§C®M
Liefde in St. Nicolaastijd
BAKKERIJ HARTSUIKER
Si TEMPEL VAN KWIIQI0
Opening kleuterschool
Cross-country in iarkelo
Lange proefrit
Waarom
bedrijfsaanpassing?
Verwerping van krentenbrood
Wilmink en zijn vrouw keken haar op
merkzaam aan en toe kwam het hoge
woord er uit. De volgende dag wilde ze
graag 's middags met haar vriend komen
om hem voor te stellen.
Een schok was door hem en zijn vrouw
heengegaan en in spanning vroegen zèv
wie het was. Want Gait kon het niet we
zen. Dat snapten ze wel.
„Het is de schoolmeester, die hier van
de zomer gekomen is op school", zei Jan-
ny en ze keek haar ouders verlegen
aan. Maar toen had je de poppen aan
het dansen. Wilmink sloeg met zijn vuist
op tafel, zodat de kopjes rinkelden.
„Lelijke meid", brulde hij, en de ade
ren bij zijn slapen zwollen op. „Wat zijn
dat voor fratsen! Hoe kom je aan die ke
rel! En wat moet dat nu met Gait?
Schaam je je niet om je ouders te be
driegen met zo'n krijtridderü" Het
laatste woord spuwde hij zowat uit en
Er hing een druilerige mist boven de
boerderij van Wilmink: „De Horst", zo
werd deze genoemd. Iedereen in het dorp
wist waar deze stond en kende de eige
naar. Boer Wilmink was een gezien man
in de dorpsgemeenschap; alleen kon men
soms last van hem ondervinden als men
zijn plannen dwarsboomde.
Dan zag men hoe Wilmink zijn onder
kaak naar voren stak en zijn wijkbrau-
wen fronste. En dan barstte de bom.
Tjonge, wat kon hij van wal steken als
hij het op zijn heupen kreeg! Maar was
eenmaal het geschil bijgelegd, dan was
er geen prettiger mens om mee om te
gaan.
Nu leek alles in vrede op de boerderij.
Tot met een harde klap de keukendeur
werd dichtgetrokken en de boer met gro
te passen over het erf beende in de rich
ting van zijn land, dat om de boerderij
lag.
Zijn vrouw keek hem hoofdschuddend
door het keukenraam na. Wat was 't weer
mis met hem! Ze zuchtte eens en ging
verder met haar naaiwerk.
Boer Wilmink had intussen het veld
bereikt, waar het winterkoren al als een
groene deken op het land stond. Driftig
stapte hij er langs.
Als hem wat dwars zat, ging hij vaak
naar zijn land en menigmaal vond hij on
der het lopen een oplossing voor al wat
hem drukte.
Maar deze keer zag hij geen licht in
het probleem, dat hem bezig hield.
Die domme meid ook, zijn dochter Jan-
ny! Geërgerd spuwde hij op de grond en
bleef fronsend staan. Alles ging weer
aan zijn geest voorbij.
Al een paar jaar had Wilmink een
goede huwelijkskandidaat op 't oog voor
zijn dochter, zijn oogappel. Wat was hij
trots op haar. Het was de zoon van een
boer uit de buurt. Later zou hij de boer
derij erven en dan wachtte hem een mooi
bestaan. Gait was een flinke vent, die
van werken wist en een goed stel hersens
had. De beide vaders waren het er al
over eens, dat het aan weerskanten een
goede partij was.
Goed, Gait mocht niet één van de
knapsten zijn en ook nogal zwijgzaam
wezen, toch mocht zo'n meisje haar han
den dichtknijpen met-zo'n partij. Maar
wat zei die dekselse meid als hij er over
begon? „Vader", zei ze, „je bent de bo
venste beste, maar aan trouwen denk ik
echt nog niet. Dat kan altijd nog. Ik kan
mijn leven lang nog in een huishouden
ronddraven!" En haar bruine ogen keken
hem dan vrolijk en wat spottend aan.
Dan schudde ze lachend haar hoofd, zo
dat haar donkere krullen in het rond
zwierden en gaf haar vader een klinken
de zoen. En daar was het onderhoud weer
mee afgelopen. Wat schoot je daar mee
op!
Nijdig stapte Wilmink door en sloeg
een bospaadje in, dat naar een weiland
leidde.
Maar dat was nog niet alles. Vorige
week zaterdag was zijn dochter 's avonds
om een uur of half elf thuis gekomen en
was gaan zitten bij de kachel waar haar
ouders ook zaten. Ze had een hoogrode
kleur gehad en slikte een paar keer ner
veus.
(Vervolg van pag. 2)
De architect, aannemers en onderaan
nemers boden een vlaggestok aan en de
firma Wonnink, die de inrichting gedeel
telijk verzorgde, schonk de daarbij beho
rende vlag.
Namens de kerkeraad der Herv. Gem.
sprak Ds. J. H. Israël de gelukwensen uit.
Het is niet ieder gegeven lang gekoester
de wensen in vervulling te zien gaan. Spre
ker zag deze nieuwe school voor het ge
meentebestuur als een pleister op de won
de voor het verlies van de landbouwschool.
De kerkeraad is verheugd, dat deze
prachtige school tot stand kwam en hoopt
van harte, dat de bijbel een ruime plaats
mag innemen op deze school. Spreker bood
een kinderbijbel in twee delen aan, om
dat juist de kleuters zo ontvankelijk zijn
voor het bijbelverhaal.
De heer H. J. A. Koldeweij maakte bij
het uitspreken van de gelukwensen na
mens dc Koltense Oranjevereniging van
de gelegenheid gebruik, als secretaris van
de afd. van Volksonderwijs de velen te be
danken, die zo ontzaglijk veel gedaan
hebben voor Jiet kleuteronderwijs in het
eerste stadium, toen het hier in opkomst
was. Velen hebben zich belangrijke finan
ciële offers getroost. Ook het hoofdbe
stuur van Volksonderwijs, die deze mid
dag vertegenwoordigd was door het hoofd
bestuurslid mevrouw Otten.
De heer C. Baars te Veendam bood na
mens de fa. van der Woude, aldaar, die
het meubilair leverde, een bakwagentje
aan en de heer J. Sinnema, sprak woor
den van gelukwens namens het personeel
van de openbare ULO-school. Hij sprak
doelende op de plannen voor een nieu
we ULO de hoop uit, dat dit voorlopig
in elk geval de op een na laatste school
zal zijn, die Holten bouwde.
Toen kwam de jeugdige Jan Trekop,
met een aardig toespraakje, namens de
leerlingen van de dorpsschool, nog ingeza
melde gelden aanbieden en sprak de heer
M. Teeselink, als oudste raadslid namens
zijn medeleden de grote voldoening uit
voor de wijze waarop het dagelijks be
stuur de onderwijsbelangen steeds weet te
behartigen. Hij sprak de hoop uit, dat het
met dezelfde voorvarendheid ook in het
nieuwe plan aan de Kolweg met de scho
lenbouw voort mag gaan.
Mevr. Wolters-Rosman sprak nog ge
lukwensen uit evenals de hoofdleidster
van de Chr. kleuterschool, mej. Tiemens,
die hoopte, dat haar collega's van de open
bare school met evenveel pleizier in hun
nieuwe school mogen werken als zij doet
in haar nieuwe school.
Mej. G. Post, de hoofdleidster, dankte
alleen voor de wijze waarop zij de school
tot stand brachten en van hun sympathie
hij, boer Wilmink, aan die avond dacht,
knapte hij helemaal! Woest schopte hij
met zijn klomp tegen het hek, waar hij
nog voor stond.
Die flauwe onzin, dat kinderachtige ge
doe. Bah, hoe verzonnen ze het! Maar hij
zou wel mee moeten. Anders was het
sneu voor zijn vrouw.
Hij draaide zich om en stapte naar huis.
Hij wist niet wie Sinterklaas was. Dat
was voor ieder een geheim. Ook wist nie
mand wie voor Piet speelde. Met een wre
velig schouderophalen ging hij verder.
Plots belde iemand achter hem. Hij ging
van het fietspaadje af om de fietser door
te laten. Maar een bekende stem zei:
„Dag vader, wat bent u aan de wandel?"
Hij keek op en zag zijn dochter voor
zich staan.
Onderzoekend keek hij haar aan. Wat
was er met haar? Ze leek weer een beet
je op zijn oude Janny! Haar ogen keken
Janny was in tranen uitgebarsten. En
aangezien boer Wilmink wel kon bulde
ren, maar een grote hekel had aan vrou
wentranen, was hij de deur uitgestampt
en naar bed gegaan.
Janny's moeder had bevend bij de
kachel gezeten en had haar dochter ge
vraagd, hoe ze hem had leren kennen.
En Janny vertelde, dat ze hem voor
het eerst had ontmoet bij kennissen en
dat hij haar 's avonds had thuisgebracht.
Ze hadden een afspraakje gemaakt en zo
was van het een het ander gekomen.
Zwijgend zaten ze nog een poosje bij
elkaar en waren toen ook maar naar
bed gegaan.
Dit alles overdacht boer Wilmink tij
dens zijn wandeling.
Hij had haar veel te veel verwend, zijn
Janny, waar hij zo trots op was. Maar
nu zou ze leren wie de baas was in huis.
Wat drommel, wat moest ze met zo'n
stadse bleke slungel, die nauwelijks ge
noeg verdiende om zichzelf te onderhou
den.
Hij had de jonge schoolmeester nog
nooit gezien, maar volgens zijn inzicht
was die jonge vent natuurlijk bleek en
een slungel. In zijn wrokkige stemming
liet hij zich niet verleiden tot zachtere
gevoelens!
Nu stond hij voor het hek bij het wei
land en keek naar een konijn, dat ver
schrikt weghuppelde.
Dit alles was al erg genoeg, maar om
het nu nog moeilijker te maken, had er
vanmorgen een uitnodiging in de bus
gelegen van de vrouwenvereniging waar
van zijn vrouw lid was.
Hij werd verzocht de derde december
met zijn vrouw mee te komen om de St.
Nicolaasavond mee te vieren. Alle vrou
wen brachten hun mannen mee. Het was
voor het eerst dat men dit zou doen en
het beloofde een gezellige avond te wor
den. St. Nicolaas zou in hoogst eigen
persoon komen met zwarte Piet en ieder
in de zaal bij zich roepen. Daar wachtte
het slachtoffer een toespraakje van de
goede heilige en een klein presentje. Als
hem wat spottend aan. Zou ze zich bij
zijn wens neerleggen? Bij deze gedachte
raakte hij een beetje van zijn boosheid
kwijt en samen stapten ze naar huis.
avonds waren Wilmink en zijn vrouw om
half acht op de fiets gestapt naar het
dorp. Toen ze de zaal binnen kwamen,
gonsden hun de stemmen der anderen te
gemoet en bij het zien van de lange ta
fels, waarop kopjes, bloemen en scha
len koekjes stonden, vond Wilmink het
toch niet zo onmogelijk als hij gedacht
had.
De presidente opende de avond en ver
zocht de aanwezigen mee te zingen met
de wijsjes, die één der leden op de piano
speelde. Al gauw kwamen de Sinterklaas
liedjes aan de beurt en de stemming
kwam er al gauw in. Ook Wilmink en
zijn vrouw zongen naar hartelust mee
en opeens gingen daar de deuren wijd
epen en schreed Sint Nicolaas binnen,
gevolgd door zijn knecht, die een prach
tig kostuum droeg. Een rood, nauw slui
tend jakje met groene pofmouwen en een
wijd bollend wit broekje. Piet droeg een
grote zak, die aan alle kanten uitpuilde.
Een gemompel van bewondering steeg
op en allen klapten dat het een lust was.
Overal fluisterde men. Allerlei gissingen
werden gedaan die of het wel was. Maar
niemand kende Sint en Piet.
St. Nicolaas was bij zijn zetel gekomen
aan het hoofd van de tafels en liet zich
daar plechtig in zakken. De presidente
heette Sint hartelijk welkom en Piet ging
achter de stoel van Sint staan.
Nu moesten allen één voor één bij de
Sint komen en ieder kreeg een toepasse
lijk toespraakje. Daarna kregen allen
een kleinigheidje uit de zak van Piet.
Wilmink knikte eens goedkeurend. Die
Sint wist het leuk te zeggen. Telkens
klonk er een schaterlach van de toehoor
ders, die geamuseerd toeluisterden.
Zo was er een half uurtje verlopen en
bijna was Wilmink aan de beurt.
En wat drommel, opeens merkte hij,
dat hij onrustig op zijn stoel zat te schui
ven! Maar dat was toch al te gek. Het
De Bergruiters, die in het thans bijna
afgelopen cross seizoen in verschillende
plaatsen zowel in de zware als lichte
klasse de eerste plaatsen bezetten, heb
ben zaterdag 26 nov. in de cross country
van de Land. Rijv. „Markelo" weer een
hartig woordje „meegedraafd", maar een
zege zat er deze keer niet in.
Een schitterende prestatie leverde de
15-jarige Henk Meijer te Markelo door
met „Zerna" het parcours van pl.m. 1750
af te leggen in 3 min. 24.6 sec.
2. H. Reurink met „Rinia", Diepen-
heim, 3 min. 29 sec.; 3. T. Beldman Jr.
met „Ortrude Felddahlie", 3 min. 30 sec.;
4. H. Vruwink met „Still Better", 3 min.
34.8 sec.; 5. H. G. Wes met „Abe", Del
den, 3 min. 41.4 sec.; 6. W. Aaltink met
„Wuzello", 3 min. 41.8 sec.; 7. W. J.
Stoelhorst met „Cor", Markelo, 3 min. 53
sec.; 8. J. H.- Wolbrink met „Allard",
Markelo, 3 min. 53.4 sec.; 9. H. Schone-
veld met „Ivasie", 3 min. 54.8 sec.; 10.
J. H. Luttikhedde met „Bino", Diepen-
heim, 3 min. 55.4 sec.; 11. A. J. E. Wes
met „Aily" Delden, 3 min. 55.4 sec.; 12.
J. H. Hargeerds met „Amarilla" Marke-
min. 55.8 sec.; 13. G. J. Haarman
„Herta", Markelo, 3 min. 58 sec.;
Wolferink met „Tabor", Neede,
lo, 3
met
14. I
VOETBAL
Zondag 4 december:
GFC II—Holten I 11 uur
Vertrek per extra bus 10 uur van
af Smidsbeld.
Zaterdag:
Holten AExcelsior A 3 uur
DES E—Holten C 3 uur
Wil Holten I, A en C kampioen wor
den dan dient er voor gezorgd te worden
dat alle 3 wedstrijden door Holten ge
wonnen worden.
Holtenaren, kom zaterdagmiddag even
naar het Sportdal om getuige te zijn
van de grote wedstrijd Holten AExcel
sior A. Aanvang 3 uur.
Zij, die zondag met Holten I naar
GFC II willen, moeten zich hiervoor op
geven bij W. Oolbekkink, Kerkstraat 11.
Opstelling Holten I:
Doel: A. Vincent; achter: K. J. ten Vel
de, E. Maats, J. Traanman; midden: T.
Deijk, H. Jalving; voor: H. F. Klein Vel-
derman, H. J. J. ten Velde, H. Wansink,
A. Traanman en H. v.d. Bos.
voor de school op deze middag blijk ga
ven.
In een uitvoerig antwoord heeft de bur
gemeester ten slotte alle sprekers en
schenkers van goede gaven nog bedankt.
4 min. 08.3 sec.; 15. D. H. Hidders met
„Mirzam", Markelo, 4 min. 30.5 sec.
Lichte cross:
1. H. J. Hargeerds met „Silfia", Mar
kelo, 3 min. 15.8 sec.; 2. G. Sligman met
„Uria", Markelo, 3 min. 35.2 sec.; 3. H.
Leunk met „Silky", Markelo, 3 min. 37.6
sec.; 4. J. Werning met „King", Delden,
3 min. 44 sec.; 5. G. Bolink met „Nettie",
Holten, 3 min. 48.4 sec.; 6. J. Müller met
„Sjonnie" Holten, 3 min. 51.3 sec.; 7. G.
Beldman met „Myra", Holten, 3 min. 56
sec.; 8. Joh. Bronsvoort met „Ennie",
Holten, 3 min. 56.2 sec.; 9. Jan Jacob ter
Horst met „Poeszta Koning", Rijssen, 3
min. 57.8 sec.; 10. Dinant Pieffers met
„Siska", Holten, 4 min. 07.8 sec.; 11.
Mannes ter Stal met „Pietje" (pony),
Holten, 4 min. 11.8 sec.; 13. E. Extercate
met „Invasion", Delden, 4 min. 19 sec.;
14. B. J. Barvelink met „Nico", Holten,
4 min. 19.8 sec.; 15. D. H. Wibbelink met
„Wonnie", Markelo, 4 min. 22 sec.; 16.
E. Aaltink met „Ufista", Holten, 4 min.
26 sec.; 17. Johan Veneklaas met „Corrie"
was allemaal maar kinderachtig gedoe en
hij zou zich niet uit het veld laten slaan
door die namaak-Sinterklaas met zijn
Piet.
Daar was het zijn beurt en toen liep hij
de zaal door tot hij voor Sinterklaas
stond. „En u bent geloof ik Wilmink, is
het niet?" vroeg de Sint vriendelijk. Wil
mink bevestigde dit en kreeg ineens weer
plezier in het geval. „Ik ben blij, dat ik
eens kennis met u kan maken", vervolg
de Sint Nicolaas. „Ik heb veel over u ge
hoord." Wilmink keek wat bevreemd.
Hoe zou die snuiter veel over hem ge
hoord hebben? Hij wachtte op de dingen
die komen gingen. „U wilt de mensen
wel eens anders hebben dan ze zijn, is
het niet?" ging Sint verder. „Bekijkt u
alles eens wat rustiger en u zult zien:
er zijn er nog genoeg waar best mee te
praten valt!"
Wilmink's ogen bliksemden bij deze
woorden en net was hij van plan Sinter
klaas duidelijk te zeggen zich niet met
dingen te bemoeien die hem niet aangin
gen, toen zijn blik op Piet viel. Deze
stond hem zo smekend aan te kijken, dat
zijn mond met een klap sloot.
Moeilijk wist hij uit te brengen: „Ja,
Sint Nicolaas, ik zal mijn best doen".
Toen wilde hij zich omkeren. „Ho, ho, u
hebt nog een candeautje tegoed. Piet, geef
me even het presentje, dat we voor me
neer Wilmink gedacht hadden."
Piet dook in de zak en haalde daaruit
een pakje tevoorschijn. Sint overhandig
de dit aan Wilmink en zei vriendelijk:
„Dat u er veel plezier van mag hebben."
Wilmink mompelde een dankwoord,
maar keek Sint Nicolaas oplettend aan.
Die bedoelde iets meer dan alleen maar
een vriendelijk woord. De blauwe ogen
keken hem zo dringend aan.
Verward draaide Wilmink zich om en
stevende op zijn plaats af. Nieuwsgierig
keek zijn vrouw toe wat hij wel uit zijn
pakje haalde. Het laatste papier ging er
af en daar stond een prachtige tabaks
pot op tafel. Wilmink maakte hem ver
rast open en uit de pot steeg een heer
lijke tabaksgeur op. Maar wacht, boven
op lag een briefje. Wilmink greep het
gauw en samen met zijn vrouw las hij:
„Zullen we van deze tabak een vredes
pijp roken? Sint.".
En opeens begreep Wilmink alles. Hij
keek zijn vrouw aan, wier ogen vol tra
nen stonden. En beschaamd knikte hij
haar toe.
Toen de laatste een beurt had gehad,
stond Sint op en sprak allen nog eenmaal
toe. Hij hoopte volgend jaar weer te ko
men en verzocht Piet allen een zakje
snoep te overhandigen. En terwijl Sint
langzaam naar de deur schreed, reikte
Piet aan ieder een zakje snoep uit. Toen
Wilmink aan de beurt was, fluisterde Piet
zacht: „Bent u boos, vader?" Piet's lip
pen trilden een beetje.
Even zacht zei Wilmink: „Nee, mijn
kind. Neem straks die Sinterklaas van je
maar mee naar huis. Ik wil ook wel eens
zien hoe hij er zonder die flodderkleren
uit ziet!"
Een stralende blik uit twee bruine ogen
was zijn beloning!
(ponjO, Holten, 4 min. 33.4 sec.; 18. mej.
I. Waldkotters met „Caprilla", Delden,
5 min. 10 sec.; 19. E. Klumpers met
„Kathja", Markelo, 5 min. 10 sec.; 20.
mej. E. Wes met „Anita", Delden, 5 min.
43.6 sec.; 21. mej. R. Leurdijk met „Tan
ga", Neede, 7 min. 07 sec.
en pijnweg-
wrijven met
D A M P O
Dinsdagavond stapte een man bij de rij
wielhandelaar B. uit Rijssen binnen. Hij
wilde een bromfiets kopen. Dat was mo
gelijk en de koop werd gesloten. Terwijl
B. de garantiepapieren inschreef, ging de
aspirantkoper een proefritje maken. De
rijwielhandelaar werd eveneens op de
proef gesteld, daar de man tot op heden
niet is teruggekeerd van dit „ritje". Nu
zoekt de politie hem.
Mededeling van het
Rijkslandbouwconsulentschap
te Hengelo (O.)
Wanneer we de boekhoudingen van een
aantal gemengde bedrijven nader be
kijken, dan zien we, dat één van de be
langrijkste kostenelementen de post ar
beidsloon is. Deze loonpost is in enkele
jaren belangrijk gestegen en het laat
zich aanzien, dat deze stijging nog door
gaat.
De totale veevoerkosten (rundvee
varkens pluimvee) zijn belangrijk ho
ger. Deze hogere kosten zijn mede een
gevolg van de vergroting van de var
kens- en pluimveestapel die heeft plaats
gehad.
Het arbeidsloon.
Indien we het verloop van de CAO-
lonen in de landbouw op het gemengde
bedrijf nader bezien, dan blijkt, dat er
voor een arbeider-veeverzorger onder
staand loon in rekening is gebracht:
1949 f2400,- (loon -j- sociale lasten)
1954 f 4470,- (loon sociale lasten)
1959 f 6000,- (loon sociale lasten)
Wanneer deze stijging doorgaat, het
geen te verwachten is, zal het loon na
enige jaren waarschijnlijk in de buurt
van f7500,- liggen.
Het is nu reeds moeilijk om op onze
gezinsbedrijven voor de boer en mee
werkende gezinsleden een landarbeiders-
loon te verdienen. De uitkomsten van de
bedrijven, die een bedrijfs-economische
boekhouding bijhouden, bewijzen dit.
Aanpassing van het bedrijf.
De boer op het gemengde bedrijf zal
naar een hogere arbeidsproduktiviteit
(produktie per manuur) moeten streven.
Hieruit volgt, dat in de eerste plaats de
bedrijfsorganisatie (bouwplan veebe
zetting) opnieuw zal moeten worden be
keken.
Op veel bedrijven is de omvang van
elke produktietak (marktbare gewassen
rundvee varkens pluimvee) te
klein en juist dit feit staat een hoge ar
beidsproduktiviteit in de weg.
In de toekomst zal de boer op het ge
mengde bedrijf zijn kracht moeten zoe
ken in een eenvoudige opzet van het be
drijf met slechts enkele flinke onderde
len.
Voorbeelden:
rundvee en mestvarkens (flink aantal)
rundvee en fokvarkens (flink aantal)
rundvee en leghennen (flink aantal)
rundvee en mestkuikens (flink aantal)
Bij grotere eenheden is mechanisatie
eerder verantwoord. Dit heeft arbeidsbe
sparing en arbeidsverlichting tot gevolg.
Tevens zullen de produktiekosten per
eenheid hierdoor verlaagd kunnen wor
den.
Het bouwplan is vaak te ingewikkeld;
veel gewassen, zodoende veel kleine per
ceeltjes, welke teveel handenarbeid of
te veel machine-uren vragen, hetgeen
hoge kosten tot gevolg heeft.
Het bouwland kan men zo mogelijk in
dienst stellen van de rundveehouderij
door verbouw van voedergewassen, bijv.
snijmais aanleg van kunstweiden enz.
De stikstofbemesting op grasland kan
op veel bedrijven opgevoerd worden.
Vooral op wat hoger gelegen grasland is
het gewenst de hoeveelheid stikstof bij
de eerste gift te vergroten en deze voor
al vroeg te geven. Met de maaikneuzer
kan een en ander gemakkelijk verwerkt
worden; de kans om een goed produkt te
krijgen is dan groot. Het gebruik van
sleufsilo's geeft hierbij een belangrijke
arbeidsbesparing en arbeidsverlichting.
Op de grotere bedrijven kan in de stal-
periode een belangrijke arbeidsbesparing
en -verlichting verkregen worden door
de stalmest mechanisch af te voeren.
Bij uitbreiding van het aantal melk
koeien is een melkmachine al gauw ver
antwoord, zodat het werk ook sneller- en
gemakkelijker uitgevoerd kan worden.
Kan door uitbreiding het rundvee niet
onder „dak" worden gebracht, dan ver
dient het bouwen van een eenvoudige
loopstal voor jongvee overweging.
Aanpassing aan de veranderende om
standigheden is het steeds duurder en
schaarser worden van de arbeid noodza
kelijk om een redelijk inkomen te blijven
behouden.
enz.
op zaterdagavond 10 en 17 december
GEEN SCHIETEN
VERWERPEN VAN KRENTENBROOD.
SPECULAAS, enz.
op woensdag 7 december a.s. Aanvang 7 uur.
Fa. A. M. NIJKAMP Dijkerhoek
VJBoKK
i i
;-f~urÜY.,y i j?
v - -
14. Nang Foo kon niets anders tegenover
Dick's revolver stellen dan zijn geslepen
heid. Daarom vertrok hij zijn boeventronie
tot iets, wat een glimlach moest voorstel
len en zei honingzoet: „Jeugdige vreemde
ling overwinnaar Nang Foo verwacht
zijn bevelen."
Dick was verstandig genoeg, niet te veel
te vertrouwen op die gedweeheid. Hij liet
Bully de piratenhoofdman stevig binden.
De jonge avonturier kweet zich uitstekend
van zijn taak, hij pakte de Chinees in als
of deze nooit meer los hoefde. Daarna
zocht hij een nieuwe fles en zette zich op
wacht bij zijn „pakket".
De overige Chinezen van de bende be
vonden zich allemaal in de kajuit. En
Dick's revolver beduidde hun beter dan z'n
Engelse bevelen, onmiddellijk de touwen
der overweldigde bemanning los te ma-
ken
Een uur later zeilde het jacht reeds de
haven uit. Als blijk van zijn dankbaarheid
voor de bevrijding had kapitein Fraser, de
eigenaar, zijn jacht en bemanning beschik
baar gesteld voor het opsporen van Dick's
vader. Nang Foo en twee zijner volgelin
gen bleven aan boord om, tegen belofte
van vrijlating, de plaats aan te wijzen
de verlaten tempel van Kwungho!
