I
Jaarvergadering en ouder
avond Oir. Kleuterschool
Het plan om te emigreren
BroncliiBeffera
Dl TEËPELVAN KWIN6H0
N.R.IJ. lokvereniging
„Holten en Omstreken"
Huidgene^mc;
Jaarvergadering
Plattelandsvrouwen
te Dijkerhoek
Collecte Groesbeekse
tehuizen
Boekbespreking
Jeugdige aanrander
eindelijk in arrest
LAATSTE IDEE VAN PARIJS
t-ii.
Ook Uw
familieberichten
plaatsen wij gaarne
in dit blad
Édim M
Afscheid van de bestuursleden E. Koopman en A. Rietman
genade ook leren verstaan. Dat is een
mooie, maar ook een heel moeilijke taak.
Afgevaardigden.
Nadat door de hei-en A. J. Nijkamp, H.
J. Struik en G. W. Rietman resp. namens
de Geref. kerkeraad, de Hervormde ker-
keraad en de School met de Bijbel een
kort woord was gesproken, sprak Ds. R.
A. Hoogkamp een slotwoord naar aanlei
ding van het door hem gelezen Schrift
gedeelte (2 Korinthe 4 5-11). Na het ge
zamenlijk zingen van Gezang 135 vers 1
eindigde Ds. Hoogkamp met dankgebed.
In gebouw „Rehoboth" werd woensdag
avond de jaarvergadering - tevens ouder
avond - gehouden van de Christelijke
Kleutersohool.
De voorzitter, de heer H. Schuppert,
opende deze goed bezochte bijeenkomst
met gebed, nadat gezongen was Gezang
14 vers 1 (Geref. bundel). De voorzitter
las hierna enkele verzen uit het 16e
hoofdstuk van het Johannes-evangelie en
hij sprak vervolgens een woord van wel
kom, waarbij hij zich in het bijzonder
richtte tot mej. J. Bosman te Enschede,
die sinds medio januari 1961 als leidster
aan de school verbonden is. In zijn ope
ningswoord wees de heer Schuppert op
het rijke bezit van een Christelijke kleu
terschool, waar dagelijks verteld wordt
van >Hem, Die voor ons Zijn leven igaf op
Golgotha. Het moet voor ons geen vraag
zijn hoe wij onze kinderen moeten opvoe
den. De Bijbel wijst ons duidelijk de weg.
Wij moeten leven naar het Woord van
God en in ons beleven moeten onze kin
deren blijdschap zien.
Jaarverslagen.
Uit het door de secretaris, de heer W.
van Diepen, uitgebrachte jaarverslag
bleek o.m., dat momenteel bijna 60 kleu
ters de school bezoeken. Dank werd ge
bracht aan het onderwijzend personeel,
dat in het afgelopen jaar weer met lief
de en ijver zijn verantwoordelijke en
veelal moeilijke taak heeft vervuld.
Door de penningmeester, de heer A.
Rietman, werd het financieel verslag over
1960 uitgebracht, waaruit bleek, dat de
school op een igoed jaar mag terugzien.
De commissie voor kascontrole, die be
stond uit de heren G. Steunenberg en H.
Smit, had boeken en bescheiden in orde
bevonden; weshalve werd de penning
meester decharge verleend. Als leden
van de controlecommissie 1961 werden
benoemd de heren H. Smit en D. Meule-
man.
Bestuursverkiezing.
Bij de gehouden bestuursverkiezing
werden gekozen de heren G. Bulsink en
J. Louwerse, waarmee was voorzien in
de vacatures, die ontstonden wegens be
danken van de heren E. Koopman en A
Rietman. Beide heren, die sinds de op
richting in september 1949 zitting had
den in het bestuur, werd hartelijk dank
gezegd voor het vele werk, dat in het be
lang van het Christelijk kleuteronderwijs
werd verricht. Voorzitter Schuppert deed
zijn woord van dank vergezeld gaan van
een boekenbon. De heer Rietman dankte
mede namens de heer Koopman met een
enkel woord voor de medewerking, die
van bestuur en leden steeds werd onder
vonden. In de vacatures waren verder
kandidaat gesteld de heren E. Teeselink i
M.zn. en A. Schipper E.zn.
Een voorstel van het bestuur om het
bestuur met twee dames uit te breiden,
werd gaarne aanvaard, waarna benoemd
werden de dames Steunenberg-Rosman
en Hosmar-Op den Dries.
„Vertellen op de kleuterschool".
De hoofdleidster van de school, mevr.
Kamps-Tiemens, hield een boeiende in
leiding over het onderwerp: „Vertellen op
de kleuterschool" en ze stond uitvoerig
stil bij het vertellen uit de Bijbel. Het
doel hiervan is het kind dicht bij Jezus
te leren leven. Samen met de kinderen
eerbiedig luisteren naar de stem van
God, opdat zij die stem ook leren beluis
teren in eigen leven en haar door Gods
De M.R.IJ.-fokver. hield maandag
avond haar jaarvergadering in café Vrug-
gink. De voorzitter, de heer H. W. Wech-
stapel, sprak een kort openingswoord. De
secreitaris, de heer G. J. Klein Hegeman,
las de notulen der vorige vergadering, die
onveranderd werden vastgesteld. De pen
ningmeester, de heer J. W. Jansen, gaf een
overzicht van het financieel beheer. De
commissie voor het nazien der boeken, be
staande uit de heren G. J. Geesink en B.
Haverslag, bracht bij monde van eerstge
noemde verslag uit en verklaarde alles
correct te hebben bevonden.
In het door de heer Jansen uitgebrachte
verslag der werkzaamheden, kwam naar
voren, dat er 742 kalveren geschetst zijn
en 41 koeien ingeschreven in het N.R.S.
Bij de gehouden bestuursverkiezing
werd in plaats van de heer G. J. Klein
Hegeman gekozen de heer G. Bekman.
Vervolgens kreeg de heer H. W. Nieu-
wenhuis, assistent van de Rijksveeteelt-
consulent gelegenheid enige plaatjes te la
ten zien over de ontwikkeling der veefok
kerij sinds het laatst der vorige eeuw.
De goede en minder goede lichaams
bouw werd duidelijk gedemonstreerd. Ook
het verschil tussen het type dat men in het
zuiden van ons land en in Geld. Over
ijssel tot nog toe heeft, werd duidelijk
naar voren gebracht. Voor de aanwezigen
was het een zeer leerzame avond.
Bij de rondvraag werd door een der le
den het verzoek gedaan om dit jaar weer
een excursie te organiseren. Dit werd
door het bestuur toegezegd.
Verder werd nog gesproken over de
„jongeren-veeteelt studieclubs". De heer
Nieuwenhuis die het doel dezer clubs dui
delijk uiteenzette, was van mening, dat
deze zeer nuttig kunnen werken.
De voorzitter zegde de spreker hartelijk
dank voor zijn leerzame avond en ook de
afgetreden secretaris, de heer G. J. Klein
Hegeman, werd dank gebracht voor het
werk dat deze voor de vereniging gedaan
heeft.
Huidzuiverheid - Huidgezondhela
EEN JAAR VRIJSTELLING
Aan de dienstplichtige der lichting 1961,
G. J. ter Maat, Deventerweg 38, is een
jaar vrijstelling van de dienstplicht ver
leend wegens persoonlijke onmisbaarheid.
BENOEMD TE DUBBELDAM
De heer K. A. Koekkoek, commies ter
secretarie te Holten, is met ingang van een
nader te bepalen datum benoemd tot com
mies A ter secretarie van Dubbeldam bij
Dordrecht.
In de jaarvergadering van de afdeling
Dijkerhoek van de Bond van Plattelands
vrouwen, welke gehouden werd in café
,,'t Bonte Paard" heeft de presidente, me
vrouw M. Reilink-Kers gewezen op de
gunstige ontwikkeling van het vereni
gingswerk. Zij herinnerde aan de viering
van het 10-jarig bestaan der afdeling en
aan de toetreding van nieuwe leden. Zij
sprak de hoop uit voor een spoedig herstel
van het bestuurslid mevr. J. Sluiter-Bolle,
die momenteel ernstig ziek is.
De secreterasse mevr. Witmer-Hubers
en de penningmeesteresse mevr. F. Har-
tenberg-Grotendorst, brachten de jaarver
slagen uit, waarbij de laatste een klein ba
tig saldo kon memoreren.
Nadat de dames Zw. Wegstapel-Velt-
kamp en J. Reilink-Reijlink verslag had
den uitgebracht betreffende de controle
der boeken, dat gunstig luidde, werd aan
beide functionarissen dank gebracht voor
hun verslagen.
Na de pauze Werd zeer geanimeerd ge
discussieerd over door het hoofdbestuur
van de O.L.M. gestelde vragen, samenge
vat onder de titel: „Welke veranderingen
voltrekken zich de laatste jaren op het
platteland". Zij leverden tal van reacties
op. Een er van was, dat men b.v. de in
voering van een bedrijfsverzorging
naar analogie van de reeds vele jaren be
staande gezinsverzorging zeer nuttig
zou vinden.
Verder werden door mej. T. C. A. Muys
van de Moer enkele filmpjes vertoond.
Met een dankwoord van de presidente
werd de bijeenkomst besloten.
De voor 6 t.m. 11 maart aangekondigde
collecte voor de elf Groesbeekse tehuizen
kon, wegens een samenloop van omstan
digheden, niet doorgaan. Zij zal nu wor
den gehouden in de week van 20 t.m. 25
maart a.s.
Hulp als collectant(e) zal dankbaar
worden aanvaard door mevr. W. Israël-
Hofmeijer, evenals de bijdragen van alle
ingezetenen.
De tijd, dat iemand zijn spaargeld in een
oude kous bewaarde is gelukkig voorbij.
Maar hoe moet men dan met zijn spaar
geld handelen? Bij de Ned. Uitgevers Mij.
N.V. te Leiden is een handig boekje ver
schenen (prijs f 3,25), waarin een uitvoerig
en betrouwbaar overzicht wordt gegeven
hoe men met eventueel spaargeld kan han
delen. De auteur J. L. van Hedel zet dit
in een zestal hoofdstukken op duidelijke
wijze uiteen.
hoestdrank in fa biet vorm. S3ct
Vroomshoop. Sedert half januari 'be
reikte de politie van Vroomshoop een
stroom van aangiften van meisjes en ook
van oudere dames, die 's avonds laat wer
den lastig gevallen door een jongeman. In
alle gevallen bleef het bij een poging tot
aanranding.
Zeer vele avonden heeft de politie op
allerlei stille paden en met name op het
z.g. lijnpaadje, gepost, doch steeds zonder
resultaat. Eind vorige week deed een
meisje aangifte, dat zij 's avonds om half
elf door een jongeman was lastig geval
len. Zij kon een vrij nauwkeurig signa
lement opgeven.
De politie kon in de omgeving van de
aangegeven plaats tot arrestatie over
gaan van een 16-jarige knaap, die ver
minderd toerekeningsvatbaar is. Hij be
kende aan enkele tientallen gevallen tot
poging van aanranding schuldig te zijn.
Bij het showen van de laatste mode in een
van de Parijse modesalons presenteerde
Irene ons niet alleen de japon, maar ook I
een wandelende kreeft aan een leiband.
Of de kreeft bij de prijs van de japon is
inbegrepen vermeldt de historie niet.
Het was in de grote, gezellige boeren-
keuken. Onno, de jonge boer, zat met het
bondsblaadje voor zich bij de grote
kachel. Maar van lezen kwam niet veel.
Nadenkend stak hij zijn onderlip voor
uit en staarde naar 't rode schijnsel uit de
kachel, dat z'n voeten verlichtte.
Margreet kwam neuriënd de trap af, ze
had de kleine Greetje naar bed gebracht.
Vrolijk kwam ze de keuken binnen en liet
zich met een zucht in haar kleine stoeltje
glijden, dat aan de andere kant van de
kachel stond.
Ze streek met haar hand over haar
voorhoofd: „Foei, foei, wat ben ik gaar! 't
Lijkt wel of Greetje elke dag drukker
wordt!" Even zweeg ze en ging wat ge
makkelijker zitten. „Ze verzint elke dag
iets anders en meestal niets geen goeds!
Vandaag heft ze de groente-emmer
Abrupt zweeg ze en keek haar map vra
gend aan. „Wat is er? Ben je moe?" vroeg
ze, ,,je hoort niet eens wat ik vertel".
Haastig schoot haar man overeind. „Eh
nee.eh nee hoor, ik ben niet moe; ik
zat alleen maar wat te piekeren". Meteen
kon hij wel 't puntje van z'n tong afbijten
om die opmerking. Dat was 't laatste wat
hij had willen zeggen, aangezien Margreet
niet zou rusten eer ze wist wat hij daar
mee bedoelde. En ja hoor, daar had je 't.
„Waarover piekerde je dan?" vroeg ze
zacht. „Gaat 't niet goed met Rosita?". Dat
was de koe, die op kalven stond. Ze stond
op en ging op z'n knie zitten.
Onno draaide onrustig heen en weer en
zocht wanhopig naar een uitweg. Margreet
trok z'n hoofd zich toe en streelde verte
derd door z'n haar. „Nou", zei ze aanmoe
digend, „zeg 't me dan maar. Misschien
kan ik je helpen!"
„Nee", zei Onno zuchtend, „dat kun je
niet. Juist jij niet. Laten we er niet meer
over praten. Zet maar wat thee, wil je?"
Maar zo gauw kwam hij niet van haar af!
Ze pakte z'n hoofd tussen haar handen en
draaide 't naar haar toe, zodat hij haar
aan moest kijken en wachtte toen op ant
woord.
Haar man haalde diep adem eer hij z'n
sprong in de afgrond waagde en zei toen:
„Ik zou zo graag willen emigreren!" Met
een stond ze een eind van hem af met een
hoogrode kleur en slikte een paar keer,
eer ze uitviel: „Hoe kom je daar opeens
bij, Onno! Ben je helemaal dol geworden?
Emigreren, hoe haal je 't in je hoofd. En
ons mooie bedrijf dan? En onze ouders en
de rest van de familie en waar wou je
dan heen? Och, ik weet 't al", viel ze zich
zelf in de rede, „dat is natuurlijk 't werk
van je oom Bas in Australië en ik denk er
niet over", ze stampvoette, „denk je dan
helemaal niet aan mij? O, ik vind je,
je.Snikkend viel ze in haar stoeltje
en huilde met lange halen.
Onno keek bedrukt naar zijn Greet, die
van een razende furie veranderd was in
een zielig huilend hoopje.
Hij stond op en legde z'n armen om
haar heen, maar woest duwde ze hem weg
en beet hem toe: „Ga weg, mispunt, ik
wil je niet meer zien, naarling", en ze
schoof haar stoeltje met een ruk van hem
weg.
Even stond Onno besluiteloos, maar zien
de, dat er toch niets met haar te bereiken
viel, draaide hij zich om en ging de ka
mer uit, de deur zacht achter zich slui
tend. Hij zou maar eens naar Rosita gaan
kijken, dan kon Margreet tot bedaren ko
men. Hij wist uit ervaring, dat 't zo de
beste manier was. Bedrukt deed hij de
verbindingsdeur open en liep naar Rosi
ta, die haar kop omdraaide toen ze hem
hoorde.
Margreet huilde nog een poosje en
droogde toen resoluut haar tranen; ze
snoot eens flink haar neus en haalde be
vend en diep adem. Ziezo, en nu nooit
meer over die onzin praten of zelfs maar
denken. Dan vergat Onno het 't gauwste.
Ze zette theewater op en ging op zoek
naar Onno. Ze had er spijt van, dat ze zo
was uitgevallen tegen hem. Ze wist wel
waar ze hem vinden moest, in de stal na
tuurlijk. Daar ging hij altijd heen als hem
wat dwars zat.
Margreet opende de deur en tuurde de
halfduistere stal in. Ja hoor, daar zag ze
hem. Bij Rosita natuurlijk.
Onno keek op toen hij haar zag. Hij liep
haar een pas tegemoet, maar daar was
Margreet al. Regelrecht in z'n armen. Ze
verborg haar hoofd tegen z'n schouder en
fluisterde: „Ik bedoel 't niet zo lelijk,
liefste. Ik heb er spijt van". Ze keek met
betraande ogen naar hem op. „Maar je
mag nooit meer zulke dingen tegen me
zeggen hoor. Ik schrok me dood!"
Ze sloot haar ogen en zag daardoor het
pijnlijke lachje niet op zijn gezicht. Hij
kuste haar voorzichtig op haar wang en
ze troonde hem mee naar de keuken, waar
't water vrolijk te fluiten stond.
Margreet zette thee en Onno borg met
een triest gezicht 't bondsblaadje weg,
achter een rij boeken. Z'n vrouw zag 't en
vroeg verbaasd: „Waarom stop je dat zo
ver weg? De andere blaadjes liggen toch
daar!" Ze wees op een boekenrekje vlak
bij hem.
Onno kreeg een kleur. „Och, eh, zo
maar. Geef me maar vlug thee", praatte
hij er gauw overheen. „Ik verga van de
dorst, 't Is hier lekker warm zeg". Hij
deed een heldhaftige poging om wat vro
lijker te zijn. Ze praatten over de kleine
dingen van de dag en langzamerhand
werd hij wat fleurige.
Ook de komende dagen scheen hij 't
voorval vergeten te zijn. Dat werd ook
wel veroorzaakt door de geboorte van 't
kalf van Rosita, die gelukkig goed verliep.
Maar toen de dagen zich aanéénrijgden,
merkte Margreet, dat Onno steeds stiller
werd. Hij kon zo verlangend en tegelij
kertijd triest voor zich uit zitten kijken.
Margreet wist best wat er aan de hand
was, al probeerde ze 't niet in te zien en
trachtte zich wijs te maken, dat 't door de
voorjaarsdrukte kwam.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds was
hij in de weer en deed wanhopig z'n best
niets te laten merken.
Als ze 's avonds in de keuken bij elkaar
zaten, was er niet de vertrouwde toon en
tevreden sfeer van anders. Ook kon hij
kortaf tegen Margreet zijn bij vlagen en
haar met stil verwijt aankijken.
Z'n vrouw was overdreven druk en
vaak zag Onno haar nerveus slikken. Hij
had medelijden met haar, maar diep in
z'n binnenste was hij teleurgesteld. Hij
had wat meer begrip van haar verwacht.
Maar, dacht hij met een schok, was er ooit
begrip van haar gevraagd? Alles wat
maar even moeilijk leek, was haar voor
de voeten weg genomen, 't Was haar
eigenlijk niet kwalijk te nemen.
Intussen maakte Margreet een zware
tijd door. Ze piekerde meer dan Onno kon
vermoeden. Ook nu, op deze stille middag.
Kleine Greetje was naar Oma en haar
moeder zat doelloos bij de kachel. Ze was
gejaagd en haar blikken dwaalden over
't boekenrek. Zou ze wat lezen? Lusteloos
stond ze op en zocht even. Opeens ont
dekte ze, helemaal weggestopt achter de
boeken, 't bondsblaadje, dat Onno had
zitten lezen op die 'bewuste avond, toen
hij met dat idiote plan.... ze dorst niet
verder denken.
Was 't wel zo idioot? Ze konden Greetje
en misschien nog meer kinderen, die na
haar kwamen, een betere opleiding laten
geven dan hier. Hier was alles eigenlijk
precies uitgestippeld en saai.
Gedachtenloos gleed haar vinger langs
de ruggen van de boeken. Waarom was ze
zo afwijzend tegenover zijn plan? Had ze
niet beloofd haar man te zullen volgen.
Wat had hij ook alweer gezegd: juist jij
kunt me niet helpen.
Margreet schrok op. Hoe kwam ze aan
zulke gedachten? Ze wou immers toch
niet gaan?
Ze pakte afwezig 't bondsblaadje en
ging er mee in haar stoeltje zitten. Ze bla
derde er wat in rond en hield ineens haar
adem in. Daar, daar stond 't Hoe leven de
Hollandse boeren in Australië? Er ston
den foto's bij van grote, enorm grote kud
den schapen op eindeloze vlakten, met
aan de verre einder wazige, blauwe ber
gen. En kijk, hier was een kiek van een
farmerswoning, ruim, licht en wit. Wat
een zon, wat een overdaad!
Voor ze 't wist zat ze aandachtig te le
zen. Ze was zo verdiept in 't artikel, dat
ze niet hoorde hoe er iemand langs 't
raam liep.
't Was Onno en toen hij naar binnen keek,
zag hij z'n vrouw diep gebogen over haar
lectuur zitten. Een grote vertedering sleog
door hem heen. Wat had hij 't haar lastig
gemaakt de laatste tijd. Hij moest probe
ren 't beter van zich af te zetten.
Zachtjes, om z'n vrouw te verrassen,
deed hij de keukendeur open en kwam
binnen. Met een ruk keek Margreet op en
tot verbazing van Onno, begon ze als een
pioen te kleuren en sloeg haastig 't blaad
je dicht. Onno zag met één blik wat t
was en z'n adem stokte. Zou ze
Langzaam liep hij op haar toe. Hij pak
te haar hoofd tussen zijn handen en keek
haar vragend aan. „Onno", zei ze zacht,
„zullenzullen we er toch nog eens
over praten? Misschien krijg ik er toch
nog vrede mee".
Lang zaten ze zwijgend bij elkaar.
30. Toen dus de nacht over de tempel
gebouwen en alles, wat zij verborgen, ge
vallen was, voelden de mannen een vreem
de spanning: nü ging het gebeuren, nü
zou het uitkomen of het resultaat van
hun lange inspanning een gelukkig resul
taat zou zijn: de bevrijding van Dick's
vader en diens vriendZonder enig ge
rucht te maken, slopen ze naar het hoofd
gebouw. Daarin was een grote eikenhou
ten poort. Flosser wist zich te herinneren,
dat de Chinezen deze overdag zonder moei
te openduwden. Toen het troepje echter
de poort bereikte, was deze onverbiddelijk
besloten. Daar in de muur geen andere
toegangen tot de tempel waren, dan
slechts wat kleine raampjes en deze
waren bovendien nog van dikke tralies
voorzien keken de avonturiers elkaar
even beduusd aan. Kapitein Fraser was
echter niet zo gauw uit het veld geslagen.
Hij herinnerde zich de bouw van de Chi
nese daken en had direct zijn plan ge
vormd: „Over het dak, vlug!"
