam, die de Plork bezig was uit te
stallen. Hoe ongelukkig voor die man
ook, maar de vroege bezoekers hielden
hun buik vast van het lachen. De Hol
piepe en Helle-Jan schoten toe om de
vechtenden te scheiden. De Bokse was
de winnaar. Want Baarsman werd weg
gewerkt. Hij liep naar de schout, maar
daar kwam hij aan het verkeerde adres.
Daar zag hij Lina de schoutinne en die
had hij vroeger laten schieten na ander
half jaar verkering. Het is jammer, riep
Lina, dat ze je niet hebben doodgeslagen!
Mijn man krijg je niet te zien! Kwats, zij
B?oefg de deur -dichte Baarsman moest
weg. Het volgende bedrijf speelde zich
om half acht af. Daar kwam de schout
wel aan te pas. Jonker Splinter had door
zijn val veel bont boerenaardewerk ver
nietigd. De schout stelde voor de schade
te vergoeden. Daar wilde hij eerst niet
aan. Maar Kapmannes, die een hekel
had aan Jonker Splinter, tracteerde de
boeren. En de boeren trokken hun bui
zen uit en zegden de Jonker een flink
pak slaag toe in de loop van de dag.
De klompenmaker en de Plork waren
zwagers en zij sorteerden met elkaar het
aardewerk. Nijdig had de Jonker Splin
ter de schadevergoeding betaald. Wagens
rammelden Holten binnen. Een Hessen-
kerel zag de ruïne. Hij deed dadelijk za
ken met de Plork. De morgen ging ver
der als marktmorgen rustig voorbij. Een
kwakzalver had zijn tenten opgeslagen
bij de herberg de Zwaan. Zwanen had
men vroeger overal* Op verschillende
plaatsen in Twente zijn zij nog. Herber
gen met een zwaan er voor waren zeer
gewild en de kwakzalver Schreeuw-Jan
uit Deventer was veel populairder dan
een dokter. Vele mensen met kwalen
wachtten tot Holter kermis. Dan kwam
Schreeuw-Jan en dan was je voor een
habbekrats van je kwalen af. En het ge
loof in de kunst van Schreeuw-Jan deed
vaak wonderen, ofschoon hij veel con
currentie kreeg van Bats, de scheper van
de Heihuizen. Die was als dokter zeer
geliefd en deed het voor niemendal. Om
twaalf uur was de kermis op zijn drukst.
Dan had de tolgaarder aan de Rönne-
boom zijn Sint Japik. Het was, wanneer
het mooi weer was, de dag die hem het
jaar goed maakte. De edelen en de stads
bewoners van de Twentse steden hadden
weliswaar tolvrijheid, maar de tolgaar
der wist het zo in te pikken dat wanneer
men haast had, men er wel een paar
duiten voor over had om uit de voeten
te komen; Na vier uur kwam er span
ning. De edelen eisten dan de straat voor
zich op en ook in de herbergen. Maar de
burgers en boeren hadden dan ook flink
de prins gesproken en dan ging het er
soms van. De baron van Boskenhagen,
die veel praats had, werd door Veter-
Dieks uit het twistveen met de klomp
voor de mond geslagen. Nu was de Veter
maar een arm man, die rustig in zijn hut
op het Twistveen leefde, omdat noch Hol
ten noch Rijssen wist, wie het stuk vah
het Twistveen toebehoorde, waarop de
hut van de Veter stond. Maar de Jonker
van Boskenhagen wist dat hij kermis ge
houden had.
De rechtzaak hopen wij een volgende
keer te vertellen.
VAN COEVERDEN.
GESLAAGD
De heer H. van Lindenberg slaagde te
Amsterdam voor het diploma „Vakbe
kwaamheid voor het gemotoriseerd rij-
wielbedrijf'.
/^^Tf PUROL-POEOZR
door
Leida Graafland
kwijt zijn, als we vasthouden aan die rijks
daalder. Wie heeft gezegd, dat je dit moest
doen?"
Hij keek naar haar als een eigenwijs
kind. „Wij willen die klant liever kwijt."
„Wie wij?"
„Nou, dit bedrijf. Maar dit zijn zaken,
waar u niet het minste verstand van hebt,
mevrouw. Als u dit nu eens verder aan
mij overliet?"
Ze wees naar het opgeschreven nummer
en naar de telefoon. „Bel die mensen op
en zeg, dat het een misverstand was. Dat
we blijven leveren voor 85 gulden per ton,
begrepen?"
Hij schudde weigerend zijn hoofd. „Ik
ben niet van plan voor die prijs te blij
ven leveren."
Roelie moest zich beheersen. Ze was
niet van plan toe te geven aan deze nieuwe
.woede-opwelling. Hij ging er uit. Natuur
lijk ging hij er uit. Maar dat zou ze op
een langzame, verfijnde manier doen. Bij
stukjes en beetjes zou ze hem zijn taken
ontnemen. Steeds meer. Iedere week zou
ze wat werk uit zijn handen nemen en aan
anderen geven. Tot er niets meer zou
overblijven. En dan zou het grote woord
er uit komen: Meneer Talingen, het spijt
me, maar u hebt het zelf gezien: u bent
hier overbodig geworden. U bent hier deze
Een elftal van de Sportschule „Keise
rau." uit Kamen (W.-Duitsland) dat zater
dagmiddag op het terrein van de V.V.
„Markelo Vooruit" een wedstrijd speelde
tegen een combinatie-elftal dat was sa
mengesteld uit spelers van H.V.C. (Hol
ten), I-lector (Goor), Witkampers (La
ren) en Sportclub „Markelo" heeft onder
vonden dat men met technisch mooi spel
alleen geen wedstrijd kan winnen.
De Sportschule-elf waren de „gecombi-
neerden" in techniek en spelopvatting
veelal de baas, maar stranden met hun
korte spel telkens weer op de hechte ach
terhoede van de combinatie.
Reeds vijf minuten na het beginsignaal
van scheidsrechter Dommerholt (Rijssen)
kreeg Hancke een pracht kans om de
score te openen maar Gert Soer (HVC)
wist door resoluut ingrijpen het gevaar
te keren.
De Duitsers bleven aandringen en Hel-
linga (Sportcl. Markelo) kreeg volop ge
legenheid om zijn keeperstalent te tonen,
wat hij dan ook voortreffelijk deed.
Geleidelijk aan wisten de gecombineer-
den zich van de druk te ontdoen, er kwam
meer verband in de ploeg en dit resul
teerde in enkele goed opgezette aanvallen,
die Dijkerman Witkampers) de kans bo
den om de score te openen.
Zijn gloeiende kogel werd echter door
de lat gekeerd. Het was slechts uitstel
van succes want in de 35e minuut opende
Karst (l-Iector) yoor de combinatie de
score en dezelfde speler kregen vlak voor
rust een pracht kans om er 2—0 van te
maken doch hij miste.
Vijf minuten na de hervatting kwam de
gelijkmaker van de voet van linksbinnen
Maschewski en de Duitsers kregen even
later de gelegenheid om via een straf
schop de leiding te nemen, doch midvoor
Li Buda wenste deze kans niet te benutten
en schoot heel zacht juist in de handen
van keeper Hellinga.
Er was pl.m. een half uur van de 2e
helft verstreken toen Karst er met een
mooi doelpunt 2-1 van maakte en nog
geen 2 minuten later werd het zelfs 3-1
door een treffer van Soer die vanuit de
achterhoede oprukte en met een schot van.
zeker 15 meter doelman Brökelmann het
nakijken gaf. Tien minuten voor het einde
kregen de Duitsers enkele meters buiten
de 16-meter lijn een vrije schop toegewe
zen en dit betekende 3-2. Heinrich Janszen
loste een enorm hard schot dat keeper
Hellinga alleen maar hoorde toen de bal
de onderkant van de lat beukte.
De Schule-elf zette in de laatste minu
ten nog alles op alles om tot een gelijk
spel te komen maar de combinatie-achter
hoede wist het te klaren. Voordat de wed
strijd die plm. 500 bezoekers trok
begon werden er herinneringsvaantjes
overhandigd door c^e aanvoerders van
beide teams.
Het eerste elftal van Markelo Vooruit
speelde om 6 uux» eep wedstrijd tegen het
tweede van de Sportschule en verloor met
3-1. Deze wedstrijd werd geleid door de
heer J. Megelink te Rijssen.
In de vergadering van de Schietvereni
ging „De Eendracht", welke vrijdagavond,
15 mei, gehouden werd in hotel Vosman,
onder voorzitterschap van de heer A.
Schuppert, werden de prijzen uitgereikt
van het jongste schietseizoen.
Met een toepasselijk woord werden prij
zen overhandigd aan de heren J. Haan,
kampioen in groep A, G. Jansen reserve
kampioen groep A, A, J, Lensink kam
pioen groep B en A. Paalman, reserve
kampioen groep B, A. Bieleman voox* de
beste prestatie en G. Aaftink, als de
hoogste schutter van het gehele seizoen
t.w. 50 punten.
Verder werd besloten ook dit jaar weer
mee te werken aan de evenementen van
de Braderie en voor het koningsschieten
een extra hoge prijs beschikbaar te stel
len.
Een woord van welkom gold het eerste
vrouwelijke lid mej. M. Jacobs. Besloten
werd verder toe te treden tot de Twentse
schietbond.
week voor het laatst. Of deze dag. Nee,
nog een hele maand voor spek en bonen
laten rondspringen. En dan nog een
maand salaris op de laatste middag. Daar
na: Dag, meneer Talingen, het beste,
hoor! Ja, zo zou ze het doen. Ze had die
avond in de kleine salon wraak gezwo
ren. Eens zou de tijd komen, dat ze hem
in haar macht had. Nu was dat ogenblik
aangebroken. Nu was zij hier de baas,
volledig en zonder enige reserve. En iedere
morgen en iedere middag zou ze hem dat
laten merken. Vanaf dit ogenblik.
Ze stak tergend langzaam een sigaret
op en vroeg op ijzige toon: „Wat bedoelt
u met: ik ben niet van plan om voor die
prijs te blijven leveren? Bent u een eigen
zaakje begonnen of zo?"
„Mevrouw, laten we er niet over rede
twisten, dit gaat niet meer door. Ze be
talen een rijksdaalder per ton meer, en
als hen dat niet aanstaat gaan ze maar
naar een ander."
„Mijnheer Talingen, ze krijgen het voor
de oude prijs, verstaat u? Ik en niet u
ik lever die industriekolen voor de oude
prijs. Zolang de Staatsmijnen 'hun prijzen
niet verhogen, doen wij het ook niet. U
belt de firma Scholten op en u vertelt,
dat ze alsnog voor de oude prijs hun kolen
kunnen krijgen."
Hij schudde zijn hoofd. „Ik denk er niet
aan."
Ze knikte, zichzelf nu weer geheel mees
ter. Ja, ze zou zich door die lammeling
kwaad laten maken. Dat was hij toch ze
ker helemaal niet waard?
„Uitstekend, meneer Talingen, dat is
dienstweigering. Ik zal uw ontslagpapier
in orde laten maken. Of u belt Scholten
op, en wel terstond, en in mijn tegen
woordigheid ze wees op het telefoon
toestel of u bent met ingang van dit
Ettelijke duizenden stedelingen heb
ben hier een paar heerlijke Pinksterda
gen doorgebracht en genoten van de na
tuur, die nu wel, door het jonge groen,
op haar mooist is.
De berghotels, beroepspensions, bun-
galowbedrijven en kampeerterreinen wa
ren, zoals reeds gemeld, volledig bezet.
Verschillende hotels hebben door hun re
serveruimte aan te spreken getracht nog
zoveel mogelijk mensen voort te helpen.
De administrateur van de VW, de heer
Kers, verklaarde ons, zolang hij deze
funktie vervult en dat is pl.m. tien jaar,
nog niet zulke drukke Pinksterdagen te
hebben meegemaakt.
De zomerhuisjes op de Borkeld waren
zonder uitzondering bezet. Zeer velen
zijn, door de goede weersvooruitzichten
aangelokt, met cax-avans en tenten naar
de kampeerterreinen gekomen. Niet al
leen de bungalowbedrijven „Twenhaars-
veld" en „De Haspel" vertoonden daar
door een bont beeld op hun kampeerter
rein; het bedrijf van de heer L. Vene-
klaas aan de voet van de Holterberg tel
de b.v. bijna honderd tenten, zodat naar
een reserveterrein moest worden uitge
keken. Men organiseerde hier wandel
tochten voor de oudere trekkers en spel
letjes voor de kinderen.
Het natuurbad „Twenhaarsveld" deel
de in deze drukte. Het bad ging zaterdag
open. De beide zondagen brachten een
rekord aantal van meer dan drieduizend
bezoekers om te zwemmen en te zonne
baden.
Spoor en bus hadden het druk om de
dagjesmensen aan en af te voex-en.
Op de toeristenweg was het niet zo
druk als op Hemelvaartsdag, maar toch
hebben zeer velen een tocht door de
Holterberg gemaakt en vertoeft op de
téi-rassen van de restaurants en hotels
aldaar.
De verkeersstroom vooral na de
races in Tubbergen kon op een rede
lijke wijze verwerkt worden. De rijkspo
litie had de nodige voorzorgsmaatrege
len genomen. Er deden zich geen onge
lukken VOOX'.
Bijna even snel als de heer ter Harmsel
zijn auto in de nacht van dinsdag op
woensdag is kwijtgeraakt, heeft hij haar
donderdagmorgen teruggekregen, althans
beiücht ontvangen, dat de wagen onbe
heerd en zonder benzine in Apeldoorn
werd aangetroffen. Het contactsleuteltje
was aanwezig, alle papieren waren nog in
de auto en ook de paspoorten van hem en
zijn echtgenote waren ongemoeid gelaten.
De wagen was uiterlijk gezien licht be
schadigd. In hoeverre motorisch bescha
diging had plaats gevonden was bij het be
kend worden der vondst nog niet bekend.
Maar ook dat zal wel zijn meegevallen,
want .men heeft hier kennelijk met een
geval van joy riding te doen gehad. Van
de dader of daders was natuui'lijk geen
spoor.
De uitslag van de op 16 mei gehouden
wedvlucht vanaf Sittard door „De Berg-
vliegers" afstand 147 km luidt als
volgt: 1. C. W. Reeves 14.05.46 (lossing 12
uur); 2 en 17 W. v. d. Pluym; 3,5, 12, 18,
19 en 20 H. J. Aaftink; 4, 7, 8 en 15 J.
Schoneveld; 6, 23 en 25 C. W. Reeves; 9,
10, 14, 16, 21 en 22 L. Gazan; 11, 13 en 24
G. Veldhuis; 26 en 27 H. Wansink. De dooi'
W. Aaftink beschikbaar gestelde px-ijs
werd gewonnen" door de heer C. W. Ree
ves. De stand na drie vluchten afd. Vi
tesse is thans: 1. J. Schoneveld, 165.3 p.;
2. C. W. Reeves 165 p.; 3. H. J. Aaftink
161.7 p.; 4. W. v. d. Pluym 155.1 p.; 5. G.
Veldhuis 109.1 p.; 6. G. Steunenberg 84.2
p.; 7. L. Gazan 82.6 p.; W. Aaftink 46.7 p.
en 9, PI. Wansink 29.4 p.
ogenblik ontslagen. U kunt kiezen of de
len."
Hij begon te lachen. „En de zaak dan?
Wat hebt u er voor verstand van? Die
loopt binnen een maand in de soep."
^Denkt u niet, dat u onmisbaar bent,
meneer de pi-ocuratiehoudei\ En wat mijn
zaak betreft verstaat u goed? Mijn
zaak! Laat dat maar rustig aan mij
over. Wel, wat doet u?"
Hij keek haar onderzoekend aan. „Is
u dat ernst?"
„Zo waar als ik hier zit." Ze keek hem
met een triomferende blik aan en maakte
haar polshorloge los, dat ze voor zich op
het bureaublad legde. „U hebt zestig se
conden om te beslissen of u blijft of vex--
trekt."
Tien seconden later begon Talingen
zuchtend aan de schijf te di-aaien.
HOOFDSTUK 9
In de loop van de middag ontbood ze
Maria Verdaasdonk. „Kun je steno's op-
nemen?"
Het meisje knikte. „Jazeker, mevrouw,
ik heb het diploma."
„Dan ben je vanaf dit ogenblik mijn
privé-secretaresse." Ze wees naar een
hoek in het vertrek. „Haal een tafel en
een schrijfmachine en zet die daar neer.
Je komt voortaan hier'werken. Als je
werk naar mijn genoegen is, krijg je ook
opslag."
„Nou, wat gi'aag, mevrouw."
Nadat het meisje geïnstalleerd was, dic
teerde ze een brief voor het accountants
bureau en vroeg om een onmiddellijke
controle van de boeken. Daarna gaf ze op
dracht twee advertenties te plaatsen, één
voor een kantoormeisje, dat Maria moest
vexwangen, en één voor een boekhouder.
Voor de Overijsselrit 1964 van de KNMV
hebben zich meer dan honderd deelnemers
aangemeld, waaronder de bekende motor
cracks eix zesdagenrijders Jan van Dobben
uit Zwammerdam; K. Posthumus, Ruinen;
K. Benak, Ruinerwold; H. J. Wendelgelst,
Amsterdam; PI. Zijdeman, Den Haag;
Willy van Ommeren uit Amby L.)J. PI.
Wertz, Grathmen (L.); en Cees van Rijs-
sel uit Den Haag.
Dit jaarlijks motorevenement vindt
plaats zatex'dag, 23 nxei, a.s. met als start
plaats en finish hotel Mtiller te Plolten.
Het traject voert over primaire, secun
daire, zand- en graswegen, waaien o.m.
de befaamde veenplassen in het Wiei'den-
seveld zijn opgenomen en de diepe grint-
kuilen op de Plolterberg.
Van Holten gaat de rit via de Beusebei'g
naar het Achterbergseveen onder Mar
kelo, over Rijssen naar het reeds ge
noemde Wierdenseveld en vandaar over
Nijverdal, Hellendoorn, Lemelerveld,
Raalte, Haarle naar de Holterberg.
Het traject is lang 135 km en moet
tweemaal gereden worden. De brommers
tot en met 50 cc moeten een traject van
169,7 km rijden. Tijdens de rit zal bij ho
tel „Het Witte Hoes" te Rijssen een rem-
en acceleratieproef worden gehouden en
heeft een verplichte rust van een uur
plaats.
De start vindt plaats om 9 uur te Hol
ten waar zoals gemeld bij hotel Muller
ook de finish is. De rfinish van de brom
mers tot 50 cc is bij het eerder genoemde
hotel te Rijssen. Er wordt gei'eden in 12
verschillende klassen door nieuwelingen,
.junioren en senioren, naar gelang van de
cylinderinhoud, zoals gebruikelijk is.
Onder de insschrijvingen zijn zes club
teams en 1 merken-team n.l. van „Jawa".
Het laat zich aanzien, dat bij het groot
aantal inschrijvingen dat tot nu, toe# bin
nen kwam en spannende en sportieve
strijd te verwachten is.
GESLAAGD VOOR
CHAUFFEURSDIPLOMA
Voor het chauffeux'sdiploma E.V.O.
slaagden te Hengelo, de heren H. J. Vor-
kink, Holterbroek 22 en H. Vukkink,
Schoolstraat 13.
PRACHTIGE OPBRENGST
De collecte die tijdens de Pinksterdagen
in de Geref. Kerk voor de Zending op
Soemba werd gehouden, heeft ƒ1470,52
opgebracht d.i. 344,08 meer dan het vo
rige jaar.
/WWWSAAAAAAAAA/VWWWWVVS
aaaaaaaaaa^naaaaa/w/wvvvw
„Eventuele brieven komen natuurlijk bij
mij en niet bij meneer Talingen. Is dat
goed begrepen?"
Het meisje knikte en had op hetzelfde
ogenblik de situatie door. Ze heeft een
hekel aan Tom; hij ligt er uit bij haar.
Wat zou hij gedaan hebben, dat ze 'm niet
moet? Doch ze had genoeg geleex'd om
haar mond stevig gesloten te houden.
„En, Mariaals privé-sekretaresse
draag je een zekere verantwoording. Die
verantwoording houdt ook geheimhouding
in. Dat betekent, dat je buiten het kantoor
alles vergeten bent, wat hier bespx-oken
en geschreven wordt. Is dat ook goed be
grepen?"
Opnieuw knikte het meisje. „Ik be
schouw dat als vanzelfsprekend, me
vrouw."
Roelie keek het meisje enige ogenblik
ken aan, maar Mai4a weei-stond de vlijm
scherpe blik. Wat kon het haar verder
schelen? Als zij meer verdiende in deze
vertrouwenspositie, dan wist ze haar
plaats en zou ze zwijgen.
„Juist," zei Roelie tevreden. „Wij begr-*
pen elkaar. Plieruit vloeit tevens voox'
dat je uitsluitend van mij bevelen hec
aan te nemen. Verder van niemand. Du;
ook niet van de heer Talingen."
„In orde, mevrouw. U kunt ten volle o,
mijn medewerking rekenen."
Om half zes vertrok het kantoorperso
neel, behalve Talingen. Roelie wachtte tien
minuten, toen opende ze zijn deur en
bleef in de deuropening staan. Ze keek
enige ogenblikken naar hem en zei toen,
langzaam op sarcastische toon: „Ik be
wonder je ijver en toewijding voor mijl
zaak, maar ik zal het meer op prijs ste
len, als je je vanaf heden stipt houdt asu
de werktijden.
(Wordt vervolgd)»
