Ne revue oawer de revue
19
Aj dit stuk'n oonder de oogne kriengt,
dan is de revue miskien a wa of-
e'lop, en hebt de meesen van oew
'ezeene watter duur oons wodt e'brach
met: „Kiekt miej 's an". Ik zegge 'ezeene,
meer iej hebt lange neet als 'ezeene, want
aj det harn, dan haj miskien nog harder
'elachet as non. Non, waj doar ook neet
vuur in de gelèègenhaid, want dan haj
ees èwn achter 't toneel mun'n kiek'n, aw
an 't spöln warn. Doar hebt zik smangs
•dinge of-'espölt, woer aj 'n boek biej vaste
mon'n hooln van 't lachen. Zo ook dee ene
keer toen den grimeur ene van de spoilers
ne mooie grote hangsnorre harre'maakt,
wat um doanig good steun, alleene toen
atte in de pauze 'n glèsken beer wol
drink'n, toen kwamme der met te zit'n.
Want iedere keer atte 't glas an 'n moond
zat, dan kwam'n um dee pünt'n van de
snorre in 't glas. Op 't lessen mos ter de
sociale verzorgster an te passe kom'n, dee
um de pünt'n op heul, en toen konnen met
fatsoen drinkn. Op ne aandere keer har
der ene de oarighaid um oons te trak-
teern op bonbons mèr achterof bleek,
dèt ter dèt wat warn woert zeepe in zat,
en doern 't mer èwn of allemoale harn ze
'n moond vol broes stoan. Den um dèt
e'lapt har, har de grötste wille, mèr 'n
zetje later kneepe um toch wa, umdèt ze
zein'n dèt den zanger non neet zing'n kon,
umdèt um 'n heeln moond an mekoar was
'etrökn van de zeepe.
Ook is ter is ene van de spoilers oawer-
köm'n, den at geine wos mog, dètte 'n
stuk'n wos oet de bokse mos haaln en
doar stiekum oonder 't spöln of mos
biet'n. 'n Paor keer was 't a good egoane,
mèr op ne goo aownd harn ze der um ne
halve vleegersliene in 'edoane, en toenne
der of beet, konne dee ein'n neet van me-
kaor kriegn, en reefeln det hele töw oet.
Ik gleuwe dèt in de zale het gin ene in de
gaat'n har mèr viej achter 't toneel hebt
oons krom 'elachet.
Viej hebt ook ees met e'maakt, detter ene
den atter nog wier op mos, zik te vroo
leut ofsmink'n. Der deed'n toen 'n stuk
of wat negers met en gelukkig was toen
het toneel froaj duuster. Gin ene had 't
in de gaat'n detter nen aandern op wör
'edrok, den at mèr begun te skreewn net
of 't zo mos. Negers kon'n der jums toch
gin ene vestoan.
Ne keer mos ter een stuk'n wor'n e'spölt,
woert 'n stuk of wat kèèls wörn bekogeld
met vleeg'nde skiewn. Mèr ongelukkeg
genog, doar was nog gin teks biej. „Gin
nood, verüt der op mèr", zeg'n regisseur,
„Ie skreewt mèr wat". Viej an 't skreewn:
„Wat zèèr, wat zèèr, auw neet doon", en
mèr van dèt moois en het völ zo in de
smaak, dew der nooit wat aans vuur hebt
eleerd.
Toen aw de eeste revue han'n, waj ne-
tuurlijk allemaole zenuwachtig, dèj oew'n
tèks neet good op zoln zègn, en dèj der
in zoln bliewn stèkn. Weet wès, dèt weet
ik neet mèèr, mèr den zeg: „Iej mun'n
zeuthoalt in 'n moond doon, dan hej noans
gin las van", 'n Heeln oawnd kaw'n ieder-
ene op zeuthoalt tot zelfs den vertegen
woordiger van de sportverenige too.
Oawer zenewachtig 'ekuierd, doar hew non
wal 'n aander middel vuur, mèr toch hej
der wat, vuural asse vuur de eeste keer
met doot, dee zint zo jachterig dèt ze zo
beewt, dèt ze geen't stille köut stoan. En
at ze zik 'n poar moal gaaw aans an mun'n
trekn, dan zeent ze helemoale op de löppe.
Zo haj der non met disse revue ene, den
gung op 't toneel met twee veskillende
skoone an. En nen aander'n den at as
boer mos opkom'n, den wol der de broene
skoone bie an holn. Ook ene van de
vrouwleu, den wol zinnen zwatte dasse
ummehoaln, toen atte op mos kom'n vuur
den daans met dee witte zien'ne klèère
an. Net op tied zag 'ter ene, aans haj 'n
mooi spil e'had.
Zo wès ter iedere keer wat aans, woer aw
doanig een wille an harn, en woer 't pe-
bliek niks van in de gaatn hef 'ehad.
O jè, dèt mu'k oew nog eew'n vetel'n.
Ik glöwe det met de veerde revue was, en
doar mos in 'esköt worn achter 't gedien.
Den vertegenwoordiger van de sport zol
zich doar met belassen, met geweir woer
as ze eegnsgemaakte petroon'n opdeen'n.
N'eesen oawnd gung 't good, meern tweed'n
oawnd toen vewesseln ze um 't geweir. zo-
dette neet pleir'n kon. Hee netuurlijk helg
in 'n kop woer det non toch kon. Ew'n der
nao prebeern hee ne wier in de kleedka
mer, mèèr ondertusken had'n ze de ge-
weir'n wier ummeruild. Hee trök of en
doar kwam miej nen knappert van woer
ziej miej. Hee skeut dwas duur 't pief on
hen en 'n kalk vleug oons um de oorne.
Geleuwt mèèr de'w nen skrik kreegn en
hee zelf neet minder. Eenpoarig wörnd'