Wat was het die zaterdag ideaal weer
voor de laatste fietstocht van dit jaar
Weinig wind, zonnig en niet te warm.
Wij zouden deze keer met het hele gezin
meedoen en waren vast van plan ons beste
beentje voor te zetten en niet zonder prijs
thuis te komen. Daarom waren wij ook
tijdig bij de start aanwezig om ruimschoots
de tijd te hebben om de route nu eens
heel secuur uit te rijden.
Maar ja, daar kwam al direct een spaak
in het wiel, want collega X die met ons
mee zou rijden, liet op zich wachten. Dus
vrouw en dochter maar vooruit laten gaan
in de gedachte dat wij die later wel weer
in zouden halen.
Dat had je gedacht Wij hebben onze fa
milie vóór de finish niet meer teruggezien.
Collega X. nl. gaat niet over één nacht ijs.
Eerst werd het reglement bestudeerd wat
ongeveer 10 minuten vergde en vervolgens
ging hij er eens even breed voor staan om
de foto's te bekijken. Dit duurde zo'n klein
kwartier, zodat we zo ongeveer als laatsten
vertrokken.
Nu zit ik niet graag in de staart van een
fietstocht, omdat je dan uiteraard geen
steun hebt van tochtgenoten en alles al
leen moet uitzoeken. Daar staat tegenover
dat je op die manier ook niet wordt be-
invloed (vaak in de verkeerde richting) en
de voldoening hebt het alleen te hebben
gedaan
Maar toen wij dan eindelijk van start
gingen, was ik vol vertrouwen Iemand die
zo'n grondige studie maakt van reglement,
routebeschrijving en foto's als mijn met
gezel, moest wel een goede kans maken
en ik twijfelde er niet aan of hij zou als
no. 1 of minstens no. 2 eindigen- Helaas
werd mijn vertrouwen wel wat beschaamd,
maar, laat ik niet op de zaak vooruitlopen.
We gingen dus welgemoed op pad met ons
groepje en waren al spoedig op de Wit-
moesdijk aangeland.
Het huisno. 7 gaf geen moeilijkheden en
was spoedig gevonden, waarna we linksaf
moesten op de volgende viersprong.
No. 10 van de routebeschrijving werd ons
echter tot een valstrik. Het bordje „2 x
Verboden Toegang" hadden we gepasseerd,
maar de „le weg rechts" leek ons verdacht.
Op een meter of twintig afstand zat een
,,De winnaar van de wisselbeker"
controleur met twee vlaggen, een links en
een rechts van de weg. Wij vonden het
vreemd, temeer daar we deze weg niet in
overeenstemming konden brengen met de
aanwijzing onder no. 12, het bordje „En
ter". Dus lieten wij de weg rechts liggen en
reden verder, zij het met een ietwat on
zeker gevoel. Achteraf bleek dat we de con
trole wél hadden moeten nemen en leer
den we dat je zo'n puzzeltocht ook weej^
niet te veel moet nadenken, maar eenvoi^P
dig punt voor punt letterlijk nemen en
afwerken.
Hoe we verder precies gereden zijn kan ik
niet navertellen. We passeerden het zwem
bad van Enter, gingen zuidelijk om Enter
heen en waren intussen aan punt 16 van
de routebeschrijving: Na „Zachte Berm"
eerste weg rechts. Hier zijn we een droe
vige ervaring rijker geworden en een illu
sie armer. Het was ons al opgevallen
dat het bordje dat we passeerden een uit
roepteken achter „Berm" vertoonde. Zou
dat wel goed zijn Maar, zie daar kwamen
ons een drietal lieftallige dames tegemoet,
die linksaf sloegen en op onze vraag „Moe-
22
