Van een Sand ver over zee
ii
En zo komen we vanzelf op de immigran
ten. Want het wordt algemeen erkend,
dat heel dat waterbouwkundige kar
wei onmogelijk zou zijn geweest zonder de
New Australians, die zeker 75 van de
werkkracht uitmaken. Het woord New
Australian kom je hier om de haverklap
tegen, in goede en in kwade zin, soms
welwillend gebruikt, soms jaloers.
Bij alle schoolexamens slaan immigranten
het beste figuur, maar in strafzaken bij de
rechtbank weten ze ook nogal eens voor
de dag te komen Nu is er natuurlijk geen
veelzijdiger woord dan „immigrant" of „New
Australian" of „Continental" (een derde
aanduiding voor hetzelfde verschijnsel).
Nooit van mijn leven heb ik zoveel ver
schillende soorten Europeanen ontmoet
als hier. O ja, „Europeans" worden ze ook
vaak genoemd, een vierde mogelijkheid.
Alle soorten West- en Noord-Europeanen
zijn hier te vinden, maar ook ontelbare
Italianen, Kroaten, Serviërs, Grieken,
Hongaren, Oekraïners, Polen, Slovenen,
Litauers, Letten, Estlanders, Maltezers,
Cyprioten. De meesten blijf je als zodanig
herkennen, ook lang nadat ze zijn gena
turaliseerd (dat kan na vijf jaar verblijf
hier). Hun uiterlijk, kleding, houding, ac
cent, dat alles blijft hun verraden. Zelfs
hun lachen. Dat klinkt misschien vreemd,
maar de eenvoudige reden is dat het
16
echte zichtbare en hoorbare lachen door
Australiërs niet wordt beoefend.
Het wordt blijkbaar beschouwd als te op
zichtig, te „Continental". Er wordt hier
ook door kinderen verbaasd, ja verstoord
gekeken, als importkinderen zich in een
hartelijke lach uiten. De „smile" is hier
favoriet, meestal een glimlach zonder in
nerlijk. Dat wil niet zeggen, dat de
Australiërs niet hartelijk zouden kunnen
zijn. Maar vanaf de jongste jeugd en ook
in de schoolbanken wordt lachen in onze
zin als te opvallend veroordeeld en ver^L
meden. Dat zijn van die kleine emigratie^
verrassingen, die niet in de handboekjes
vermeld staan, en die tegen wil en dank
een band smeden tussen de diverse Euro
pese nationaliteiten, die elkaar in Europa
niet aan zouden kijken.
Al die nationaliteiten hebben hun eigen
gemeenschapsleven in kerken en vereni
gingen. Soms kom je ze ook in speciale
beroepen tegen, zoals de Italianen in de
bouwvakken, de Grieken in eetzaakjes, de
Polen bij de spoorwegen. Maar al zijn er
dan na de oorlog haast een miljoen vreem-
Een gom-boom aan de oever van de Murray
