Zomer onder nul
De Duitse overgave op de
Lüneburger Heide
RECLAME
Circuit Tubbergen
BUITEN LUNDS
OVERZICHT
VOETBALSPORT.
Uitslag seriewedstrijden N.-Heeten.
De Holtense reserves hebben door hun
2l zege op Lettele 3 op 18 Juli de
finale bereikt op de seriewedstrijden
van de Voetbalver. Nièuw-Heeten.
In de wedstrijd tegen Rohda 4 uit De
venter ging het daarom Zondag j.l. om
de le of 2e prijs.
Hoewel de Holtenaren in het veld
voortdurend in de meerderheid waren,
wisten zij dit overwicht niet in doel
punten uit te drukken.
De Deventénaren wisten op een soms
wat fortuinlijke wijze het doel beter te
vinden. Zij slaagden er in twee goals
te scoren. De Holtenaren maakten slechts
één doelpunt, zodat zij zich met een
overigens zeer verdiende 2e prijs^moes
ten tevreden stellen.
Naar Bathmen.
Het le en 2e elftal van Holten neemt
a.s. Zondag deel aan de seriewedstrijden
van A.B.S. te Bathmen. Het 2e elftal
speelt om 13.15 uur en het le om 14 uur
MOTORSPORT.
Braziliaanse kampioen naar de
Motorraces te Tubbergen. Met
select internationaal gezelschap.
Wederom zullen dit jaar tientallen in
ternationale motorrenners van naam
naar de races in Tubbergen komen, wel
ke op Zaterdag 7 Augustus zullen wor
den verreden.
Renners uit Engeland, Australië, Cey
lon, Italië, Duitsland, Zwitserland en
België, die dit jaar reeds op verschil
lende Europese circuits opvallende suc
cessen hebben geboekt en meer dan eens
hebben gezorgd voor enerverende en
boeiende races.
Bovendien zal Tubbergen dit jaar nog
een bijzondere primeur beleven.
Voor de eerste maal in de motorsport
geschiedenis zal namelijk 'n Braziliaan
se kampioen in Nederland starten en
dat zal 7 Augustus a.s. gebeuren in Tub
bergen.
Het is I. Basso en hij zal uitkomen in
de thans reeds sterk bezette internatio
nale 350 cc. klasse.
Zijn concurrenten zijn n.l. renners, die
vooral de laatste tijd in wedstrijden in
Engeland, Frankrijk, Italië en Zwitser
land bijzonder op de voorgrond zijn ge
treden, zoals de snelle Ronald Dean uit
Ceylon, die zijn Norton dit jaar al ver
schillende malen als eerste over de
eindstreep heeft gevoerd.
Maar er komen nog meer van derge
lijke cracks naar Tubbergen.
We noemen slechts de semi-profs van
de A.J.S.-fabrieken: Heath, Julian, Hay-
nes en Peacock, de snelle en in Tubber
gen bekende Duitser Thorn Prikker.
Ook in de zware klasse alsmede in
de 125 cc. en 250 cc. klasse internatio
naal wordt een sterk veld van renners
aan de start verwacht.
Voor de 125 cc. klasse hebben bijvoor
beeld bereids ingeschreven S. Tinker, de
snelle Australiër, de Engelsman Cope en
de Italiaan Marelli, die allen op M.V.
zullen starten, alsmede de Duitser Mül-
ler en de Zwitser Bianchi.
Nog iedere dag melden zich renners
voor de races in Tubbergen en de sport-
commissie is bovendien nog met ver
schillende cracks in onderhandeling, zo
dat het reeds belangrijke aantal inter
nationale renners ongetwijfeld nog zal
worden uitgebreid.
De heer J. Löhr, café-restaurant O AD,
alhier, heeft zich belast met de voorver
koop van de kaarten. Men zie de annon
ce in dit nummer.
JAARVERSLAGEN OVER 1953
N.V. NEDERL. SPOORWEGEN.
In het boekjaar 1953 bereikten de to
tale ontvangsten met f 373.9 millioen 'n
nieuw hoogtepunt. De stijging van de
ontvangsten met f20 millioen vloeide
nagenoeg geheel voort uit de toeneming
zowel van het reizigers- als van het goe
derenvervoer.
Tegenover de toeneming der ontvang
sten stond een verdere stijging van de
kosten. De exploitatiekosten namen met
f 14.1 millioen toe tot f 304.8 millioen.
Deze kostenverhoging was het gevolg
van de grotere vervoersomvang, welke
onder meer leidde tot een stijging der
onderhoudsrekeningen. De afschrijvin
gen vereisten f 57.4 millioen tegen f 54.0
millioen in 1952. De post interest daalde
verder, namelijk van f 3.8 millioen tot
f2.9 millioen.
De opbrengsten laten een overschot
van f 8.8 millioen boven de kosten. Van
dit bedrag is f 4 millioen gereserveerd
als bijdrage aan de totstandkoming van
vrije kruisingen van de spoorweg met
andere dan Rijkswegen, uit te voeren
overeenkomstig een plan van de Minis
ter van Verkeer en Waterstaat.
Hoewel N.S. dus terugziet op een jaar
met gunstiger bedrijfsresultaten dan in
1952, is de onderhavige bijdrage oorzaak
van het teruglopen van de beschikbare
winst tot f 4.768.182.69 (1952 bedroeg de
winst f 5.475.430.19).
Het Spoorwegpensioenfonds komt niet
meer als crediteur in de balans voor.
Bij de oprichting van de N.V. Nederl.
Spoorwegen in 1937 werd van de be
staande spoorwegmaatschappijen een
schuld aan het Spoorwegpensioenfonds
ad f 153.3 millioen overgenomen. Tenein
de deze ongewenst geachte financiële
verhouding met het pensioenfonds te be
ëindigen is hierop sinds 1938 regelmatig
afgelost. In het verslagjaar werd de per
1 Januari 1953 resterende schuld ad
f 11.1 millioen gedelgd.
De door de Ned. Spoorwegen ook in
't afgelopen jaar weer gemaakte winst
geeft ons de moed om bij de directie
nog eens aan te dringen op de vervol
making van de voor Holten geldende
dienstregelingen. Indien er in dit op
zicht wensen bestaan, zullen wij daar
over gaarne worden ingelicht.
Het is een zomer van het jaar nul. Zeg
maar: van het jaar onder nul. De zon
is na haar gedeeltelijke verduistering
nooit meer geheel op streek gekomen.
Het is of zij een stomp op haar konink
lijke oog heeft gehad. Het schijnt en
straalt niet meer, dat oog. Het is dof en
glansloos geworden. En gedurende het
grootste gedeelte druppelt en traant het.
Omdat het steeds maar gehinderd en
gekwetst wordt door een tip van de
grauwe sjaal van het wolkendek.
De mensen zijn er humeurig van. En
geen wonder.
Echte winters en zomers bestaan niet
meer. Wanneer mijn kinderen mistroos
tig het weer bezien, dan vertellen mijn
vrouw en ik hun dat het in onze jeugd
anders was. Beiden schaatsten wij over
de Zuiderzee naar het Pampus: voor een
kind een tocht naar de Noordpool. En
de zomers van onze jeugd vertellen
wij elkaar waren zo warm en ge
noeglijk als het hart van een hooiopper.
Was het zo? Natuurlijk was het niet zo.
De zeef der herinnering zeeft nu een
maal alle narigheden zoveel mogelijk
weg uit ons bestaan. Zodat het ideale
overblijft. Hoe zou men anders verder
kunnen leven, met naast de lasten van
de dag ook nog de lasten van het ver
leden.
Als ik denk aan de zomers van mijn
prille jeugd, toen ik niet ouder dan zes
of zeven jaar was, dan voel ik mij plot
seling verplaatst naar de zonovergoten
Amsterdamse straat, waarin mijn ge
boortehuis stond. Dan loop ik weer in
eens op korte beentjes voort onder de
gestreepte zonneschermen die neerge
laten waren voor de winkels. Dat afwis
selend gaan onder hard zonlicht en ge
streepte zonneschermschaduw, dat af
wisselend bad vfn heel hete lucht en
minder hete lucht vergeet ik nooit. Het
is voor mij mijn allereerste zomerbe-
levenis op aarde gebleven en als ik er
aan terugdenk is het net of ik steeds
maar weer onder de prachtigste etheri
sche zebra's doorwandel.
In het bovenstaande zijn enkele brok-
stukjes bespiegelingen te vinden, die
Bertus Aafjes in „Elsevier" ten beste
geeft niet over de barre winter van het
jaar toen en toen, maar over de zomer
van dit eigenste seizoen-1954.
En tallozen zullen Aafjes gelijk geven,
omdat zij welhaast door een zeer reëele
moesson hun vacantie zij het dan niet
in rook- hebben zien opgaan, toch wel
in wateren nog eens water hebben
zien ondergaan.
Zij hebben pech gehad
En het schijnt, dat de pechvogels dit
jaar de vox populi bizonder „mee" heb
ben.
Want is er nu werkelijk wel zoiets als
een zomerloos jaar gaande, of liggen de
kaarten alleen maar een beetje anders
dan andere jaren?
Wat hebben we een vreeslijk droog
voorjaar gehad.
De boeren hadden geen voedsel meer
voor het vee.
Is het niet voorgekomen, dat de koeien
door de kantonrechter „uit de ouderlijke
macht ontzet" werden, omdat de dieren
bescherming zich het lot van de beesten
had aangetrokken; de arme dieren, die
in de weide liepen te verkommeren?
En daarna is het water in milde stro
men begonnen te gieten.
Althans die eerste waterstromen, die
hebben we nog „mild" genoemd.
Totdat we er genoeg van hadden
en toen was Leiden in last.
Het is ook „erg" geweest.
Veler vacantie is letterlijk in het
water gevallen en dat is heel jammer.
Anderen hebben hun vacantie ontijdig
afgebroken.
Er was geen aardigheid aan.
Als maar binnen blijven regen en
nog eens regen.
Maar nu schijnt er toch een weinig
licht te gloren.
Zou er nog kans zijn, dat het seizoen
zijn eigen schade weer inhaalt?
Dan hebben we nog volop zonneschijn
en mooi weer tegoed.
En is daar geen redelijke kans op?
Wanneer aan het einde des jaars de
balans opgemaakt wordt dan kan het al
voorkomen, dat we een aantal uren
zonneschijn minder hebben gehad dan
normaal en wat meer neerslag dan te
doen gebruikelijk is.
Maar er zal ook uit blijken, dat het
gemiddelde niet zover overschreden is,
noch naar de ene, 'noch naar de andere
kant.
Waarmee maar gezegd wil zijn: Beste
vacantiegangers, U hebt werkelijk ge
wanboft en dat vinden we heel jammer,
maar Uw kans komt nog. Tenminste
zo is het altijd nog geweest! Het ont
loopt elkaar niet zoveel en wie nu nog
aan beurt komt, zal het allicht wat
beter treffen.
Pierre Mendès-Franee, de Franse pre
mier en minister van buitenlandse za
ken, heeft na zijn terugkeer uit Genève
aan de Nationale Vergadering verslag
uitgebracht over de resultaten, die hij
daar heeft weten te boeken inzake de
Indochinese affaire. Hij toonde zich er
van bewust geen overwinning te hebben
behaald en dat het verkrijgen van de
vrede daar niet zonder Franse concessies
is gegaan. Maar wat wilde men anders
verwachten? Toen Mendès aan het be
wind kwam, was hij geschokt door de
wanhopige militaire toestand, waarin
zich het expeditieleger bevond. De der
tig dagen, die hij als
termijn had gesteld,
waren noodzakelijk om te komen tot een
hergroepering van de beschikbare krach
ten en de wapenstilstandsovereenkomst
heeft weinig anders gedaan dan deze
wrede feiten registreren. Maar dan nog
heeft Frankrijk betrekkelijk gunstige
voorwaarden weten te bedingen, als men
bedenkt, dat de vijand eerst de demar
catielijn langs de 13e breedtegraad had
willen leggen, maar tenslotte genoegen
nam met de 17e. Bovendien hebben Laos
en Cambodja hun onafhankelijkheid we
ten te behouden. Er mogen troepen van
de Franse Unie gestationneerd blijven
en, als concessie van de communisten op
het uiterste ogenblik, beide landen mo
gen, wanneer zij zich bedreigd voelen,
bases ter beschikking stellen aan vreem
de mogendheden. Dit is dus niet de neu
tralisatie, die men gevreesd had en waar
oud-minister Bidault bij het debat de pre
mier over aangevallen had, maar die
hem een koude woordendouche heeft be
zorgd, die leidde tot een voortijdig einde
van zijn rede.
Men heeft zich afgevraagd waarom de
Russen
zich te Genève tot op zekere hoogte in
schikkelijk hebben getoond, terwijl een
geruïneerd Frankrijk toch veel beter zou
passen in hun politiek van verzwakking
van de vijand en de ontwikkeling van nu
alleen maar hun Chinese bondgenoten
veel plezier kan verschaffen. Het ant
woord hierop lijkt nu wel gekomen. De
Russen schijnen kans te hebben gezien
door de goodwill, die zij bij velen ge
kweekt hebben, door de mogelijkheid,
die zij geopend hebben op zakelijke ba
ses met communisten tot overeenstem
ming te komen, de geesten weer rijp te
maken voor overleg over Duitsland. Hun
opzet is en blijft de vorming van het
Europese leger te verhinderen en daar
mede de inschakeling van West-Duits-
land in de Westelijke verdediging. Het
voornaamste instrument, waar zij dit mee
willen bereiken, is Frankrijk, waar het
parlement maar niet tot een uitspraak
kan komen over
de E.D.G.
Misschien zou er een keline meerderheid
voor te vinden zijn, maar deze bestaat
in de Senaat zelfs niet. De voorgaande
regeringen hebben de zaak voortdurend
proberen te rekken, maar Mendès-
Franee, die op alle gebied oplossingen
wil, heeft zich gebonden aan een indie
ning van het voorstel tot instelling van
de E.D.G. voordat de Kamer half Augus
tus met vacantie gaat.
Een bevredigend compromis tussen
voor- en tegenstanders schijnt niet ge
vonden te zijn, zodat de weifelaars on
der invloed van Mendès' persoonlijkheid
en populariteit en uit vrees bij zijn val
v/eer in het oude gesukkel terug te val
len, wellicht tot voorstemmen gebracht
zouden kunnen worden. Realist als Men-
dèsè is, heeft hij nadrukkelijk verklaard
de noodzaak van een Duitse bijdrage tot
de verdediging van Europa in te zien.
Zijn programma dreigt nu verstoord te
worden door de Russen, die 'n nieuwe
conferentie hebben voorgesteld over 't
vriendschaps- en bijstandspact tussen
Europese staten (in tegenstelling tot het
Atlantische pact wordt Amerika hier
buiten gehouden), dat op de Conferen
tie van Berlijn, in het begin van dit jaar,
zonder enig succes al te berde was ge
bracht.
Genève heeft men tot een goed einde
kunnen brengen, doordat men de feite
lijke toestand als basis kon nemen. Maar
wat moet er
in Duitsland
aan de werkelijkheid aangepast worden?
Wil men daar iets bereiken, dan zullen
beide partijen concessies moeten doen,
die hun hele politiek op losse schroeven
stellen. Dit neemt evenwel niet weg,
dat het voorstel bij de tegenstanders van
het Europese leger en bij de neutralis
ten, die het liefst de Amerikaanse in
vloed van het vasteland van Europa ge
bannen zagen, maar ook wel buiten deze
kringen, de hoop heeft doen ontstaan,
dat men het toch nog eens moet pro
beren om met de Russen tot overeen
stemming te komen, ten koste van alles
wat men aan inzicht in de Europese
politiek van de vRussen de laatste jaren
gewonnen heeft.
Overigens is het Europese leger en 't
antwoord op de Russische nota niet de
eerste zorg van Mendès-Franee. Hij is
een methodisch man en wenst, nu hij
een wapenstilstand in Indo-China be
dongen heeft, het land eerst de maat
regelen op te leggen, die het economisch
herstel moeten bewerken.
Hitiers generaals en admiraals
salueerden onder de Britse
vlag. Montgomery over een
historisch openblik.
Op 2 Mei bereikte de Britse legergroep
onder commando van Montgomery de
Oostzee. De Russische Noordelijke leger
groep bewoog zich snel in Westelijke
richting, ten Noorden van Berlijn, de
Duitsers voor zich uit drijvende. Het was
duidelijk, dat de Geallieerden de oorlog
gewonnen hadden. Dönitz, benoemd tot
Hitiers opvolger, was bereid vrede te
sluiten, maar weigerde zich aan de Rus
sen over te geven.
Het volgend verslag van Veldmaar
schalk Montgomery doet het toneel her
leven, dat zich in zijn hoofdkwartier op
de Luneburger heide heeft afgespeeld.
Het is de eerste maal, dat dit verhaal
uit de mond van de voornaamste oogge
tuige opgetekend kon worden.
„WIE ZIJN DEZE MANNEN EN
WAT WILLEN ZE?"
In de ochtend van de derde Mei arri
veerde een delegatie van vijf Duitse
officieren in het hoofdkwartier. Zij wa
ren met een wapenstilstandsvlag door de
Britse linies gekomen en bereikten het
hoofdkwartier om elf uur. De delegatie
bestond uit generaal-admiraal Von Frie-
deburg, opperbevelhebber van de Duitse
vloot, generaal Keitel, stafchef van veld
maarschalk Busch, die het bevel voerde
over de Noordelijke Duitse legers, vice-
admiraal Wagner, stafchef van groot
admiraal Dönitz, kolonel Poleck, ver
bonden aan de staf van veldmaarschalk
Keitel, hoofd van de weermacht en ma
joor Friedel, die aide-de-camp was ge
weest van Hitier.
„Toen ik hoorde, dat zij waren
gearriveerd", aldus Montgomery,
„gaf ik bevel ze op een rij te zetten
onder de Union Jack (Engelse vlag),
welke trots van een hoge mast bui
ten mijn kamp wapperde. Toen ver
liet ik mijn kampwagen en liep op
ze toe. Zij waren toevertrouwd aan
kolonel Ewart, een lid van mijn
staf, die Duits sprak. Zij groetten
mij, toen ik hen naderde. Het was
een groots ogenblik: Duitsers salu
erende onder de Union Jack!.
TE LAAT BEDACHT.
De Duitsers waren gekomen om zich
over te geven. Ik bezit een foto van de
scène, welke ik als een dierbare schat
bewaar. Ik zei tot kolonel Ewart: „Wie
zijn deze mannen?" Hij vertelde het me.
Toen zei ik: „Wat willen ze?"
Von Friedeburg las daarop een brief
van Keitel, waarin hij mededeelde, dat
de Duitsers zich zouden overgeven, als
zij de voorwaarden konden accepteren.
Ik zei, dat er geen voorwaarden zouden
zijn. Het moest een onvoorwaardelijke
capitulatie zijn of de oorlog zou worden
voortgezet. Admiraal Von Friedeburg
vroeg mij toen of ik de onvoorwaarde
lijke overgave wilde accepteren van alle
Duitse legers.
Ik zei: „Zeker niet. Zij moeten zich
aan de Russen overgeven".
Von Friedeburg zei, dat zij allen door
de Russen zouden worden gedood en dit
zou geen erg humane manier van doen
zijn.
Ik antwoordde, dat dé Duitsers aan
al deze dingen behoorden te hebben ge
dacht voor ze de oorlog begonnen. Ver
der zei ik, dat Duitse soldaten, die naar
mijn front kwamen, ongewapend en met
de handen omhoog, op de gebruikelijke
manier, krijgsgevangen zouden worden
gemaakt. Daarna toonde ik hun de wer
kelijke positie van de troepen op de
kaart. Toen de Duitsers de kaart zagen,
beseften zij, dat de toestand hopeloos
v/as. Aan hun gelaatsuitdrukking was
het te merken.
STILLE MAALTIJD
Ik achtte het ogenblik gekomen voor
groot spel. Plotseling vroeg ik Von
Friedeburg zonder enige inleiding:
„Wilt ge alle Duitse strijdkrachten, te
land, ter zee en in de lucht, in Neder
land, Noord-West-Duitsland, Denemar
ken en Noorwegen overgeven? Indien
ge dit ogenblikkelijk wilt doen zal ik
deze capitulatie te velde accepteren en
u per vliegtuig naar generaal Eisen
hower brengen om te praten over de
algehele Duitse capitulatie."
Deze eis kwam onverwacht en alle
vijf begonnen opgewonden met elkaar
te praten. Het scheen mij toe, dat zij dit
wel degelijk mogelijk achtten. Ik zei,
dat zij beter konden weggaan en gaan
lunchen en dat ik hen om twee uur weer
zou zien. Ik zond ze naar een officiers
mess. Zij waren zeer stil gedurende de
maaltijd. Von Friedeburg zat alleen.
Tranen stroomden langs zijn gezicht.
Na een korte lunch kwamen zij bijeen
tussen de bomen buiten de mess en voer
den een langdurig gesprek.
Om twee uur liet ik hen bij mij ko
men. Von Friedeburg zei, dat er zekere
moeilijkheden waren. Ik zei, dat ik niet
bereid was te argumenteren. Als zij mijn
aanbod afsloegen, zou ik de slag voort
zetten en ik zou het graag doen ook.
Hij zag, dat het niet hielp en gaf toe.
Hij zei, dat hij zelf geen bevoegdheid
had toe te stemmen, maar hij zou in elk
geval naar Dönitz in Flensburg gaan en
zou aanvaarding van mijn eis bepleiten.
Hij vroeg alleen om Noorwegen uit te
sluiten van deze capitulatie, omdat dit
tot een ander commando behoorde. Het
zou veel vertraging veroorzaken en zij
moesten snel handelen. Ik vond 't goed,
om Noorwegen er buiten te houden, wel
wetende dat het land binnen een paar
dagen van het Duitse juk zou worden
bevrijd. Ik zei, dat hij gaan kon, maar
dat hij de volgende dag, 4 Mei, om vijf
uur namiddag, terug moest zijn. Von
Friedeburg vertrok dadelijk per auto
naar Flensburg. Hij liet in mijn kamp
generaal Kinzei en kolonel Poleck ach
ter. Hij was de volgende dag om vijf
uur terug en de delegatie stond opnieuw
onder de Union Jack in de houding.
Ik vroeg Von Friedeburg om alleen in
mijn kampwagen te komen. Toen ik naar
zijn antwoord informeerde, zei hij, dat
hij de overgave, zoals door mij geëist,
zou ondertekenen. Ik had het document
reeds klaar. Hij was terneergeslagen en
ik verzocht hem zich buiten bij de ande
ren te voegen. Daarop gaf ik order voor
de ceremonie, welke om zes uur die
avond in een tent, welke ik voor dit doel
had laten opzetten, zou plaats vinden.
Er waren soldaten, oorlogscorresponden
ten, fotografen en anderen, allen erg op
gewonden, toen zij de Duitse delegatie
de tent zagen betreden.
De scène in de tent was heel simpel.
Een tafel bedekt met een legerdeken,
een inktpot en een gewone penhouder,
die men voor een dubbeltje in een win
kel kan l^open. Er waren twee BBC-
microfoons op de tafel en verder niets.
Wij allen zaten rond de tafel. Een van
de Duitsers haalde een sigaret te voor
schijn. Hij wilde roken om zijn zenuwen
te kalmeren. Ik keek hem aan en hij
borg de sigaret op. Ik las 't capitulatie
document in het Engels voor. Geen van
de Duitsers kon Engels spreken en zij
verstonden er geen woord van. Maar zij
hadden de Duitse vertaling gezien. Ik
liet vervolgens ieder van hen om beur
ten opstaan en bij mij komen om mijn
exemplaar en het Duitse te tekenen en
daarna weer teruggaan naar zijn stoel.
Ik tekende tot slot namens generaal
Eisenhower en voegde er tijd en datum
aan toe18.30 uur, 4 Mei 1945. Ik maak
te een fout en schreef 5 Mei en moest
het uitleggen en de verandering para
feren
Er werden copieën van de Engelse
tekst gemaakt, welke naar het centrale
hoofdkwartier werden gezonden. En ik
telefoneerde Eisenhower dadelijk en
vertelde hem alles. Mij werd gevraagd
naar het origineel. Ik weigerde het af
te staan en zal het 'nooit doen. Ik heb het
veilig opgeborgen bij mijn particuliere
papieren. Het is een historisch document
van grote waarde. Ik weet niet wat er
met de penhouder gebeurd is. Ik gaf de
Duitse copie aan Von Friedeburg.
Samenwerken aan de vrede.
Toen de capitulatie was getekend, was
er veel te doen. Ik had order gegeven
alle offensieve actie op 3 Mei, toen de
Duitsers voor het eerst bij mij kwamen,
te staken. Ik wist, dat dit het einde was
en wilde geen slachtoffers meer onder
de aan mij toevertrouwde troepen. Wij
hadden het einde van de weg bereikt.
Ik ging in mijn kampwagen en zat daar
enige tijd alleen. Mijn gedachten gingen
terug naar Duinkerken, naar Alamein,
naar de woestijnoorlog, Sicilië, Italië en
de stranden van Normandië. Ik stelde
een dagorder op. De laatste zin luidde:
„Wij hebben de oorlog tegen Duitsland,
gewonnen. Laat ons nu de vrede win
nen."
Ik denk vaak terug aan die twee da
gen op de Luneburger heide en aan de
voortreffelijke soldaten, die ik comman
deerde van Alamein tot in het hart van
Duitsland.
Wij moeten er voor zorgen, zo besloot
Montgomery zijn radiotoespraak, dat zij
die vielen het offer niet vergeefs brach
ten en wij moeten samenwerken voor
een rechtvaardige en duurzame vrede.
dient „begeleid" te worden door actueel
nieuws uit Uw voorzieningsrayon.
Alleen in dat geval bezit ze de nodige
„prikkel" tot actie en overleg en
voert ze aldus tot groter omzet.
Bedenk eens hoeveel aan goede reclame
vastzit. Haak in op de goodwill die het
algemeen verspreide nieuwsblad voor
U gekweekt heeft ook als Uw zaak
eens in de nieuwskolommen wordt be
licht, wanneer daarvoor een speciale
reden is.
Officiële publicaties
ZITTING WOONRUIMTECOMMISSIE.
De voorzitter van de Woonruimtecom
missie maakt bekend, dat de maande
lijkse zitting dier commissie niet plaats
zal hebben op Dinsdag 3 Augustus a.s.,
maar op Maandag 16 Augustus d.a.v.
De voorzitter voornoemd,
J. KROON.
