Blinde
Aziaten
„Christelijk Sociaal nu"
Waarom de Sint
altijd op
een wit paard rijdt.
BOEI
AGENDA
Blijf meester
IVOROL: De Tandpasta van standing
Propaganda-avond Chr. Nat. Vak
verbond.
De in 't Chr. Nat. Vakverbond (CNV)
georganiseerde Holtense en Bathmense
werknemers kwamen Zaterdagavond in
het gebouw „Rehoboth" bijeen voor 't
houden van hun jaarlijkse propaganda-
avond.
De voorzitter, de heer J. Beldman,
opende deze bijeenkomst met gebed en
Schriftlezing (Psalm 19), nadat gezon
gen was Psalm 25 vers 6.
In zijn openingswoord sprak de heer
Beldman er zijn vreugde over uit, dat
deze avond zo goed was bezocht en
sprak hij verder een hartelijk woord
van welkom, waarbij hij zich in 't bi-
zonder richtte tot de leden van de af
deling Bathman van de Ned. Chr. Bouw
vakarbeidersbond, tot het bestuur van
de Chr. Jongemannenvereen. (CJMV)
te Bathman en tot de heer J. Kolfoort,
districtsbestuurder NCB te Almelo.
Nadat het muziekclubje „Fren Pe
ta's" uit Deventer enkele vlotte wijs
jes had gespeeld, werd het woord ge
geven aan de heer Kolfoort, die sprak
over het onderwerp „Christelijk sociaal
nu".
Het is goed, zo begon spr. zijn refe
raat, ons elk ogenblik weer te bezinnen
op de vraag of vakbeweging en spe
ciaal Chr. vakbeweging vandaag in '55
nog wel zin en betekenis heeft. Velen
zeggen die noodzaak niet meer te zien
of doen alsof ze die niet meer zien.
Wij kennen nihilisten, profiteurs, maar
ook onwetenden.
Speciaal de laatste groep dient onze
bizondere aandacht te hebben. Chris
telijke vakbeweging is vandaag even
goed als vroeger, ja meer nog zelfs,
nodig. Wij verkregen medezeggenschap
op velerlei terrein. Uiteraard is het
van het grootste belang, dat er bij elk
overleg en elke vorm van samenspre-
king rekening wordt gehouden met
Gods gebod. Ook vandaag is voor de
Chr. vakbeweging nog steeds normatief
die bekende uitspraak van het le Chr.
Soc. Congres in 1891 welke aldus luidt:
Vanuit het Kruis van Jezus Christus,
dat de verzoening met God ons pre
dikt, al de verhoudingen der mensen
opnieuw te regelen.
Chr. vakbeweging is voor ons land
een gave. In het buitenland kent men
dat niet meer. (Zie Duitsland, waar op
dit ogenblik moeizame pogingen wor
den aangewend om de Chr. vakbewe
ging weer te laten herrijzen.) Maar
Chr. vakbeweging betekent ook 'n op
dracht aan elk lid van die beweging
om mee te doen en mee te werken, op
dat op het maatschappelijk levenster
rein de rechtvaardigheid betracht wor
de.
Wat is nu vandaag in concreto de
taak en de opdracht van die Chr. vak
beweging? Van alle hoeken en straten
wordt ons weer verteld, dat Neder
land weer een periode van welvaart
beleeft. Wij zijn ons echter bewust, dat
die welvaart nog maar zeer betrekke
lijk is. Het gaat er ons echter voor
alles om, dat die welvaart op 'n recht
vaardige wijze wordt verdeeld, n.l. het
nationale inkomen.
Na de oorlog was een systeem van
geleide loonpolitiek, zoals wij dat nu
nog kennen, verdedigbaar en is het ook
door ons verdedigd, maar thans mist
het elke vorm van rechtvaardigheid.
De Christ, vakbeweging staat vandaag
voor een vrijere loonpolitiek. Dat is
voor haar een eis der rechtvaardig
heid, doch ook een zaak van beginsel.
De verantwoordelijkheid behoort zover
dit maar even mogelijk is te liggen bij
het bedrijfsleven. Werkgevers en werk
nemers zullen samen moeten kunnen
spreken over de economische mogelijk
heden, die 't bedrijf weer biedt, waar
bij de overheid een ordende taak, doch
geen in alle opzichten verordenende
bevoegdheid zal hebben te bezitten.
Immers is de mens persoonlijk door
God geroepen tot verantwoordelijkheid
en zal ons streven er steeds op gericht
moeten zijn om die door God gescha
pen mens verantwoordelijkheid te kun
nen laten dragen. Daarom dus Chr. so
ciaalook nu.
Er v/orden thans beslissingen geno
men, die van de grootste betekenis
zullen blijken te zijn voor de toekomst.
Wanneer wij ons afzijdig houden, toen
wij in feite een concessie aan de vele
humanistische stromingen van deze da
gen, welke thans op een uiterst geraf
fineerde wijze bezig zijn beslag te leg
gen op de geesten, vooral ook van
de jeugd.
De jeugd immers heeft de strijd van
vroeger niet meer meegemaakt en kan
veel van de hedendaagse beslissingen
niet meer begrijpen. Aan ons de taak
om hen te zeggen, dat het die Chr4
vakbeweging ook vandaag gaat om in
de aardse verhoudingen iets in te dra
gen van de gerechtigheid' van het Ko
ninkrijk Gods. Dat is en blijft ook in
1955 de taak van ieder lid van die Chr.
vakbeweging, die om des gewetens-
wille geen lid kan zijn van een vakbe
weging, waar men misschien zijn le
vens- en wereldbeschouwing nog wel
zal dulden, doch waar men die nim
mer zal nemen als norm voor haar
vakorganisatorisch handelen. Onze strijd
zal dus waarlijk moeten zijn: Christe
lijk sociaalnu.
Nadat de heer Beldman een woord
van dank had gesproken tot de heer
Kolfoort voor z'n duidelijk betoog, tra
den andermaal de „Fren Peta's" op; nu
met zang van Kitty Andersen.
De heer G. Zwiers bracht de lach
spieren in beweging met z'n luimige
Voor de jeugd.
Ja, dat vinden jullie zo maar heel
gewoon, dat St. Nicolaas altijd op een
wit paard rijdt. Jullie weet misschien
niet eens hoe dat paard heet? Het heet
Blasius.
Sint heeft natuurlijk in zijn lange,
lange leven al heel wat paarden ver
sleten. Al die witte paarden komen
uit één familie. Vroeger reed Sint op
de vader van Blasius, die droeg de
schone naam van Polycarpus.
Toch heeft Sint niet altijd op een
wit paard gereden. Vroeger, heel vroe
ger gaf hij er niet om of het paard
nu wit of zwart of grijs of bruin
was. Een paard was een paard, vond
Sint en als het maar netjes over de
daken kon galopperen (dat kunnen
niet. zomaar alle paarden!), was hij
allang tevreden.
Tenminstetot Jubal zijn ondeu
gende streek uithaalde.
Jubal was pikzwart. Een mooi paard
om te zien, en hij liep over de da
ken net zo makkelijk als in de kla
ver van zijn grasveldje. Maar als je
naar Jubal z'n ogen keek, zag je dat
hij een grappenmaker was, een on
deugende schalk. Sint keek niet naar
de ogen van Jubal, hij dacht dat alle
paarden net zo braaf en goed wa
ren als hij, de Sint, zélf.
Het was een bitter koude en stik
donkere nacht, vlak vóór 5 Decem
ber (wat ik jullie nu vertel, is al
wel honderd jaar geleden!), toen de
Sint er op uit trok om langs de da
ken te gaan, in alle schoorstenen te
luisteren en er een cadeautje in te
stoppen of soms ook een zakje
zout voor de ondeugende kinderen.
Piet kroop in de schoorstenen, haal
de de wortel en het hooi voor Jubal
uit de schoentjes en stopte het alle
maal in een grote zak. Want Jubal
zou een vuile maag krijgen als hij
alles achter elkaar opat. „Straks, als
we thuis zijn, mag je je hart op
halen", beloofde Sint.
Maar dat zinde Jubal niet. Hij was
nogal hongerig uitgevallen en terwijj
hij Sint over de daken droeg, ram
melde zijn maag. Met begerig oog zag
hij in de voederzak almaar wortelen
en hooi verdwijnen, wat zoete kin
deren voor hem hadden klaar gezet.
Bij een grote boerderij stapte Sint
af en ging aan de schoorsteen luis
teren. Piet was van het dak af'ge-
klaUterd en stond beneden aan de
deur om met zijn ketting te ramme
len en te strooien. Door de schoor
steen klonken vele kinderstemmen, die
allemaal mooie Sinterklaasliedjes zon
gen. Met een vertederde glimlach luis
terde de Sint. Het deed zijn oude hart
goed. Hij had zelf geen kinderen en
niets was hem liever dan kinderen te
horen zingen. Hij wiste zich aange
daan met een punt van zijn witte
baard een traan uit het oog. Toen
keek hij om naar Jubal. Maar wat
hij zag was stikdonkere nacht. Alles
zwart om hem heen. En Jubal was
nergens te vinden!
Daar zat Sint nu, boven op het
dak. Beneden, in de boerderij, juich
ten de stemmen, want Piet had aan
de deur gerammeld en strooide volop
pepernoten. En Sint kon niet verder.
Hij zat daar in de nachtkou op het
dak. Lopen viel hem moeilijk, want
hij had een stijve knie.
„Waar is die nare knol?" mopperde
Sint. Hij was zo boos, dat hij Jubal
gewoon een knól noemde
donker en hijzelf zo pikzwart, dat
niemand hem kon zien!
Alleen Piet kende de streken van
de zwarte. En Piet was het ook die
hem ontdekte en hem naar het dak
terugjoeg. „Niks krijg je vanavond",
sprak de boze Piet „al die wortelen
en al dat hooi gaan naar een arm
paard, dat niks voor z'n Sint krijgt".
De Sint was ook slecht te spre
ken, heel de verdere tocht zei hij geen
woord en aan iedere schoorsteen bond
hij Jubal voorzichtig vast.
traag en lusteloos van de schillen at,
dacht hij nog dikwijls terug aan de
gouden tijd, waarin iedere schoorsteen
weer nieuwe wortelen en geurig hooi
opleverde! Maar berouw komt meestal
te laat, zélfs voor een paard.
Sint kocht een nieuw paard. En dit
stond vast: het moest een schimmel
zijn. Het zou hem niet meer gebeu
ren, dat hij daar in 't donker boven
op een dak moest zitten omdat hij zijn
paard niet meer vinden kon.
Dat witte paard was de overgroot
vader van Blasius, waarop de Sint
vandaag-de-dag nog rijdt. En sinds
dien wilde de Sint alleen nog maar
schimmels. Wat er met Jubal gebeurd
is? Het is slecht met .hem afgelopen.
Hij kwam bij de paardenslager terecht.
Dat kómt ervan
BURGERLIJKE STAND
Ondertrouwd: A. van den Brink, 24
jaar en G. Kloosterboer, 22 jaar, bei
den te Holten.
Gehuwd: H. A. Meesterberends, 29 jr.,
Holten en H. Wesseldijk, 27 jr., Rijssen.
C. Wijnnobel, 30 jaar, Heerlen en J.
M. Wilmerink, 24 jaar, Holten.
Overleden: G. Flier man, 78 jaar, ev
H. J. Zweers. H. Krekel, 51 jaar, on
gehuwd, zoon van W. Krekel en H.
Rietberg (overleden te Deventer).
BEVOLKING
Vertrokken: J. M. Wilmerink, echtg.e
van C. Wijnnobel, van Molenbelterweg
18 naar Spekholzerheide (gem. Kerkra-
de). J. Ph. Kater van Kerkstraat 14
naar 's-Gravenhage. E. Achterkamp
en echtg.e van Larenseweg 18 naar Al
melo. W. Kiestra van Aalpolsweg 36
naar Rheden. - I. E. Topee van Hol=
terberg 26 naar Deventer.
Ingekomen: A. Bijsterbosch en gezin
van Heerde naar Pastoriestraat 48.
Zaterdag 26 November: Cross country
van de Land. Rijv. „De Bergruiters".
Zaterdag 26 Nov.Verwerping bij JGel-
tink, Dijkerhoek, aanvang 7 uur (zie
adv.).
Zaterdag 26 Nov.Feestavond M. en A.-
club „De Holterberg" in Amicitia. Aan
vang 8 uur.
Zaterdagavond 26 Nov.: Verwerping v.
Krentenbrood, Speculaas enz. bij
Hartsuiker, Oranjestraat; W. Beldman,
Markeloseweg; T. Koopman, Larense
weg; J. Geltink, Dijkerhoek.
Maandag 28 Nov.: Vergadering „Jong
Holten" bij M. Kalfsterman, 7.30 uur.
Spreker de heer G. F. Basten, insp.
gem. pol. te Zwolle, over: „De plat
telanders in het moderne verkeer".
Leden der O.L.M. zijn mede uitgeno
digd.
Woensdagavond 30 Nov.: Verwerping bij
H. Tuller, Deventerweg; Visser te
Okkenbroek.
Donderdag 1 Dec.: Expositie Tapijtfabri-
cage voor de schooljeugd. Lokaal Ulo
Officiële opening 4.30 uur.
Zaterdagavond 3 Dec.: Verwerping bij
A. Paalman, Raalterweg; Zaal „De
Wippert".
Zaterdag 3 Dec.: Ontspannings(toneel)-
avond van de B.D.V. en Jong Holten
in Amicitia. Aanvang 7.15 uur. Zie
advertentie.
Vrijdag 9 Dec. 7.30 uur: Ledenvergade
ring Bedrijfsvereniging met film over
onkruidbestrijding. Hotel Holterman.
Zaterdagavond 10 Dec.: Filmvoorstel
ling, nlm: Caspar zoekt een vader,
v. d. C.F.A., in Amicitia.
Donderdag 15 Dec.: Ouderavond lagere
landbouwschool, in de school. Spr. Ir.
v. d. Wal, voorzitter Landbouwschap
Overijssel, over: „Problemen rond het
kleine boerenbedrijf". Aanvang 7.30 u.
Vrijdag 16 en Zaterdag 17 Dec. 7.15 uur:
Jaarfeest C.J.M.V. „De Bouwers" te
Espelo in de school aldaar.
over Uw zenuwen. Neem
Mijnhardfc's ZersuwiahSeUen
Officiële publicaties
(Rectificatie)
ONTEIGENING IN- HET BELANG
VAN DE VOLKSHUISVESTING
Het hoofd van het gemeentebestuur
van Holten brengt ter openbare ken
nis, dat vanaf 29 November 1955 gedu
rende dertig dagen der gemeente-se
cretarie voor een ieder ter inzage ligt
een uitgewerkt plan, voorlopig goedge
keurd bij raadsbesluit van 3 November
1955, met bijlagen, tot onteigening van
percelen in het Twenhaarsveld.
Belanghebbenden kunnen uiterlijk 14
dagen na verloop van de termijn van
nederlegging hun bezwaren schriftelijk
aan het gemeentebestuur opgeven.
Holten, 25 November 1955.
Het hoofd van het gemeentebe
stuur voornoemd,
W. H. ENKLAAR.
Jubal was in de zwarte nacht stil
letjes achteruitgekrabbeld, met een
sprong van het dak gekomen en af
gegaan op de heerlijke lucht van de
drukte was afgelopen, kwam er een
schillenboer. En vóór Jubal van de
schrik bekomen was, stond hij voor
de schillenwagen. Het was een diepe
vernedering voor hem en wanneer hij
hooiberg achter de boerderij. Daar
stond de ondeugende viervoeter zich
te goed te doen toen hij de boze
stem van de Sint hoorde!
„Jubal, Jubal!" riep de heilige man
en Jubal begreep wel dat de Sint
op dat moment geen goede, maar een
boze Sint was. Hij hield zich dood
stil, alleen nam hij zo af en toe nog
een hap van de geurige hooi. Hij stond
daar best, vond hij. Het was aarde-
voordrachten: „Hallo, met wie.en
„Tinus moet in dienst".
De propaganda-avond werd door de
heer Beldman met dankgebed gesloten,
nadat een hartelijk woord van dank ge
sproken was tot allen, die aan het wel
slagen hun medewerking hadden ver
leend.
O I
Voor de
Premieverlening op aankoop van
rundvee.
Daar er thans nog gelden beschik
baar zijn gekomen,: is het met ingang
van heden voor personen met als hoofd
beroep landbouwer en/of veehouder
indien zij een bedrijf exploiteren met
minder dan 10 ha cultuurgrond mo
gelijk, bij de aankoop van vrouwelijk
rundvee, in aanmerking te komen voor
premie.
Gegadigden diene^i zich hiertoe vóór
4 December a.s. te wenden tot de plaat
selijke assistent.
Om voor premie, in aanmerking te
komen, moet onder andere aan de vol
gende voorwaarden worden voldaan:
1. Het aan te kopen vee moet zowel
t.b.c - als Abortus Bang-vrij zijn.
2. Het betreffende bedrijf moet zo
mogelijk een voldoende tijd aange
sloten zijn geweest bij de georgani
seerde abortusbestrijding.
3. De aan te kopen dieren moeten een
goede productie hebben en/of (voor
zover het jongvee betreft) van goe
de productiedieren afstammen.
4. Het betreffende bedrijf moet, indien
mogelijk, een zodanige tijd bij de
melkveecontröle zijn aangesloten,
geweest, dat een voldoende inzicht
in de productie der aanwezige die
ren verkregen van worden.
Nadere inlichtingen verschaft de
plaatselijke assistento, bij de Rijksland-
bouw voorlichtingsdienst, de heer W.
Rietberg.
In Washington heerst grote bezorgd
heid over de gang van zaken in Zuid-
Oost-Azië. Het is waarlijk geen wonder.
Men mag zich wel afvragen waarheen
de politieke leiders van de jonge natio
nalistische staten, die hier tussen Oost
en West balanceren, hun volken bren
gen. De premier van Birma, Oe Noe,
bracht onlangs een bezoek aan Moskou
en dat werd een groot succes voor de
Sovjet-Unie. Aan een banket te zijner
ere wierp Oe Noe er een balletje over
op, dat ook de Sovjet-Unie straks mee
zou gaan doen aan de op handen zijnde
conferentie van de Afrikaanse en Azia
tische landen, want de Sovjet-Unie is,
zo zeide hij, immers ook een
Aziatische mogendheid.
Dat viel er bij de leiders van de Sov
jet-Unie zeer wel in. Ze vonden die ge
dachte prachtig. Er bleek uit, hoe de
premier van Birma, dat zijn onverkoop
baar overschot aan rijst aan Rusland
kwijt raakte, maar straks een honderdtal
Russische deskundigen toegestuurd zal
krijgen, die de Birmaanse regering wel
even zullen adviseren bij de opbouw van
haar economie, de Sovjet beschouwt als
een Aziatisch broederland en zijn eigen
land bezig is van die grote rode broer
afhankelijk te maken.
Wie, die de felle taal hoorde van pre
sident Soekarno, voor een menigte van
anderhalf millioen (naar zijn eigen
schatting) op de modderige renbaan van
Tegallega, bij een meeting van het Al-
Indisch volkscongres, waarin de com
munistische invloed zeer groot is, heeft
zich ook niet afgevraagd, waarheen het
politieke tweede ik van dit staatshoofd,
dat zich Boeng Karno noemt, het Indo
nesische volk zal brengen?
President Soekarno
had al eerder opschudding verwekt door
op „Heldendag" te Bandoeng te verkla
ren over bewijzen te beschikken, dat
„buitenlandse machten" de verkiezingen
wilden gebruiken om de republiek In
donesië te vernietigen. Hij noemde ze
niet met name, maar zeide te putten uit
„documenten", die een uit twee delen
bestaand vernietigingsplan zouden ont
huld hebben. Het merkwaardige was,
dat de Indonesische regering van niets
wist en nog niet.
Op deze grote massa-bijeenkomst
kwam hij weer op die geheimzinnige
„documenten" terug en onthulde hij, dat
voornamelijk „Nederlandse en Ameri
kaanse belangengroepen" streefden naar
de vernietiging van Indonesië. Uiter
aard bereed hij ook weer 't oude stok
paardje en waarschuwde hij de Neder
landse regering nog eens, dat de repu
bliek vastbesloten was Nederlands-
Nieuw-Guinea in te lijven.
Onder daverend gejuich (hoeveel
communisten waren er onder zijn ge
hoor?) verklaarde hij, dat zijn natie alle
„buitenlandse imperialisten" zou weten
te vernietigen.
„Wij behoeven", verklaarde hij, „bij
de imperialisten niet meer om gunsten
aan te kloppen. Die tijd is voorbij.
Met eigen macht
zullen wij in staat zijn alle doeleinden
van het imperialisme te vernietigen."
Indonesië, dat de nationale revolution-
naire geest zou handhaven, zou alle
landen, die tegen het imperialisme ge
holpen zouden moeten worden, steunen.
Hij noemde o.a. Algerije, Marokko en
Malakka. „Ik haat het kapitalisme", zo
riep hij uit.
Het zal de communisten als muziek in
de oren geklonken hebben, toen Soekar
no zo fei zijn haat tegen het „kapitalis
me" en „imperialisme" beleed en zijn
ijver toonde om het laatste te vernieti
gen. In zijn woorden hoorden zij de echo
van het lied, waarmee zij de volken in
dit deel van Azië in de „Wolgaslaap" po
gen te wiegen en al meer te vervreem
den van het Westen. Opdat zij rijp wor
den gestoofd voor de laatste omwente
ling, die hen zal voeren achter het ijze
ren gordijn, dat Moskou nu niet en nooit
weer zal ophalen, om een volk de vrij
heid te hergeven. De naties, die daar
eenmaal binnengaan, hebben de vrijheid
en de zelfstandigheid verspeeld. Nooit
was er op aarde groter koloniale macht
dan die door Lemn werd opgeroepen.
Zo raadselachtig en duister de „sa
menzwering" en de „documenten",
waarop Soekarno doelde, waarvan de
Indonesische regering zelfs geen weet
heeft (een malle geschiedenis, die door
een Indonesisch blad is genoemd „een
klap in het gezicht van de staatsorga
nen") zo glashelder is, dat Boeng Karno
hier de taal der communisten sprak als
volkstribuun.
Hij beschouwt zich zelf, wat dit be
treft als de
evenknie van Hitler en Gandhi,
die ook millioenen naar zich toe wisten
te trekken, met dit verschil, dat Hitier
hen dwong met geweld en Gandhi nen
trok door zijn mystieke kracht, maar hij
(Soekarno) omdat hij sprak naar het hart
van het volk, ja de stem was van het
volk. „Is er", zo vroeg op, „op de we
reld één leider, die zo dicht bij het volk
staat als ik?"
Des te onrustbarender, als hij zo
spreekt als hij deed.
Het is diep tragisch, dat de politieke
leiders der jonge volken in dit gebied
alle met kleppen voor de ogen lopen en
niet zien, hoe zo zoetjes aan het net door
de communisten voor hun gangen wordt
gespreid. Waar leiden zij hun volken
heen? Die verkeren in groot gevaar.
Op het ogenblik zijn de hoogste Rus
sische leiders voor een bezoek aan een
drietal Zuid-Oost-Aziatische staten: een
goodwill reis, onderweg.
Washingtons bezorgdheid over de
wassende
communistische invloed
is te verstaan. Het moet voor de Ame
rikanen een bittere pil zijn, met de oijd-
koloniale landen op de verachtte hóóp
van de „imperialisten" te worden ge
worpen, terwijl ze nog wel al hun best
deden om deze nationalistische revolu-
tionnairen gunstig voor zich in te nemen.
De Amerikaanse invloed is „op zijn
retour". Terwijl men te Genève zijn tijd
verdoet met vruchteloze disputen, slaan
de communisten in Zuid-Oost-Azië en
het Midden-Oosten snel hun slag om er
vaste voet te krijgen.
DERDE LANDELIJKE VERKEERSACTIE
Door de Minister van Justitie zijn aan
de ambtenaren van Ryks- en gemeente
politie wederom aanwijzingen gegeven voor
de meest scherpe controle op de naleving
van:
a. de verlichtingsvoorschriften, geldend
voor al het rijverkeer;
b. de gedragsregels, geldend voor alle
verkeersdeelnemers
c. de technische voorschriften, geldend
voor het gemotoriseerde verkeer.
Deze verscherpte controle zal worden
gehouden in het kader van een derde lan
delijke verkeersactie van November 1955
tot Mei 1956.
De politie heeft de opdracht om onvoor
waardelijk tegen iedere overtreder proces
verbaal op te maken.
Bovendien heeft de politie opdracht om
de bestuurders van motorrijtuigen waaraan
bij controle een technische tekortkoming
wordt geconstateerd het verder rijden eerst
toe te staan, nadat het geconstateerde ge
brek op afdoende wijze is hersteld.
Aan het Openbaar Ministerie is verzocht
met de meeste gestrengheid tegen degenen,
die ter zake van een verkeersovertreding
door de politie zyn verbaliseerd, op te tre
den.
VEILIG VERKEER.
VOETGANGERS BIJ DUISTERNIS
Voetgangers, loopt bij duisternis op
onverlichte wegen, wanneer een trottoir
ontbreekt, links van de rijbaan en achter
elkaar, zo adviseert de A.N.W.B. met
nadruk. Men ziet dan het gevaar aan
komen en is beveiligd tegen het achter
opkomende verkeer. Elk jaar vallen er,
de gegevens van het C.B.S. bevestigen
dat met trieste cijfers, onnodig veel
slachtoffers, omdat men zich niet aan
deze nuttige stelregel houdt.
Reeds enige malen heeft de A.N.W.B.
de Minister met klem gevraagd dit links
lopen bij duisternis als een wettelijke ver
plichting in het wegenverkeersreglement
op te nemen.
