gf Vï* 7h H 4 het werk en werden de eerste voorbereidin gen hiervoor getroffen, die op zichzelf ook niet onplezierig waren. Van deze voorbe reidingen willen wij U een aardig voorval niet onthouden. Volgens oud boerengebruik gaan de „brulf- teneugers" en de „vrouwleu", die er bij ho ren, enkele avonden van te voren bij een van de „naobers" papieren roosjes knippen voor het versieren van de wagens. Aldus ge beurde het ook hier. Aangezien echter deze „naober" in de Grimberg' woonde, ging men met twee auto's. Een dikke mist benevelde de ruiten en men kon (beslist zonder bor rel) de weg naar boer Hakkert niet vinden. Men reed door tot de Pietjonge. De chauf feur van de tweede wagen vond het dom, dat de bestuurder van de eerste auto de weg naar Hakkert niet had gezien. Terug lukte het beter, hoewel beide bestuurders elkaar zelfs meer letterlijk dan figuurlijk nog eveiJ in de wielen reden. Hierna werd hard ge™ werkt. De „vrouwleu" knipten en draaiden de roosjes in elkaar. De „manleu" versierden de wagens met groen. Vrouw Hakkert was zeer gastvrij en trakteerde op koffie met koek. Vervolgens werd tussen het werk door ook een „gleaske" gedronken, ,,'n Kloar'n" suggestie in het bedrijf zeer goed werd ont vangen en dat allen zeer spontaan meededen. Op zaterdag 8 september werd het cadeau, bestaande uit een zilveren visbestek en een broodschaal, door het comité namens het gezamenlijk personeel het bruidspaar aan geboden. Daarbij werden enkele toepasselij ke woorden gesproken. Meneer Auke dank te het comité voor de goede woorden tot hem en zijn aanstaande vrouw gesproken en zei zeer onder de indruk te zijn van het mooie en grote cadeau. Spreker verzocht mede namens mej. Lilie allen hartelijk dank te zeggen voor deze bijzonder mooie attentie. „U hebt ons hiermede zeer getrof fen", aldus meneer Auke en „U kunt ervan overtuigd zijn dat deze dag bij ons onver getelijk zal blijven". Na nog een poosje ge zellig bijeen te zijn geweest, waarbij de „oud jes" van het comité verschillende goede raadgevingen aan het bruidspaar gaven, werd afscheid genomen. Hoewel hiermede de officiële opdracht van het comité was afgelopen, vond het er toch aanleiding' toe nog eens bij elkaar terug te komen. Een suggestie om de heer en me vrouw Ter Horst na hun huwelijksreis op een ouderwetse manier in te halen vond grote bijval. Terstond ging men daarop aan

Erfgoed Rijssen-Holten

Het Anker | 1956 | | pagina 4