Een dagje uit met de
opleidingsklas van de meisjes...
is weer eens wat anders. Oorspronkelijk lag
het in de bedoeling naar het Openluchtmuseum
in Arnhem te gaan om daar een dagje zoek te
brengen, maar 't liep anders, want het werd
warm weer en voelden ons aangetrokken tot het
water. Wij overlegden en werden het eens dat wij
naar de „bedriegertjes" zouden gaan, dus namen
De altijd weer bedriegende bedriegertjes.
Vijf brave meisjes.
wij bij Velp de bus naar Roosendaal waar de
bedriegertjes sinds eeuwen de mensen voor een
nat feit zetten.
Gelukkig voor de jongeman die ons rondleidde
dat veel bezoekers(sters) zich bewust en onbewust
lieten beetnemen, maar het moet gezegd, hij deed
of hij het eerlijk met ons meende, liet iedereen
naar de zonnewijzer kijken, maar zette onderhand
de kranen open maar dat deed hij heel argeloos
en uitgekookt met een gezicht alsof hij ons voor
geen druppel kwaad wilde doen.
Eenmaal door het water op dreef gebracht be
sloten wij om metdebootnaardeWesterbouwing
te gaan en zakten per bus af naar Arnhem, onder
hand zoekend naar een gelegenheid om onze
boterhammen op te eten, maar die wij niet von
den. Wij kwamen bij de boot aan die juist op het
punt stond propvol te vertrekken, dus bleven wij^B
rustig een uur aan de Rijnkade op een bankje
zitten wachten op de volgende boot, terwijl wij
nu gelijk de inwendige mens met onze mee
gebrachte boterhammen konden versterken.
De boottocht was heerlijk en de sorbets bij de
Westerbouwing groot, lekker en duur, maar voor
een keer kan alles. De stoeltjeslift moest natuur
lijk ook geprobeerd worden, waarbij wij konden
zien hoe meningen en indrukken konden ver
schillen, want wat de een reuze leuk vond, was
voor de ander doodeng.
De meisjes die zich „opgelaten" hebben gevoeld,
moeten dan maar nooit in een vliegtuig gaan
zitten.
Pijnlijk was, dat de kassière die de kaartjes ver
kocht voor de stoeltjeslift, argwanend keek omdat
zij blijkbaar niet geloofde dat de meisjes écht
onder de 16 jaar waren, daar lag nl. de grens
voor goedkoop en duurder tarief, misschien moe
ten wij haar een „Anker" sturen, dan weet zij
dat wij het haar echt niet kwalijk nemen, wantBk
zij zal er dikwijls genoeg tussen genomen worden.^^
Na onze luchtreis wandelden wij weer naar de
boot om als besluit van de dag wat te winkelen
in Arnhem, waar een grote nieuwe supermarkt
was en nog iets te eten onder 't genot van een
gezellig muziekje.
Wij zochten de bus weer op en gingen huis
waarts, voldaan na een gezellige dag waar ook
nog iets geleerd werd, want misschien klinkt er
nog iets na over de slordigheid van de zg. nette
Nederlanders die alles wat zij kwijt willen op
straat gooien of in bus of trein achterlaten.
Misschien wordt er nog wel eens nagedacht over
de Amerikanen, die ons wat dat aangaat een lesje
kunnen leren.
26
