PUZZELTOCHT
E ZATERDAG
2 SEPTEMBER 1961
Zo kwamen we dan terug in het Park
gebouw, transpirerend, moe getrapt, gepij
nigd door de sluwe opzet van de tocht, fut
loos, ons laatste beetje energie verspeeld
^^)ij „REGGE", om bij de finish ook nog te
^Pnoeten vernemen van collega deelnemers
dat wij de nodige domme fouten hadden
gemaakt. Wij hadden ons nog wel zo voor
genomen goed uit te kijken, ons best te
doen tot het uiterste, onze ogen goed de
kost te geven, maar helaas, de organisa
toren zijn ons allemaal te slim afgeweest.
Wij moeten het ruiterlijk erkennen, wij
zijn allemaal lelijk bij de neus genomen en
er op meerdere plaatsen ingetippeld.
Onbegrijpelijk, dat wij direct het nummer
21" al hebben gemist. Je zou haast menen
niet meer te kunnen lezen, het stond immers
zeer duidelijk op het kaartverkoophuisje
bij de ingang van het Park. Het mooiste
is, dat je op het moment, dat je de fout
maakt hiervan niets in de gaten hebt. Zelfs
ben je dan nog blij ook met het „Fout-
stempel" dat je even later krijgt
Het bleek echter, dat het lot ons daarna
gunstig was, want nu ging het gesmeerd.
Het trapje in de snijbonen, aangeduid met
„Leer", gaf ons geen moeilijkheden, doch
wij kunnen ons goed voorstellen, dat er
een deelnemer is geweest, die ergens aan
de Morsweg in een boom is geklommen
onder het wakend oog van zijn vrouw en
kinderen, menende een leren riempje ont
dekt te hebben. Toen hij het riempje met
veel moeite had bereikt, halsbrekende toe
ren verrichtende, bleek het een rubber
bandje te zijn. Mis Dus maar op zoek
naar een leren riempje, dat helaas niet
kwam Ja, op zulke momenten krijgt je
zelfvertrouwen een gevoelige kla,p.
Zo ging het ons bij de bloempot in Notter.
Oorspronkelijk hadden er vier in de tuin
van de boerderij gestaan, doch op verzoek
van een deelnemer van de tocht had de
boerin er 3 verwijderd, het gevolg was, dat
wij en velen na ons bij de Gebr. Vos kwa
men, die ons plechtstatig, zonder een spier
van hun gezicht te vertrekken een fout-
stempel gaven. Pech, maar daar is niet te
gen te vechten. Onze lijst zag er dus al niet
al te rooskleurig meer uit. Transpirerend
in de palle zon, rijdend over het klinker
straatje in Notter, de Reggebrug „over
gaande" en niet „passerende" (Kent U het
Natuurlijk zijn wij zonder meer de overweg
overgereden richting zwembad en wij heb
ben er geen flauw vermoeden van gehad,
dat er ook nog een controle stond bij de
OAD-garage. Onwetend hadden wij er toen
al weer 50 strafpunten bijgefokt. Allerminst
een goed begin. En wij waren nog wel zo
goed tevreden over ons zelf.
11
