Voor het ietn veltij jaat 11 't Belletje rinkelt, de treindienstleider (of ficiële naam, wij noemen hem meestal „de chef") draait aan geheimzinnige slin gers en drukt op knoppen en je hoort hem zeggen: „Zo ik heb hem er ingedraaid en hij kan komen". Ja, geachte lezers, wat zou dat toch te be tekenen hebben Zoals U wellicht be grepen zult hebben, bevinden we ons op één van die posten, of zoals de volksmond zegt, seinhuizen, gelegen aan de spoorbaan. De meesten van U zullen, wanneer ze comfortabel gezeten langs de ijzeren sta ven voortsnellen, zich nauwelijks realise- •en, welk een apparaat er in werking is 'm Uw reis veilig en snel te doen verlopen. Om dit te bereiken is de spoorbaan ver deeld in vakken van een bepaalde lengte, de zogenaamde „blokken". De term blok- post laat zich dus gemakkelijk begrijpen en het is hier, waar men de trein als het ware geleidt van de ene blokpost naar de andere en waar de machinist (of te wel in het spoorjargon „de meester") van de trein moet opletten, of de seinpaal bij iedere blokpost op veilig of onveilig staat. Omdat velen van U, om ons tot Rijssen te bepa len, zich nogal ergeren aan de overweg bij de Dannenberg en menen onnodig te moe ten wachten voor de gesloten overwegbo men, zijn we dezer dagen eens een kijkje gaan nemen op het station, om ons, zij het zeer oppervlakkig, van de gang van zaken op de hoogte te stellen. Met toestemming van de aldaar dienstdoen de spoorbeambte mochten we de post met op de deur het bordje „Verboden Toegang" even binnentreden. Al gauw hoorden we allerlei belletjes rinkelen en zagen we klepjes losvallen aan een grote vierkante kast (blokkast) met allerlei rood en wit «ekleurde venstertjes, plaatjes met diverse pschriften etc. Vanzelfsprekend waren we erg nieuwsgie rig en gaven onze ogen zo goed mogelijk de kost. Om U een zo duidelijk mogelijke beschrij ving te geven van wat er gebeurt, zullen we een trein volgen van Deventer naar Wierden. Als een trein, komende van de richting Deventer, de blokpost Bathmen passeert, meldt deze de trein door aan het station Holten. Te Holten zal men nu de seinpaal op veilig moeten stellen, zodat de trein door kan rijden, maar hiervoor moet toe stemming verkregen worden van station Rijssen en die kan dan eerst worden ge geven, wanneer er zich geen trein op het zelfde spoor tussen Holten en Rijssen bevindt. Dus Holten vraagt aan Rijssen toestemming om de seinpaal aldaar op veilig te mogen stellen; dit vragen ge schiedt met een bepaald belsysteem, het geen het rinkelen der belletjes verklaart en wat voor een leek natuurlijk onbegrij pelijke taal is. Bevindt zich dus geen an dere trein op het spoor tussen Holten en Rijssen, dan geeft men te Rijssen de be treffende toestemming en wel op de vol gende wijze Aan de blokkast is een slinger bevestigd, waarmee stroom opgewekt kan worden. Door aan deze slinger te draaien en tege lijkertijd een bepaalde knop in te drukken, wordt als het ware om het zo eenvoudig mogelijk uit te drukken een slot, dat de seinpaal te Holten in de onveilige stand vasthoudt, electrisch losgedraaid. Nu pas kan men te Holten, nadat men de overweg gesloten heeft, de seinpaal op veilig stel len, schuin omhoog en kan de trein onge hinderd naar Rijssen doorrijden. Na het passeren van de trein moet men te Hol ten de seinpaal weer op onveilig terug brengen en dan wordt tegelijkertijd het slot weer gesloten. Nu kan er geen andere trein direct achteraan rijden, want de

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1959 | | pagina 11