ZOMER, ZON
EN VREUGDE
"TFF
Mensen, wat een zomertje, wat een
zonneweelde, wat een vreugde en
dankbaarheid. Wat een trek langs
de wegen auto's, brommers, fietsen, maar
ook vele jongelui te voet met de rugzak,
wandelend, liftend.
De grote trek begon, in verband met de
fabrieksvacantie op de zaterdagmorgen van
25 juli. Het toeval wilde, dat wij die mor
gen voor ons doen zeer vroeg op waren.
Om drie was het appèl, omdat de bijen
naar de heide gebracht moesten worden.
Dat zijn van die karweitjes, die bij het
imkeren behoren, maar die, eerlijk gezegd,
ons gestolen kunnen worden. Wij waren
dus bij uitzondering die morgen vroeg bij
de hand en peddelden zo tussen 6 en 7
uur, na onze gevleugelde vrienden op de
heide de „ruimte" gegeven te hebben,
rustig van de richting Holten huis toe.
Toen bleek ons echter, dat wij niet alléén
op pad waren, het was in tegengestelde
richting op dit vroege uur een aaneen
schakeling van groepen en groepjes fiet
sers, brommers, bepakt en beladen met
koffers en tassen, in fleurige zomertoilet-
jes met grote zonnehoeden en de stem-
ming zat er volop in. Misschien gaat het
U als ons, de lach en het plezier werkten
aanstekelijk, je wisselt in het voorbijgaan,
in dit geval-fietsen, een groet en wenst de
onbekende vakantiegangers, kennelijk allen
Twentenaren, goede reis, of geeft met een
tikje humor goede raad mee, vooral natuur
lijk aan op zichzelf staande meisjesgroe-
pen. En bij al die blijheid, die vakantie
stemming, ben je even ernstig en denk je
bij jezelf, wat de wereld eigenlijk toch ont
zettend mooi zou kunnen zijn, als de blij
heid van het leven niet zo bij uitzondering-
als deze morgen of in vakantietijd bij zon
neweelde tot uiting kwam. Wat zouden wij
mensen elkaar dan beter verstaan en meer
voor elkaar kunnen zijn. Niet op de Rijks
weg Holten naar Rijssen, maar in stad en
dorp., zonder grenzen of ijzeren gordijnen.
Wie zou dan nog denken aan vernietiging
en atoom V
Ja, wij zijn in de fabrieksvakantie ook
enkele dagen op stap geweest naar onze
vrienden in de Benelux. We voelden ons
daar als kind in huis, misschien, omdat
er meer Hollanders dan Luxemburgers en
Belgen waren. We hebben daar ook nog
kennissen getroffen op een avond in een
klein dorp midden in de Ardennen. Minie
had ons eerder in het oog dan wij haar,
maar laat ze 't zelf zeggen, we waren erg
rustig, genietend van de mooie zomer
avond in dat sprookjesdorp. O ja, er waren
veel meer rustige Hollanders dan wij, maar
ook uitzonderingen. We denken aan die
vier brommers, die in een ander dorp de
weg met veel lawaai en branie voor zich
opeisten en die met de vinger werden
nagewezen door de inwoners. Nee, het
waren geen plaatsgenoten, als U dat soms
mocht denken. Bij een V.V.V.-bank in de
omgeving van Spa lagen een boel Hol
landse kranten verspreid als dank voor
het aangenomen verpozen. Om één van
deze kranten zat nog het adresband,j^k
v/as dus niet eens opengemaakt. Deze w?^
van iemand in Amsterdam, straat en
huisnummer stond aangegeven. Dit zijn
kleine ergenissen van landgenoten in den
vreemde.
Hebt U gehoord van die twee knapen, die
slaagden voor hun examen, hun rugzak
pakten en lopend en liftend zo half Euro
pa hebben doorkruisd. Het is een manier
van reizen, die ik niet zou willen aanmoe
digen, omdat er natuurlijk gevaren aan
4
