C^wz.c j~s*bv'iehst>&&rhcl}i'i*i4y
„Allemoale naaknt op ene riegel", dat was
één van de leuzen, die ons ter ore kwamen
toen de doorlichting' in de fabriek zou
plaats vinden. Iedereen zag het op deze
wijze al voor zich, zonder 't gezonde ver
stand mee te laten spreken; de praatjes
werden gedoofd en als je iets op de men
sen uit mocht doen kwam er niemand.
Maar gelukkig leerde de praktijk inmiddels
anders. Bijna iedereen, die eerst niet zou
gaan, verzette de bakens, ging wel, en met
hen ook zij, die eerst ook niet wilden gaan.
Een storm in een glas water, die gauw
ging liggen, en opging in de verzuchting,
die we vaak hebben gehoord van mensen,
die bij de dokter weggingen en zeiden
„Zie zo, nu weet je weer dat je niets
mankeert".
Kijk, dan wordt de moeite weer voor de
mensen die al weken iedere dag een uur
in 't donker zitten, beloond, want zo'n
grapje is dat niet voor de dokter en z'n
assistente.
Maar nu eens in alle ernst. Er waren een
paar mannen, die doorlichten „waardeloos"
vonden en dus niet gingen. Wanneer er nu
foto's werden gemaakt zeiden ze, ja, dan
veranderde de zaak, maar nu? Waardeloos!
Dacht U nu werkelijk wanneer dit zo was,
dat alle consultatiebureau's, waar dan ook,
uitgerust zouden zijn met zo'n waardeloos
doorlichtingsapparaat
En dacht U heus, dat de gehele medische
wereld zich nog altijd druk zou blijven
maken om de T.B.C. onder de duim te
houden en aandachtig te blijven, juist wan
neer we denken deze ziekte onder de knie
te hebben 't Is en blijft een gevaarlijke
infectieziekte en wij kennen allemaal wel
mensen in onze omgeving, die in een sa
natorium liggen. In een kort tijdsbestek
van ongeveer een jaar werden er op ver
schillende scholen gevallen van T.B.C. ge
constateerd, soms zelfs met een aantal pa
tienten van 15, en het is nog maar enkele
maanden geleden, dat er in Ede in de ka
zerne verschillende positieve gevallen wer
den gemeld. De besmetting werd overge
bracht door een jongeman, die van Lim
burg naar Gelderland werd overgeplaatst
en waarvan men verzuimde door te geven,
dat deze militair onder geregelde controle
stond. Hij zelf liet 't ook maar lopen en
't resultaat is minstens 10 jongens voor
kortere of langere tijd naar een sanato
rium. Verslappen van ons persoonlijk, of
in 't algemeen, kan dus fataal zijn en zou
den wij deze ziekte alleen tot ons zelf be
perken, dan is dat onze eigen zaak, maai
nu is het ook het belang van een ander.
Stuk voor stuk hebben wij de verantwoor
delijkheid voor onze medemens. De door
lichting, hoe die dan ook geschiedt, dient
even vanzelfsprekend te zijn als ons dage
lijks eten, drinken en slapen. Het gaat bij
alles om onze gezondheid en in dit geval
om de volksgezondheid. Het is goed de put
te dempen voor het kalf verdronken is en|
we willen er daarom nog eens op wijzen, 1
dat een werknemer, die op een gegeven
moment T.B.C. heeft, gedurende zijn ge
hele kuur, of deze nu 1 of 3 jaar duurt,
ziekengeld krijgt, mits de patient zich ge
houden heeft aan de regels van het door
lichten. Komt men niet op onze lijst voor,
dan wordt er als bij elk gewoon ziektegeval
1 jaar ziekengeld en verder invaliditeits-
rente toegekend.
De vraag is ook naar voren gekomen,
waarom kinderen beneden de 15 jaar niet
werden doorgelicht. In sommige gevallen
zag men dit al weer als een tekortkoming.
Het is echter een landelijke regeling ge
worden, zodat dit nergens meer gebeurt.
De leerplicht is tot 15 jaar en alle kinderen
krijgen van tijd tot tijd de zogenaamde
kruisjes. Wanneer hier dan twijfelgevallen
bij zijn, worden ze opgeroepen om naar
het consultatiebureau te komen voor ver
der en intensiever onderzoek.
De röntgenapparaten, die uitgevonden wer
den, zijn een uitkomst voor de weten
schap en in het bijzonder voor de medische,
maar dat men daarom de mensen maan
niet willekeurig aan röntgenstralen bloo*
stelt, is ook al weer een weloverwogen me"
disch besluit. En daarom beperkt men zich
ten aanzien van kinderen onder de 15 tot
de bekende „kruisjes" of zoals dat werke
lijk heet: „de reactie van Pirquet".
Dat is tevens de reden waarom de dokter
aan verschillende dames vroeg of ze in
verwachting waren, want het is begrijpelijk
wanneer men kinderen onder de 15 jaar al
léén doorlicht wanneer dit strikt nood
zakelijk is, dat men dan zeker geen enkel
risico neemt wanneer iemand binnen af
zienbare tijd een baby verwacht.
4
