Gezinsverzorging, ziekenbezoek
en gepensioneerde jarigen
Adreswijzigingen
Reeds 6 jaar gaan wij onze gepensioneerde
jarigen een verjaarsbezoek brengen en het
moet er bij gezegd worden, soms wel eens
te laat.
Maar in die zes jaren is het aantal ge
pensioneerden dan ook aanmerkelijk geste
gen en ook de dagelijkse werkzaamheden,
zodat het meerdere malen voorkomt dat
wij na de feestelijke dag komen.
In de maand maart waren er „slechts" 29
jarigen, dat is voor ons doen werkelijk
weinig.
Wij hopen dat Hanna nog vele jaren deze
goede gezondheid mag genieten.
Nu vraagt U zich af, waarom staat er nu
zo'n groot artikel over Hanna in ons
„Anker". Dat is heel toevallig.
We kregen opeens in de gedachte om de
oudste van de maand eens op de foto te
zetten, inplaats van altijd hetzelfde regel
tje „zo en zoveel gepensioneerde jarigen
opgezocht". En zodoende staat nu Hanna
op haar 85e nog in de krant.
De zieken kwamen er deze maand helemaal
niet slecht af.
Gingen we in februari bij 30 mensen eens
kijken hoe het met hen ging, in maart wa
ren dat er maar 10.
Er zijn dan vaak zoveel andere dingen, d^
de zieken er werkelijk wel eens bij inschie
ten, maar we zullen maar denken: „vol
gende keer beter".
Van de 10 was er o.a. baas Harbers, die
een fikse operatie onderging, maar 7 da
gen daarna al rechtop in z'n bed zat en
keek alsof er geen vuiltje aan de lucht
was. En gelukkig is zijn herstel in dit tem
po doorgegaan en is hij weer thuis, want
uiteindelijk is het toch maar „noarns bet
ter as in 't hoes".
We hopen dat alle anderen, die nu nog in
het ziekenhuis liggen, binnen afzienbare
tijd ook weer zullen horen, dat ze naar
huis mogen en zo langzamerhand hun
werkzaamheden weer mogen hervatten.
Hanna Mulder 85 jaar
Onze oudste jarige van de maand was
Hanna Mulder, die wij opzochen in het
R.K. tehuis in de Rozengaarde, waar zij
samen met Leida haar kamergenote
een heel prettige 85ste verjaardag vierde
en in de bloemetjes werd gezet.
Vroeger zagen wij Hanna en Leida vaak
samen wandelen, maar dat is er nu af.
't Lopen buitenshuis wil niet meer, maar
verder gaat alles nog best en worden er
nog vaak herinneringen opgehaald van
vroeger, want Hanna heeft in haar 45-
jarige loopbaan bij Ter Horst natuurlijk
veel meegemaakt.
Het gebeurt nog dikwijls, dat men ver
huist en het nieuwe adres niet aan on-|
opgeeft. Men denkt er eenvoudig niet aan
om dit door te geven omdat men veronder
stelt, dat niemand daar last van heeft. En
toch is dit wel zo. BijvoorbeeldMen geeft
zich op voor gezinsverzorging in een be
paalde tijd. Waneer U geen adreswijziging
opgeeft, gaan wij naar het oude huis en is
dat tijdverlies voor ons.
Dat geldt ook voor onze gepensioneerden.
Wanneer zij jarig zijn en wij gaan eerst
naar het oude adres aan het ene eind van
de stad en men is verhuisd naar de andere
kant, dan is dit tijdverlies.
Willen de mensen, die in Holten wonen
hier misschien ook aan denken
26
