mm m
over het sprookje in de winter, een leuk
romantisch liedje, dan worden we vanzelf
ook weer romantisch op onze oude dag en
zouden we wel weer 25 jaar jonger willen
zijn en dan zouden we vragen of we ook
mee mochten doen met de revue. Maar ja,
we zijn oud en bedaagd, en zingen niet
meer over liefde als een sprookje in de
winter.
Nadat we op de buik van Get jan hebben
gelezen dat het pauze is, valt het doek.
Zouden we als redaktie van „HET ANKER"
eens achter de coulissen gaan kijken
Nee, dit jaar maar niet; zo gewoon uit de
zaal de zaak bekijken en verwerken, ons
niet laten beïnvloeden door de stemming
Iichter het toneel. Trouwens waarom die
nensen lastig te vallen nu ze even kunnen
bekomen
Als het doek opgaat zijn we in het circus,
al is het dan no. 13 op het programma, het
is vast geen ongeluksnummer. Nee, eigen
lijk een van de aardigste nummers van
de revue.
Als we ons kostelijk geamuseerd hebben
om de malle fratsen van de clown met zijn
gewaagde koorddansen en hij beschaamd
van het toneel verdwijnt, stormen plotse
ling een stel paarden het toneel op, of
liever gezegd de piste in.
Nu zijn we altijd dol geweest op paarden,
we weten er aardig over mee te praten.
Termen als „achterhand, voorhand, goede
gangen, mooi hoofd, veel adel" liggen ons
vóór in de mond. Nu wat dit betreft, was
het bij deze schimmels in orde, ja zelfs
„dik" in orde bij sommigen.
We hebben ons wel afgevraagd welk ras
hier vertoond werd, we houden het maar
op afstammelingen van het bekende
Twentse Ros, met een beetje Fries bloed
hier en daar en ook wat Moorse inslag,
gezien hun zwarte staarten en de zwarte
pluimen op hun kop (pardon, een paard
heeft een hoofd).
Naast ons zat nog een paardenliefhebber,
een oudere heer, die vanaf het begin der
n
WOfRUMME ZÜW DAN TRWSÈN
HCTCIET 00 NS BI NOAR'N ZIN
I KW SOMS CIN mSKtN HUREN
f DAN TROUW t£J O'R BieJ |N
f nwAS NOC NfMMIR ZO DUOSTIR
Of H£T WÖR WAt WltR. LECH
LOAT OE BET WiAN 'EHC
C!N ^OKCfN VUUR, MORCfN
revue telkens in de stallen ging kijken.
Floep deurtje open, mannetje weg, floep
deurtje weer open, mannetje terug.
Eerst dachten we aan een darmstoornis,
maar het werd later duidelijkpaarden
liefhebber En telkens natuurlijk suiker
klontjes in z'n hand: Het was niet volgens
afspraak, want er was duidelijk aangekon
digd „Stallen bezichtigen na de voor
stelling".
Toch nemen wij de volgende keer ook een
zak klontjes mee. Met een suikerklontje
krijg je veel van een paard gedaan. Je
kunt nooit weten
„Iej kent Riessen neet wier", inderdaad zo
is het. Toen wij dertig jaar geleden op een
trektocht door Rijssen kwamen zag het er
wel een beetje anders uit dan tegenwoordig.
Hoewel alle verandering nog geen verbete
ring betekent, is het toch zonder meer
goed te noemen, dat het hier in Rijssen
mogelijk is zo'n revue op te voeren, met
zo'n gemengd gezelschap, dat na hard wer
ken een avond weet te geven vol gezellig-
9
